Τώρα που αποδομήσαμε τα μυθεύματά πίσω από τα “πράσινα” και “ηθικά” ηλεκτρικά
αυτοκίνητα, ας πιάσουμε έναν άλλο πυλώνα της “πράσινης ανάπτυξης”, αυτόν των
φωτοβολταϊκών πάνελ. Μαζί με τις ανεμογεννήτριες (αυτές σας τις φυλάω για το τέλος) τα φωτοβολταϊκά πάνελ θεωρούνται ως η απάντηση στα ορυκτά καύσιμα και ως το μέλλον της
παραγωγής ρεύματος. Ας δούμε λοιπόν πόσο “πράσινο” και “ηθικό” είναι αυτό το μέλλον που μας επιφυλάσουν.
Κλασική Περίπτωση Βλάβης
Ξεκινώντας από την αρχή της ζωής ενός φωτοβολταϊκού πάνελ, η κατασκευή αυτού απαιτεί υλικά όπως PVC, χαλκός, κάδμιο, γάλλιο ενώ για τα ηλεκτρονικά εξαρτήματά τους
χρειάζονται υλικά που προέρχονται από ορυχεία όπως αυτά που είδαμε στην υπόθεση του Ματωμένου Κοβαλτίου (λινκ εδώ .
Όσον αφορά την κατασκευή των φωτοβολταϊκών, οι περισσότερες εταιρείες δεν έχουν ενδιαφερθεί να μεριμνήσουν για τη περιβαλλοντική μόλυνση που προκύπτει
από την
Παράλληλα, δεν έχουν μεριμνήσει ούτε και για τη δημιουργία ενός βιώσιμου συστήματος μαζικής ανακύκλωσης των φωτοβολταϊκών προς απόσυρση καθώς αυτή τη στιγμή το να
ανακυκλώσουν ένα φωτοβολταϊκό πάνελ κοστίζει στις κατασκευάστριες εταιρείες 20 με 30 δολάρια, ενώ το να το πετάξουν σε μια χωματερή για να σαπίσει κοστίζει μόνο 1 με 2
δολάρια. Και μαντέψτε τι από τα δύο επιλέγουν να κάνουν οι “πράσινες”, φιλικές ως προς τις αρχές της βιώσιμης ανάπτυξης του ESG, εταιρείες που τα παράγουν; Ναι, σωστά μαντέψατε, τα πετάνε μαζικά σε χωματερές να σαπίσουν και να μολύνουν το περιβάλλον με τα βαρέα μέταλλά τους καθώς αυτό τους είναι λιγότερο κοστοβόρο.
Εν κατακλείδι λοιπόν, ένας φωτοσυλλέκτης θα ξεκινήσει τη “σύλληψη” της ζωής του ως ένα μίγμα μετάλλων και πετρωμάτων τα οποία θα εξορυχθούν από άντρες, γυναίκες και παιδιά σε κάποια αναπτυσσόμενη χώρα, υπό απάνθρωπες συνθήκες πλήρους εκμετάλλευσης, μολύνοντας παράλληλα το γύρω οικοσύστημα.
Στη συνέχεια, θα “γεννηθεί” σε ένα εργοστάσιο το οποίο μολύνει το περιβάλλον με τα υποπροϊόντα της κατασκευής του. Θα “πεθάνει” σε μια χωματερή/μαζικό τάφο φωτοβολταϊκών και λοιπών προϊόντων τεχνολογίας, με το κουφάρι του να μολύνει το οικοσύστημα για τις επόμενες γενιές με τα τοξικά στοιχεία
που χρειάστηκαν για τη κατασκευή του. Δε ξερω για εσάς αλλά εγώ δεν ακούω τίποτα το βιώσιμο, πράσινο και ηθικό στην όλη ιστορία.
Θα πουν τώρα μερικοί: “Ναι, αλλά όσο ζήσει αυτό το πάνελ θα παράξει αρκετή ενέργεια προκειμένου να κάνει απόσβεση τους ρύπους που χρειάστηκαν για την κατασκευή του και
να σώσει πρόσθετους ρύπους από τις ανάγκες ρεύματος που θα καλύψει”. Για να το δούμε λίγο.
Πράσινα Αφηγήματα
Σύμφωνα με όλες τις καθεστωτικές πηγές, το αποτύπωμα άνθρακα από τη κατασκευή ενός φωτοβολταϊκού πάνελ είναι ελάχιστο και η απόσβεσή του είναι σχεδόν άμεση. Ο
υπολογισμός αυτός γίνεται με βάση τα σύγχρονα, δυτικά στάνταρ παραγωγής, τα οποία προσπαθούν να αξιοποιούν “πρασινότερες” πηγές ενέργειας κατά την παραγωγή.
Όπως όμως τονίζει ο Ιταλός ερευνητής Ενρίκο Μαριούττι, το 70% της παραγωγής των φωτοβολταϊκών γίνεται στη Κίνα και το 8% στο Βιετνάμ, δύο χώρες (ειδικά η Κίνα) οι οποίες
δε θα μπορούσαν να αδιαφορήσουν περισσότερο για την νευρωτική ψύχωσή μας με το αποτύπωμα του άνθρακα και τη ζημιά που προκαλούν στο περιβάλλον.
Προκειμένου η Κίνα να πετύχει αυτό το μονοπώλιο παραγωγής φωτοβολταϊκών, χρησιμοποιεί τεράστιες ποσότητες πρώτων υλών και κλασικών ορυκτών καυσίμων καθώς και πρακτικές μαζικής εκμετάλλευσης των εργατών (πολλοί εκ των οποίων, όπως η μειονότητα των Ουιγούρων, είναι κυριολεκτικά δούλοι). Όλα αυτά τοποθετούν το αληθινό αποτύπωμα άνθρακα από τη κατασκευή ενός φωτοβολταϊκού πάνελ τουλάχιστον τρεις
φορές πιο πάνω από αυτό που υπολογιζόταν μέχρι σήμερα, πολλαπλασιάζοντας επίσης και το ανθρώπινο κόστος της παραγωγής του.
Ποιά είναι η απάντηση σε αυτά από τους νομοθέτες, οι οποίοι επιβάλουν την πράσινη μετάβαση και τα φωτοβολταϊκά με βάση ελλιπή δεδομένα και προσωπικές υποθέσεις; Μα
φυσικά να αγνοήσουν οποιονδήποτε επιστημονικά εμπεριστατωμένο αντίλογο, να συνεχίσουν να προσποιούνται πως όλα τα πάνελ φτιάχνονται στη Δύση με βάση τα πράσινα
στάνταρ παραγωγής (“πρασινότερα” σε σχέση με αυτά της Κίνας) και να συνεχίσουν να προπαγανδίζουν και να νομοθετούν υπέρ της μαζικής εξάρτησης μας από αυτή τη
“πεντακάθαρη”, “βιώσιμη”, “ηθική” και “πράσινη” τεχνολογία.
Στο δια ταύτα
Έτι μια φορά αποδεικνύουμε πως η πράσινη μετάβαση δεν είναι τίποτα περισσότερο από ένα πράσινο αφήγημα το οποίο δε βασίζεται σε σκληρά επιστημονικά δεδομένα και στην
επιστημονική μέθοδο, αλλά σε πολιτικές νευρώσεις, ιδεοληψίες και ουτοπικά παραμύθια.
Πώς θα μπορούσε άλλωστε να βασίζεται στην επιστήμη όταν ο Νούμερο Ένα πρωταθλητής του, η Γκρέτα, δεν έχει τελειώσει καν το λύκειο;
Ελευθερίου Κωνσταντίνος
Πολιτικός Επιστήμονας, Διαπραγματευτής, Ερευνητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου