Ο ΑΝΑΒΑΘΜΙΣΜΕΝΟΣ ΡΟΛΟΣ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΝΑΤΟΪΚΑ ΣΧΕΔΙΑ
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
20 εκ. πρόσφυγες θα περάσουν προς την Ευρώπη τα επόμενα δέκα χρόνια. Αυτή είναι η –τουλάχιστον αισιόδοξη- έκθεση του ΟΗΕ. Η έκθεση αυτή δεν λαμβάνει υπ όψιν της τη δυναμική της περιοχής και των εξελίξεων (ιδιαίτερα μετά το «τρομοκρατικό» χτύπημα στο Παρίσι).
Ήδη στην Τουρκία είναι «εγκλωβισμένοι» 3 εκ. Σύριοι. Έχουν συμβάλει στο «οικονομικό θαύμα» του real estate της, καθώς αμείβονται με 5-7 ευρώ μεροκάματο, όταν προ πολέμου, τα ημερομίσθια στη Τουρκία, στο χώρο της οικοδομής, ήταν 25-30.
(Ας το κρατήσουμε αυτό το μικρό στοιχείο για όταν θα αναρωτηθούμε για τη σχέση ταξικού-εθνικού, ή αλλιώς για τα ...«ψώρο μίλια» του Αιγαίου).
Βέβαια ακόμη περισσότερα αποφέρoυν στο τουρκικό καθεστώς οι απευθείας σχέσεις τους με το ICIS. Εταιρείες που βρίσκονται στο περιβάλλον «Ερντογάν» το προμηθεύουν με όπλα υπό την κάλυψη της ΜΙΤ, που τη διοικεί ο -άνθρωπος του προέδρου -Χακάν Φιντάν.
Σε αντάλλαγμα το ICIS παραδίδει στη Τουρκία πετρέλαιο και αρχαιολογικούς θησαυρούς. Μέσω της Τουρκίας διοχετεύονται μαχητές στη Συρία.
Η Τουρκία δεν στηρίζει το ICIS μόνο για οικονομικούς λόγους. Η Συρία ήταν τμήμα της
Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι εδαφικές διαφορές μεταξύ της Συρίας και της σύγχρονης Τουρκία έως σήμερα δεν έχουν διευθετηθεί. Υπάρχει το θέμα με το σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας, το μη διευθετημένο ζήτημα των πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Και υπάρχει το κουρδικό.
Το 2011 μια μυστική συνθήκη που υπογράφηκε από τους Αλέν Ζιπέ και Αχμέτ Νταβούτογλου, προέβλεπε τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στο βόρειο τμήμα της Συρίας.
(Καλό θα ήταν να αναρωτηθεί ο γαλλικός λαός για τα οφέλη της συμφωνίας. Όταν την πληροφορηθεί).
Η Τουρκία είχε συμφωνηθεί ότι το αυτό το κράτος θα διοικούταν από την κουρδική μειονότητα αλλά και ότι η Άγκυρα θα είχε τη δυνατότητα να εκδιώξει το PKK.
Τον Σεπτέμβριο του 2013, το Πεντάγωνο δημοσίευσε ένα νέο χάρτη για την ανασχεδίαση των συνόρων της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας του Ισλαμικού Εμιράτου και ενός νέου «Κουρδιστάν» στα αραβικά εδάφη της Συρίας.
Η τουρκική επιθετικότητα απέναντι στη Συρία κλιμακώνεται. Σύμφωνα με το Der Spiegel, μιλώντας για τους ρωσικούς βομβαρδισμούς ενάντια στο ICIS, ο Ερντογάν απηύθυνε «φιλική προειδοποίηση» προς τη Μόσχα, λέγοντας ότι «ρίχνοντας λάδι στη φωτιά της σύγκρουσης σύντομα θα βρεθεί και η ίδια στη φωτιά». Ενώ ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, σε απάντηση στις δηλώσεις δυτικών πολιτικών ότι πρέπει να γίνουν συνομιλίες με τον Μπασάρ Άσαντ τόνισε ότι εάν δεν ανατραπεί ο Άσαντ, τότε οι μετανάστες δεν θα γυρίσουν ποτέ στην πατρίδα τους...
Ποιο κυνική δήλωση δε θα μπορούσε να είχε γίνει.
Η Ελλάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια δυσανάλογη για τις δυνατότητές της ροή. Και όταν αναφερόμαστε σε «δυνατότητες» δεν αναφερόμαστε μόνο ή κυρίως σε αυτές του κρατικού μηχανισμού. Αναφερόμαστε και στις δυνατότητες του ίδιου του, εξαντλημένου από τη νεοφιλελεύθερη «σωτηρία», κοινωνικού ιστού, ειδικά των πιο πληβειακών στρωμάτων, να ανταπεξέλθει σε μια τέτοια, πραγματικά μοναδική ιστορικά, - και όχι μόνο για την Ελλάδα- συνθήκη.
Στη συνθήκη δλδ μια χώρα να κληθεί να λειτουργήσει, μέσα στα όρια ιμπεριαλιστικών ενώσεων που ανήκει και συνθήκες ακραίας κρίσης, ως ένα τεράστιο άτυπο στρατόπεδο συγκέντρωσης, για πληθυσμό που θα υπερβαίνει τον ήδη υπάρχοντα πληθυσμό της.
Ποτέ ξανά δεν έχει επιχειρηθεί (με ομαλό τρόπο) κάτι τέτοιο στην ιστορία.
Η κυβέρνηση πηγαίνει στην Τουρκία για ...διαπραγματεύσεις. Μόνο που αυτή τη φορά δε θα διαρκέσουν 17 ώρες. Πιθανά ούτε 17 λεπτά. Δεν έχει τίποτα να διαπραγματευτεί. Ούτε έχει τέτοια εξουσιοδότηση. Ούτε έχει και τέτοια δυνατότητα.
Ουσιαστικά σύρεται σ ένα ακόμη Βατερλώ, όπου το προσφυγικό θα μετατραπεί σε διμερές πρόβλημα Ελλάδας –Τουρκίας. Και στο βάθος; Υπό την σκέπη των our fellows ... Συγκυριαρχία στο Αιγαίο και νέο Ανάν στη Κύπρο;
Σωστό (τουλάχιστον). Και λάθος... Το σενάριο αυτό αφορούσε μια προηγούμενη περίοδο. Το ΝΑΤΟ ικό σχέδιο πλέον έχει μετεξελιχθεί. Ίχνη του είδαμε σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Υεμένη κ. ά. πρόσφατα.
Οι ομόκεντροι κύκλοι Χάους, που ξεκίνησαν με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» συνεχώς επεκτείνονται. Πόσο μακριά έχει την ψευδαίσθηση κάποιος ότι βρίσκεται το κέντρο του κύκλου.
Το αίτημα για την πτώση του αίσχους του Έβρου δεν αρκεί. Η Ελλάδα είναι χώρα του ΝΑΤΟ. Και χωρίς την απεμπλοκή του ΝΑΤΟ από τις εξελίξεις στη περιοχή καμία ελπίδα δεν υπάρχει. Το αντίθετο μάλιστα. Και με τον άμεσο πλέον κίνδυνο η φωτιά να περάσει το «φράχτη» του Αιγαίου.
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22717:zafeiris-toyrkia&catid=81:kivernisi&Itemid=198
το είδα
Του ΑΝΔΡΕΑ ΖΑΦΕΙΡΗ
20 εκ. πρόσφυγες θα περάσουν προς την Ευρώπη τα επόμενα δέκα χρόνια. Αυτή είναι η –τουλάχιστον αισιόδοξη- έκθεση του ΟΗΕ. Η έκθεση αυτή δεν λαμβάνει υπ όψιν της τη δυναμική της περιοχής και των εξελίξεων (ιδιαίτερα μετά το «τρομοκρατικό» χτύπημα στο Παρίσι). Ήδη στην Τουρκία είναι «εγκλωβισμένοι» 3 εκ. Σύριοι. Έχουν συμβάλει στο «οικονομικό θαύμα» του real estate της, καθώς αμείβονται με 5-7 ευρώ μεροκάματο, όταν προ πολέμου, τα ημερομίσθια στη Τουρκία, στο χώρο της οικοδομής, ήταν 25-30.
(Ας το κρατήσουμε αυτό το μικρό στοιχείο για όταν θα αναρωτηθούμε για τη σχέση ταξικού-εθνικού, ή αλλιώς για τα ...«ψώρο μίλια» του Αιγαίου).
Βέβαια ακόμη περισσότερα αποφέρoυν στο τουρκικό καθεστώς οι απευθείας σχέσεις τους με το ICIS. Εταιρείες που βρίσκονται στο περιβάλλον «Ερντογάν» το προμηθεύουν με όπλα υπό την κάλυψη της ΜΙΤ, που τη διοικεί ο -άνθρωπος του προέδρου -Χακάν Φιντάν.
Σε αντάλλαγμα το ICIS παραδίδει στη Τουρκία πετρέλαιο και αρχαιολογικούς θησαυρούς. Μέσω της Τουρκίας διοχετεύονται μαχητές στη Συρία.
Η Τουρκία δεν στηρίζει το ICIS μόνο για οικονομικούς λόγους. Η Συρία ήταν τμήμα της
Οθωμανικής αυτοκρατορίας. Οι εδαφικές διαφορές μεταξύ της Συρίας και της σύγχρονης Τουρκία έως σήμερα δεν έχουν διευθετηθεί. Υπάρχει το θέμα με το σαντζάκιο της Αλεξανδρέττας, το μη διευθετημένο ζήτημα των πετρελαϊκών κοιτασμάτων. Και υπάρχει το κουρδικό.
Το 2011 μια μυστική συνθήκη που υπογράφηκε από τους Αλέν Ζιπέ και Αχμέτ Νταβούτογλου, προέβλεπε τη δημιουργία ανεξάρτητου κουρδικού κράτους στο βόρειο τμήμα της Συρίας.
(Καλό θα ήταν να αναρωτηθεί ο γαλλικός λαός για τα οφέλη της συμφωνίας. Όταν την πληροφορηθεί).
Η Τουρκία είχε συμφωνηθεί ότι το αυτό το κράτος θα διοικούταν από την κουρδική μειονότητα αλλά και ότι η Άγκυρα θα είχε τη δυνατότητα να εκδιώξει το PKK.
Τον Σεπτέμβριο του 2013, το Πεντάγωνο δημοσίευσε ένα νέο χάρτη για την ανασχεδίαση των συνόρων της περιοχής, συμπεριλαμβανομένης της δημιουργίας του Ισλαμικού Εμιράτου και ενός νέου «Κουρδιστάν» στα αραβικά εδάφη της Συρίας.
Η τουρκική επιθετικότητα απέναντι στη Συρία κλιμακώνεται. Σύμφωνα με το Der Spiegel, μιλώντας για τους ρωσικούς βομβαρδισμούς ενάντια στο ICIS, ο Ερντογάν απηύθυνε «φιλική προειδοποίηση» προς τη Μόσχα, λέγοντας ότι «ρίχνοντας λάδι στη φωτιά της σύγκρουσης σύντομα θα βρεθεί και η ίδια στη φωτιά». Ενώ ο πρωθυπουργός Αχμέτ Νταβούτογλου, σε απάντηση στις δηλώσεις δυτικών πολιτικών ότι πρέπει να γίνουν συνομιλίες με τον Μπασάρ Άσαντ τόνισε ότι εάν δεν ανατραπεί ο Άσαντ, τότε οι μετανάστες δεν θα γυρίσουν ποτέ στην πατρίδα τους...
Ποιο κυνική δήλωση δε θα μπορούσε να είχε γίνει.
Η Ελλάδα θα κληθεί να αντιμετωπίσει μια δυσανάλογη για τις δυνατότητές της ροή. Και όταν αναφερόμαστε σε «δυνατότητες» δεν αναφερόμαστε μόνο ή κυρίως σε αυτές του κρατικού μηχανισμού. Αναφερόμαστε και στις δυνατότητες του ίδιου του, εξαντλημένου από τη νεοφιλελεύθερη «σωτηρία», κοινωνικού ιστού, ειδικά των πιο πληβειακών στρωμάτων, να ανταπεξέλθει σε μια τέτοια, πραγματικά μοναδική ιστορικά, - και όχι μόνο για την Ελλάδα- συνθήκη.
Στη συνθήκη δλδ μια χώρα να κληθεί να λειτουργήσει, μέσα στα όρια ιμπεριαλιστικών ενώσεων που ανήκει και συνθήκες ακραίας κρίσης, ως ένα τεράστιο άτυπο στρατόπεδο συγκέντρωσης, για πληθυσμό που θα υπερβαίνει τον ήδη υπάρχοντα πληθυσμό της.
Ποτέ ξανά δεν έχει επιχειρηθεί (με ομαλό τρόπο) κάτι τέτοιο στην ιστορία.
Η κυβέρνηση πηγαίνει στην Τουρκία για ...διαπραγματεύσεις. Μόνο που αυτή τη φορά δε θα διαρκέσουν 17 ώρες. Πιθανά ούτε 17 λεπτά. Δεν έχει τίποτα να διαπραγματευτεί. Ούτε έχει τέτοια εξουσιοδότηση. Ούτε έχει και τέτοια δυνατότητα.
Ουσιαστικά σύρεται σ ένα ακόμη Βατερλώ, όπου το προσφυγικό θα μετατραπεί σε διμερές πρόβλημα Ελλάδας –Τουρκίας. Και στο βάθος; Υπό την σκέπη των our fellows ... Συγκυριαρχία στο Αιγαίο και νέο Ανάν στη Κύπρο;
Σωστό (τουλάχιστον). Και λάθος... Το σενάριο αυτό αφορούσε μια προηγούμενη περίοδο. Το ΝΑΤΟ ικό σχέδιο πλέον έχει μετεξελιχθεί. Ίχνη του είδαμε σε Λιβύη, Συρία, Ιράκ, Υεμένη κ. ά. πρόσφατα.
Οι ομόκεντροι κύκλοι Χάους, που ξεκίνησαν με τον «πόλεμο κατά της τρομοκρατίας» συνεχώς επεκτείνονται. Πόσο μακριά έχει την ψευδαίσθηση κάποιος ότι βρίσκεται το κέντρο του κύκλου.
Το αίτημα για την πτώση του αίσχους του Έβρου δεν αρκεί. Η Ελλάδα είναι χώρα του ΝΑΤΟ. Και χωρίς την απεμπλοκή του ΝΑΤΟ από τις εξελίξεις στη περιοχή καμία ελπίδα δεν υπάρχει. Το αντίθετο μάλιστα. Και με τον άμεσο πλέον κίνδυνο η φωτιά να περάσει το «φράχτη» του Αιγαίου.
ΠΗΓΗ:
http://iskra.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=22717:zafeiris-toyrkia&catid=81:kivernisi&Itemid=198
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου