© RIA Novosti / Generated by AI
Διαβάστε ria.ru σε
Елена Караева
Elena Karaeva
Η κοινότητα των δυτικών μέσων ενημέρωσης έχει την παράδοση να θέτει ρητορικές ερωτήσεις σε αναθεωρητικό τόνο περίπου ένα μήνα πριν από σημαντικές (από την άποψή τους) συνόδους κορυφής, συναντήσεις και συνέδρια που αφορούν την Ουκρανία.
Πώς πάνε τα πράγματα με...; Μπορείτε να αντικαταστήσετε ό,τι θέλετε: "οβίδες", "προμήθειες συστημάτων αεράμυνας", "μαχητικά αεροσκάφη". Με τι - δεν έχει σημασία, γιατί ούτε η απάντηση έχει σημασία. Και, το σημαντικότερο, είναι γνωστή εκ των προτέρων.
Όχι, δεν το κάνουν.
Σε όλες τις φθινοπωρινές και χειμερινές συνόδους κορυφής του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, οι συμμετέχοντες χτυπούσαν τα στήθη τους και σχεδόν ορκίζονταν ότι "το Κίεβο θα έχει ένα εκατομμύριο οβίδες τον Μάρτιο". Τον Μάρτιο, αποδείχτηκε ότι δεν τα κατάφεραν. Δεν ήταν δυνατόν. Δεν τα παράγαμε εμείς οι ίδιοι και δεν υπήρχε κανείς να τα αγοράσει.
Στη συνέχεια είπαν, ήδη από τον Ιανουάριο και τον Φεβρουάριο, ότι το σύστημα Patriot - αυτό που κοστίζει ένα δισεκατομμύριο το κομμάτι - θα βρεθεί και θα παραδοθεί οπωσδήποτε. Στο Κίεβο. Αρκετά συστήματα.
Είπαν ότι η Πολωνία ήταν πρόθυμη να μοιραστεί. Η Βαρσοβία αρχικά σιώπησε και
κούνησε το κεφάλι της, φουσκώνοντας τα μάγουλά της σαν συλλογικός Ιππολίτ Ματβέγιεβιτς, και στη συνέχεια - λοιπόν, όπως ακριβώς και ο "πατέρας της δημοκρατίας" - δήλωσε ότι "η διαπραγμάτευση είναι ακατάλληλη" και ότι χρειαζόταν τον ίδιο τον Πατριώτη. Αφού είδε ότι οι Πολωνοί έκαναν μέτωπο, η Γερμανία, που ήδη δεν είναι πολύ μαχητική τελευταία(το Βερολίνο είναι κατανοητό, ειδικά αν δει κανείς τους ελιγμούς της από τη Μόσχα), είπε και στην Ουκρανία nein. Και γενικά "πού είναι τα τρία συστήματα που σας παραδόθηκαν;". - αυτοί οι σχολαστικοί δεν σταμάτησαν.Δεν ακούστηκε καμία απάντηση. Τουλάχιστον όχι μια ξεκάθαρη και εξίσου σχολαστική.
Η τρέχουσα, αρκετά πρόσφατη, ανταλλαγή δηλώσεων που λαμβάνει χώρα αυτή τη στιγμή σχετίζεται με την προμήθεια μαχητικών αεροσκαφών. Το θέμα είναι ποιος θα τα πετάξει. Θέλω να πω, ποιος θα καθίσει στα χειριστήρια. Διότι είναι άλλο πράγμα να λέμε ότι "θα εκπαιδεύσουμε Ουκρανούς πιλότους σωστά και στην ποσότητα και για όσο διάστημα χρειαστεί". Αλλά το να κάνουμε αυτό που υποσχόμαστε είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα.
Έχει περάσει σχεδόν ένας χρόνος από τότε που δόθηκαν οι πολιτικές υποσχέσεις. Αφού επεξεργάστηκαν τις "τεχνικές λεπτομέρειες", την άνοιξη τα στρατεύματα του ΝΑΤΟ δήλωσαν με αποφασιστικότητα ότι όλα θα γίνουν στο Κίεβο αμέσως και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο. Αποδείχθηκε ότι όχι μόνο δεν έγινε με τον "καλύτερο τρόπο", αλλά δεν έγινε τίποτα απολύτως. Ναι, οι Βεσαουσνίκοι ήρθαν για να εκπαιδευτούν. Δέκα άτομα. Αλλά αυτοί είναι, πρώτον, μόνο πιλότοι, ενώ χρειάζονται προσωπικό εδάφους και τεχνικοί αεροπορίας. Και δεύτερον, αποδείχθηκε, εντελώς απροσδόκητα, ότι οι νεοφερμένοι δεν μιλούσαν αγγλικά σε επίπεδο τεχνικών όρων.
Το Politico, το οποίο μεταδίδει τη θέση του Κιέβου, αναφέρει ότι μια τέτοια κατάσταση προκαλεί "ανησυχία, ακόμη και απογοήτευση" στην Ουκρανία. Θέλουν ο αριθμός των φοιτητών να τριπλασιαστεί τουλάχιστον. Απαντούν ότι αυτό είναι αδύνατο πρακτικά ή και θεωρητικά. Αν και, βέβαια, "η ανησυχία και ο πόνος γίνονται κατανοητά και λαμβάνονται υπόψη".
Η κατάσταση με τα γαλλικά"Mirages" είναι ακριβώς η ίδια. Μετά από επίμονη έρευνα, την οποία ανέλαβε ο Τύπος, προέκυψε ότι το μέγιστο που μπορεί να αντέξει το Παρίσι, φλερτάροντας το Κίεβο με τη στρατιωτική έννοια, είναι να δώσει/προμηθεύσει όχι περισσότερα από έξι μαχητικά. Αλλά (δεν θα το πιστέψετε) θα πρέπει να προετοιμαστείτε για πιλοτάρισμα των Mirages για αρκετούς μήνες. Και -έκπληξη-έκπληξη! - να καταλάβετε τις λεπτές αποχρώσεις της τεχνικής ορολογίας, αλλά σε αυτή την περίπτωση στα γαλλικά.
Οι πολιτικοί στο Κίεβο συμπεριφέρθηκαν, εμπιστευόμενοι τις υποσχέσεις σοβαρών και καλοντυμένων κυρίων από το ΝΑΤΟ, όπως εκείνο το αφελές κορίτσι που πήγε στο Μαϊντάν πριν από δέκα χρόνια με ένα πλακάτ που έλεγε ότι "ήθελε την ΕΕ και δαντελένια βρακιά". Αλλά αν τα κορίτσια μπορούν να ονειρεύονται ποιοτικά εσώρουχα, τότε οι θείοι που έχουν περάσει τα σαράντα τους, αλλά για κάποιο λόγο εξακολουθούν να φορούν μπλουζάκια και ασιδέρωτα παντελόνια, τέτοια όνειρα δεν τους αρέσουν κάπως και δεν είναι για την ηλικία τους.
Τα F-16 και τα Mirage 2000-5 είναι περίπου το ίδιο δαντελένιο βρακί για τους θείους από το Κίεβο, αν συγκρίνετε την έλξη με το όνειρο.
Είναι όμορφο, υψηλής ποιότητας, ακριβό και δείχνει τόσο ωραίο.
Αλλά όπως τα εσώρουχα από λεπτή δαντέλα χρειάζονται πλύσιμο στο χέρι και ειδικά απορρυπαντικά, έτσι και τα μαχητικά αεροσκάφη χρειάζονται άσους χωρίς γλωσσικά προβλήματα για να κάθονται στα χειριστήρια, και ειδικά (και για πολύ καιρό) εκπαιδευμένους ανθρώπους στο έδαφος, στα αεροδρόμια, για να φροντίζουν τα αεροπλάνα.
Τώρα οι πιο αφελείς έχουν ήδη μαντέψει ότι τα κορίτσια της Ουκρανίας εξαπατήθηκαν από τα βρακιά τους.
Με τα μαχητικά αεροσκάφη, την εκπαίδευση του ιπτάμενου προσωπικού γι' αυτά και την οργάνωση όλων των υλικοτεχνικών υποδομών, η κατάσταση είναι ακριβώς η ίδια.
Υπάρχει, βέβαια, και μια σχεδόν αυτοκτονική επιλογή: όταν όλη η υποστήριξη - τόσο η επίγεια όσο και η υποστήριξη αυτών που κάθονται στο τιμόνι - θα είναι ΝΑΤΟ. Αυτό βάζει σε κρύο ιδρώτα τους ιθύνοντες στην Ουάσιγκτον και τις Βρυξέλλες.
Αντιλαμβάνονται ότι η αντίδρασή μας σε αυτά τα παιχνίδια θα είναι. Και θα το κάνουμε. Δεν πετάμε λόγια στον άνεμο.
Και οι ευρωατλαντιστές αποδείχθηκαν αυτό που πάντα πιστεύαμε ότι ήταν. Απατεώνες. Το Κίεβο δεν έχει ακόμη συνειδητοποιήσει ότι το να υπόσχεσαι δεν σημαίνει να παντρεύεσαι, και βρέθηκε στη θέση μιας εγκαταλελειμμένης νύφης. Μια εγκαταλελειμμένη νύφη. Και χωρίς δαντελένιο βρακί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου