ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1819 ΣΤΗΝ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΟΥ 1821 (10ο μέρος)

Στον Δ΄ (τελευταίο) τόμο του ο
Ι. Φιλήμων έκρινε σκόπιμο να
προσθέσει στην ιστορία της Φιλικής
και το Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο
των Choiseul Gouffier – Ζαλύκη,
επαναλαμβάνοντας για τελευταία
φορά ότι το θέμα της Εταιρείας
παραμένει ανοιχτό.

ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΑΠΟ ΤΟ 9^ο ΜΕΡΟΣ

Μετά την απώλεια των Επτανήσων (1807), ο επαναστατικός φορέας που δρα στα Επτάνησα και στον οποίο ανήκει ο Περραιβός, αντιδρά στον Ναπολέοντα με την ίδρυση του Ελληνόγλωσσου Ξενοδοχείου στο Παρίσι (1809). Υπάρχει πληροφορία που φέρει τον Καποδίστρια ως δημιουργό του «Ξενοδοχείου» με την συγκατάθεση του Ναπολέοντα (Πολλάτος, Διακόσια χρόνια Ελληνικού Τεκτονισμού). Η ταυτόχρονη ίδρυση στοάς «Άγιος Ναπολέων» στην Κέρκυρα, δείχνει μια γαλλορωσική λυκοφιλία σε τεκτονικό επίπεδο που ξεκινά με την γαλλική επανάκαμψη στα Επτάνησα. Εκεί, την ίδια περίοδο, εξελίσσεται το σχέδιο Κολοκοτρώνη-Αλή Φαρμάκη για χριστιανο-μουσουλμανική Επανάσταση σε Πελοπόννησο και Ήπειρο εναντίον του Αλή πασά. Το σχέδιο έχει την γαλλική μασονική έγκριση μέσω των Donzelot και Sébastiani. Η αγγλική επέμβαση στα Επτάνησα θα το ματαιώσει.

Οι Άγγλοι θα καταλάβουν τα Επτάνησα -εκτός από την Κέρκυρα- και η «Ελληνική Εταιρεία» θα βρεθεί μετέωρη, ως προς την διεθνή της διασύνδεση, μέχρι το 1813. Το «Ελληνόγλωσσο Ξενοδοχείο» φαίνονται να κινούν δυο λόγιοι:
ο Μακεδόνας Γρηγόριος Ζαλύκης και ο Γάλλος πολιτικός-διαφωτιστής Σουαζέλ Γκουφιέ. Την υπόθεση του Ξενοδοχείου ανακοινώνει το 1861 ο Φιλήμων. Ο πάροχος των πληροφοριών προς τον Φιλήμονα λέει ότι ο Κοραής αρνήθηκε να γίνει αρχηγός του Ξενοδοχείου προφασιζόμενος ότι ανήκει σε άλλη Εταιρεία, ενώ ο πραγματικός λόγος ήταν η απέχθειά του προς τον Ζαλύκη. Η άρνηση ίσως αληθεύει ως προς το πρώτο τμήμα της. Ο Κοραής εκφράζει την αποδοκιμασία του προς το εταιρικό σχήμα και όχι σε πρόσωπα. Λέει ότι το Ξενοδοχείο είναι μια «γελοία εταιρεία» και μια «συνωμοσία δυο ή τριών πονηρών ανθρωπίσκων με άλλους δύο ή τρεις ηλιθίους» (Επιστολή προς Αλέξανδρο Βασιλείου, 15-5-1810) αφήνοντας να εννοηθεί ότι ο στόχος απορρίπτεται, όχι τα πρόσωπα στα οποία ο Κοραής θα ετίθετο επικεφαλής.
Συνέχεια →