Ζητάμε προστασία και ασφάλεια, από τις κυβερνήσεις, όταν εμείς οι ίδιοι αρνούμαστε να... προστατεύσουμε τους εαυτούς μας, τις οικογένειες μας, τον γείτονα μας, την πατρίδα μας, την λογική μας.
Ουρλιάζουμε, για ένα μεμονωμένο γεγονός, που προκαλεί εξέγερση στην συνείδηση μας και αγανακτούμε μόνο όταν αυτό το γεγονός γίνεται αντικείμενο συζήτησης, από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ.
Τέμπη, "γυναικοκτονίες", Μάτι, Μάνδρα, "12χρονη", "Πισπιρίγκου" "υποκλοπές".
Άλλαξε κάτι; Όσες κατάρες κι αν ξεστομίστηκαν, όσο μεγάλος κι αν ήταν ο θρήνος της κοινωνίας "ακούμπησαν" το σύστημα;
Ούτε μισή μπουκιά δεν στάθηκε στον λαιμό των εξουσιαστών και των ακτιβιστών των "ανθρωπιστικών" οργανώσεων.
Όταν μπήκαν σε εφαρμογή τα σχέδια, για την μαζική εξόντωση πληθυσμών, μέσω των πολέμων, μέσω των εμβολιασμών, μέσω της πείνας και της καταστροφής, που προωθεί η "κλιματική αλλαγή", μέσω της ψηφιακής κατάργησης των ατομικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων, μέσω της φτώχειας της διαφθοράς και της ανεργίας, που παράγει το σύστημα, μίλησε κάποιο ΜΜΕ, γι΄αυτά; Φώτισε τις αιτίες;
Αντιστάθηκε σύσσωμη η κοινωνία;
Όχι! Ψήφιζε τους δημίους της. Και θα τους ξαναψηφίσει! Τους ίδιους και τους ίδιους! Και μόνο λεκτικές κορώνες θα τους καταδικάζουν!
Έχουμε αποδεχτεί το αφήγημα ότι ο άνθρωπος είναι αναλώσιμο προϊόν, γι΄αυτούς. Εργαλείο εξουσίας. Και το χάος εφαρμοσμένη πολιτική.
Έχει νόημα ν΄απευθυνθούμε στην συνείδηση τους;
Μα η συνείδηση δεν είναι απλώς το αίσθημα ντροπής, για τους εαυτούς μας. Είναι μια αίσθηση αλήθειας και αναλήθειας που εμφυτεύεται, στην ανθρώπινη υπόσταση, από την Φύση. Και όταν αυτό ατροφήσει, τίποτα δεν μπορεί να μας σώσει!
Όλα τα δάκρυα και τα επιφωνήματα της εξουσίας δεν αφορούν στην ελευθερία του ενός και όλων, αλλά στην ελευθερία του καπιταλιστικού διεφθαρμένου συστήματος να διαπράττει εγκλήματα με όμορφα λόγια, περί δημοκρατίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου