Η επιβολή δασμών θα μπορούσε να προκαλέσει την αλματώδη αύξηση του πληθωρισμού στις Η.Π.Α., λόγω της ανόδου των τιμών των εισαγομένων προϊόντων – οι χαμηλές τιμές των οποίων έχουν συμβάλλει στη διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα, παρά το ότι η Fed έχει πλημμυρίσει την αγορά με νέα χρήματα.
Ανάλυση
Οι επιθέσεις που δέχεται το δολάριο κλιμακώνονται συνεχώς – με τελευταία τα εγκαίνια του πετρογουάν εκ μέρους της Κίνας, όσον αφορά τα συμβόλαια μελλοντικής εκπλήρωσης αγοράς πετρελαίου, τα οποία είναι μοναδικά με αντίκρισμα σε χρυσό. Ο συνολικός τζίρος τους την πρώτη ημέρα ανήλθε σε 18,3 δις γουάν ή σε 2,9 δις $, με τη συμμετοχή αρκετών εγχωρίων και ξένων επενδυτών – μία απόδοση πολύ καλύτερη από την αναμενόμενη, με αποτέλεσμα να συμβάλλει σημαντικά στην ενίσχυση του κινεζικού νομίσματος (πηγή: zero hedge).Το σπουδαιότερο όλων ήταν και είναι η αμφισβήτηση του σημερινού συστήματος τιμών των αγορών αργού πετρελαίου που στηρίζεται στο δολάριο, εκ
μέρους του μεγαλύτερου εισαγωγέα του στον πλανήτη – με την έννοια πως όταν καθιερωθούν τα συμβόλαια σε γουάν ως βασικός δείκτης αναφοράς, με μεγάλο όγκο συναλλαγών και αυξημένη συμμετοχή εγχωρίων και ξένων επενδυτών, τόσο χρηματοπιστωτικών όσο και βιομηχανικών, η αποδοχή του κινεζικού νομίσματος ως μέσον διενέργειας παγκοσμίων συναλλαγών, θα αυξηθεί.
Λογικά πάντως ο δείκτης του χρηματιστηρίου ενέργειας της Σαγκάης (συμβάσεις ΙΝΕ), θα αποκτήσει μία παράλληλη θέση στους άλλους δείκτες/σημεία αναφοράς – στο BRENT της Μ. Βρετανίας και στον WTI (West Texas Intermediate) των Η.Π.Α. Θα είναι δε πολύ πιο χρήσιμος τόσο για την Κίνα, όσο και για την υπόλοιπη Ασία που αναπτύσσονται με ισχυρούς ρυθμούς – λόγω του ότι οι επτά ποιότητες ακατέργαστου πετρελαίου που είναι αποδεκτές για την πώληση (παράδοση) στο ΙΝΕ είναι βαρύτερες και πιο «όξυνες» (sour) από τις ελαφριές ποιότητες που απαρτίζουν τους δύο άλλους δείκτες, ενώ αντανακλούν καλύτερα τις αγορές της Ασίας.
Σε κάθε περίπτωση, μέσω του ΙΝΕ ενισχύονται ήδη οι προοπτικές της καθιέρωσης του γουάν ως παγκόσμιο αποθεματικό και συναλλακτικό νόμισμα, ανταγωνιστικό στο δολάριο – το οποίο κυριαρχεί στον πλανήτη από το 1970, ειδικά μετά τη δημιουργία του πετροδολαρίου, σε συνεργασία με τη Σαουδική Αραβία (όπου έκτοτε κάθε χώρα που επιθυμεί να αγοράσει πετρέλαιο πρέπει πρώτα να αγοράσει δολάρια, αυξάνοντας την εμπιστοσύνη και τη ζήτηση για το αμερικανικό νόμισμα, με αποτέλεσμα να στηρίζεται η ισοτιμία του).
Η Κίνα βέβαια γνωρίζει πολύ καλά πως για να τα καταφέρει, διεθνοποιώντας το νόμισμα της, θα πρέπει να επιτύχει πολλά άλλα πράγματα – κάτι που επεξηγεί τις προσπάθειες της για τη δημιουργία του δρόμου του μεταξιού (Belt and Road), συνδέοντας εμπορικά δίκτυα σε ολόκληρη την Ευρασία, στη Μέση Ανατολή και στην Αφρική. Πολύ σημαντική είναι επί πλέον η σταδιακή δημιουργία εμπιστοσύνης στο νόμισμα – μέσα από μέτρα μεταρρύθμισης και ανοίγματος της οικονομίας της, της ισχυρότερης ανάπτυξης και της απελευθέρωσης της νομισματικής της πολιτικής.
Εκτός αυτού, θα πρέπει να πείσει τη Σ. Αραβία να της πουλάει πετρέλαιο σε γουάν – ενώ ήδη την εκβιάζει, αγοράζοντας πολύ περισσότερες ποσότητες από τη Ρωσία σε ρούβλια, με αποτέλεσμα να μειώνεται το μερίδιο αγοράς της Σ. Αραβίας και να αυξάνεται το ρωσικό. Η μάχη αυτή (ανάλυση) θεωρείται μία από τις σημαντικότερες, αφού εάν τυχόν την έχαναν οι Η.Π.Α. θα αποτελούσε μεγάλο πλήγμα για το δολάριο – οπότε για το δυτικό σύστημα του χρέους και για την ίδια την οικονομία τους.
