Ο υγιής δεν αποτελεί κίνδυνο για κανέναν

ΧΡΗΣΤΟΣ ΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ

ο υγιής δεν αποτελεί κίνδυνο για κανέναν

… ο υγιής είναι υγιής. Δεν μπορεί ταυτόχρονα να είναι και υγιής και ασθενής. Αυτό ξέρουμε από καταβολής του ανθρώπου στη Γη. Μόνο στην οργουελική διπλοσκέψη (doublethink) και στην κατάσταση νοητικής δυσαρμονίας (cognitive dissonance) που μας επιβάλουν μπορεί κάποιος να είναι και τα δύο. Οπότε χαρακτηρίζεται «ασυμπτωματικός» - δηλαδή ασθενής χωρίς κλινικά συμπτώματα. Άμεση συνέπεια αυτού είναι να εμπλέκονται οι υγιείς στην υποχρεωτικότητα ιατρικών πράξεων. (Μικρή παρένθεση ενδεικτική του παραλογισμού: η πραγματική επιστήμη είναι σαφής - δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι κάποιος π.χ. έχει ασυμπτωματικό κάταγμα - ή έχει ή δεν έχει.)

Η παραπάνω τακτική προσπαθεί να εμπεδώσει την πεποίθηση ότι υπάρχει αλληλεξάρτηση της υγείας του Α με την υγεία του Β. Κάτι τέτοιο όμως δεν ισχύει αφού δεν υπάρχει ούτε μία μελέτη που να αποδεικνύει τη μεταδοτικότητα. Αλλά αποδεικνύεται και στην πράξη όπως π.χ. στα μέσα μεταφοράς που συνωστίζονται οι άνθρωποι: αν υπήρχε μεταδοτικότητα θα έβγαιναν όλοι άρρωστοι από το λεωφορείο - κάτι που φυσικά δεν συμβαίνει. Εν τούτοις αυτή η πλάνη προωθείται για πάνω από έναν αιώνα από την

αλλοπαθητική ιατρική (η αναπόδεικτη θεωρία της ότι οι μικρο-οργανισμοί προκαλούν την ασθένεια - germ theory of disease).

Η διασφάλιση της υγείας είναι καθαρά ατομική υπόθεση. Αυτή είναι αποτέλεσμα της γνώσης και της υπευθυνότητας του καθενός στο να εφαρμόζει δια βίου υγιεινές συνήθειες (υγιεινή διατροφή, κάλυψη των διατροφικών ανεπαρκειών, αποτοξίνωση, κανόνες υγιεινής και άσκηση). Κατά αυτό τον τρόπο πετυχαίνει τη θωράκιση του οργανισμού, δηλαδή τη φυσική ανοσία.

Ένας υγιής λοιπόν δεν μπορεί να βλάψει κάποιον άλλον. Όπως δεν μπορεί να μεταδώσει την υγεία του έτσι δεν μπορεί να μεταδώσει και μια ασθένεια που δεν έχει. Στην ασθένεια δεν είμαστε πομποί και δέκτες. Ο καθένας είναι αποκλειστικά υπεύθυνος για το αν είναι καλά ή είναι άρρωστος. (Μόνη εξαίρεση εδώ οι επικίνδυνοι περιβαλλοντικοί παράγοντες όπως μόλυνση, ακτινοβολία και λοιπά)

Παρόλα αυτά ο μηχανισμός προπαγάνδας συνεχώς μιλάει για «μεταδοτικότητα, διασπορά, διάδοση, εξάπλωση» (ενός μη απομονωμένου ιού) χωρίς να παραθέτει ούτε μία έρευνα που να το αποδεικνύει. Αντ’ αυτού χρησιμοποιεί μη έγκυρα τεστ τα οποία μπορούν να βγάλουν τον οποιονδήποτε υγιή ως «κρούσμα». Λέξη παραπλανητική που δεν σημαίνει ότι είναι άρρωστος αλλά ότι απλά βρέθηκε θετικός στο τεστ. (Υπενθυμίζεται εδώ ότι το μοριακό τεστ pcr γίνεται σε κύκλους και μετά τους τριάντα κύκλους δίνει αποτέλεσμα μονίμως θετικό – ενώ στο έντυπο της διάγνωσης δεν αναγράφονται ποτέ οι κύκλοι)

Ως συνέπεια αυτού μπορούν να ισχυρίζονται ότι ο υγιής δεν είναι υγιής. Όμως αυτό είναι σαν να στιγματίζουν κάποιον ότι είναι τρελός και ότι πρέπει να αποδεικνύει συνεχώς μέσω των σκόπιμα ακατάλληλων τεστ ότι δεν είναι. Με αυτό τον τρόπο η καταχρηστικά ονομαζόμενη πανδημία γίνεται το μέσο της στοχοποίησης των υγιών και του απόλυτου ελέγχου τους.

Εδώ σκόπιμα ίσως πάλι παραβλέπεται η κορυφαία αλήθεια: ότι αυτοί αντικειμενικά είναι οι πυλώνες της δημόσιας υγείας. Δεν είναι άρρωστοι. Δεν απειλούν κανέναν άλλο ούτε είναι βάρος για κανέναν. Είναι αυτοί που με δια βίου υγιεινές συνήθειες διατηρούν την υγεία του οργανισμού – και αυτοί που μη έχοντας αρρωστήσει ποτέ (ή σχεδόν ποτέ) δεν έχουν επιβαρύνει ποτέ το σύστημα υγείας.

Οι υγιείς λοιπόν, ακόμα και αν δεχθούμε ότι υπάρχει κάποιας μορφής πανδημία, δεν πρέπει σε καμία περίπτωση να εμπλέκονται σε υποχρεωτικές ιατρικές πράξεις (οι οποίες είναι παράνομες και καταλύουν τα θεμελιώδη ατομικά δικαιώματα που προστατεύονται από το Σύνταγμα και τις Διεθνείς Συμβάσεις).

Καθολικό αίτημα των άδικα εμπλεκόμενων είναι να τερματιστεί τώρα η «πανδημία» των υγιών με την κατάργηση όλων αυτών των ολοκληρωτικών νομοθετημάτων που τους εμπλέκουν σε κάτι που δεν έχουν καμία σχέση.