Αν η λεγόμενη ‘κρίση’ ανέδειξε κάτι, αυτό είναι το ηθικό και κυρίως το πνευματικό απόθεμα του καθενός μας. Βλέπουμε τα πάντα γύρω μας να ‘βγαίνουν στο σφυρί’, και κάθε φορά που αυτό γίνεται ‘κοστολογείται’ και η αξία του καθενός μας. Διότι κάθε φορά που αποδεχόμαστε την απώλεια κάποιου πράγματος, είτε αυτό έχει να κάνει με την γη μας, είτε με το μέλλον των παιδιών μας, είτε με τις ελληνορθόδοξες αξίες μας, αυτό είναι δείκτης μιας ανάλογης πνευματικής δικής μας έλλειψης.
Όλα δίνονται σε τιμή ευκαιρίας, και αυτό που θα μείνει στο τέλος θα είναι αυτό που πραγματικά μας αξίζει.
Υπάρχει όμως και μια άλλη ‘περιουσία’, ένας ανεκτίμητος θησαυρός που δεν μας ανήκει και τον εκποιούμε και
αυτόν. Ανήκει στην Αγία Ανατολική Ορθόδοξη Εκκλησία του Χριστού και είναι οι Άγιοί μας τους οποίους καλούμαστε να μιμηθούμε. Κι όμως στις μέρες μας ειδικά οι Άγιοι εκποιούνται, και είναι τόσο συχνό το φαινόμενο αυτό που δεν μας κάνει πια εντύπωση. Τούτο συμβαίνει προφανώς επειδή εμείς οι ίδιοι δεν τους μιμούμαστε, ενώ παράλληλα πάσχουμε και από μια βαρειά μορφή επισκοπίτιδας, η οποία δεν μας επιτρέπει να δούμε τα πράγματα όπως είναι. Ίσως πάλι το θέατρο που βλέπουμε να μας αρέσει και να μας βολεύει, διότι και εμείς παίζουμε το ίδιο θέατρο.
Πέφτει λοιπόν το μάτι μου στην «Τελετή ανακηρύξεως Αγίου Γεωργίου Φουστανελά σε προστάτη της Προεδρικής Φρουράς» [στο Romfea], και αρχίζουν να μου ανάβουν τα λαμπάκια. Παραμονές μιας μεγάλης εθνικής προδοσίας και αφού ο προκαθήμενος της Εκκλησίας γύρισε την πλάτη του στον λαό λέγοντάς του να μην βγάλει άχνα για την Μακεδονία, έπαιξε το μεγάλο του ‘χαρτί’, τον Άγιο Γεώργιο εν Ιωαννίνοις που φοράει φουστανέλα. Τον Άγιο του οποίου το παρουσιαστικό συνοψίζει την Πατρίδα και την Ορθοδοξία.
Και βλέπω μπροστά στον Άγιο έναν χρεωκοπημένο προκαθήμενο ο οποίος διέσυρε την Εκκλησία της Ελλάδος στην συνοδική κατοχύρωση της παναίρεσης του Οικουμενισμού. Έναν προκαθήμενο ο οποίος με την στάση του έχει συναινέσει, αλλά και συμβάλει, στις πιο αντίχριστες και αντεθνικές πολιτικές που έχει ζήσει ποτέ η Ελλάδα. Και δίπλα του στέκεται ο «Πρόεδρος»-γλάστρα, το χέρι του οποίου φαίνεται να είναι το μόνο ζωντανό μέλος του σώματός του, αφού δουλεύει υπερωρίες για να υπογράφει αδιαμαρτύρητα ό,τι του σερβίρουν.
Στέκονται και οι δύο μπροστά στο «ΑΤΜ» γιατί ξέμειναν… Ξέμειναν από Ορθοδοξία, ξέμειναν από Πατρίδα. ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΑΒΕΡΤΑ και τώρα πάλι ξέμειναν.
Κράτησε καλά αυτήν την εικόνα. Τόσος κόπος. ΓΙΑ ΕΣΕΝΑ ΕΓΙΝΕ. Κράτησέ την για τον επόμενο γύρο ξεπουλήματος.
Πριν όμως αγοράσεις διάβασε σε παρακαλώ τον βίο του Αγίου Γεωργίου εν Ιωανίννοις. Κλήθηκε στη ζωή του να ομολογήσει την Πίστη του πολλές φορές και ουδέποτε ενέδωσε. Τον απείλησαν, τον βασάνισαν φριχτά και αυτός φώναζε συνέχεια με όλη του την ψυχή: «Είμαι Χριστιανός», «Είμαι Χριστιανός και Χριστιανός θέλω να πεθάνω». Μέχρι που τον απαγχόνισαν.
