Η αύξηση κεφαλαίου των τραπεζών δεν ήταν ένα απλό σκάνδαλο, αλλά η μεγαλύτερη κλοπή του αιώνα. Κάτι που δεν έχει συμβεί ποτέ στην ιστορία, αφού για ένα ελάχιστο ποσόν ξεπουλήθηκαν όλα τα περιουσιακά στοιχεία των Ελλήνων, μαζί με τα 44 δις € του δημοσίου και τις εγγυήσεις που έχει δώσει στο παρελθόν (περί τα 140 δις €, άρθρο)!
Θέλοντας τώρα να μας κοροϊδέψει καταπρόσωπο μία από τις τράπεζες, θεωρώντας μας προφανώς ανόητες και ανόητους, ανακοίνωσε πως θα αντικαταστήσει 100 παλαιές μετοχές με μία καινούργια. Αυτές οι 100 παλαιές αγοράστηκαν από το δημόσιο πέρυσι, με χρήματα δικά μας, στα 170 € (πηγή). Η μία νέα αγοράστηκε πρόσφατα στα 0,03 €, οπότε οι 100 που θα αντικατασταθούν κόστισαν στους κερδοσκόπους 0,30 €.
Επομένως, τα 170 € που πληρώσαμε όλοι εμείς οι διανοητικά καθυστερημένοι μέσω των ανελέητων φόρων, έγιναν μέσα σε μία νύχτα 0,30 €, ζημιώνοντας μας κατά 169,70 € εάν κάνω καλά το λογαριασμό! Η ίδια αυτή τράπεζα έχει «κλέψει» τις κυπριακές προηγουμένως, έχει μεταφέρει τα κακά δάνεια της Αγροτικής στο κράτος (άρα ξανά σε εμάς), ενώ είναι καλύτερα να μην ασχολείται κανείς με τα υπόλοιπα «ανδραγαθήματα» της, εάν δεν θέλει να πάθει εγκεφαλικό.
Όσον αφορά τώρα το τι θα μπορούσε να γίνει, δεν χρειάζεται κανείς να ανακαλύψει τον τροχό. Έχουν
δείξει καθαρά το δρόμο οι Η.Π.Α., οι οποίες κρατικοποίησαν εν πρώτοις τις χρεοκοπημένες τράπεζες και στη συνέχεια τις πούλησαν σε ιδιώτες, κερδίζοντας τα διπλάσια από αυτά που έδωσαν. Με απλά λόγια, δεν χάσαμε μόνο τα 44 δις € που τοποθέτησε το δημόσιο, αλλά ακόμη τόσα που θα μπορούσε να κερδίσει. Κανένας δεν ξέρει δε τι θα συμβεί, με τα 140 δις € των εγγυήσεων. Το άκρον άωτο της ανοησίας;
Τα 44 δις € που εξανεμίστηκαν μέσα σε εννιά μόλις μήνες πάντως αντιστοιχούν με 20 σχεδόν ΕΝΦΙΑ, με τις συντάξεις ετών, με τους μισθούς χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και με μέτρα τέσσερις φορές περισσότερα από όλα μαζί του τρίτου μνημονίου! Είναι δυνατόν λοιπόν να διασωθεί η Ελλάδα ή να εξυπηρετηθεί ποτέ το δημόσιο χρέος, όταν αυξάνεται με τέτοιον ιλιγγιώδη ρυθμό από τις κυβερνήσεις μας;
Φυσικά δεν είναι το μοναδικό έγκλημα του κράτους που κατακλέβει συνέχεια τους πολίτες του, όσο κανένα άλλο στην υφήλιο, απαιτώντας ταυτόχρονα να είναι εντάξει με τις δικές τους υποχρεώσεις απέναντι του.
Προηγήθηκε άλλωστε το 2010 η παράδοση των κλειδιών της Ελλάδας στους διεθνείς τοκογλύφους, η ληστεία των μικρών ομολογιούχων που είχαν το θράσος να δανείσουν στη χώρα τους τα χρήματα τους, η κλοπή των ασφαλιστικών ταμείων και των οργανισμών του δημοσίου, τρία ανηλεή μνημόνια και τόσα πολλά άλλα, που είναι αδύνατον να τα καταγράψει κανείς.
Είναι όμως το πιο αποτρόπαιο όλων των εγκλημάτων του, ενώ τα αποτελέσματα του θα ακολουθήσουν σύντομα, όταν θα κατάσχονται τα σπίτια των Ελλήνων από τα ξένα κοράκια, πολλά από τα οποία θα είναι μεταμφιεσμένα ελληνικά, οι επιχειρήσεις τους, οι μισθοί τους, οι συντάξεις τους, πιθανότατα ακόμη και οι καταθέσεις τους.
Δεν πρόκειται λοιπόν για ένα κράτος στην υπηρεσία του πολίτη, αλλά για έναν αιμοχαρή δυνάστη τους. Για το μεγαλύτερο τους εχθρό, ο οποίος κατανοεί το ρόλο του ως εκείνου που έχει το δικαίωμα να απομυζεί αχόρταγα τους πάντες, για να συντηρείται ο εκάστοτε κομματικός στρατός και η πολιτική διαφθορά, χωρίς να δίνει λογαριασμό σε κανέναν.
Ελπίζω βέβαια, χωρίς όμως στην πραγματικότητα να το περιμένω, πως θα τιμωρηθούν κάποια στιγμή όλοι οι υπεύθυνοι του σημερινού, στυγνού εγκλήματος των τραπεζών (άρθρο). Όπως οι «συνάδελφοι» τους στην Ισλανδία, οι οποίοι καταδικάστηκαν και κλείστηκαν στη φυλακή, για τις ληστείες που και αυτοί διενήργησαν στο φως της ημέρας.
Αυτό όμως που με κάνει να απορώ, ειδικά όσον αφορά το τρίτο μνημόνιο, βάσει του οποίου πρέπει να ψηφιστεί υποχρεωτικά η πώληση των δανείων των τραπεζών στους ξένους κερδοσκόπους, είναι η παντελής έλλειψη συνείδησης αυτών που το υπέγραψαν. Ειδικά της αριστεράς που θυσίασε όλα τα ιδανικά και τις προεκλογικές της δεσμεύσεις στο βωμό της εξουσίας, τεκμηριώνοντας πως όχι μόνο δεν υπάρχει αριστερή ηθική αλλά, αντίθετα, πως η αριστερά είναι μακράν η πιο ανήθικη από όλες τις πολιτικές παρατάξεις.
Αυτή που μπορεί ανενδοίαστα και ανερυθρίαστα να λέει τόσα πολλά χονδροειδή ψέματα, θεωρώντας πως έχει το θεϊκό χάρισμα να πείθει τους Έλληνες. Πως μπορεί να λέει σε αυτούς που προφανώς θεωρεί «αμόρφωτο, ταξικό όχλο» ότι, το μαύρο είναι άσπρο, το φεγγάρι λαμπερός ήλιος και το σκότος άπλετο φως, χωρίς να υπάρχει καμία αντίδραση εκ μέρους τους.
Συνεχίζοντας, δεν γνωρίζω πόσοι συνειδητοποιούν ότι, όλοι κλέβουν και χρεώνουν την Ελλάδα όπως, με όσα και όποτε θέλουν. Οι τράπεζες, επιβαρύνοντας το δημόσιο χρέος με τεράστια ποσά, η Τρόικα, η κυβέρνηση, οι πάντες. Όλα έχουν ξεφύγει από τον έλεγχο, ενώ δεν υπάρχει κανένας που να προστατεύει μία χώρα που έχει μετατραπεί κυριολεκτικά σε ξέφραγο αμπέλι.
Έχουμε μία κυβέρνηση που παραπαίει, χωρίς να είναι σε θέση να ελέγξει τίποτα, καθώς επίσης μία αντιπολίτευση που δεν μπορεί καν να διοργανώσει σωστά τις εσωτερικές της εκλογές, στελεχωμένη με ορισμένα άτομα που δεν έχουν την ικανότητα να διευθύνουν ούτε ένα περίπτερο. Πόσο μάλλον ένα ολόκληρο κράτος, στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας του που έχει επί πλέον να αντιμετωπίσει τα κύματα των μεταναστών, τα οποία τελικά θα εγκλωβιστούν εντός της επικράτειας του.
Οι Θεσμοί δεν λειτουργούν, τα ΜΜΕ προσπαθούν να λύσουν τα δικά τους οικονομικά προβλήματα, κάνοντας ότι τους ζητηθεί, η Δικαιοσύνη δεν είναι σε θέση να προστατεύσει κανέναν αφού έχει αντικατασταθεί το σύνταγμα από το μνημόνιο, ενώ οι Πολίτες είναι σε κατάσταση «σοκ και δέους» από τις συνεχείς μειώσεις των εισοδημάτων τους, όταν παράλληλα αυξάνονται γεωμετρικά οι φόροι, καθώς επίσης το κόστος ζωής.
Το χειρότερο δε όλων είναι το ότι, πολλοί Έλληνες δεν καταλαβαίνουν πως τα χρέη που συσσωρεύονται ανεξέλεγκτα στο κράτος, θα πληρωθούν από τους ίδιους. Από τις συντάξεις που δεν θα παίρνουν πλέον, από τα σπίτια τους που θα κατασχεθούν, από τους μισθούς που θα συνεχίσουν την πτωτική τους πορεία, από τα νοσοκομεία που σύντομα θα πάψουν να λειτουργούν, από τα σχολεία που θα κλείσουν κοκ.
Ακόμη όμως και αυτοί που έχουν πλήρη εικόνα αδυνατούν να αντιδράσουν, επειδή είναι βυθισμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητας, προσπαθώντας να επιβιώσουν σε μία τρικυμισμένη θάλασσα χωρίς καμία πυξίδα στη διάθεση τους. Σε έναν τυφώνα που απειλεί να καταστρέψει τα πάντα στη χώρα τους, ενώ οι ίδιοι είναι ανυπεράσπιστοι, εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι στο μένος του.
Κλείνοντας θυμάμαι πως ο πατέρας μου, όταν ήμουν μικρή, μου έλεγε πως για να σπείρεις ξανά ένα χωράφι, έτσι ώστε να έχει πλούσια σοδειά, θα πρέπει προηγουμένως να το καθαρίσεις από όλα τα ζιζάνια, τις παλιές ρίζες και ότι άλλο υπάρχει. Στη συνέχεια να το οργώσεις μεθοδικά, να το αφήσεις να αναπνεύσει και μετά να τοποθετήσεις το νέο σπόρο.
Ο Schumpeter, ο μεγάλος αυστριακός οικονομολόγος εννοούσε το ίδιο με τη δημιουργική του καταστροφή, σύμφωνα με την οποία δεν μπορεί να στηριχθεί ποτέ το πραγματικά νέο, στα σαθρά θεμέλια του παλαιού.
Έχουμε μία κυβέρνηση που παραπαίει, χωρίς να είναι σε θέση να ελέγξει τίποτα, καθώς επίσης μία αντιπολίτευση που δεν μπορεί καν να διοργανώσει σωστά τις εσωτερικές της εκλογές, στελεχωμένη με ορισμένα άτομα που δεν έχουν την ικανότητα να διευθύνουν ούτε ένα περίπτερο. Πόσο μάλλον ένα ολόκληρο κράτος, στη χειρότερη στιγμή της ιστορίας του που έχει επί πλέον να αντιμετωπίσει τα κύματα των μεταναστών, τα οποία τελικά θα εγκλωβιστούν εντός της επικράτειας του.
Οι Θεσμοί δεν λειτουργούν, τα ΜΜΕ προσπαθούν να λύσουν τα δικά τους οικονομικά προβλήματα, κάνοντας ότι τους ζητηθεί, η Δικαιοσύνη δεν είναι σε θέση να προστατεύσει κανέναν αφού έχει αντικατασταθεί το σύνταγμα από το μνημόνιο, ενώ οι Πολίτες είναι σε κατάσταση «σοκ και δέους» από τις συνεχείς μειώσεις των εισοδημάτων τους, όταν παράλληλα αυξάνονται γεωμετρικά οι φόροι, καθώς επίσης το κόστος ζωής.
Το χειρότερο δε όλων είναι το ότι, πολλοί Έλληνες δεν καταλαβαίνουν πως τα χρέη που συσσωρεύονται ανεξέλεγκτα στο κράτος, θα πληρωθούν από τους ίδιους. Από τις συντάξεις που δεν θα παίρνουν πλέον, από τα σπίτια τους που θα κατασχεθούν, από τους μισθούς που θα συνεχίσουν την πτωτική τους πορεία, από τα νοσοκομεία που σύντομα θα πάψουν να λειτουργούν, από τα σχολεία που θα κλείσουν κοκ.
Ακόμη όμως και αυτοί που έχουν πλήρη εικόνα αδυνατούν να αντιδράσουν, επειδή είναι βυθισμένοι στα προβλήματα της καθημερινότητας, προσπαθώντας να επιβιώσουν σε μία τρικυμισμένη θάλασσα χωρίς καμία πυξίδα στη διάθεση τους. Σε έναν τυφώνα που απειλεί να καταστρέψει τα πάντα στη χώρα τους, ενώ οι ίδιοι είναι ανυπεράσπιστοι, εκτεθειμένοι και απροστάτευτοι στο μένος του.
Κλείνοντας θυμάμαι πως ο πατέρας μου, όταν ήμουν μικρή, μου έλεγε πως για να σπείρεις ξανά ένα χωράφι, έτσι ώστε να έχει πλούσια σοδειά, θα πρέπει προηγουμένως να το καθαρίσεις από όλα τα ζιζάνια, τις παλιές ρίζες και ότι άλλο υπάρχει. Στη συνέχεια να το οργώσεις μεθοδικά, να το αφήσεις να αναπνεύσει και μετά να τοποθετήσεις το νέο σπόρο.
Ο Schumpeter, ο μεγάλος αυστριακός οικονομολόγος εννοούσε το ίδιο με τη δημιουργική του καταστροφή, σύμφωνα με την οποία δεν μπορεί να στηριχθεί ποτέ το πραγματικά νέο, στα σαθρά θεμέλια του παλαιού.
Αυτό ακριβώς χρειάζεται η Ελλάδα μας σήμερα. Όσο αργούμε να το καταλάβουμε, όσο περιμένουμε να γίνει κάποιο θαύμα και να καθαρίσει η πολιτική «κόπρος του Αυγεία» από μόνη της, δεν πρόκειται να συμβεί απολύτως τίποτα.
Το πώς ακριβώς θα μπορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, δυστυχώς δεν το γνωρίζω. Νομίζω όμως πως θα συμβεί νομοτελειακά, όταν κάποια στιγμή το καπάκι δεν θα μπορεί πια να συγκρατήσει τον ατμό της κατσαρόλας που βράζει ασταμάτητα.
Η στιγμή αυτή μάλλον δεν πρόκειται να αργήσει πολύ. Ελπίζω πάντως να μην έχει τα αντίστοιχα αποτελέσματα με τις τρομοκρατικές επιθέσεις του Παρισιού, από ανθρώπους που δεν θα έχουν τίποτα πια να χάσουν, αφού υπέστησαν έναν ανελέητο οικονομικό βομβαρδισμό για έξι συνεχή χρόνια, από τους εγχώριους και ξένους δυνάστες τους.
Νομίζω τελειώνοντας πως δεν πρέπει να νοιώθουν τόσο ασφαλείς στις βίλλες και στα πολυτελή γραφεία τους ούτε ορισμένοι Έλληνες τραπεζίτες, ούτε οι πολιτικοί, ούτε όλοι αυτοί που απομυζούν χωρίς σταματημό τους δύστυχους πολίτες αυτής της χώρας. Κάποια στιγμή θα ξυπνήσουν, στέλνοντας το λογαριασμό σε αυτούς που πράγματι είναι υποχρεωμένοι να τον πληρώσουν και όχι στα παιδιά μας.
το είδα
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου