ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ:
Είμαι κατά της βλασφημίας. Αλλά και κατά της υποκρισίας.
Χρόνια τώρα στην Ελλάδα και στον λεγόμενο ‘δυτικό’ κόσμο, παίζεται το ίδιο έργο.
Όταν ένας φελλός, που τον βαφτίζουν «καλλιτέχνη», αποφασίσει να κάνει κάποιο «έργο» που προσβάλλει με τον πιο αποκρουστικό και βάρβαρο τρόπο την πίστη των χριστιανών, έχουμε από την μια πλευρά κάποιους ελάχιστους χριστιανούς που διαμαρτύρονται και αμέσως χαρακτηρίζονται «μεσαιωνιστές», «φανατικοί», «σκοταδιστές» και «φασίστες» και από την άλλη έχουμε εκείνους που υπερασπίζονται την κάθε αντιχριστιανική αηδία και χαρακτηρίζονται «προοδευτικοί», «ανοιχτόμυαλοι», «δημοκράτες» και «υπερασπιστές της ελευθερίας έκφρασης».
Είναι οι ίδιοι καραγκιόζηδες που θα «συμπαρασταθούν» και θα δηλώσουν «αλληλέγγυοι» εάν τύχει και «καταπατηθούν» τα θρησκευτικά πιστεύω των εν Ελλάδι μουσουλμάνων. Που θα τους νοιάξει ξαφνικά, η «ησυχία» και «ασφάλεια» στην χώρα, η οποία πάει περίπατο έτσι και ξεχυθούν οι ορδές των «προσβεβλημένων» μουσουλμάνων στους δρόμους. Είναι οι ίδιοι που θα τηρήσουν ευλαβικά «σιγή ιχθύος» όταν συνάδελφοί τους Ευρωπαίοι «καλλιτέχνες», κρύβονται, φρουρούνται, αλλάζουν σπίτια και ζουν καθημερινά με τον τρόμο της δολοφονίας τους, μέσα μάλιστα, στην προοδευτική πολυπολιτισμική Δύση, από θερμόαιμους μουσουλμάνους που έγιναν ‘θηρία’ όταν έμαθαν ότι προσβάλλεται ο Μωάμεθ τους και η θρησκεία τους, από τα «έργα» τους. Ορισμένοι βέβαια, από αυτούς τους καλλιτέχνες έχουν ήδη αφήσει τον μάταιο αυτό κόσμο με ένα μαχαίρι στην καρδιά.
 |
Στην φωτογραφία: 2004 : Ο Ολλανδός παραγωγός, συγγραφέας και ηθοποιός, Theo van Gogh, άγρια δολοφονημένος (με καρφωμένο το μαχαίρι στο στήθος) από μουσουλμάνο που εκδικήθηκε για το ‘βλάσφημο’ έργο ‘Submission’, (Υποταγή) που ασκούσε κριτική στον τρόπο που συμπεριφέρεται το Ισλάμ στις γυναίκες.
|
Το ντεκόρ που παρουσιάζουν τα κατεστημένα media, οι χρυσοπληρωμένοι δημοσιογράφοι και λοιποί ‘διαμορφωτές γνώμης’ είναι πανομοιότυπο χρόνια τώρα. Προσπαθούν να παρουσιάσουν εκείνους που διαμαρτύρονται ότι πρόκειται για ελάχιστα άτομα και «μέλη παραθρησκευτικών οργανώσεων» (τι σημαίνει αυτό άραγε, δεν μας εξήγησε κανένας) ή και «ακροδεξιών οργανώσεων». Γι’ αυτό δείχνουν κάτι γιαγιάδες ή μαντηλοφορούσες που κραδαίνουν σταυρούς και φωνάζουν, για να δώσουν βάση στους ισχυρισμούς τους και να αναπαυτεί μέσα τους η «προοδευτική» συνείδησή τους και να ησυχάσει η «δημοκρατική» καρδούλα τους.
Έτσι, όλοι παίζουν το παιχνίδι τους και ο κάθε μπαγλαμάς βαφτίζεται «προοδευτικός», «διωκόμενος» και μπορεί να τσιμπήσει κανένα βραβείο ή καμία επιχορήγηση από το κράτος, και αν το λέει η καρδιά του μπορεί να γίνει και βουλευτής «προοδευτικού» κόμματος ή κομματιδίου. Η Βουλή άλλωστε είναι δεκτική τέτοιου «υλικού».
Λοιπόν, η λύση είναι μία: να υπάρξει μια ομάδα που θα ξεσκεπάσει την υποκρισία τους πολεμώντας τους με τα ίδια όπλα.
Όλοι αυτοί οι Λαέρτηδες, οι Κιτσοπουλάδες οι "παστίτσιοι" και οι διάφοροι πρόθυμοι συριζορεπούσηδες υποστηρικτές τους, ιδεολογικά ή και πολιτικά ανήκουν στον ίδιο χώρο. Έναν χώρο που έχει μείνει ανέγγιχτος, «παρθένος» από επιθέσεις τέτοιου τύπου, που άλλοι τις ονομάζουν «σάτιρα», άλλοι «τέχνη» και άλλοι καθαρή βλασφημία.
Επαναλαμβάνω: Είμαι κατά της βλασφημίας. Αλλά και κατά της υποκρισίας.
Πως θα αντιδρούσαν λοιπόν εάν ανέβαινε ένα θεατρικό έργο που ο θίασος θα παρουσίαζε π.χ. τον Τσε Γκεβάρα, σαν ψυχοπαθή πωλητή πατσά που τα βράδια την έβρισκε να ακούει κρυφά, λόγους του Χίτλερ; Εάν ένας «ηθοποιός» δηλαδή έβγαινε και έκανε τον Τσε να χαιρετάει ναζιστικά επί σκηνής, ήθελα να ήξερα τι θα ακούγαμε από τα προοδευτικά στοματάκια τους;
Εάν ζωγράφιζε κάποιος τον Μαρξ με ζαρντιέρες και τακούνια και παρουσίαζε το "έργο" του σε γκαλερί των Εξαρχείων, θα είχαμε δηλώσεις συμπαράστασης και λογίδρια για την «ελευθερία της έκφρασης» από τον συγκεκριμένο χώρο;
Γιατί μην μου πείτε, ο κάθε χώρος έχει τις δικές του «ιερές μορφές». Ειδικά, ανθρώπους που έφυγαν από την ζωή και έγιναν κάτι σαν «σύμβολα». Έχει «πλάκα» να ξεφτιλίζεις μια ιερή μορφή που ο άλλος σέβεται και εμπνέεται από αυτήν. Νιώθεις σπουδαίος και "προοδευτικός". Το λες «ελευθερία έκφρασης» και «σάτιρα». Εάν είναι έτσι, αυτό θα πρέπει να ισχύει για όλους. Εάν λοιπόν, κάποιος «καλλιτέχνης» από την άλλη πλευρά, παρουσίαζε τον 15χρονο νεκρό Αλέξη στο facebook ή αλλού, με μούρη μπιφτεκιού ή τιραμισού ή άλλαζε το όνομά του ή το επώνυμό του ώστε να «γελάσουμε», τι είδους ανακοινώσεις θα είχαμε από τους θορυβώδεις εκφραστές της «προοδευτικότητας» και της «δημοκρατίας»;
Το ξανατονίζω : Είμαι κατά της βλασφημίας. Δεν γελάω, ούτε συναινώ, όταν χλευάζονται και υβρίζονται θρησκευτικά σύμβολα και ιερές μορφές της κάθε θρησκείας.
Αλλά κανείς από την πλευρά όλων εκείνων που θέλουν