Και σκέψου μετά ότι αυτοί που στέκονται μπροστά στον Άγιο λένε στα δικά μας τα παιδιά «ὅτι τό θρησκευτικό φαινόμενο βιώνεται ποικιλοτρόπως». Ότι η Ορθοδοξία έχει απλά ένα μερίδιο της αλήθειας και είναι άλλος ένας τρόπος βιώματος. Ότι ο Χριστός είναι και Αυτός ένα «θρησκευτικό φαινόμενο»· φαίνεται ο Χριστός, δεν είναι Ο Ων. Ότι η Πίστη τους είναι απλά μία «άλλη άποψη» μέσα σε ένα περιβάλλον «θρησκευτικής ετερότητας». Ότι «η ωραιότητα φανερώνεται στην ποικιλομορφία και στον σεβασμό στην άλλη άποψη», όχι στον Χριστό. Και ότι όταν έρθει ο αλλόθρησκος με την δική του «άποψη» δεν χρειάζεται να ομολογήσουν, λίγη κουβεντούλα να πιάσουν μαζί του και θα τα βρουν. Μπορούνε κάλλιστα και να αλλαξοπιστήσουν για να βιώσουν λίγη ποικιλία.
Έχουν αναιρέσει αυτόν τον Άγιο χίλιες φορές, αλλά τώρα στέκονται μπροστά του και ζητάνε κάτι από σένα.
Κι εσύ κάθε φορά τους το δίνεις….
Πήγαινε όμως κι εκεί στα Αγιοταφίτικα Μοναστήρια στους Αγίους Τόπους. Εκεί που αυτήν την στιγμή που μιλάμε κάτι γεροντάκια δεν πουλάνε ούτε αγοράζουν, αλλά αντιθέτως ποτίζουν με την αυτοθυσιαστική ομολογία τους τούτον τον ανεκτίμητο θησαυρό. Ολομόναχα γεροντάκια ανάμεσα στους λύκους. Χτυπημένα, βασανισμένα, κυνηγημένα κρατάνε Θερμοπύλες για να μπεκροπίνουμε εμείς με τους θησαυρούς της Αγίας του Χριστού Ανατολικής Ορθοδόξου Εκκλησίας.
Γιατί η ζήτηση καθορίζει την αγορά και ο Ιερώνυμος μας πουλάει αυτό που ζητάμε. Γιατί εσύ κι εγώ μάθαμε να αγοράζουμε την Πίστη μας σε ‘βολικά πακέτα’ και όχι να την ποτίζουμε. Γιατί πολύ δύσκολα θα αποδεχθούμε αυτό που βλέπουμε μπροστά μας και πολύ πιο εύκολα θα κατηγορήσουμε αυτόν που μας το περιγράφει ως συκοφάντη και όργανο σκοπιμοτήτων. Γιατί αν το αποδεχτούμε θα πρέπει να κάνουμε κάτι κι εμείς βαριόμαστε. Γιατί βολευτήκαμε στους εύκολους καθωσπρεπισμούς και στις τυπικότητες.
Γέμισε λοιπόν πάλι τις αποσκευές του ο Ιερώνυμος και αμέσως την επόμενη μέρα έτρεξε να κάνει κατάθεση στον Τσίπρα. Αυτήν την φορά του έφερε πακεταρισμένον τον Άγιο Γεώργιο τον εν Ιωαννίνοις που φοράει φουστανέλα, για την «εθνική συναίνεση» που αναζητά. Και βγήκε και μας είπε μετά να εμπιστευτούμε τους βωμούς των προγόνων μας στο ανέκδοτο που λέγεται Τσίπρας!!
Δεν είναι μυστήριο λοιπόν οι πνευματικοί νόμοι. Είναι εδώ, είναι δίπλα μας και μας κοιτάνε κατάματα. Συμμετέχουμε κι εμείς σε μία βρώμικη συνδιαλλαγή αδιαμαρτύρητα. Δεν κρατάμε πια Θερμοπύλες πουθενά.
Kαι όποιος δεν κρατάει Θερμοπύλες, χάνεται….
***
Φαίη για το ιστολόγιο ΑΒΕΡΩΦ.
ΑΒΕΡΩΦ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου