άρθρο του Κωστάκη Αντωνίου
Θέαμα απίστευτου ξεπεσμού για τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, αλλά και για το κυπριακό κράτος γενικότερα. Να βλέπουν οι πολίτες τον νόμιμο Πρόεδρό τους μαζί με τον κατοχικό ηγέτη καταληφθέντος και αποσχισθέντος τμήματος της Κυπριακής Δημοκρατίας, να στέλλουν μηνύματα «ειρήνης». Πουθενά στην παγκόσμια ιστορία δεν συναντά κανείς τέτοια εικόνα.
Ένας νόμιμος ηγέτης κράτους να κάθεται, πανευτυχής, με τον εγκάθετο ξένης χώρας που κατέχει διά της βίας έδαφος του κράτους του και να στέλλουν φιλιά στους πρόσφυγες, στους αγνοουμένους, στους εγκλωβισμένους, στους νεκρούς, στις βιασθείσες γυναίκες.
Ως να μην έγινε τίποτε σε αυτόν τον τόπο, ως να μην υπήρξε ένα τεράστιο ειδεχθέστατο έγκλημα εναντίον ενός ολόκληρου λαού. Ως να έχει τερματισθεί η τουρκική κατοχή και συνεορτάζομεν τα επινίκεια.
Μετά το απογοητευτικό ώς αποκρουστικό αυτό θέαμα, την Κυπριακή Δημοκρατία πρέπει να την
κλαίμε. Σημειώνονται τα αποφασιστικά βήματα προς τη διάλυσή της. Ο Πρόεδρος Αναστασιάδης προχωρεί στην εφαρμογή της λύσης, αναδεικνύοντας, με έργα και πράξεις, τον κατοχικό ηγέτη ως νόμιμο πρόεδρο του ετέρου των δύο κρατών της Κύπρου.
Προτού εγκριθεί η λύση από τους πολίτες, ο Πρόεδρός μας μεθοδεύει, χωρίς αναστολές, την εφαρμογή της. Προχώρησε προς την κατεύθυνση αυτή με γοργά βήματα, από της ανόδου του στην εξουσία, και φθάνει σήμερα κοντά στην αποκορύφωση.
Οι χιαστί συναντήσεις υπήρξαν το πρώτο βήμα. Έστειλε για πρώτη φορά εκπρόσωπο του ψευδοκράτους, τον Τουρκοκύπριο διαπραγματευτή, να συνομιλήσει με τον δεύτερο τη τάξει στο ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών. Άνοιξε την πόρτα της επίσημης Αθήνας στο ψευδοκράτος. Στη συνέχεια, έβλεπε το ψευδοκράτος να εισέρχεται στον Λευκό Οίκο, στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ, στο Φόρεϊν Όφις, στην έδρα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν αντιδρούσε.
Ευλογούσε. Έβλεπε τον δεύτερο τη τάξει στην ιεραρχία της αμερικανικής διοίκησης, τον Αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, να μεταβαίνει στο ψευδοπροεδρικό και να συνομιλεί με τον Έρογλου. Να παρακάθεται σε δείπνο μαζί με τον «συμπρόεδρό» του. Να βλέπει Υπουργούς Εξωτερικών μεγάλων δυνάμεων να επισκέπτονται τον Ακιντζί στο σύμβολο της κατοχής.
Αποδεχόταν να στήνουν τα Ηνωμένα Έθνη κόκκινο χαλί στον κατοχικό ηγέτη, να παρατάσσουν στρατιωτικό απόσπασμα να του αποδίδει τιμές και δεν ενοχλείτο. Τον έπαιρνε από το χέρι και μαζί έκοβαν βόλτες στα σοκάκια της ελεύθερης και κατεχόμενης Λευκωσίας, παρακολουθούσε μαζί του αρχαίες ελληνικές τραγωδίες σε κατεχόμενα αρχαία θέατρα.
Τον επεδείκνυε στον κυπριακό Ελληνισμό, κατά τρόπον που του έλεγε πως «ιδού ο άλλος πρόεδρός σου». Έκανε πως δεν γνώριζε πως ο ηγέτης του ψευδοκράτους προσεκλήθη στο Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ του Νταβός. Υπό ποία ιδιότητα; Κρατικός αξιωματούχος δεν είναι. Οικονομικός ή άλλου είδους εμπειρογνώμονας δεν είναι. Τι θα πάει να κάνει εκεί; Τι άλλο, παρά να δώσει κρατική οντότητα στο ψευδοκράτος και να αναδείξει τον εαυτό του ως συμπρόεδρο, ή πρόεδρο του ετέρου κράτους;
Ο Ακιντζί δήλωσε, την περασμένη εβδομάδα, μετά τη συνάντησή του με τον Υπουργό Εξωτερικών του Λουξεμβούργου: «Ο ΥΠΕΞ του Λουξεμβούργου με προσκάλεσε στη χώρα του. Έχω λάβει ήδη προσκλήσεις από τους Υπουργούς Εξωτερικών Γερμανίας και Βρετανίας να επισκεφθώ τις χώρες και θα ανταποκριθώ».
Έρχονται εδώ οι ξένοι αξιωματούχοι και η Κυβέρνηση προθύμως τους ανοίγει την πόρτα προς τα κατεχόμενα. Ενεργεί ως πλασιέ του Ακιντζί, συστήνοντάς τον στους αξιωματούχους. Και την περασμένη εβδομάδα, ο Πρόεδρος προχώρησε και στη «διαπίστευση» του κατοχικού ηγέτη ως «συμπροέδρου». Με κοινή εμφάνιση από τηλεοράσεως, έστειλαν μηνύματα «ειρήνης». Ποιας ειρήνης; Της ειρήνης του νεκροταφείου, όπως την επέβαλε η 41χρονη στρατιωτική κατοχή.\
Έχουν αρχίσει να μπαίνουν, με ελληνικά χέρια, οι τελευταίες ταφόπλακες στην Κυπριακή Δημοκρατία. Εδώ πλέον δεν συζητούμε για λύση. Η τουρκική λύση έχει ήδη συμφωνηθεί…
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου