LUCIS TRUST

Άρθρο του Paolo Carcano
Μετάφραση: Ιωάννης Αυξεντίου

Πολιτική και εσωτεριστικές δοξασίες είναι από πολλούς αιώνες στενά αλληλένδετες και αλληλοεξαρτώμενες. Έχει πλέον αποδειχτεί από πολλούς επιφανείς ιστορικούς ότι, όπως ο Διαφωτισμός βυθίζει τις ρίζες του μέσα στην τεκτονική φιλοσοφία, έτσι ο ναζισμός δέχτηκε επιδράσεις από την θεοσοφική-μαγική σκέψη που ήταν ευρέως διαδεδομένη στην Ευρώπη στις αρχές του 1900. Ακόμη και ο σοβιετικός κομμουνισμός, αν και άθεος  και υλιστικός, έλαβε συνεισφορές από τo ρωσικό κοσμισμό του Nikolaj Fedorov. Δεν εκπλήσσει λοιπόν η ανακάλυψη ότι και η σημερινή παγκοσμιοποίηση ως πολιτική δοξασία, έχει ρίζες σε μία εσωτεριστική διδασκαλία, που είναι  ακριβώς εκείνη της βρετανίδας θεοσοφίστριας Alice Bailey (1880-1945). Στα γραπτά της η Bailey ουσιαστικώς ακολούθησε τις θεοσοφικές δοξασίες της Helena Petrovna Blavatsky, τις οποίες επανερμήνευσε εντός ενός γνωστικού πλαισίου και -το πιο σημαντικό- τις μετέφερε στο πολιτικό-πρακτικό επίπεδο. Πράγματι, το 1920 ιδρύει στη Νέα Υόρκη τον εκδοτικό οίκο Lucifer Publishing Company ή Lucifer Trust, με σκοπό να διαδώσει τα έργα της στις μάζες και να τις ‘μυήσει’ στις θεωρίες της.

Η θεοσοφική διδασκαλία της Lucifer Trust, της οποίας η δημόσια εκδοχή  ξεκίνησε το New Age κίνημα, δεν
είναι τίποτα άλλο από την επαναπρόταση του αρχαίου γνωστικισμού υπό χριστιανική μεταμφίεση και ταυτόχρονα ‘επιστημονική’: πρόκειται, συνοπτικά, για την προώθηση του έργου της αυτοθέωσης του ανθρώπου και της ανθρωπότητας στο σύνολο της, η οποία με τον ερχομό της λεγόμενης ‘εποχής του υδροχόου’ δεν θα έχει πια ανάγκη από δόγματα ή ηθικούς κανόνες και θα ανακαλύψει ότι η ίδια είναι ο θεός χάρη του απελευθερωτικού φωτός του Εωσφόρου. Αυτός είναι ο πραγματικός θεός που λατρεύεται από τη θεοσοφία και από τους μαθητές αυτής της σέκτας. Ακούγεται, μέσω αυτής της γνωστικής θεωρίας, να ψιθυρίζεται η υπόσχεση του αρχαίου όφεως, «θα γίνετε σαν το Θεό».

Είναι από αυτή τη θέαση που προέρχεται το αρχικό όνομα του εν λόγω εκδοτικού οίκου, που όμως το 1925 άλλαξε σε Lucis Trust, όνομα που διατηρεί ακόμη σήμερα, μάλλον για να κρύψει την πραγματική φύση αυτής της ομάδας. Η σημαντικότητα του Lucis Trust  αυξήθηκε σταθερά στο χρόνο, ακόμη και μετά το θάνατο της Bailey, μέχρι του σημείου όπου έγινε ‘Μη  κυβερνητική Οργάνωση’ με τρεις διεθνείς έδρες (Νέα Υόρκη, Λονδίνο, Γενεύη), μεγάλες χρηματικές εισροές, πολλά μέλη- και ιδιαίτερα -μία ισχυρή εκπροσώπηση στον ΟΗΕ , στο εσωτερικό του οποίου έχει θέση ως μέλος του οικονομικού και κοινωνικού συμβουλίου του. Ο Lucis Trust κατηγορήθηκε πολλές φορές ότι εξασκεί μία απόκρυφη επίδραση πάνω σε αυτό το διεθνή οργανισμό και ότι προσανατολίζει τις πολιτικές του σύμφωνα με τις εσωτεριστικές αρχές τις οποίες πρεσβεύει. Είναι γνωστό, για παράδειγμα, ότι ο πρώην βοηθός του γενικού Γραμματέα  του ΟΗΕ, ο Robert Muller υπήρξε θεοσοφιστής και οπαδός της Βailey και αποκαλέστηκε ‘Προφήτης της Ελπίδας’ και ‘Φιλόσοφος του ΟΗΕ’ εξαιτίας αυτών των μυστικιστικών ενδιαφερόντων του. Από τα παρασκήνια κατεύθυνε τις πολιτικές αυτού του οργανισμού σύμφωνα με τις θεοσοφικές αρχές, οι οποίες, συνοπτικά, προβλέπουν:

 1) Την υπέρβαση και ενοποίηση των φυλών σε μία πλανητική φυλή.
 2) Την υπέρβαση των εθνών και ενοποίηση τους υπό μία παγκόσμια κυβέρνηση.

