Παραδείγματα μαρξιστικής εθελοτυφλίας για το 1821 #3β

 Συνέχεια από το α΄ μέρος

Θα μπορούσε να συνοδεύεται ένας μεταποιημένος Καποδίστριας από έναν πραγματικό Μαυροκορδάτο;

Εφεύρεση/μεταποίηση στοιχείων και δογματισμός: οι βάσεις της μαρξιστικής εθελοτυφλίας (έκδ. 1988)

Χαρακτηριστικό παράδειγμα εθελοτυφλίας και εμμονής ως προς τον Καποδίστρια (δηλ. ως προς την επαναστατική ταυτότητα) αποτελεί η περίπτωση του Χρήστου Λούκου. Ο ιστορικός που δια βίου μελετά τον Ιωάννη Καποδίστρια, αυτός που αποτελεί παράδειγμα ήπιου προφορικού-γραπτού λόγου, αυτός που έχει παραδεχθεί δημόσια ότι η τοποθέτησή του πριν ακόμα από την σύνταξη του διδακτορικού του (1982) ήταν περισσότερο πολιτική παρά επιστημονική, συνεχίζει αδιάκοπα να επανεξετάζει τη ζωή του Καποδίστρια, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι ήταν ορθά τα βασικά στοιχεία της τοποθέτησής του στο διάστημα 1972-82. Μια ευκαιρία για να διαπιστώσουμε το βάθος της εθελοτυφλίας δίνεται το 2019.

Το 2019 ο Χρήστος Λούκος επανατοποθετείται στο θέμα «Καποδίστριας» μέσω του θέματος «Μαυροκορδάτος». Μέσα από την εισήγησή του «Τα προβλήματα ενός ιστορικού κατά τη σύνταξη μιας βιογραφίας για τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο» ο Χ. Λούκος υπερασπίζεται την

Παραδείγματα μαρξιστικής εθελοτυφλίας για το 1821 #3α

 Ο Ι. ΚΑΠΟΔΙΣΤΡΙΑΣ ΣΤΗΝ ΥΠΟΘΕΣΗ «1821» ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ «ΚΥΒΕΡΝΗΤΗΣ» – Εμμονές & Παραλογισμοί δυο αιώνων ιστορίας ως προς την αναγέννηση του Ελληνισμού

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Ρήγας-Κοραής παρόντες, Καποδίστριας-Υψηλάντης απόντες. Οδησσός; Ανύπαρκτη. Η πρώτη απεικόνιση του συμβιβαστικού ιστορικού αφηγήματος ως προς τη δημιουργία του ελληνικού κράτους άφησε αδιατύπωτα καίρια ερωτήματα: Ποια ήταν η κοραϊκή συνεισφορά στην «Ξάνθεια ιδέα»; Πώς οι της Οδησσού «κατάφεραν» αυτό που ο Κοραής «δεν αποπειράθηκε»; Ποια ήταν η σχέση του Ρήγα με το σύμβολο της Επανάστασης του Υψηλάντη; Στον 20^ο αιώνα η κατάσταση χειροτέρεψε. Οι μαρξιστές ιστορικοί θεώρησαν ως ομογενοποιημένο τον συμπληρωματικό χαρακτήρα της απεικόνισης. Εξέφραζαν αγανάκτηση για την καπηλεία της Επανάστασης του Κοραή από τον Καποδίστρια και για την μη άμεση επικράτηση του κοραϊσμού στο ελληνικό κράτος. Ο εγκλωβισμός των μη μαρξιστών από τον προηγούμενο αιώνα παγίωσε την ασυνάρτητη αφήγηση για την θεμελίωση της Ελλάδας. Αρκούμενοι στη «Μεγάλη Ιδέα», αδυνατούσαν να διαβάσουν ακόμα και το «Μετά το πεπρωμένον ανίσταμαι …» άνωθεν του Φοίνικα, ώστε να … εντοπίσουν εκεί την «μικρή ιδέα».

