Του Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου
Παρά τις μεγάλες εσωτερικές διαφοροποιήσεις, τρία μεγάλα «στρατόπεδα» τείνουν να σχηματοποιηθούν σήμερα στη Μέση Ανατολή, όπου ουσιαστικά οι πολεμικές αναμετρήσεις σε Συρία και Υεμένη και οι απειλές πολεμικών αναμετρήσεων σε Ιράν, Λίβανο, Γάζα και Λιβύη και διάφορες άλλες εξελίξεις, τείνουν όλο και περισσότερο να «ενοποιηθούν» σε ένα και μόνο θέατρο που περιλαμβάνει σχεδόν όλη την ευρεία Μέση Ανατολή και στο οποίο αντιπαρατίθενται σχηματικά τρεις άξονες:
– Ο «άξονας» ΗΠΑ-Βρετανία-Γαλλία-Ισραήλ-Σαουδική Αραβία
– Ο «άξονας» Χεζμπολά-Συρία-Ιράν – Ρωσία και στο βάθος Κίνα
– Ο ενδιάμεσος «άξονας» Τουρκίας-Κατάρ
Σύγκρουση στο εσωτερικό της Δύσης για το Ιράν
Το θέμα πάντως του ενδεχόμενου πολέμου κατά του Ιράν, που θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε πυρηνικό, εξακολουθεί να διχάζει βαθιά το δυτικό κατεστημένο, εγείροντας σοβαρά εμπόδια στις
δυνάμεις που επιδιώκουν «αλλαγή καθεστώτος» στην Τεχεράνη, ή, αν δεν γίνει δυνατή, πόλεμο κατά της χώρας αυτής.
Ο ίδιος ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) με δηλώσεις του διέψευσε τις κατηγορίες του κ. Νετανιάχου, στη ΓΣ του ΟΗΕ, ότι ο οργανισμός του κάνει πλημμελώς τη δουλειά του, επιτρέποντας στο Ιράν να κρύβει πυρηνικές δραστηριότητες.
Σε μια δεύτερη εξέλιξη το δικαστήριο του ΟΗΕ έκρινε παράνομες και ζήτησε από την Ουάσιγκτων να άρει ορισμένες από τις κυρώσεις στο Ιράν.
Οι κυρώσεις αυτές, που πλήττουν και τις συναλλασσόμενες με την Τεχεράνη χώρες, έχουν προκαλέσει τη δυσαρέσκεια και των Ευρωπαίων, που εξετάζουν τη δημιουργία εναλλακτικού συστήματος συναλλαγών swift που να παρακάμπτει το υπό τον έλεγχο αμερικανικών τραπεζών σύστημα διεθνών χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.
Σε μια τρίτη εξέλιξη, περισσότερα από 50 επιφανή στελέχη του αμερικανικού κατεστημένου, και από τα δύο κόμματα, έδωσαν στη δημοσιότητα μια δήλωση που επικρίνει την κυβέρνηση Τραμπ γιατί, με την απόσυρση από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν φέρνει κοντύτερα τον πόλεμο και αφήνει στο Ιράν, με την πολιτική της, μόνο την εκλογή μεταξύ συνθηκολόγησης και πολέμου.
Τη δήλωση υπογράφουν μεταξύ άλλων οι πρ. Γερουσιαστές Ρίτσαρντ Λούγκαρ και Καρλ Λέβιν, η πρ. Υπουργός Εξωτερικών Μαντλήν Ολμπράιτ και ο πρώην Διευθυντής Εθνικής Κατασκοπείας (National Intelligence) Τζέιμς Κλάππερ.
Το «κόμμα του πολέμου» επιμένει
Αν όμως εμφανίζονται αυτές οι αντιδράσεις, δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί ενός πολέμου με το Ιράν έχουν σταματήσει να δρουν προς την κατεύθυνση δημιουργίας προυποθέσεων για την υλοποίηση των σχεδίων τους, ενώ η Ουάσιγκτων εξακολουθεί, παρά τις αντιδράσεις, να προσθέτει κάθε μήνα και νέες κυρώσεις κατά της Τεχεράνης.
Η πρόσφατη άλλωστε πολύνεκρη επίθεση του ISIS σε στρατιωτική παρέλαση στο Ιράν, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί άσχετη με τις προετοιμασίες μιας επίθεσης εναντίον του Ιράν, αν αποδειχθούν τουλάχιστον άκαρπες οι προσπάθειες υπονόμευσης και ανατροπής του καθεστώτος εκ των ένδον, με τη συνδρομή της οικονομικής πίεσης από τις κυρώσεις.
O πόλεμος του Ισραήλ με το Ιράν είναι αναπόφευκτος, γράφει στην εφημερίδα Jerusalem Post, ο διαπρεπής Ισραηλινός αναλυτής και γνωστό σκληροπυρηνικό «γεράκι» Εφραίμ Ινμπάρ. Ο Τραμπ έχει βάλει στο στόχαστρο το Ιράν, υπογραμμίζει στον βρετανικό Ιντιπέντεντ, ένας από τους καλύτερους γνώστες της Μέσης Ανατολής, ο δημοσιογράφος Patrick Cockburn. Ο δικηγόρος και στενός σύμμαχος του Τραμπ Ρούντι Τζουλιάνι, καλεί από την πλευρά του σε «επανάσταση» και ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος.
Και βεβαίως μια σειρά ισχυρότατα λόμπυ και think tanks στην Ουάσιγκτων, με μεγάλη επιρροή στην εξωτερική πολιτική και στα media, αναπτύσσουν δράση προς την κατεύθυνση της όξυνσης της αντι-ιρανικής πολιτικής.
Υπονόμευση του Ρουχανί
Το κλίμα αυτό έχει υπονομεύσει, κατά τα φαινόμενα, και τη θέση του Προέδρου Ρουχανί, που εκπροσωπεί τις δυνάμεις εκείνες στο ιρανικό καθεστώς που είχαν «ποντάρει» στην εξομάλυνση των σχέσεων με τη Δύση και βλέπουν τώρα την Αμερική του Τραμπ να αποκηρύσσει την ίδια τη δική της συμφωνία και να τους τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια.
Η αποκήρυξη της προηγούμενης συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν θέτει, καθ’ εαυτή, υπό αμφισβήτηση το νόημα αναζήτησης ενός νέου συμβιβασμού. Τι νόημα έχει να επιδιωχθεί μια νέα συμφωνία με τις ΗΠΑ, αφού δεν τήρησαν την προηγούμενη, είναι το αναπόφευκτο ερώτημα που τίθεται.
Σε μια εξαιρετικά σπάνια αυτοκριτική τοποθέτηση, ο ίδιος ο ανώτατος «πνευματικός ηγέτης» της χώρας χαρακτήρισε άλλωστε σφάλμα την συμφωνία που υπέγραψε η Τεχεράνη.
Συμπέρασμα
Οπου κι αν κοιτάξει κανείς, τις προοπτικές πολέμου κατά του Ιράν (και των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία), που θα εξελιχθεί πιθανότατα σε πυρηνικό (και μπορεί να οδηγήσει πιθανότατα σε λύση του κυπριακού δι’ εξαφανίσεως του κυπριακού πληθυσμού, με τόσες βάσεις που βάζουν στο νησί), στο ζήτημα του κινδύνου πυρηνικού πολέμου κατά της Ρωσίας και Κίνας, στον πόλεμο κατά του Κλίματος, στην άνοδο του ιρασιοναλισμού, στον έλεγχο των επαναστατικών τεχνολογιών από μια φούχτα πολυεθνικές και τράπεζες που έχουν μετατραπεί σε διεθνείς εγκληματικές οργανώσεις, την απουσία σοβαρών εναλλακτικών σχεδίων, το συμπέρασμα είναι προφανές, τον εκφυλισμό και τη μετατροπή σε υπαλλήλους των διανοουμένων, τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση το συμπέρασμα είναι προφανές, θα λέγαμε βγαίνει με μαθηματική πια ακρίβεια, καθώς σιγά-σιγά οι αλγεβρικές γίνονται αριθμητικές εξισώσεις, προσδιορίζονται δηλαδή οι τιμές των παραμέτρων της καταστροφής.
Το ανθ8ρώπινο γένος ποτέ στην ιστορία του δεν ήταν τόσο κοντά στην καταστροφή του.
Μόνο μια πολύ γρήγορη και πολύ δραματική επανάσταση της Λογικής θα μπορούσε ίσως να το σώσει.
Παρά τις μεγάλες εσωτερικές διαφοροποιήσεις, τρία μεγάλα «στρατόπεδα» τείνουν να σχηματοποιηθούν σήμερα στη Μέση Ανατολή, όπου ουσιαστικά οι πολεμικές αναμετρήσεις σε Συρία και Υεμένη και οι απειλές πολεμικών αναμετρήσεων σε Ιράν, Λίβανο, Γάζα και Λιβύη και διάφορες άλλες εξελίξεις, τείνουν όλο και περισσότερο να «ενοποιηθούν» σε ένα και μόνο θέατρο που περιλαμβάνει σχεδόν όλη την ευρεία Μέση Ανατολή και στο οποίο αντιπαρατίθενται σχηματικά τρεις άξονες:
– Ο «άξονας» ΗΠΑ-Βρετανία-Γαλλία-Ισραήλ-Σαουδική Αραβία
– Ο «άξονας» Χεζμπολά-Συρία-Ιράν – Ρωσία και στο βάθος Κίνα
– Ο ενδιάμεσος «άξονας» Τουρκίας-Κατάρ
Σύγκρουση στο εσωτερικό της Δύσης για το Ιράν
Το θέμα πάντως του ενδεχόμενου πολέμου κατά του Ιράν, που θα μπορούσε να εξελιχθεί και σε πυρηνικό, εξακολουθεί να διχάζει βαθιά το δυτικό κατεστημένο, εγείροντας σοβαρά εμπόδια στις
δυνάμεις που επιδιώκουν «αλλαγή καθεστώτος» στην Τεχεράνη, ή, αν δεν γίνει δυνατή, πόλεμο κατά της χώρας αυτής.
Ο ίδιος ο πρόεδρος της Διεθνούς Επιτροπής Ατομικής Ενέργειας (ΙΑΕΑ) με δηλώσεις του διέψευσε τις κατηγορίες του κ. Νετανιάχου, στη ΓΣ του ΟΗΕ, ότι ο οργανισμός του κάνει πλημμελώς τη δουλειά του, επιτρέποντας στο Ιράν να κρύβει πυρηνικές δραστηριότητες.
Σε μια δεύτερη εξέλιξη το δικαστήριο του ΟΗΕ έκρινε παράνομες και ζήτησε από την Ουάσιγκτων να άρει ορισμένες από τις κυρώσεις στο Ιράν.
Οι κυρώσεις αυτές, που πλήττουν και τις συναλλασσόμενες με την Τεχεράνη χώρες, έχουν προκαλέσει τη δυσαρέσκεια και των Ευρωπαίων, που εξετάζουν τη δημιουργία εναλλακτικού συστήματος συναλλαγών swift που να παρακάμπτει το υπό τον έλεγχο αμερικανικών τραπεζών σύστημα διεθνών χρηματοπιστωτικών συναλλαγών.
Σε μια τρίτη εξέλιξη, περισσότερα από 50 επιφανή στελέχη του αμερικανικού κατεστημένου, και από τα δύο κόμματα, έδωσαν στη δημοσιότητα μια δήλωση που επικρίνει την κυβέρνηση Τραμπ γιατί, με την απόσυρση από τη συμφωνία για τα πυρηνικά του Ιράν φέρνει κοντύτερα τον πόλεμο και αφήνει στο Ιράν, με την πολιτική της, μόνο την εκλογή μεταξύ συνθηκολόγησης και πολέμου.
Τη δήλωση υπογράφουν μεταξύ άλλων οι πρ. Γερουσιαστές Ρίτσαρντ Λούγκαρ και Καρλ Λέβιν, η πρ. Υπουργός Εξωτερικών Μαντλήν Ολμπράιτ και ο πρώην Διευθυντής Εθνικής Κατασκοπείας (National Intelligence) Τζέιμς Κλάππερ.
Το «κόμμα του πολέμου» επιμένει
Αν όμως εμφανίζονται αυτές οι αντιδράσεις, δεν σημαίνει ότι οι οπαδοί ενός πολέμου με το Ιράν έχουν σταματήσει να δρουν προς την κατεύθυνση δημιουργίας προυποθέσεων για την υλοποίηση των σχεδίων τους, ενώ η Ουάσιγκτων εξακολουθεί, παρά τις αντιδράσεις, να προσθέτει κάθε μήνα και νέες κυρώσεις κατά της Τεχεράνης.
Η πρόσφατη άλλωστε πολύνεκρη επίθεση του ISIS σε στρατιωτική παρέλαση στο Ιράν, δύσκολα μπορεί να θεωρηθεί άσχετη με τις προετοιμασίες μιας επίθεσης εναντίον του Ιράν, αν αποδειχθούν τουλάχιστον άκαρπες οι προσπάθειες υπονόμευσης και ανατροπής του καθεστώτος εκ των ένδον, με τη συνδρομή της οικονομικής πίεσης από τις κυρώσεις.
O πόλεμος του Ισραήλ με το Ιράν είναι αναπόφευκτος, γράφει στην εφημερίδα Jerusalem Post, ο διαπρεπής Ισραηλινός αναλυτής και γνωστό σκληροπυρηνικό «γεράκι» Εφραίμ Ινμπάρ. Ο Τραμπ έχει βάλει στο στόχαστρο το Ιράν, υπογραμμίζει στον βρετανικό Ιντιπέντεντ, ένας από τους καλύτερους γνώστες της Μέσης Ανατολής, ο δημοσιογράφος Patrick Cockburn. Ο δικηγόρος και στενός σύμμαχος του Τραμπ Ρούντι Τζουλιάνι, καλεί από την πλευρά του σε «επανάσταση» και ανατροπή του ιρανικού καθεστώτος.
Και βεβαίως μια σειρά ισχυρότατα λόμπυ και think tanks στην Ουάσιγκτων, με μεγάλη επιρροή στην εξωτερική πολιτική και στα media, αναπτύσσουν δράση προς την κατεύθυνση της όξυνσης της αντι-ιρανικής πολιτικής.
Υπονόμευση του Ρουχανί
Το κλίμα αυτό έχει υπονομεύσει, κατά τα φαινόμενα, και τη θέση του Προέδρου Ρουχανί, που εκπροσωπεί τις δυνάμεις εκείνες στο ιρανικό καθεστώς που είχαν «ποντάρει» στην εξομάλυνση των σχέσεων με τη Δύση και βλέπουν τώρα την Αμερική του Τραμπ να αποκηρύσσει την ίδια τη δική της συμφωνία και να τους τραβάει το χαλί κάτω από τα πόδια.
Η αποκήρυξη της προηγούμενης συμφωνίας για τα πυρηνικά του Ιράν θέτει, καθ’ εαυτή, υπό αμφισβήτηση το νόημα αναζήτησης ενός νέου συμβιβασμού. Τι νόημα έχει να επιδιωχθεί μια νέα συμφωνία με τις ΗΠΑ, αφού δεν τήρησαν την προηγούμενη, είναι το αναπόφευκτο ερώτημα που τίθεται.
Σε μια εξαιρετικά σπάνια αυτοκριτική τοποθέτηση, ο ίδιος ο ανώτατος «πνευματικός ηγέτης» της χώρας χαρακτήρισε άλλωστε σφάλμα την συμφωνία που υπέγραψε η Τεχεράνη.
Συμπέρασμα
Οπου κι αν κοιτάξει κανείς, τις προοπτικές πολέμου κατά του Ιράν (και των ρωσικών δυνάμεων στη Συρία), που θα εξελιχθεί πιθανότατα σε πυρηνικό (και μπορεί να οδηγήσει πιθανότατα σε λύση του κυπριακού δι’ εξαφανίσεως του κυπριακού πληθυσμού, με τόσες βάσεις που βάζουν στο νησί), στο ζήτημα του κινδύνου πυρηνικού πολέμου κατά της Ρωσίας και Κίνας, στον πόλεμο κατά του Κλίματος, στην άνοδο του ιρασιοναλισμού, στον έλεγχο των επαναστατικών τεχνολογιών από μια φούχτα πολυεθνικές και τράπεζες που έχουν μετατραπεί σε διεθνείς εγκληματικές οργανώσεις, την απουσία σοβαρών εναλλακτικών σχεδίων, το συμπέρασμα είναι προφανές, τον εκφυλισμό και τη μετατροπή σε υπαλλήλους των διανοουμένων, τη συνεχιζόμενη οικονομική κρίση το συμπέρασμα είναι προφανές, θα λέγαμε βγαίνει με μαθηματική πια ακρίβεια, καθώς σιγά-σιγά οι αλγεβρικές γίνονται αριθμητικές εξισώσεις, προσδιορίζονται δηλαδή οι τιμές των παραμέτρων της καταστροφής.
Το ανθ8ρώπινο γένος ποτέ στην ιστορία του δεν ήταν τόσο κοντά στην καταστροφή του.
Μόνο μια πολύ γρήγορη και πολύ δραματική επανάσταση της Λογικής θα μπορούσε ίσως να το σώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου