Κυκλοφορεί ο βρώμικος πόλεμος ενάντια στην Συρία του Τιμ Άντερσον.
Έχουμε ήδη το βιβλίο στα χέρια μας και το διαβάζουμε. Γνωρίζαμε από πριν τις απόψεις του συγγραφέα και το μήκος κύματος που κινείται. Συστήνουμε ανεπιφύλακτα το βιβλίο, είναι μία εξαιρετική εργασία όπου με την παράθεση αναμφισβήτητων γεγονότων και μαρτυριών αποδεικνύεται περίτρανα ότι:
α) ουδέποτε υπήρξε μετριοπαθής ή έστω κοσμική αντιπολίτευση πόσο μάλλον αριστερή και επαναστατική που να συμμετείχε στην ένοπλη εξέγερση.
β) όλες οι οργανώσεις που συμμετέχουν στην ''εξέγερση'' ανήκουν στους πιο αντιδραστικούς και μισαλλόδοξους κύκλους του φονταμενταλιστικού Ισλάμ,
γ) όλες αυτές οι οργανώσεις χρηματοδοτούνται άμεσα από τις ΗΠΑ και τις στενά συνεργαζόμενες μαζί τους περιφερειακές δυνάμεις(Ισραήλ, Σαουδική Αραβία, Κατάρ, Ιορδανία και Τουρκία), δ)η σκανδαλώδης προπαγάνδα και παραποίηση γεγονότων μέσω ΜΜΕ(BBC, Al Jazeera, Guardian, New York Times) αλλά και ΜΚΟ όπως Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων(HRW), Διεθνούς Αμνηστίας, ''Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων''(ένας μόνο άνθρωπος ο Ραμί Αμντούλ Ραχμάν με έδρα στην Αγγλία), η Avaaz(Soros), οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα, η Καμπάνια για την Συρία και τα περιβόητα Λευκά Κράνη.
Είναι χαρακτηριστικό ότι πρόσφατα τα Λευκά Κράνη φυγαδεύτηκαν και διασώθηκαν από το Ισραήλ. Ο ίδιος ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου δήλωσε πως βοήθησε στην απομάκρυνση των μελών της ''μετά από αίτημα του Αμερικάνου προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, του Καναδού πρωθυπουργού Τζάστιν Τριντό και άλλων ηγετών''.
Άλλο ένα ντοκουμέντο που αποδεικνύει ότι η σωστή και
επαναστατική στάση πάνω στο ζήτημα ήταν και είναι η υποστήριξη της εδαφικής ακεραιότητας της Συρίας και η νίκη απέναντι στους ιμπεριαλιστές, τους τοποτηρητές τους στην περιοχή και τα αντιδραστικά τους ανδρείκελα τους τζιχαντιστές.
Εδώ έχει ιδιαίτερη σημασία να τονίσουμε ότι το ιμπεριαλιστικό έγκλημα στην Συρία δεν απαντήθηκε όπως θα έπρεπε από το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα. Οι αντιδράσεις ήταν ελάχιστες ειδικά σε σύγκριση με προηγούμενες ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις. Για μας η ευθύνη για την παράλυση του αντιιμπεριαλιστικού κινήματος όχι μόνο στην περίπτωση της Συρίας αλλά και της Ουκρανίας οφείλεται στην στάση ενός πολύ μεγάλου κομματιού της ''αριστεράς'' τόσο στην Ελλάδα όσο και διεθνώς.
Να υπενθυμίσουμε παλιότερα κείμενα μας πάνω στο ζήτημα εδώ και εδώ. Δεν θα μπαίναμε στην διαδικασία να μιλάμε ξανά για πράγματα που έχουμε αναλύσει στο παρελθόν αλλά κάποιοι επιμένουν.
Δύο περιστατικά που συνέβησαν πρόσφατα είναι χαρακτηριστικά. Όταν επιτέλους έγινε ένα κάλεσμα σε πορεία για την υπεράσπιση της Συρίας στις 12 Οκτωβρίου με ένα κείμενο στην σωστή κατεύθυνση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ λειτουργώντας εντελώς διασπαστικά και αποπροσανατολιστικά κάλεσαν σε γενικά και αόριστα αντιφασιστικό-αντιπολεμικό συλλαλητήριο την ίδια μέρα βγάζοντας από την προμετωπίδα το ζήτημα της Συρίας και υποβιβάζοντας το σε απλή αναφορά τελευταίο και κατα'ι'δρώμενο χωρίς καμία ανάλυση και χωρίς να κατονομάζονται οι υπαίτιοι της ιμπεριαλιστικής επέμβασης.
Η προσπάθεια της ΑΝΤΑΡΣΥΑ να υποβαθμίσει το ζήτημα και να καπελώσει το αντιιμπεριαλιστικό κίνημα που άρχισε να αναπτύσσεται συγκεκριμένα πάνω στην Συρία είναι ορατή δια γυμνού οφθαλμού. Άλλωστε ουδέποτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απολογήθηκε ή έκανε αυτοκριτική για τις αντιδραστικές απόψεις που έχει εκφράσει στο παρελθόν.
Το δεύτερο περιστατικό έλαβε χώρα όταν η ΚΕΔ (Κομμουνιστική Επαναστατική Δράση) είχε την παρουσίαση του βιβλίου του Τιμ Άντερσον στο Πολυτεχνείο. Κάποιοι αυτοαποκαλούμενοι ''πρωτοβουλία Σύριων προσφύγων και αλληλέγγυων συντρόφων/ισσων'' προσπάθησαν να παρέμβουν για να προβάλλουν την δική τους άποψη.
Αυτή η άλλη άποψη που ήθελαν να προβάλλουν δεν χρειάζεται και μεγάλης ανάλυσης και ο λόγος είναι ότι είχαν μαζί τους την σημαία του fsa. Δεν θα μπούμε στην διαδικασία να αναλύσουμε ξανά τι είναι ο fsa και πως η ''μετριοπαθής'' αντιπολίτευση αποδείχθηκε Αλ Κάιντα άλλωστε στο βιβλίο του ο Τιμ Άντερσον το κάνει πολύ καλύτερα, πιο αναλυτικά και με αδιαμφισβήτητα γεγονότα και στοιχεία.
Αυτό είναι που τους ενόχλησε και προσπάθησαν να κερδίσουν τις εντυπώσεις με πλάγιο τρόπο.
Εμείς ως απάντηση θα υπενθυμίσουμε απλά δύο φωτογραφίες για να δείξουμε με ποιους πραγματικά είναι αλληλέγγυοι αυτοί οι κύριοι. Στην δίπλα φωτογραφία οι επαναστάτες του fsa αγκαλιά με τον τουρκικό στρατό που εισέβαλε στην Β.Συρία.
Στην παρακάτω φωτογραφία ο Μακέιν φοράει σε κασκόλ την σημαία του fsa σε επίσκεψη του το 2012 στην Β.Συρία για να συναντηθεί με τους ηγέτες της αντιπολίτευσης. Για όσους δεν το γνωρίζουν ο Μακέιν ήταν υποψήφιος του Ρεπουμπλικανικού κόμματος στην προεδρικές εκλογές του 2008.
Κάθε άλλο δικό μας σχόλιο νομίζουμε ότι είναι περιττό.
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου