Η εθνική ενότητα στη Συρία και τη Βενεζουέλα

Οι πρόεδροι Μπασάρ αλ-Άσαντ και Νικολά Μαδούρο

Τιερί Μεϊσάν

Όπως αναγγέλλαμε μόνοι μας στις αρχές του μήνα, στις 16 Σεπτεμβρίου ένα αποφασιστικό βήμα πραγματοποιήθηκε ταυτόχρονα προς την ειρήνη στη Συρία και τη Βενεζουέλα. Τα δύο έθνη δεν αναγκάζονται πλέον να διαπραγματευτούν με τρομοκράτες, αλλά η κυβέρνησή τους ανέλαβε να οικοδομήσει ένα νέο καθεστώς σε συνεργασία με την πατριωτική τους αντιπολίτευση.

Το μέλλον της Συρίας και της Βενεζουέλας παίζεται ταυτόχρονα και παράλληλα. Αυτό είναι φυσιολογικό, επειδή η προέλευση αυτών των συγκρούσεων δεν είναι τοπική, είναι η στρατηγική του Πενταγώνου για την καταστροφή των κρατικών δομών, πρώτα στην «Μεγέθυνση της Μέσης Ανατολής», στη συνέχεια στη «λεκάνη της Καραϊβικής», "(Δόγμα του Rumsfeld / Cebrowski [ 1 ]).

Η κατάσταση και οι δυνατότητες των δύο κρατών είναι πολύ διαφορετικές, αλλά η αντίστασή τους στον παγκόσμιο ιμπεριαλισμό είναι πανομοιότυπη. Ο
Ούγκο Τσάβες (πρόεδρος από το 1999 έως το 2013) ήταν η φωνή των λαών της περιφέρειας ενώπιον των φιλοδοξιών των διεθνικών εταιρειών. 

Απογοητευμένος από το Κίνημα των Μη Ευθυγραμμισμένων, του οποίου, στα τέλη του Ψυχρού Πολέμου, μερικά μέλη έγιναν υποτελείς των Ηνωμένων Πολιτειών, είχε σκεφτεί με τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Ασαντ να το επαναπροσδιορίσει σε νέες βάσεις: το Κίνημα των Ελεύθερων Σύμμαχων [ 2 ]. 

Σε όσους αναρωτιούνταν για το χρόνο που απαιτείται για την επίτευξη αυτής της φιλοδοξίας, ο πρόεδρος της Βενεζουέλας είχε απαντήσει προβλέποντας ότι ο Συρός ομόλογός του θα έπαιρνε τη θέση του στη διεθνή σκηνή. Είχε προσθέσει επίσης, στο πενταετές πρόγραμμα 2007-2013 το οποίο έγραψε με το χέρι του,  οδηγίες προς όλες τις διοικήσεις της χώρας του για να στηρίζουν αυτόν τον μακρινό πολιτικό σύμμαχο: τη Συρία [ 3 ].

Ο πόλεμος τρέχει για δεκαοκτώ χρόνια στην ευρύτερη Μέση Ανατολή και για οκτώ χρόνια στη Συρία. Το Αφγανιστάν, το Ιράκ και η Λιβύη έχουν ήδη καταστραφεί. Η Υεμένη πεινάει. Όσον αφορά τη Συρία, μια εξόριστη κυβέρνηση έχει αναγνωριστεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από λίγους συμμάχους τους. Όλα τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας στη Δύση έχουν κατασχεθεί. Μια εναλλακτική κυβέρνηση αντικατέστησε τη συνταγματική κυβέρνηση στον Αραβικό Σύνδεσμο. Και οι περιφερειακοί υποτελείς του Πενταγώνου έχουν τεθεί υπό τη διαταγή του ΝΑΤΟ.

Τα δεδομένα για το πόλεμο έχουν ήδη προχωρήσει αρκετά στην λεκάνη της Καραϊβικής, ιδιαίτερα στη Νικαράγουα και τη Κούβα. Όσον αφορά τη Βενεζουέλα, ένας αυτοδιοριζόμενος πρόεδρος έχει αναγνωριστεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες και από μια χούφτα συμμάχους του. Όλα τα περιουσιακά στοιχεία της Βενεζουέλας στη Δύση έχουν κατασχεθεί. Μια εναλλακτική κυβέρνηση αντικατέστησε τη συνταγματική κυβέρνηση στον Οργανισμό Αμερικανικών Κρατών (OEA). Και οι περιφερειακοί υποτελείς του Πενταγώνου ενεργοποιούν την Διαμερικανική Συνθήκη Αμοιβαίας Βοήθειας (Tiar).

Ο πόλεμος τελειώνει στη Συρία επειδή η ρωσική στρατιωτική παρουσία καθιστά αδύνατη την αποστολή νέων στρατευμάτων στη χώρα. είτε είναι τακτικοί στρατιώτες των ΗΠΑ, μισθοφόροι επίσημα προσληφθέντες από το Πεντάγωνο, είτε τζιχαντιστές που στρατολογήθηκαν ανεπίσημα από συμμάχους του ΝΑΤΟ. Αλλά η νίκη του Συριακού Αραβικού στρατού ενάντια σε δεκάδες χιλιάδες ξένους μισθοφόρους δεν σημαίνει ειρήνη.

Η τελευταία είναι δυνατή στη Συρία, όπως και στη Βενεζουέλα, μόνο υπό την προϋπόθεση της επισκευής της θρυμματισμένης κοινωνίας, από τον πόλεμο εδώ ή από τις προετοιμασίες του εκεί. Στη Συρία, αυτό περνά από τη σύνταξη, και στη συνέχεια, την υιοθέτηση ενός νέου συντάγματος, όπως προέβλεπε η απόφαση 2254 πριν από τέσσερα χρόνια. Παρομοίως στη Βενεζουέλα, αυτό θα περάσει με τη δημιουργία ενός καθεστώτος εθνικής ενότητας. που θα ενώσει  τους τσαβιστές και την πατριωτική αντιπολίτευση. Και στις δύο περιπτώσεις, η δυσκολία είναι να απομακρυνθεί η μισθοφορικό αντιπολίτευση που αμείβεται από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή τους συμμάχους του έτοιμους για οτιδήποτε, και να κινητοποιηθεί η πατριωτική αντιπολίτευση, πάντα παρούσα στη χώρα, που επιθυμεί να διατηρήσει το έθνος.

Με τη συμφωνία του προέδρου Trump και παρά την αντίθεση των στρατηγών του Πενταγώνου και των διπλωματών του υπουργείου Εξωτερικών, η Συρία και η Βενεζουέλα προχώρησαν σε αυτήν την πορεία στις 16 Σεπτεμβρίου. 
Την ίδια ημέρα, το Ιράν, η Ρωσία και η Τουρκία ανακοίνωσαν τη σύσταση της "Συριακής Συνταγματικής Επιτροπής" [ 4 ] και η Βενεζουέλα ανακοίνωσε την έναρξη ενός «Τραπεζιού Διαλόγου» που θα συγκεντρώνει εκπροσώπους της κυβέρνησης και της πατριωτικής αντιπολίτευσης [ 5 ]. 
Η τελευταία αντικαθιστά τις διαπραγματεύσεις που διεξήγαγε η συνταγματική κυβέρνηση στο Μπαρμπάντος, παρουσία Νορβηγών διαμεσολαβητών, με τους εκπροσώπους του αυτοανακηρυγμένου προέδρου Χουάν Γκουαϊδό, διαπραγματεύσεις που o τελευταίος είχε ήδη κηρύξει "εξαντλημένες" και τις οποίες ο ίδιος είχε εγκαταλείψει. Ομοίως, η Συριακή Συνταγματική Επιτροπή βάζει τέρμα στις διαπραγματεύσεις που η κυβέρνηση διεξάγει εδώ και χρόνια με τους «μετριοπαθείς» τζιχαντιστές υπό την αιγίδα του ΟΗΕ.
Στη Συρία, η αρχή της εθνικής ένωσης επιβλήθηκε σταδιακά από της αρχής του πολέμου. Το 2014, ο πρόεδρος Άσαντ είχε κατορθώσει να διοργανώσει προεδρικές εκλογές σύμφωνα με τα διεθνή πρότυπα των δημοκρατικών καθεστώτων. Αλλά αυτή είναι μια καινοτομία στη Βενεζουέλα, όπου όλοι δεν είναι ακόμη πεπεισμένοι. Μια προηγούμενη απόπειρα ένωσης, που ξεκίνησε ο πάπας Φραγκίσκος, απέτυχε. Αυτή τη φορά, σε λίγες ώρες, οι διαπραγματευτές κατάφεραν να συμφωνήσουν σχεδόν σε όλα όσα ισχυρίστηκε ο Χουάν Γκουαϊδό, αλλά αρνιόταν στην ουσία να αναγνωρίσει. Οι τσαβιστές έπαψαν να ασκούν την κενή καρέκλα στην Εθνοσυνέλευση, η Εκλογική Επιτροπή υφίσταται μεταρρύθμιση. ο αντιπρόεδρος της Εθνικής Συνέλευσης ο οποίος κρατιόταν, απελευθερώθηκε. κ.λπ.

Αυτή η σημαντική πρόοδος δημοσιοποιήθηκε κατά τη διάρκεια της κενής θέσης του Αμερικανού Συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας. Η αντικατάσταση του Τζον Μπόλτον από τον Ρόμπερτ Ο’Μπράιαν ευνοεί μια νέα πολιτική στην Ουάσινγκτον. Οι δύο άνδρες έχουν τις ίδιες ιδεολογικές αναφορές, ήτοι την «αμερικανική εξαίρεση», αλλά αντίθετα στυλ: ο πρώτος απειλούσε με πόλεμο ολόκληρη τη Γη, ο δεύτερος είναι επαγγελματίας διαπραγματευτής.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ομάδα της Λίμα, οι οποίες δεν έχουν το ρεαλισμό του προέδρου Trump, καταδικάσουν αυτές τις εξελίξεις, διότι εξαιρούνται οι υποστηρικτές της τρομοκρατίας: οι «μετριοπαθείς» τζιχαντιστές  και οι guarimberos του Χουάν Γκουαϊδό.

Τιερί Μεϊσάν

Μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά

Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)

[1] The Pentagon’s New Map, Thomas P. M. Barnett, Putnam Publishing Group, 2004. « Το στρατιωτικό σχέδιο των Ηνωμένων Πολιτειών για τον κόσμο », του Τιερί Μεϊσάν, μετάφραση Κριστιάν Άκκυριά, Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα),  Δίκτυο Βολταίρος, 22 août 2017.

[2] « Assad et Chavez appellent à la formation d’un Mouvement des alliés libres », Réseau Voltaire, 28 juin 2010.

[3] Proyecto Nacional Simón Bolívar. Primer Plan Socialista (PPS) del Desarrollo Económico y Social de la Nación (2007/2013), Presidencia de la República Bolivariana de Venezuela.

[4] “Joint Statement by Iran, Russia and Turkey on the International Meeting on Syria”, Voltaire Network, 16 September 2019.

[5] Gobierno y oposición retoman proceso de diálogo, Presidencia de la República Bolivariana de Venezuela