Αν οι εμμονές και οι παραλογισμοί έχουν βοηθήσει στην παγίωση ενός πλασματικού ιστορικού κορμού για το 1821, υπάρχει εξήγηση ως προς την εμφάνιση και την ανθεκτικότητά τους:

«Ελληνική Ελευθερία» VS «[έστω] Έλληνας ονομάζου» – Υπερεθνική VS Εθνική Ελληνική Ιδέα στην περίοδο 1798-1814

 

Με λίγες λέξεις στο 9^ο άρθρο, η Βρετανία, ο Ναπολέων, η Ισπανία και οι Κάτω Χώρες αναγνώρισαν την ΕΠΤΑΝΗΣΟ ΠΟΛΙΤΕΙΑ (Συνθήκη Αμιένης, 1802). Ιδρύθηκε το 1800, όταν οι δημοκρατικοί Γάλλοι εκδιώχθηκαν από τους Ρώσους.

Στέργιος Π. Ζυγούρας

Στις 21.3.1800 ιδρύθηκε το πρώτο ελληνικό κράτος με την εγγύηση-υποστήριξη Ρωσίας-Πύλης. Η τελετή έγινε το Νοέμβριο στην Κωνσταντινούπολη. Αναγνωρίστηκε το 1802 στην Αμιένη και εξαφανίστηκε το 1807 στο Τιλσίτ. Ο οδοστρωτήρας των εξελίξεων εξαφάνισε την ιστορία του ως ασύμβατη με το περιπετειώδες 1821. Μαζί έσβησαν και οι «Γραικογάλλοι» του Κοραή, ο οποίος δεν βρήκε κάτι να πει για το Ναπολέοντα, τον κύριο υπεύθυνο της εξαφάνισης. Βρήκε όμως πολλά κατά του συνυπεύθυνου, Αλέξανδρου Α΄.

27.10.1821 – Ένα μαυροκορδατικό ιστορικό διαμάντι

 

Μια επιστολή του Αλ. Μαυροκορδάτου προς τον «πληρεξούσιο του Γενικού Επιτρόπου της Αρχής» Δημήτριο Υψηλάντη, είναι ένα πραγματικό διαμάντι επαλήθευσης του μεγάλου προβλήματος που λέγεται «Ταυτότητα του 1821». Ευνόητο, ότι η διασταύρωση οφείλει να γίνει με βάση τα πραγματικά στοιχεία και όχι τα πάσης φύσεως ιδεολογικά τσιτάτα που στερούνται ισχυρής τεκμηρίωσης. 

Η επιστολή γράφεται όταν η κατάκτηση της Τρίπολης προμηνύει την επικράτηση της Επανάστασης και ενώ ετοιμάζεται η Συνέλευση μέσω της οποίας η Επανάσταση θα επαναπροσδιοριστεί, προκειμένου το αποτέλεσμά της να αναγνωριστεί.

Η Αναστάση του Κυρίου και η Επανάσταση του 1821

 205 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΜΥΣΤΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ (Κέρκυρα, 6/4/1819)

Ανήμερα του Πάσχα του 1819 ο Καποδίστριας βρισκόταν στην Κέρκυρα. Για την Πάργα έκλαψε. Με τον Κολοκοτρώνη τα είπε. Οι διαπραγματεύσεις με τον «πενθερό» (Αλή πασά) είχαν μπει στο αυλάκι. Άλλες εργασίες δεν είχε. Σκέφτηκε λοιπόν να βάλει κάποιες σκέψεις του στο χαρτί, επειδή γνώριζε ότι κάτι τυχοδιώκτες, άθεοι καρμπονάροι τύπου Γαλάτη και Τσακάλωφ παρέσερναν το έθνος σε επανάσταση à la Robespierre.[1] Έγραψε  ένα κείμενο στα γαλλικά (Observations sur les moyens d’améliorer le sort de Grecs) και το έστειλε στον Ρώσο πρέσβη της Κων/πολης. Ίσως να το έστειλε και σε κάποιους ακόμα παραλήπτες.

Έλα όμως που τίποτα δεν μένει κρυφό. Η αγγλική κατασκοπεία το ανακάλυψε. Κυκλοφορούσε ανώνυμα στα ελληνικά από τον Ιανουάριο του 21 μεταξύ των προκρίτων, οπλαρχηγών, αρχιερέων. Το επισήμαναν στον υπουργό εξωτερικών της Μ. Βρετανίας δυο διπλωματικοί απεσταλμένοι της: ο Meyer και ο Strangford. Ο George Waddington το χαρακτήρισε very singular document και

Ποιο πολίτευμα ίσχυε την 3η Απριλίου 1827;

 Ποιες ισορροπίες οδήγησαν στην απόφαση «Καποδίστριας» (Ψήφισμα Τροιζήνας, 3.4.1827) και ποια σχέση είχε αυτή με τον Αλέξανδρο Υψηλάντη;

Το απόσπασμα της επιστολής Ορλάνδου-Λουριώτη δεν αποδεικνύει ότι το προσωρινό πολίτευμα Επιδαύρου-Άστρους βαίνει προς κατάργηση το 1825. Εξάλλου, δεν υπάρχει τέτοια ανάγκη. Υπάρχουν τα πρακτικά της Γ΄ Εθνοσυνελεύσεως της Επιδαύρου (1826) που επιβεβαιώνουν ότι καταργήθηκε. Συνεπώς, την ημέρα ανάδειξης του Καποδίστρια στο αξίωμα του Κυβερνήτη, δεν υφίσταται το πολίτευμα 1822-26. Αυτό δείχνει από το 25 ακόμα και ο Γεώργιος Κουντουριώτης, ο πρωθυπουργός των δανείων, ο πρωθυπουργός-νικητής του εμφυλίου (χάρη στα χρήματα των δανείων). Για την ακρίβεια, από τα μέσα του 1825 γινόταν ανοιχτός πλειστηριασμός βασιλέων: Σάσσεξ, Ορλεάν ή κάποιος άλλος; Μόνο που τότε ο ζόφος περίσσευε και οι Κουντουριώτηδες ήταν απασχολημένοι: δέχονταν πιέσεις από το Λονδίνο για να παρατείνουν τη «θητεία» τους και να σκοτώσουν τον Κολοκοτρώνη. Δέχονταν και εσωτερικές πιέσεις να αντιμετωπίσουν τον Ιμπραήμ με την αξία τους. Ο Ανδρούτσος δολοφονείτο και οι Ρικάρντο αγόραζαν ατμόπλοια και φρεγάτες στο όνομα του β΄ δανείου χωρίς να ρωτήσουν κανέναν.

Αυτό που φαίνεται από την επιστολή Ορλάδνου-Λουριώτη είναι ότι η Αγγλία συναινεί στη μοναρχία. Άρα, έως

Πρωταπριλία και Ρουφιανομπατριώτες. Αποκαλύπτω και ξεβρακώνω τον «εθνικό» μας τοκογλύφο Γιάννη Μακρυγιάννη. Τον Ρουφιανογιάννη.

Ο Ρουφιάνος και «εθνικός» τοκογλύφος Μακρυγιάννης άρχισε

 να γράφει τα «απομνημονεύματα» του, μετά τη δημοσίευση της

 διήγησης του Κολοκοτρώνη μιμούμενος το ύφος του. 

 Ας υποθέσουμε ότι τα ακόλουθο κείμενο γράφτηκε το 1847 

περίπου. Δηλαδή 16 χρόνια μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια. 

 «Από την φυλακή έβγαλε ο Κυβερνήτης μόνον τον αδελφόν του Πετρόμπεγη τον Κωσταντήμπεγη και τον Γιωργάκη Μπεζαντέ, το παιδί του. 

Βγαίνοντας από την φυλακή, δεν τους έλεγε να πάνε όθεν αλλού ήθελε ο Κυβερνήτης, να μην είναι μέσα εις τ' Ανάπλι. 

Τους άφησε εκεί. Τους πλάκωσαν οι δανεισταί τους, τους γύρευαν το δικόν τους. Δεν είχαν ούτε ψωμί να φάνε. 

Εγώ είχα δανείση τρακόσια γρόσια τον Γιωργάκη Μπεζαντέ μέσα εις  την χάψη να φάνε ψωμί». 

Όπως λέει και ο τοκογλύφος  στην ταινία της Φίνος Φιλμ, με τον «μαυρογιαλούρο» ,«εγώ μια διευκόλυνση έκανα». 

Δάνεισε λοιπόν «τρακόσια γρόσια τον Γιωργάκη Μπεζαντέ,

 μέσα εις την χάψη να φάνε ψωμί», και τα θυμόταν και τα 

έκλεγε 16 χρόνια μετά. 

Και έγραφε ο εθνικός τοκογλύφος για τον Πετρόμπεη. 

Η υποκρισία του φωτισμένου συμπολίτη Αδαμαντίου

 Η ΕΠΙΣΤΟΛΗ του ΚΟΡΑΗ προς τους ΠΕΛΟΠΟΝΝΗΣΙΟΥΣ ΠΡΟΚΡΙΤΟΥΣ 10/1/1822

Από το πρώτο λεπτό της Επανάστασης ο Αδαμάντιος Κοραής παρουσιάζει μια ενωτική διάθεση, ενώ την ίδια στιγμή υποδαυλίζει τον διχασμό δείχνοντας τον «ένοχο» στο πεδίο της μάχης: ένοχος είναι «οι πλούσιοι». Πρόκειται για μια ψευδή μομφή, η ανάγκη της οποίας πηγάζει από μακρά παρασκηνιακή προϊστορία μεταξύ δυο αντιμαχόμενων παρατάξεων που δεν μπορεί να αποκαλυφθεί. Κι αν ακόμα συνέβαινε κάτι τέτοιο, γεννιέται ένα ερώτημα: γιατί ο Κοραής έβρισκε πρόβλημα μόνο στην  Πελοπόννησο;

Το ψεύδος οφείλεται στην ανάγκη απόκρυψης της ταυτότητας του Κοραή ο οποίος ανήκει στην αντίπερα όχθη από τους «πλούσιους Μωραήτες». Το βαθύτερο κίνητρο είναι ορατό. Ο άκρως ευερέθιστος «σοφός γέροντας» που διαχρονικά αποδεικνύεται ψευδοταπεινός και υβριστής, λέει ότι η Επανάσταση είναι πολιτική όχι μόνο στον πρακτικό της στόχο, αλλά στο βαθύτερο αίτιό της. Υποκρίνεται τον χριστιανό έχοντας υιοθετήσει την πιο ακραία προτεσταντική ηθική και έχοντας απορρίψει το σύνολο σχεδόν της πατερικής παράδοσης των ορθοδόξων.

Ως οπαδός της αντεπανάστασης των Κορδελιέρων του 1792, ο Κοραής είναι ένας κομμουνιστής της προμαρξιστικής περιόδου που,

22 Σεπτεμβρίου 1818: Ανεπαρκείς είμαστε οι οκτώ Φιλικοί, θέλουμε και 9ο για Πρόεδρο, τον κόμη Ιωάννη!

 

Για να ενδυθεί περαιτέρω αξιοπιστίας το μοναδικό έγγραφο που «τεκμηρίωνε την ιδρυτική Οδησσό», ο Ξάνθος έβαλε και τρία τεκτονικά σύμβολα στην υπογραφή του. Αλλά κι αυτό ακόμα δεν το έκανε σε όλα τα αντίγραφα. Τώρα, γιατί υπήρχαν πολλά πρωτότυπα με διαφορετικό γραφικό χαρακτήρα και διαφορετικές θέσεις υπογραφών, αυτό είναι ένα ακόμα μυστήριο που παραβλέπεται.

22/09/1818. Η ημερομηνία μέσω της οποίας κάποιοι προσπάθησαν εκ των υστέρων (~1837) να πιστοποιήσουν ότι όντως ιδρύθηκε μια λαϊκή εταιρεία στην Οδησσό το 1814 και όντως απευθύνθηκε στον Καποδίστρια για «εύρεση αρχηγού» (σύμφωνα με το κείμενο: συναρχηγού), όταν οι «ιδρυτές» και οι μετέπειτα «αρχηγοί» αισθάνθηκαν αδυναμία επίλυσης του «προβλήματος» που δημιούργησαν. «Αγαθή Τύχη» λοιπόν!

Τα τεκμήρια είναι αστεία. Τα προσκομίζει ο Ξάνθος το 1837 προσπαθώντας να απαντήσει στον Φιλήμονα που του απαντούσε το 1834 ότι έλεγε ψέματα. Πότε όμως είπε τα «ψέματα» ο Ξάνθος; Αυτό δεν

Από τα «περίεργα» του Ρήγα Βελεστινλή Θετταλού

 

Το 1796 η Χάρτα της Ελλάδος λέει «εδουλώθημεν«, εννοώντας περίτρανα «υπό των Οθωμανών, το 1453«. Άρα, έμμεσα δηλώνεται ότι εγείρονται οι χριστιανοί προς αναβίωση ενός υπερεθνικού κράτος στο οποίο ο Έλληνας, ως ταυτιζόμενος με τον Χριστιανό, είναι υπερεθνικός και όχι εθνικός.

Ενώ συνεχίζεται η προσπάθεια απόδειξης ότι η «Ελληνική Νομαρχία» είναι έργο του Καποδίστρια, συνεχίζεται και η ανενδοίαστη κατάταξη του Ρήγα στη νεωτερικότητα. Και το πώς ο Καποδίστριας μπορούσε να ήταν χυδαίος λασπολόγος, λάτρης της διχόνοιας, υβριστής προσώπων / παραδοσιακών θεσμών, δριμής επικριτής της Γραμματικής του Θ. Γαζή, υμνητής του Κοραή και θαυμαστής του Δημοσθένους, είναι πράγμα ανεξήγητο για έναν κοινό νου. Είναι ο ορισμός του παραλογισμού να ισχυρίζεται κάποιος ότι ο Καποδίστριας μισούσε τους Μακεδόνες και όριζε ως σημείο πτώσης του ελληνισμού το 338 π. Χ. Ο παραλογισμός όμως έχει λογική γι’ αυτόν που για διάφορους λόγους:

Κοραής: ένας εν Χριστώ ή απλώς ένας εν κρυπτώ αδελφός στην “ελληνική υπόθεση”; – Ελληνική Επανάσταση & Διαφωτισμός 1

 Στέργιος Π. Ζυγούρας

Το πρόβλημα με τον Κοραή είναι παρόμοιο αλλά χειρότερο από το πρόβλημα της Ελληνικής Επανάστασης: υπάρχει συμφωνία ως προς την ταυτότητά του.

Για την Ελληνική Επανάσταση, το βασικό πρόβλημα ορισμού παραμένει. Η σχέση του λαϊκού πυρήνα της Οδησσού με μια ελληνόφωνη ελίτ που παρασύρεται από τα φιλελεύθερα προτάγματα του ευρωπαϊκού διαφωτισμού παραμένει άφαντη. Το ίδιο και το πολιτικό πρόγραμμα της λεγόμενης «Φιλικής Εταιρείας». Η Επανάσταση μοιάζει με μια πορεία του τύπου «ξεκινάμε και στο δρόμο βλέπουμε». Κάποια πρόοδος όμως έχει σημειωθεί: τα τελευταία χρόνια άρχισαν κάπως να συμφωνούν οι ιστορικοί ότι η βασική τους διαφωνία βρίσκεται στον ορισμό του «έθνους» που επαναστάτησε. Για τον Κοραή τα πράγματα είναι πολύ πιο σκοτεινά, επειδή όλοι σχεδόν συμφωνούν σε τρία σημεία:

Δωροδόκοι και δωρολήπται αμφοτέρων των κομμάτων διέφθειρον και συνδιεφθείροντο φανερά (Σ. Ξένος, 1881)

Ο ΔΙΑΒΟΛΟΣ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ ήτοι Η ΥΛΗ ΚΑΙ ΤΟ ΑΫΛΟΝ υπό Στεφάνου Ξένου

Στις 20.10.1891 επανατυπώθηκε στην Αθήνα η εφημερίδα «ΒΡΕΤΤΑΝΙΚΟΣ ΑΣΤΗΡ». Ήταν η εφημερίδα που έβγαζε ο Στέφανος Ξένος επί δυο χρόνια στο Λονδίνο (1860-62). Ο Στ. Ξένος υπήρξε γόνος πρωταγωνιστών της Επανάστασης. Γεννημένος στην Σμύρνη το 1821, ήταν μια από τις μεγάλες προσωπικότητες της Ελλάδας του 19^ου αιώνα στο χώρο της πολιτικής, του επιχειρηματικού πνεύματος, της λογιοσύνης. Ανήκε στο «αγγλικό κόμμα», ενώ ο πατέρας του Θεόδωρος και ο θείος του Εμμανουήλ υπήρξαν συνεργάτες του Αλ. Μαυροκορδάτου. Ανήκε δηλαδή στην δημοκρατική παράταξη και στο διάστημα 1860-62 πρωτοστάτησε στην εκδίωξη του βασιλιά Όθωνα.

Ιδού λοιπόν τι έγραφε στο πρώτο φύλλο της εφημερίδας ο Στέφανος Ξένος, μέσα από το μυθιστόρημα «Ο διάβολος εν Ελλάδι» που δημοσίευε σε συνέχειες:

Δείτε πώς συνόψιζε το θέμα του ο ίδιος ο Ξένος

Το 1829 ο Καποδίστριας είχε φροντίσει ώστε ο ψηφοφόρος να δίνει τον παρακάτω όρκο ενώπιον ιερέως:

Εν ονόματι της Παναγίας και Αδιαιρέτου Τριάδος ορκίζομαι ενώπιον του θυσιαστηρίου του Θεού της αληθείας, να μη δώσω την ψήφον μου, ούτε δια φιλίαν, ούτε δια μίσος, ούτε δια φόβον ζημίας, ούτε δι’ ελπίδα προσωπικού κέρδους, αλλά κατά την συνείδησίν μου, και χωρίς καμμίαν προσωποληψίαν.

Το καραβάκι της ιστορίας

Τα αίτια της δολοφονίας του Ανδρούτσου; Είναι νωρίς ακόμη!

 5 Ιουνίου 1825 – Ο Ανδρούτσος δολοφονείται βάρβαρα στην Ακρόπολη

Κάποιος που «δεν μπορεί να κατονομαστεί», αναθέτει στον Fenton την δολοφονία του Trelawny, καρδιακού φίλου του Byron και γαμπρού του Οδυσσέα. Ο Trelawny θα γλυτώσει από θαύμα και θα βγει τραυματίας από τη σπηλιά του Οδυσσέα ύστερα από άδεια του Λονδίνου. Σε όλη του τη ζωή θα αφήνει μόνον υπονοούμενα για την εντολή δολοφονίας του Byron και θα λέει ότι ο Οδυσσέας δεν πρόδωσε την Επανάσταση. Ωστόσο, ούτε αυτός που τον ρωτάει (Στ. Ξένος) θα επιμένει με ερωτήσεις, προς τον Trelawny, ούτε ο Trelawny θα αποκαλύπτει γιατί πυροβολήθηκε μέσα στη σπηλιά του Ανδρούτσου. Οι δολοφόνοι των Byron, Trelawny, Ανδρούτσου ήταν διαφορετικοί μεταξύ τους;

198 χρόνια σήμερα από την δολοφονία του Ανδρούτσου. Τα αίτια ΔΕΝ αφορούν τους πανεπιστημιακούς ιστορικούς. Όχι μόνον τους νεωτερικούς (αποτελούν την πλειοψηφία) αλλά και

Η άγνωστη προεπαναστατική «επιστολή» του Καποδίστρια από την Κέρκυρα (Σπ. Μανάτος)

OBSERVATIONS SUR LES MOYENS D’AMÉLIORER LE SORT DES GRECS

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΠΑΝΩ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΒΕΛΤΙΩΣΗΣ ΤΗΣ ΤΥΧΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ

Τι σημαίνει άραγε αυτό το κείμενο; Τι δουλειά είχε στην Κέρκυρα ο Ι. Καποδίστριας το 1819; Πήγε να πείσει τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους να κάτσουν φρόνιμα; Ή πήγε για να πείσει ως προς το στίγμα της Επανάστασης; Μόνον με άξονα τη χριστιανική πίστη και όχι μέσω του φιλελευθερισμού πρέπει να στηθεί το νέο κράτος. Αυτό έδωσε γραπτώς την Ανάσταση του 1819 ο Καποδίστριας και το μήνυμα έφτασε εκεί όπου έπρεπε.

 Αναλύει ο Σπύρος Μανάτος, καλεσμένος στην εκπομπή του Δημήτρη Μεταλληνού «21» (Start TV)

Από την Α. Αρχή του 1821 στις Α. Αρχές του 2021

Αόρατος Αρχή, Ανεξάρτητες Αρχές, Εθνικότητα, Υπερεθνικότητα … και μια προσπάθεια σκιαγράφησης του κρατικού ελληνικού φαινομένου

Θέλοντας να δώσει το στίγμα της ταυτότητάς της, η κυβέρνηση του βουνού συνεδρίασε πριν 80 χρόνια έξω από το Καρπενήσι υπό τα σφυροδρέπανα, τους ευρωπαϊκούς βασιλικούς θυρεούς, τα σύμβολα και τα πρόσωπα του 21. Το μείγμα προσπαθούσε να πείσει ότι επρόκειτο για μια συνέχεια του ενιαίου-λαϊκού 1821. Το σύνθημα «από το 1821 στο 1944» στο σημερινό Μουσείο Εθνικής Αντίστασης Κορυσχάδων παραπέμπει σε δυο πρώτα ερωτήματα: Γιατί η κομμουνιστική αντίσταση 1942-44 βαφτίστηκε «εθνική»; Πού βρίσκονται κρυμμένοι -ιδιαίτερα από το 2010- οι άλλοτε λαλίστατοι υπερασπιστές της κατακρεουργημένης λαϊκής κυριαρχίας;

• Με αφορμή τη συζήτηση για τα «Τέμπη» που αναζητά τα αίτια στην διαχρονική ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΚΑΚΟΔΑΙΜΟΝΙΑ: οι κυβερνήσεις αλλάζουνε, μα το πελατειακό κράτος και η απάνθρωπη στάση των πολιτικών προς την κοινωνία μένει
• Με αφορμή την ΑΔΑΕ που είναι «αναρμόδια», σύμφωνα με τον ΑΡΕΙΟ ΠΑΓΟ, να διερευνά και να ενημερώνει πρόσωπα ως προς τη διασφάλιση του απορρήτου των επικοινωνιών τους

Με αφορμή δηλαδή, [για να μην κάνουμε μεγάλο κατάλογο] του

Η Προεπαναστατική συνεργασία Αλη Πασά και Καποδίστρια

Ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ ΩΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΗΣ ΜΕΡΟΥΣ ΑΥΤΟΥ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ

του Βασίλη Σιακωτού

Αφιερώνεται στον φίλτατο Αλωνιστιώτη ευπατρίδη Σπύρο Γ. Δημητρακόπουλο

Η ανακοίνωση διαρθρώνεται σε δύο άξονες: στις απαρχές της ελληνοαλβανικής προσέγγισης και τους γεωπολιτικούς ανταγωνισμούς που εκδηλώνονται στα πλαίσια του Ανατολικού Ζητήματος μέσα στο οποίο εντάσσεται η Ελληνική Επανάσταση, και στο τελικό στάδιο αυτής της διαδικασίας από το 1819 που συντονίζεται κρυφά από τον Υπουργό Εξωτερικών του τσάρου Αλέξανδρου Α΄ Ιωάννη Καποδίστρια και εκτελείται από κορυφαία στελέχη της Φιλικής Εταιρείας, όπως τον διπλωματικό-προξενικό υπάλληλο της Ρωσίας Ιωάννη Παπαρρηγόπουλο, τον Χριστόφορο Περραιβό και τον Θεόδωρο Κολοκοτρώνη.

Από τον καιρό της ρωμαϊκής κατάκτησης οι πληθυσμοί του ευρύτερου ελλαδικού και αλβανικού χώρου υπάγονταν πολιτικά στο ίδιο πολιτικό κέντρο, έως το 727 μ.Χ. θρησκευτικά υπάγονταν στο Πατριαρχείο της Ρώμης και στη συνέχεια στο Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης. Έως τα χρόνια των σταυροφοριών οι πληθυσμοί αυτοί είχαν κοινό πολιτικό και θρησκευτικό ηγέτη, έκτοτε με τον πολιτικό κερματισμό αυτής της περιοχής ο Πάπας της Ρώμης θα σχεδιάσει προσηλυτιστικές αποστολές, κυρίως τον 17ο αιώνα, οι οποίες θα αναδείξουν τις εθνοτικές διαφορές στην περιοχή.

Μέχρι σήμερα η ελληνική ιστοριογραφία πειθόμενη στο γεωπολιτικό έξωθεν υπαγορευόμενο αφήγημα της Ελλάδας έχει αποφύγει να

25η Μαρτίου ή 24η Φεβρουαρίου;

 Για ποιο λόγο γιορτάζουμε την Ελληνική Επανάσταση στις 25 Μαρτίου και όχι στις 24 ή στις 27 Φεβρουαρίου;

Η Επανάσταση κηρύχθηκε από τον αρχηγό της στις 24 Φεβρουαρίου (ημερομηνία των πολλαπλών προκηρύξεων), αλλά εξίσου σωστή θα ήταν και η 27^η Φεβρουαρίου, οπότε έγινε η αυτοκρατορικού τύπου τελετή στο μοναστήρι των Τριών Ιεραρχών του Ιασίου. Η περιγραφή του Φιλήμονα ελέγχεται μόνον ως προς την ακρίβεια της ημερομηνίας. Η τελετή έγινε την Κυριακή της Ορθοδοξίας, όπως είχε γράψει ο Υψηλάντης στις 17/2/1821. Έτσι, η Ελληνική Επανάσταση ξεκινά στην Μολδαβία, όπως φαίνεται να είχε προγραμματίσει ο αφανής αρχηγός της Εταιρείας σε συνεννόηση με τον τσάρο.

για την συνέχεια της ανάρτησης εδώ

Η Μικρασιατική Εκστρατεία επανάληψη Μελέτης Μελετόπουλος και Γιώργος Φίλης

 

Άμυνα και Γεωστρατηγική

Φίλης Μελετόπουλος Η Ναυμαχία του Ναυαρίνου δεν οδήγησε στην Ανεξαρτησία της Ελλάδος

 

Άμυνα και Γεωστρατηγική

Παραδείγματα μαρξιστικής εθελοτυφλίας για το 1821 #2β

 Συνέχεια από το α΄ μέρος

Τυχαία ή Αναγκαία η εμφάνιση του «πενθερού» Αλή πασά στην Επανάσταση του 21;

Σύμπτωση – Συγκυρία – Ευτυχής συγχρονισμός για το 21 ήταν η αποχώρηση του οθωμανικού στρατού από την Πελοπόννησο, δηλαδή, η αποστασία του Αλή από την Πύλη

Αυτό λένε όλοι σχεδόν οι ιστορικοί, ενώ τα ντοκουμέντα συνεργασίας Ρωσίας – Αλή πασά τουλάχιστον για το διάστημα 1818-1820 είναι γνωστά, ενώ η απλή λογική λέει ότι με τον Αλή πασά σύμμαχο του Σουλτάνου η Επανάσταση δεν θα είχε καμιά τύχη, όπως είχε γίνει και νωρίτερα. Το θέμα μάλιστα, δεν αφορά μόνο στον Μωρηά, αλλά και στην Ήπειρο-Δ. Ρούμελη με τους Σουλιώτες και τους άλλους οπλαρχηγούς. Γιατί λοιπόν τόση πώρωση;

Επειδή το θέμα συνδέεται με τον χαρακτήρα της Ελληνικής Επανάστασης. Αν λέγαμε ότι