Σε αυτό ακριβώς το σημείο υπεισέρχονται τα γεωπολιτικά και η Ρωσία, αφού μόνο εάν πεισθεί η Σαουδική Αραβία πως μπορεί να προστατευθεί στρατιωτικά από τις δύο άλλες μεγάλες δυνάμεις (από τη Ρωσία κυρίως), θα συμφωνήσει να συναλλάσσεται σε γουάν με την Κίνα – ενώ θα διαδραματίσει επίσης ρόλο η δημόσια εγγραφή της ARAMCO, με την έννοια του ποιός θα στηρίξει την είσοδο της στο χρηματιστήριο.
Ο επόμενος μεγάλος κίνδυνος για το δολάριο είναι οι ίδιες οι Η.Π.Α. και η νέα πολιτική που εφαρμόζουν – ο εμπορικός πόλεμος με την Κίνα και η επιβολή δασμών, τους οποίους μπορούν να αιτιολογήσουν απέναντι στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου (ΠΟΕ) μόνο ως εξής: με τυχόν dumping της χώρας που «τιμωρούν», με ξαφνικά αυξημένες εισαγωγές, καθώς επίσης για λόγους εθνικής ασφάλειας. Ο πρόεδρος Trump έχει επιλέξει εν προκειμένω τον τελευταίο, την εθνική ασφάλεια, ο οποίος πολύ δύσκολα πείθει.
Ανεξάρτητα όμως από το αποτέλεσμα της διαδικασίας στον ΠΟΕ, η επιβολή δασμών θα μπορούσε να προκαλέσει την αλματώδη αύξηση του πληθωρισμού στις Η.Π.Α. – λόγω της ανόδου των τιμών των εισαγομένων προϊόντων, οι χαμηλές τιμές των οποίων έχουν συμβάλλει σε μεγάλο βαθμό στη διατήρηση του πληθωρισμού σε χαμηλά επίπεδα, παρά το ότι η Fed έχει πλημμυρίσει την αγορά με νέα χρήματα.
Με δεδομένο δε το ότι, ποτέ κανένα νόμισμα χωρίς αντίκρισμα (Fiat money) στην ιστορία δεν κατάφερε να διατηρήσει σταθερή την αγοραστική του δύναμη (ιδίως όταν τυπώνονταν χρήματα που δεν υποστηρίζονταν από καμία αξία, ενώ το κράτος έκδοσης του βυθιζόταν στα ελλείμματα και στα χρέη όπως οι Η.Π.Α. σήμερα), ίσως η πολιτική των δασμών λειτουργήσει ως μία σπίθα σε αποξεραμένο δάσος – ενώ ανέκαθεν η κατάρρευση των αυτοκρατοριών στον πλανήτη ήταν το αποτέλεσμα της ραγδαίας πτώσης των νομισμάτων τους (γράφημα, ιστορία των υπερβολικών πληθωρισμών).
Για παράδειγμα, το δηνάριο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας περιείχε στο ξεκίνημα της 94% πραγματικό ασήμι – ενώ όταν κατέρρευσε η Ρώμη μόλις 0,02%. Ο χαλκός στην Κίνα, ο οποίος υποστήριζε το αρχικό χαρτονόμισμα της στην εποχή της ανόδου της, αντικαταστάθηκε με σίδηρο, με αποτέλεσμα να υποτιμηθεί. Η Γαλλία αντίστοιχα είναι η χώρα που αντιμετώπισε το πρόβλημα της υποτίμησης του χαρτονομίσματος της τρεις φορές στην ιστορία της – με σοβαρότατες συνέπειες, αφού έως το τέλος του 18ου αιώνα ο πληθωρισμός της έφτασε στο 13.000%. Η Γερμανία βίωσε δύο φορές την οδυνηρή εμπειρία, ενώ η Ελλάδα έζησε πληθωρισμό 18% την ημέρα στο δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο – όπου από πλεόνασμα 271 εκ. δραχμές το 1939 είχε έλλειμμα 790 εκ. το 1940, λόγω της έναρξης του πολέμου (πηγή, φωτογραφία).
Ολοκληρώνοντας, ασφαλώς δεν μας ευχαριστούν οι αρνητικές προοπτικές που διαφαίνονται για το δολάριο – ειδικά λόγω του ότι οι Η.Π.Α. δεν θα αποδεχθούν να μοιραστούν την ηγεμονία τους με την Κίνα και θα θελήσουν να προστατεύσουν το νόμισμα τους με τη στρατιωτική τους υπεροχή (ανάλυση). Εν τούτοις, τα γεγονότα δεν διαψεύδονται, ενώ η αμερικανική οικονομία δεν βρίσκεται σε καθόλου καλή κατάσταση – κάτι που είναι πολύ δύσκολο πια να αλλάξει.
Αnalyst
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου