Ώστε Είσαι Τεχνοκράτης; Μέρος 3

Πώς βλέπει η Τεχνοκρατία τον άνθρωπο; Είναι ακόμα ζωντανές οι επιρροές της σήμερα;

Στο προηγούμενο μέρος είδαμε το όνειρο της πολιτικής ιδεολογίας της Τεχνοκρατίας όσον αφορά την κοινωνία και την οικονομία. Πάμε να δούμε τώρα το πως η ιδεολογία αυτή βλέπει τον άνθρωπο και πως από τη δεκαετία του 1930 μέχρι και σήμερα ενορχηστρώνει την καθυπόταξη του.

Είσαι μια Μηχανή

Όπως έχετε καταλάβει, για την Τεχνοκρατία και τους Τεχνοκράτες όλα είναι μια μηχανή, η αξία της οποίας ορίζεται με βάση το πόση ενέργεια καταναλώνει και το πόσο μεγάλη ποσότητα παραγωγής μπορεί να παράξει με τους λιγότερους δυνατούς πόρους.

Όλο το οικονομικό και κοινωνικό οικοδόμημα το οποίο ονειρεύεται να οικοδομήσει υποτίθεται πως είναι μια καλολαδωμένη μηχανή που με ελάχιστη ενέργεια και

λίγες πρώτες ύλες θα είναι σε θέση να φέρει αφθονία και ευμάρεια σε ολόκληρο τον πληθυσμό στον οποίο θα επιβληθεί.

Στα πλαίσια αυτής της νοοτροπίας λοιπόν, πώς βλέπουν οι Τεχνοκράτες τον άνθρωπο;

Για την Τεχνοκρατία ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια οργανική μηχανή, η αξία της οποίας μετράται και αυτή σε όρους ενεργειακής κατανάλωσης και παραγωγής. Με βάση αυτή τη μηχανιστική προσέγγιση, το ανθρώπινο σώμα θεωρείται από τους Τεχνοκράτες και την ιδεολογία της Τεχνοκρατίας ως μια “σπάταλη” μηχανή καθώς οι πόροι και η ενέργεια που καταναλώνει μέσα σε μια ημέρα για να μείνει ζωντανό και να εργαστεί είναι περισσότεροι από το πόσο έργο μπορεί να παράξει εντός 24 ωρών (ή μάλλον εντός 8 ωρών εργασίας). 

Βάση αυτού, δε θα πρέπει να αποτελεί έκπληξη το πως η μετάβαση στο Τεχνάτο θα στερήσει σε πολλούς από αυτούς τους “ενεργειακά σπάταλους” ανθρώπους τη δουλειά τους, μετατρέποντας τους σε χρόνια ανέργους, καθώς πολλές δουλειές θα καταργηθούν (πχ. λογιστές, υπάλληλοι τράπεζας, πωλητές ειδών πολυτελείας, κα.) χωρίς να δημιουργηθούν νέες δουλειές για να τις αντικαταστήσουν. Αυτό όμως δεν είναι κάτι που απασχολεί τους Τεχνοκράτες καθώς με τη χρήση της κοινωνικής μηχανικής (Social Engineering) θα “προγραμματίσουν” τους υπηκόους του Τεχνάτου να είναι χαρούμενοι με την ανεργία και την εξάρτησή τους από το υπερ-κράτος για να επιβιώσουν, μετατρέποντάς τους εν τέλει στους σωστούς Τεχνοκράτες του μέλλοντος.

Το Τέρας Ανασταίνεται

Σύμφωνα με την ιστορία, Τεχνοκρατικό Κίνημα έκανε τον κύκλο του και λίγο-πολύ άρχισε να χάνει στήριξη από τα μέσα της δεκαετίας του 1930 με αποτέλεσμα λίγα χρόνια μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου να περάσει στη λήθη της ιστορίας. 

Πόσο όμως ισχύει αυτό;

Αν κρίνουμε από τη κατάσταση που ζούμε σήμερα, μάλλον όχι και τόσο. Τι; Δε με πιστεύετε; Οκ, για να τα δούμε με τη σειρά τους.

Η Τεχνοκρατία μας λέει πως η δημοκρατία και η λαϊκή ψήφος πρέπει να παραχωρήσουν τη θέση τους σε ένα σύστημα όπου μια χούφτα ελίτ, χειριζόμενοι ένα υπερ-κράτος θα αποφασίζουν αυτοί το τι είναι καλύτερο για τον μέσο άνθρωπο. 

Το ιδεολόγημα αυτό κολλάει 1 προς 1 με το αφήγημα που προσπαθούν να μας περάσουν (ειδικά από τον COVID και μετά) σύμφωνα με το οποίο εμείς οι μέσοι πλεμπαίοι δεν έχουμε αρκετό μυαλό για να πάρουμε τις σωστές αποφάσεις για τους εαυτούς μας και τον κόσμο γύρω μας. Το αφήγημα αυτό μας θέλει να ακολουθούμε τυφλά τις οδηγίες των αρχόντων, οι οποίοι “όντας σοφότεροι ημών” μπορούν να πάρουν τις σωστές αποφάσεις για την κοινωνία και για αυτό θα πρέπει να ηγούνται αυτής (για περισσότερα θυμήσου τι ακούγαμε για τα lockdown, τις υποχρεωτικότητες και τι θα ακούσουμε σε λίγο για τα οικολογικά lockdown και τις περιβαλλοντικές υποχρεωτικότητες).

Ας πιάσουμε τώρα το σύστημα με τα κρατικά πιστοποιητικά ενέργειας τα οποία θα αποτελέσουν την οικονομία του Τεχνάτου, θα μοιράζονται εξίσου σε όλους τους υπηκόους του και θα τους βάζουν όρια στο πόσο και τι μπορούν να καταναλώσουν. Δε νομίζω πως θέλει πολύ μυαλό για να δούμε το πως αυτό συνδέεται με τα σημερινά μέτρα περί ενός ενιαίου βασικού εισοδήματος, το οποίο θα δίνεται από τις κυβερνήσεις και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί μόνο για την αγορά των αγαθών που το κράτος έχει εγκρίνει ως κατάλληλα και απαραίτητα για τους πολίτες του, ενώ παράλληλα δε θα μπορεί ούτε να αποταμιευθεί ούτε και να ανταλλαχθεί, με κάθε συναλλαγή να καταγράφεται και να ελέγχεται. 

Ο δε περιορισμός της κατανάλωσης με βάση την ενέργεια δεν είναι τίποτα άλλο παρά μια παραλλαγή της σημερινής υστερίας του αποτυπώματος του άνθρακα βάση της οποίας θέλουν να μας επιβάλλουν μια οικονομία όπου οι αγορές και οι κινήσεις μας θα περιορίζονται όχι επί τη βάση της οικονομικής μας δύναμης αλλά επί τη βάση ενός ορίου ρύπων που το κράτος θα έχει φτιάξει και επιβάλλει στον καθένα από εμάς. 

Τέλος, δε νομίζω πως χρειάζεται να σας πω τι μου έρχεται στο νου όταν ακούω πράγματα όπως ότι ο άνθρωπος δεν είναι τίποτα παραπάνω από μια “σπάταλη βιολογική μηχανή” με αποτέλεσμα οι περισσότεροι εξ ημών να θεωρούμαστε ως περιττοί και άχρηστοι στα μάτια των ελίτ, οι οποίοι θεωρούν πως μπορούν να μας “χακάρουν” και να μας ελέγξουν.

Στο δια ταύτα

Χθες το λέγανε Τεχνοκρατία, σήμερα το λένε Πράσινη Ψηφιακή Ανάπτυξη, αύριο θέλουν να το πουν Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης. Όπως και να το βαπτίσουν, η ουσία αυτού του ιδεολογήματος παραμένει μια και αναλλοίωτη: απανθρωπιά, έλεγχος και υποκρισία. 

Τούτων δοθέντων, την επόμενη φορά που θα ακούσετε κάποιον να επικαλείται τον όρο του Τεχνοκράτη για να σας πει το πως πρέπει να ζήσετε τις ζωές σας θέλω να του δώσετε την ακόλουθη απάντηση…

το είδα