“Παρδαλές επανάστασεις”, όπως αυτές που γίνονται σήμερα στην Μέση Ανατολή και την Βόρεια Αφρική, συμβαδίζουν με τις πολιτικές του παγκοσμιοιποιημένου χρηματοπιστωτικού συστήματος, που θέλει να εξοντώσει εν τη γεννέσει του την ανάπτυξη του Islamic Banking (δάνεια με χαμηλά επιτόκια)
Οι ισλαμικές τράπεζες (με το Islamic Banking) έχουν ήδη “φάει” ένα μέρος απο τα κέρδη των συμβατικών τραπεζών στη Μέση Ανατολή: Επειδή δεν χρεώνουν τόκους (σύμφωνα με τον νόμο της Σαρίας), αυξάνονται και πληθύνονται πολύ γρήγορα, και (στους δύσκολους καιρούς της σημερινης οικονομικής συγκυρίας) είναι πιο σταθερές από τις δυτικές τράπεζες.
Οι New York Times αναφέρουν σ’ ένα άρθρο με τον τίτλο «οι ισλαμικές τράπεζες, που αυξάνονται μέσα στον πλούτο του πετρελαίου, πλησιάζουν και τους μη-μουσουλμάνους» (22 Νοέμβρη 2007): «Η αύξηση των πετρελαϊκών πλουτοπαραγωγικών πηγών ανηψώνει το ισλαμικό τραπεζικό σύστημα – το οποίο τηρεί τους νόμους του Κορανίου και απαγορεύει την επιβολή τόκων – μέσα στο χρηματοπιστωτικό σύστημα. . . . Εκτός από ισλαμικά δάνεια, υπάρχουν και ισλαμικά ομόλογα, ισλαμικές πιστωτικές κάρτες … Στο ισλαμικό τραπεζικό σύστημα οι χρηματοδότες αναλαμβάνουν υψηλά ρίσκα, ενώ οι δανειολήπτες θεωρούνται σαν καταθέτες και αντιμετωπίζονται περισσότερο σαν μέτοχοι, που πρέπει να κερδίσουν ένα μέρος των κερδών. … Κι ενώ οι μεγαλύτερες ισλαμικές τράπεζες βρίσκονται στις πλούσιες χώρες του Κόλπου, οι πιο ελκυστικές αγορές είναι στην Τουρκία και τη Βόρεια Αφρική (η υπογράμμιση του αθρογράφου) και οι ευρωπαίοι μουσουλμάνοι …. ”
Ο περισσότερος κόσμος προτιμά το συμβατικό τραπεζικό πρότυπο. Δεν τον πειράζει, ότι πληρώνει μέχρι και 20% τόκους για τα δάνεια και τις μικρές πιστώσεις (πιστωτικές κάρτες). Δεν θέλει να μοιραστεί με την τράπεζα τα κέρδη των τραπεζών: θέλει να βλέπει