 3) Την ενοποίηση των θρησκειών εντός μίας κοινής θρησκείας ή παγκόσμιας εκκλησίας.

Ότι ο ΟΗΕ είναι ένας οργανισμός που διαπερνάται από έναν εσωτερισμό μη καθαρής φύσεως, το αποδεικνύει εξάλλου η λεγόμενη Αίθουσα Διαλογισμού, ένα μικρό δωμάτιο τριγωνικής μορφής, που βρίσκεται στο κτήριο που στεγάζεται στη Νέα Υόρκη: στο εσωτερικό του βρίσκονται μόνον ένας τεράστιος μαύρος κύβος από μαγνητίτη και ένας ζωγραφικός πίνακας με γραμμές και γεωμετρικά σχήματα. Η φαινομενική λιτότητα του δωματίου, το οποίο θα έπρεπε να λειτουργεί ως ‘ναός’ για όλες τις θρησκείες χωρίς διαχωρισμούς, κρύβει στην πραγματικότητα, σύμφωνα με τους πιο προσεκτικούς αναλυτές, σύμβολα με σαφή μασονική και καμπαλιστική προέλευση. Μπορούμε να πούμε ότι ο πολυπολιτισμός, ο μεταναστευτισμός, ο ευρωπαϊσμός, η παγκοσμιοποίηση και ο θρησκευτικός συγκρητισμός, είναι όλες ιδεολογίες που σχετίζονται με μία εσωτεριστική δοξασία, την οποία γνωρίζει μόνον μία ελίτ μυημένων.

Είναι λοιπόν ενδιαφέρον να διαβάσουμε τις απόψεις που η Lucis Trust εκφράζει, στο εσωτερικό των περιοδικών δελτίων της, πάνω στα συμβάντα και πάνω στους πρωταγωνιστές της παγκόσμιας πολιτικής. Για παράδειγμα, στο τελευταίο δελτίο του 2017 , υπό τον τίτλο Leadership: ενεργοποίηση του μαγνητικού σπόρου του μέλλοντος, η οργάνωση προωθεί το Κίνημα των πέντε Αστέρων (Beppe Grillo) στην Ιταλία  και το κίνημα Podemos στην Ισπανία σαν θετικά μοντέλα leadership. Διαβάζουμε στην πρώτη σελίδα : «Το κλίμα απόγνωσης και η λάθος αίσθηση πιστοποιούν την έλλειψη ακόμη και πρακτικών ιδεαλιστών, έτοιμων  να ηγηθούν με αποφασιστικότητα. Παρ 'όλα αυτά, τα πολλά κανάλια διασύνδεσης του Διαδικτύου δείχνουν ότι νέες ηγετικές ομάδες εμφανίζονται ταχύτερα και πιο ευχερώς από ποτέ - και αυτό το παράδειγμα χαρακτηρίζεται από τα κινήματα των ‘πέντε αστέρων’ στην Ιταλία και το Podemos στην Ισπανία». Φαίνεται λοιπόν ότι η Lucis Trust εντοπίζει σε αυτά τα κινήματα τα πρωτοποριακά όργανα για να προωθήσει στις αντίστοιχες χώρες τα παγκοσμιοποιητικά της σχέδια.

Η 'Γαία'

Η υπόδειξη ότι το ‘Κίνημα των πέντε Αστέρων’ κρύβει ένα εσωτεριστικό ή γνωστικό υπόβαθρο δεν υπάρχει μόνον σε αυτή την σύντομη αναφορά. Ήδη το 2014 ο  Roberto dal Bosco έγραψε ένα βιβλίο στο οποίο υποδείκνυε τα  viral βίντεο ‘Gaia’  και ‘Prometheus’, που παράχθηκαν από τον ιδεολόγο του κινήματος Casaleggio, ως μανιφέστα ενός αποκαλυπτικού τεχνο-χιλιασμού. Κινήματα όπως το M5S, το Podemos ή το ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα προσθέτω εγω, έχουν μία πολιτική φαινομενολογία πολύ όμοια, εάν όχι ταυτόσημη: μία ξαφνική γέννηση ή γρήγορη ανάπτυξη, μία τοποθέτηση πέρα από τα συνηθισμένα ιδεολογικά σχήματα, κομμουνισμός-φιλελευθερισμός, δεξιά-αριστερά, μία ρητορική ριζικά λαϊκιστική, και ένα ποικίλο εκλογικό σώμα που αποτελείται από ψηφοφόρους που προέρχονται από όλα σχεδόν τα παραδοσιακά κόμματα. Η έγκριση των παγκοσμιοποιητικών και εσωτεριστικών ελίτ, αντιπροσωπευόμενων από την Lucis Trust, προς αυτά τα κινήματα αφορά όχι μόνον την ιδεολογία τους, αλλά και το γεγονός ότι  αυτά ταιριάζουν τέλεια με την παγκόσμια στρατηγική του διασκορπισμού της λαϊκής διαμαρτυρίας, εφαρμοζόμενη με διαφοροποιημένα  όργανα σε τοπικό επίπεδο. Είναι λογικό να σκεφτούμε ότι αυτά τα κινήματα επιλέχτηκαν ως μοντέλα για να αναπαραχθούν και να εξαχθούν και σε άλλες χώρες στις οποίες αναπτύσσεται η διαμαρτυρία των λαών και των κοινωνιών έναντι της παγκοσμιοποίησης και της αλαζονείας των ελίτ. Τώρα, επειδή η μετωπική επίθεση εναντίον αυτής της λαϊκής διαμαρτυρίας θα σήμαινε την αναγνώριση ipso facto της εγκυρότητα της οπότε θα τροφοδοτούσε την ισχύ της, είναι προτιμότερο να διασκορπιστεί το εκρηκτικό δυναμικό της και να αποστειρωθεί μέσω ενός πολιτικού κινήματος που περιορίζεται να προσομοιάζει την αντιπροσώπευση της διαμαρτυρίας… Οπότε την καθιστά αβλαβή. Αυτά τα κινήματα αποτελούν με άλλα λόγια, το σχέδιο Β των ελίτ, σε περίπτωση κακής λειτουργίας των ιστορικών κομμάτων  αναφοράς τους ή της λαϊκής εξέγερσης εναντίον των πιο βλαπτικών πολιτικών τους.

Τέλος, στο δελτίο της Lucis Trust υπάρχει μία διπλή εκτίμηση όσον αφορά τον Πάπα Φραγκίσκο: στην πρώτη υποδεικνύεται ως ‘εκπρόσωπος της ταπεινότητας’, μία αρετή  που κάθε παγκόσμιος ηγέτης πρέπει να έχει. Στη δεύτερη-αρκετά πιο σημαντική-επαινείται το έργο του: «Ακόμα και στη θρησκεία, αν και η εστίαση είναι πάνω σε διαχρονικές αλήθειες, πάντα θα υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να ερμηνευθούν αυτές οι πραγματικότητες και οι ηγέτες πρέπει να αντιμετωπίσουν αυτό το ζήτημα με τον πιο κατάλληλο τρόπο, για την εξέλιξη της συνείδησης της θρησκευτικής κοινότητας. Τις προσπάθειες του Πάπα Φραγκίσκου για τη μεταρρύθμιση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας μπορεί να τις δει κανείς υπό το πρίσμα αυτό». Αυτός ο έπαινος είναι το λιγότερο ανησυχητικός, εάν σκεφτούμε ότι διατυπώνεται από μία εσωτεριστική οργάνωση που αναφέρει ως υπέρτατη αρχή της τον Πρίγκιπα του Σκότους.

O Robert Muller

Κλείνοντας το δελτίο της, η Lucis Trust, αφού έχει υποθέσει διάφορες λύσεις για να πείσει τους λαούς να παραχωρήσουν εθνική κυριαρχία προς όφελος των διεθνών οργανισμών, εκθέτει την μεγάλη επίκληση, που είναι η βασική προσευχή της οργάνωσης, η οποία πρέπει να επαναλαμβάνεται καθημερινά. Το κείμενο ζητά την επιστροφή του Χριστού στη γη, την Παρουσία, αλλά  διευκρινίζει σε μία σημείωση στο περιθώριο, ότι ο Χριστός είναι μόνον ένα από τα ονόματα με τα οποία κάποιος ‘Διδάσκαλος του κόσμου’ αποκαλέστηκε στην ιστορία, ενώ άλλα ονόματα του είναι Κύριος Maitreya, Imam Mahdi,  Bodhisattva και  Μεσσίας. Αυτός είναι μεν ο υιός του Θεού, αλλά όχι του θεού της Βίβλου, αλλά του θεού που λατρεύεται από τη Θεοσοφία, δηλαδή του Εωσφόρου. Με άλλα λόγια, αυτή η σέκτα που εδρεύει στον ΟΗΕ και εμπνέει τη φιλοσοφία  του, που εκτιμά κινήματα όπως το ‘Κίνημα των 5  Αστέρων’ και  το Podemos και που έχει μαθητές σε όλο τον κόσμο οργανωμένους σε αόρατες ομάδες,  είναι  η ίδια που προσεύχεται κάθε ημέρα για τον ερχομό του υιού του Εωσφόρου (ο Χριστιανισμός τον ονομάζει Αντίχριστο). Εξάλλου υπήρξε ακριβώς ο Robert Muller, ο θεόσοφος προφήτης του ΟΗΕ, που πρόφερε αυτή την εντολή: «Πρέπει να προχωρήσουμε όσο πιο γρήγορα γίνεται σε μία ενιαία παγκόσμια κυβέρνηση, προς μία ενιαία παγκόσμια θρησκεία, κάτω από έναν παγκόσμιο ηγέτη».

πηγή