Διαβάζω πάλι τα λόγια του Οδυσσέα Ελύτη.
Μέσα στη θλίψη της απέραντης μετριότητας, γράφει ο ποιητής, που μας πνίγει από παντού, παρηγοριέμαι ότι κάπου, σε κάποιο καμαράκι, κάποιοι πεισματάρηδες αγωνίζονται να εξουδετερώσουν τη φθορά. Αγωνίζονται αλλά είναι λίγοι στη χώρα πούχει Τσίπρες, όχι όμως και Τσίπες.
Πριν από λίγο καιρό, η οργάνωση Transparency International υπογράμμισε ότι η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, κερδοσκοπώντας απέναντι στην Ελλάδα, ένα μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης (!!!) και, παρά προηγούμενη συμφωνία, δεν αποδίδει στην Ελλάδα 7,8 δις ευρώ, που είναι τα κέρδη της από τα ελληνικά ομόλογα.
Από το 2010 η ΕΚΤ, που υποτίθεται ότι είναι η κεντρική τράπεζα της ΕΕ, δηλαδή και της Ελλάδας, και η οποία διοικείται από τον βετεράνο της Goldman Sachs κ. Ντράγκι, συμμετέχει σε προγράμματα «σωτηρίας» της Ελλάδας τα οποία της προκάλεσαν μια από τις μεγαλύτερες καταστροφές και λεηλασίες στην ιστορία του καπιταλισμού, αν όχι τη μεγαλύτερη. Και συμμετέχοντας, βγάζει παρακαλώ και 8 δις από το θύμα της «σωτηρίας».
Κανονικά, το θέμα θα έπρεπε να γίνει πρώτο στην ίδια την Ελλάδα. Αλλά πως να γίνει όταν όλα σχεδόν τα πολιτικά κόμματα και όλα τα ΜΜΕ έχουν γίνει όργανα ενός στυγνού αποικιοκρατικού καθεστώτος; Στο εξωτερικό όμως το πρόσεξαν κάποιοι κι έβαλαν τις φωνές. Μεταξύ αυτών οι
δημοσιογράφοι της Ελβετικής ραδιοτηλεόρασης που τα διάβασαν αυτά και έκαναν μια εκπομπή για το θέμα. Κάλεσαν τον Βέλγο Ερίκ Τουσαίν, διεθνή αυθεντία για τα θέματα χρέους, που συμμετείχε και στην επιτροπή για το Χρέος που είχε συστήσει η Βουλή των Ελλήνων και έναν ομότιμο Καθηγητή του Παντείου Παντεπιστημίου.
Ο «δικός μας», ο Έλληνας, βασιλικότερος του βασιλέως, λέει τι να κάνουμε, έπρεπε να τα έχει επιστρέψει η ΕΚΤ, αλλά απέτυχε το δεύτερο «πρόγραμμα σωτηρίας» (μνημόνιο), δεν τάδωσε, ούτε και με το τρίτο τάδωσε.
Παρεμβαίνει ο Βέλγος, λέει δεν σώσανε καμιά Ελλάδα, τις τράπεζες της Γαλλίας, της Γερμανίας, της Μπενελούξ και της Ιταλίας σώσανε και η ΕΚΤ πρέπει να επιστρέψει τα λεφτά (ότι έσωσαν τις τράπεζες το παρεδέχθη εσχάτως και ο ίδιος ο Πρόεδρος του Eurogroup). Λέει και η Ελβετίδα δημοσιογράφος μα γιατί δεν δίνουν τα λεφτά στην Ελλάδα πούχει τόσα προβλήματα μπας και κάνει καμιά επένδυση;
Πετάγεται ο δικός μας από το Πάντειο και λέει ότι οι περικοπές χρέους γίνονται στις τριτοκοσμικές χώρες, εμείς είμαστε ευρωπαϊκή χώρα!
Διερωτάται βέβαια κάποιος γιατί, εν τοιαύτη περιπτώσει να είμαστε «ευρωπαϊκή», «δυτική» χώρα και να μην γίνουμε «τριτοκοσμική», αφού οι Τριτοκοσμικοί φαίνεται να έχουν δυνατότητες και δικαιώματα περισσότερα από μας.
Εδώ έχουμε την αποκάλυψη του πυρήνα της φιλoευρωπαϊκής – φιλοαμερικανικής, δυτικόφιλης πάντως ελίτ μας. Αντιλαμβάνονται τη συμμετοχή τους στον δυτικό πολιτισμό ως μετατροπή της χώρας σε πειθήνια αποικία. Παραλείπουν από τη δυτική παράδοση την έννοια της λαϊκής και κρατικής κυριαρχίας που διατρέχει την Αγγλική, την Αμερικανική, τη Γαλλική και την Ελληνική Επανάσταση. Κατέληξαν έτσι να μεταμορφώσουν, εν ονόματι της Ευρώπης, όπως και παλαιότερα (ίσως και στο μέλλον) του αμερικανικού «ελευθέρου κόσμου» την Ελλάδα, στο πιο ανατολίτικο κράτος της δυτικής Ευρώπης. Ακόμη και στην Αφρική, δυσκολεύεται να βρει κανείς κράτος με ελίτ που νάχει βαθμό υποτέλειας αντίστοιχο αυτού της ελληνικής.
Βεβαίως θα μου πείτε η τρόικα περιέκοψε (17 φορές!!!) τις ελληνικές συντάξεις και παίρνει, με τη βοήθεια των «αριστερών» κ.κ. Τσίπρα, Κοντονή και Τόσκα, τα σπίτια των Ελλήνων και τη δημόσια περιουσία τους. Δεν έκοψε τα ευρωπαϊκά κονδύλια που σιτίζουν τους πανεπιστημιακούς μας, προφανώς για να λένε αυτά που λένε.
Ο Βέλγος του απαντά μα τι λες, ποιες τριτοκοσμικές χώρες, αυτά εφαρμόστηκαν στη Γερμανία μετά τον πόλεμο (τη Γερμανία που κάνει τώρα πλιάτσικο στην δημόσια και ιδιωτική ιδιοκτησία των Ελλήνων), αλλά και στην Πολωνία, που της χάρισαν το μισό χρέος όταν προσχώρησε στο δυτικό στρατόπεδο. Απαντάει ο δικός μας και του λέει ότι τα είπε αυτά ο Τσίπρας στη «διαπραγμάτευση» και δεν έγιναν δεκτά.
Αντί να υπερασπιστεί το δίκαιο της Ελλάδας και να διαμαρτυρηθεί για το κακό που της γίνεται, αναγορεύει, για τις ανάγκες της συζήτησης, και είναι και νομικός τρομάρα του, ως πηγή δικαίου τι δίνει (τίποτα δηλαδή) και τι δεν δίνει ο Σόιμπλε στις διαπραγματεύσεις.
Αν όμως είναι να αναγορεύσουμε τη δύναμη του αφεντικού σε πηγή δικαίου, τότε γιατί να πληρώνουμε για τη λειτουργία Νομικών Σχολών; Τι μας χρειάζονται, αν είναι να διακηρύσσουμε ότι η Ελλάδα δικαιούται ότι της δίνουν τα αφεντικά;
Κανείς ξένος δεν λέει τέτοια πράγματα για να μην εκτεθεί. Ο αποικιοκράτης παριστάνει τον ανθρωπιστή και τον δημοκράτη. Γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, για να υπερασπιστεί δηλαδή τη δική του εικόνα, χρειάζεται τους εκπροσώπους των δούλων να του εκδίδουν πιστοποιητικά καλής συμπεριφοράς, που δεν μπορεί ο ίδιος να εκδώσει στον εαυτό του. Και βρίσκει πάρα πολλούς διατεθειμένους να εξευτελίσουν τη χώρα τους, τις αρχές που (υποτίθεται ότι) έχουν και την επιστήμη ή την τέχνη τους!
Στο τέλος της συζήτησης αρπάζονται, ο Βέλγος υπέρ της Ελλάδας, ο Έλληνας υπέρ των δανειστών.
Το περιστατικό δεν είναι μεμονωμένο. Η Ελλάδα πήγε σαν το σκυλί στ’ αμπέλι και γιατί, ελάχιστοι Έλληνες, από αυτούς που μπορούσαν, την υπερασπίστηκαν διεθνώς από το 2009 και μετά, ενώ αρκετοί διέπρεψαν στο να την κατηγορούν. Τώρα, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι Αν.Ελλ., που εξελέγησαν εξαπατώντας τον ελληνικό λαό ότι θα διακόψουν τη μνημονιακή πολιτική και προδίδοντάς τον χωρίς ίχνος αξιοπρέπειας, βγαίνουν και αυτοί και προστίθενται στους παραδοσιακούς μνημονιακούς για να πούνε στην Ευρώπη ότι πάει μια χαρά η Ελλάδα, ότι το χρέος της είναι βιώσιμο κλπ. ‘Όχι μόνο μας καταστρέφουν, λέμε και «μην ανησυχείτε», όλα καλά πάνε, ευχαριστούμε πολύ.
Το αποτέλεσμα είναι ότι ενώ έως το καλοκαίρι του 2015 γινόταν τουλάχιστο συζήτηση για την Ελλάδα στην Ευρώπη, υπήρχαν κινήματα αλληλεγγύης κλπ., τώρα το θέμα έχει εξαφανιστεί από τον δημόσιο διάλογο. Αφού και η κυβέρνηση και η αντιπολίτευση συμφωνούν με όσα γίνονται εις βάρος της χώρας, ποιος να διαμαρτυρηθεί; Το γεγονός δε ότι ένα κόμμα που αυτοαποκαλείται της Αριστεράς έχει αναλάβει να παίζει αυτόν τον ρόλο, αποτελεί βεβαίως ένα τεράστιο όπλο στα χέρια των πιστωτών, να υποστηρίζουν ότι αυτοί και όχι όσοι τους επικρίνουν έχουν δίκηο. Πέραν του ότι χρησιμεύει και στο να συκοφαντούνται, στην Ευρώπη και παγκοσμίως, και πολύ αποτελεσματικά οι ιδέες της Αριστεράς.
Με τις δηλώσεις τους οι Έλληνες πολιτικοί, «διανοούμενοι», αξιωματούχοι, πολλοί καλλιτέχνες εκδίδουν πιστοποιητικό στις δυνάμεις που καταστρέφουν τη χώρα μας. ‘Άλλο να υποχωρήσεις γιατί δεν μπορείς έστω να κάνεις διαφορετικά κι άλλο να λες καλά μου κάνετε, όπως περίπου λέει η μεγάλη πλειοψηφία των ευρωβουλευτών μας, της αριστεράς όπως και της δεξιάς, οι οποίοι πληρώνονται ένα σκασμό λεφτά ακριβώς για να βγάζουν τον σκασμό για την τραγωδία που ζει η Ελλάδα.
Η μεγάλη πλειοψηφία των πολιτικών, των ευρωβουλευτών, των δημοσιογράφων, των επιστημόνων της Ελλάδας παρεμβαίνουν στο εξωτερικό εναντίον της χώρας τους και υπέρ των Πιστωτών, στο γνωστό ελληνικό σπορ να γίνουμε αρεστοί στους ξένους και να πάρουμε αναγνώριση (και όχι μόνο) από τους ξένους.
Το ίδιο και η μεγάλη πλειοψηφία των γνωστών «διανοουμένων» (τρομάρα τους, συναγωνίζονται τους πολιτικούς σε αγραμματoσύνη), πανεπιστημιακών, καλλιτεχνών, τραγουδοποιών, που έκαναν κι αυτοί μεγάλες περιουσίες τραγουδώντας τους αγώνες του παρελθόντος, αλλά διακρίνονται τώρα για την απόλυτη αναισθησία τους απέναντι στα θύματα των Μνημονίων, στους ‘Ελληνες που χάνουν τα σπίτια τους ή τα παιδιά τους, που αυτοκτόνησαν και αυτοκτονούν, στην υποδούλωση και τη λεηλασία της χώρας τους. Κάνουν συναυλίες με χιλιάδες κόσμο και δεν λένε ούτε μια κουβέντα για τους ‘Ελληνες που σήμερα καταστρέφεται η ζωή τους, όχι στην κατοχή, τον εμφύλιο ή το ‘22.
Στο έξοχο, κλασικό του «Η Μεταμόρφωση», ο Φραντς Κάφκα περιγράφει πως η μετατροπή του ήρωα σε κατσαρίδα αποκαλύπτει ότι όλο το περιβάλλον του είναι στην πραγματικότητα κατσαρίδες. ‘Ετσι και η μεταμόρφωση του Τσίπρα σε Πρωθυπουργό των Μνημονίων, επέτρεψε και διευκόλυνε το περιβάλλον του, αλλά και τα ευρύτερα μεσαία στρώματα να προβάλλουν ελεύθερα την κατσαρίδα που είχαν μέσα τους.
Πήρα μια μέρα την Αυγή και διαβάζω έναν από δαύτους, κι όχι τον χειρότερο, να μιλάει για τη δουλειά του και τα (πολύ συμπαθητικά κατά τα άλλα) τραγούδια του που εμπνεύστηκε από τους όντως πολύ ηρωικούς αγώνες των εργατών στη Σέριφο το 1915. Ακόμα και ο δημοσιογράφος της Αυγής έχει τη στοιχειώδη ευαισθησία να τον ρωτήσει για τη σημερινή Ελλάδα των Μνημονίων, αυτός όμως σφυρίζει αδιάφορα και απαντάει άλλα λόγια να αγαπιόμαστε. Προτιμά να εμπνέεται από τη Σέριφο του 1915, δεν ενδιαφέρεται να πάει μια βόλτα στα συσσίτια, στις οικογένειες που είχανε παιδιά και τώρα δεν έχουνε, στα σπίτια των συνταξιούχων που τους έκοψαν 16 φορές τις συντάξεις, τη φίλη μου που της είπαν στο νοσοκομείο να αγοράσει γύψο για να κάνει εγχείρηση το παιδί της πούχε σπάσει το πόδι του. Μήπως θα μπορούσε και για όλους αυτούς να γραφτεί κάνα τραγούδι; Κανείς από τους καλλιτέχνες δεν πονάει τον τόπο του τώρα, τους ανθρώπους του, τα αεροδρόμιά μας, τη ΔΕΗ, την ΕΥΔΑΠ, τον ΟΤΕ, όλες τις υποδομές του κράτους μας που τις άρπαξαν ή τις αρπάζουν, με την υποστήριξη των Ελλήνων πολιτικών (που τη δίνουν βέβαια κι αυτοί με το αζημίωτο);
Τα κοινωνικά στρώματα που θα μπορούσαν να προσφέρουν ηγεσία, επιχειρήματα και φωνή στον ελληνικό λαό κοιτάνε εδώ και καιρό και τώρα, περισσότερο από κάθε άλλη φορά την τσέπη τους, αδιαφορώντας για τον θάνατο της χώρας τους και έτσι συμβάλλοντας, με το αζημίωτο, στον θάνατο της χώρας τους. Στην καλύτερη περίπτωση δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν με τα κοινά, ιδιωτεύουν επικερδώς, είναι «απογοητευμένοι» και δεν έχουν διάθεση να κάνουν τίποτα για το ευρύτερο συλλογικό καλό. Στην χειρότερη κερδοσκοπούν πάνω στη διάλυση της χώρας τους και των ανθρώπων της και τη στηρίζουν.
Η αξιοθρήνητη δήθεν «αριστερά», που είχε μια από τις μεγαλύτερες, ιστορικές ευκαιρίες του βίου της, από αυτές που παρουσιάζονται, αν παρουσιαστούν μία φορά στα πενήντα ή στα εκατό χρόνια, μπήκε κι αυτή στο χορό, προς χάριν της εξουσίας, μετατρέποντας μια φοβερή αντικειμενική καταστροφή του ελληνικού λαού, του ελληνικού έθνους και σε συντριβή ηθική και ψυχολογική. Μαζί, και όλοι αυτοί που συνωστίζονται με διάφορες δικαιολογίες στα κρατικά, κυβερνητικά, κομματικά γραφεία, κάνοντας ότι δεν καταλαβαίνουν.
Στον παρακάτω σύνδεσμο, μπορείτε να ακούσετε την προαναφερθείσα εκπομπή της ελβετικής ραδιοφωνίας.
http://www.defenddemocracy.press/la-crise-grecque-a-rapporte-78-milliards-deuros-a-la-banque-centrale-europeenne/
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου