 |
| Klemens von Metternich, «ο μεγαλύτερος εχθρός της Επανάστασης». Ένα από τα λίγα σημεία στα οποία -αλίμονο- συμφωνεί ο μαρξισμός με την παράδοση χωρίς να διευκρινίζεται η ατία της εχθρότητας. Ο Μέτερνιχ είχε διαφωνήσει με την Ιερά Συμμαχία του τσάρου Αλέξανδρου και την δέχτηκε κατόπιν «οδηγιών» του Βρετανού Castlereagh ο οποίος δεν την υπέγραψε |
Στην «φρικτή πολιτική αδικία και φρικτοτέρα αυτή πολιτική ύβρι» του Μέτερνιχ ο Καποδίστριας απάντησε συστήνοντας την Φιλόμουσο Εταιρεία των Αθηνών, «διωχθείσαν μεν εκ της Βιέννης, ευρούσαν δε άσυλον εν τη πρωτευούση της Βαυαρίας, και έδειξεν ούτως, ότι το ελληνκόν έθνος υπάρχει» (Φιλήμων). [Ας θυμηθούμε ότι η επαυξημένη εκδοχή αυτής της προπαγάνδας συνεχίστηκε επί Καποδίστρια και Όθωνα με τον Φαλμεράυερ].
Για να αποσυνδέσει κατά το δυνατόν το ελληνικό ζήτημα από την ελληνοφωνία, ο Φιλήμων παρεμβάλλει τον Γερμανό καθηγητή φιλοσοφίας Alexander Lips. Αυτός ο «σοφός άνδρας, αληθινός χριστιανός και τίμιος άνθρωπος» υποβάλλει υπόμνημα το οποίο περιέχει και θέση για τις υποχρεώσεις της Ευρώπης έναντι των Ελλήνων. Ο Lips ευχόταν να εισέλθει ο τσάρος Αλέξανδρος στο λιμάνι της Κωνσταντινούπολης και να ονομαστεί έτσι «Ελευθερωτής των Ελλήνων».
Ο Φιλήμων δεν δίνει μεγαλύτερη έκταση στο θέμα και δεν αναφέρει σ’ αυτό το σημείο τους μητροπολίτη Ιγνάτιο και αδελφούς Στούρτζα που συμμετείχαν στις κινήσεις διαμόρφωσης της τσαρικής στάσης. Υπενθυμίζουμε ότι η ανοιχτή μάχη μεταξύ εθνικής Γραικίας και υπερεθνικής Ελλάδας θα αρχίσει να φαίνεται το 1823.
Τότε η Βρετανία -πλαγίως- θα εγκαταλείψει πρώτη το δόγμα των «Τούρκων υπηκόων», υπό τον κίνδυνο να χάσει τελείως από την Ρωσία τον έλεγχο του ελληνικού κράτους, που φαίνεται μεν υπό την αγγλική κυριαρχία (προσωρινό Πολίτευμα εθνικού κράτους), γνωρίζει όμως ότι αυτό θα ανατραπεί άμεσα.
Συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου