Θέμης Τζήμας
Εχουμε γράψει και σε προηγούμενα άρθρα ότι ο μεγαλύτερος
τυχοδιωκτισμός του Ερντογάν υπήρξε η εμπλοκή, και μάλιστα με
πρωταγωνιστικό ρόλο, στον πόλεμο της Συρίας. Μαζί με τις μοναρχίες του
Περσικού Κόλπου υπήρξε πιονέρος του σχεδίου των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ για
αλλαγή καθεστώτος στη Συρία δια της βίας. Στο σχέδιο των βρετανικών
μυστικών υπηρεσιών για εισβολή ισλαμιστών μαχητών από όλο τον κόσμο στη
Συρία, η Τουρκία αποτέλεσε τον κομβικό παράγοντα στο πεδίο.
Η Τουρκία ήταν που έδωσε επιπλέον «στέγη» στην πολιτική ομπρέλα των
αντιδραστικών ισλαμιστών και που τους χρησιμοποίησε προκειμένου να
λεηλατήσει το Χαλέπι και άλλες περιοχές, όπως και το πετρέλαιο της
Συρίας. Ο ίδιος ο Ερντογάν έγραφε σε άρθρο του για τα δέκα χρόνια από
την έναρξη του πολέμου για τη Συρία ότι η Τουρκία αποτελούσε τη
φτηνότερη επιλογή νίκης για τις ΗΠΑ. Το σκεπτικό ήταν απλό έως και
απλοϊκό: τα σύνορα στη Μέση Ανατολή άλλαζαν (και ακόμα αλλάζουν), οπότε η
Τουρκία έπρεπε «να κερδίσει εδάφη για να μη χάσει». Τον τυχοδιωκτισμό
του ο Ερντογάν τον πλήρωσε με μια de facto αυτόνομη κουρδική περιοχή στα
σύνορά του και με την πολύ ενοχλητική για τον ίδιο και για την Τουρκία
ανάγκη να ζητά «πράσινο φως» τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από τη Ρωσία
προτού κινηθεί εναντίον των Κούρδων.
Τα οικονομικά προβλήματα της Τουρκίας, όπως και η