«Εν κατακλείδι οι κίνδυνοι των παρενεργειών των εμβολίων είναι πολύ βασικής σημασίας ζήτημα, αλλά αυτό είναι μόνο η μισή αλήθεια. Η άλλη μισή είναι ότι η πανδημία είναι μικρής επικινδυνότητας και συνεπώς τα εμβόλια δεν χρειάζονται περισσότερο από όσο τα εμβόλια της γρίπης (οπότε αν κάποιος θα ήθελε να εμβολιαστεί θα έπρεπε να κάνει ένα παραδοσιακής τεχνολογίας εμβόλιο, το οποίο όμως έχουν φροντίσει να απαγορεύεται και να μην αναγνωρίζεται!), ενώ τα φάρμακα και η βελτίωση του ανοσοποιητικού με απλά αυτονόητα φυσικά μέσα καθιστούν τα εμβόλια ελάχιστα έως καθόλου αναγκαία.»
Οι παρενέργειες των εμβολίων γενετικής τεχνολογίας δεν είναι το μόνο σαθρό σημείο στην υπόθεση της πανδημίας. Κάθε ανανέωση των δόσεων του εμβολιασμού πολλαπλασιάζει τον κίνδυνο των παρενεργειών, των αθροιστικών μακροπρόθεσμων αλλά και των πιο άμεσων, σαν σε ρωσική ρουλέτα. Οι δε παρενέργειες είναι ανεξέλεγκτες και υποκαταγραφόμενες, διότι οι πιθανές παρενέργειες πρέπει να καταγράφονται πάντοτε, ανεξαρτήτως της γνώμης του καταγράφοντος για το αν οφείλονται ή όχι στον εμβολιασμό, (συνήθως γνώμης που υποκρύπτει μεροληψία), το οποίο δεν τηρείται σε υπέρμετρο βαθμό, ενώ η εμβολιαστική συσχέτιση θα πρέπει να εξεταστεί αργότερα βάσει της στατιστικής.
Παρά την ύπαρξη
του τιμήματος αυτών των κινδύνων, τα εμβόλια αυτά δεν δημιουργούν τείχος ανοσίας, διότι είναι μη
αποστειρωτικά, δηλαδή δεν εμποδίζουν την μόλυνση και νόσηση του εμβολιασμένου ούτε
την διασπορά του ιού από τους εμβολιασμένους σε άλλους. Η ανοσία του εμβολίου εξασθενεί πολύ γρήγορα, μήνα με τον
μήνα και έχει πολύ μειωμένη αποτελεσματικότητα
ως προς τις μεταλλάξεις. Τόσο
μειωμένη ώστε ουσιαστικά να μην δικαιούνται πλέον ούτε την προβληματική υπό επείγουσες
συνθήκες άδεια κυκλοφορίας που πήραν και η οποία απαιτεί