Η Πάραλος θα πλέει πάντα σε ένα Αιγαίο ελληνικό

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

η Πάραλος θα πλέει πάντα σε ένα Αιγαίο ελληνικό

… η εξωτερική μας πολιτική πρέπει να γίνει δυναμική και πανίσχυρη σαν αρχαία τριήρης (όπως η Ιερά Πάραλος* της αρχαίας Αθήνας) από κατευναστική βαρκούλα που είναι δεκαετίες τώρα, ώστε να διατηρήσουμε ελληνική την κατεξοχήν κοιτίδα των Ελλήνων: το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου.

Επί χιλιετίες οι πρόγονοί μας ποτέ δεν διανοήθηκαν να υποχωρήσουν και να μοιραστούν με κάποιο εισβολέα/κατακτητή/εχθρό αυτό το απόλυτα ζωτικής σημασίας τμήμα της επικράτειας μας, όσο ισχυρός κι αν ήταν αυτός. Και έπρατταν έτσι για να έχουν ένα «μέγα το της θαλάσσης κράτος» που θα διασφάλιζε την επιβίωσή και τη συνέχειά τους. Επιπλέον, για αυτούς η θάλασσα ήταν πιο στεριά κι απ’ τη στεριά τόσο που είχαν εξοικειωθεί μαζί της, οργώνοντας την ασταμάτητα για ειρηνικούς ή πολεμικούς σκοπούς.

Η Οδύσσεια λοιπόν των Ελλήνων στο Αιγαίο είναι μακρά φτάνοντας να έχει κληροδοτήσει σήμερα σε μας κυριαρχικά δικαιώματα αναπαλλοτρίωτα. Κανείς πολιτικός και καμία κυβέρνηση δεν έχει δικαιοδοσία και δικαίωμα να τα θέσει υπό διαπραγμάτευση σε δικαστήριο. Η διεθνής δε νομοθεσία είναι σαφέστατη για το δικαίωμά μας να έχουμε τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ναυτικά μίλια.

Επομένως, όλο αυτό το άθλιο θέατρο των υποκλίσεων-επικύψεων και των υποχωρήσεων που είδαμε τελευταία είναι έξω από το ήθος και την παράδοση των Ελλήνων και αναβιώνει την αίσχιστη και αναχρονιστική υποτέλεια του καθαρά τουρκόφιλου κοτσαμπασισμού. Αυτός δυστυχώς έχει υποκαταστήσει την εξωτερική πολιτική μας και αν, όπως φημολογείται, μεθοδεύει ύπουλα και παρασκηνιακά την εκχώρηση του μισού Αιγαίου και των νησιών, τότε θα πρέπει να οδηγηθεί στο απόσπασμα με την ποινή της Εσχάτης Προδοσίας.

Τα κύματά του Αιγαίου που μαζί τους πάλεψαν οι πρόγονοί μας για πάμπολλες χιλιετίες θα μιλούν για πάντα ελληνικά. Και τα ρεύματα φίλοι παλιοί κι αυτοί θα μας γυρίσουν στην Ιθάκη της εθνικής δικαίωσης. Το Αρχιπέλαγος του Αιγαίου είναι η γαλάζια πατρίδα των Ελλήνων.

*

Η Πάραλος ήταν η Ιερά τριήρης των Αθηναίων, η οποία μαζί με το άλλο ιερό πλοίο, τη Σαλαμινία, χρησιμοποιούνταν για τις κρατικές υποθέσεις της αρχαίας Αθήνας όπως να μεταφέρει δημόσια χρήματα ή τους θεωρούς (ιεροί πρεσβευτές, αγγελιαφόροι που στελνόταν από την πόλη-κράτος που επρόκειτο να διοργανώσει Πανελλήνιους Αγώνες ή Εορτές) στις ιερές αποστολές και στις πρεσβείες. Για τον λόγο αυτό είχε μόνιμο πλήρωμα, που βρισκόταν συνεχώς σε ετοιμότητα.

Οι δύο αυτές τριήρεις είχαν πάρει τα ονόματά τους από τους αρχαιότατους χρόνους, όταν η Αθήνα είχε μόνο δύο πλοία για να επικοινωνεί με τη Σαλαμίνα και την Παραλία. Όταν η Αθήνα απέκτησε στόλο, αυτά έμειναν ως ιερά πλοία και αναλάμβαναν δημόσιες υπηρεσίες, ενώ στις ναυμαχίες, πάνω στην Πάραλο βρισκόταν ο στρατηγός των Αθηναίων, ο οποίος διηύθυνε από εκεί τις επιχειρήσεις. Ο μισθός του πληρώματος ήταν 4 οβολοί την ημέρα και προερχόταν από τον ετήσιο κρατικό προϋπολογισμό των Αθηναίων για έργα ειρήνης (ναυπήγηση πλοίων, επισκευές τειχών κλπ.).

Το 405 π.X., στην περίφημη ναυμαχία στους Αιγός ποταμούς (10 χλμ. νοτίως της Καλλίπολης στον Ελλήσποντο ή Δαρδανέλλια), η Πάραλος διέφυγε την αιχμαλωσία, και μόνη αυτή, από τον στόλο των Αθηναίων, κατόρθωσε να φτάσει στον Πειραιά και να αναγγείλει την ήττα και την καταστροφή από τους Σπαρτιάτες.