Τα Δικαστήρια της Νυρεμβέργης και του Τόκιο επέτρεψαν στους Συμμάχους να εκθέσουν τα εγκλήματα που διαπράχθηκαν από τον Άξονα στο Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και να δικαιολογούν τόσο την τιμή της νίκης τους όσο και την κυριαρχία τους σε όλο το κόσμο. Σε αυτό το μοντέλο, η Ουάσιγκτον πίστεψε ότι μπορεί να δικάσει και καταδικάσει 120 Σύρους ηγέτες, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Μπασάρ αλ-Άσαντ, προκειμένου να δικαιολογήσει τον πόλεμο και την ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας. Έμενε να εφεύρουν τα εγκλήματά τους ...
Τον Απρίλιο του 2012 -δηλαδή μετά τη γαλλική απόσυρση από τον πόλεμο (που συνεχίστηκε τον Ιούλιο) και πριν από τη ρωσοαμερικανική συμφωνία μοιρασιάς (στις 30 Ιουνίου στη Γενεύη)- οι «Φίλοι της Συρίας» είχαν αποφασίσει να δικάσουν τον πρόεδρο Μπασάρ αλ-Άσαντ ενώπιον ενός διεθνούς δικαστηρίου. Επρόκειτο να σκηνοθετηθεί εκ των υστέρων την Pax Americana, μετά τη δολοφονία του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς στη φυλακή του στη Χάγη, τον απαγχονισμό του Σαντάμ Χουσεΐν και το λιντσάρισμα του Μουαμάρ Καντάφι.
Για να γίνει αυτό, οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν δημιουργήσει ένα κέντρο στη Χάγη, το Syria Justice and Accountability Centre (SJAC). Για δύο χρόνια, νομικοί εμπειρογνώμονες συσσώρευαν στοιχεία για «βασανιστήρια από το καθεστώς».
Το γραφείο της Γραμματείας για την Παγκόσμια Δικαιοσύνη, που διοικούταν τότε από τον πρέσβη Stephen Rapp, είχε ζητήσει από τη Σαουδική Αραβία, την Ιορδανία, το Κατάρ και τη Τουρκία να χρηματοδοτήσουν ένα «Ειδικό Δικαστήριο του ΟΗΕ για τη Συρία» σύμφωνα με το μοντέλο του «Ειδικού Δικαστηρίου του ΟΗΕ για το Λίβανο». Υπενθυμίζεται ότι το τελευταίο, σε αντίθεση με το όνομά του, δεν είναι δικαστήριο με την πλήρη έννοια, επειδή δημιουργήθηκε από δύο στελέχη, τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ και τον
πρωθυπουργό του Λιβάνου, χωρίς να έχει ποτέ υιοθετηθεί ή από το Συμβούλιο Ασφαλείας ή από το Κοινοβούλιο του Λιβάνου. Αυτό το ψευδο-δικαστήριο θα μπορούσε να αποσυνδεθεί από τους κανόνες του δικαίου και να καταδικάσει τον πρόεδρο της Συρίας χωρίς αποδείξεις.
Η ιδέα των δικαστηρίων για τον Λίβανο και τη Συρία ανήκει στον Jeffrey Feltman, πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ στη Βηρυτό, μετά υφυπουργό για τις υποθέσεις της Εγγύς Ανατολής και νυν διευθυντή των Πολιτικών Υποθέσεων του ΟΗΕ. Ο Feltman είχε δημιουργήσει το Δικαστήριο για τον Λίβανο, ενώ ο ίδιος είχε οργανώσει τη δολοφονία του Ραφίκ Χαρίρι, για να δικάσει και καταδικάσει τους προέδρους Εμίλ Λαχούντ και Μπασάρ Άσαντ τους οποίους είχε σκοπό να ενοχοποιήσει. Σύμφωνα με ένα εσωτερικό έγγραφο του γραφείου του, που είχαμε την ευκαιρία να εξετάσουμε, το ΝΑΤΟ είχε προγραμματίσει, μετά την ανατροπή της Αραβικής Δημοκρατίας της Συρίας, να δικάσει και να καταδικάσει 120 ηγέτες της χώρας, από τους οποίους 80 ήταν ήδη στις λίστες των ατόμων υπό κυρώσεις που είχαν συνταχθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες ή / και την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Στις 20 Ιανουαρίου 2014, ήτοι δύο ημέρες πριν από την έναρξη των συνομιλιών της Γενεύης 2, το δικηγορικό γραφείο του Λονδίνου Carter-Ruck κατηγορούσε τη Συρία για το βασανισμό και τη δολοφονία πάνω από 11.000 πολίτες της κατά τη διάρκεια του πολέμου. Δημοσίευε τότε μια έκθεση τριών διεθνών νομικών που επικύρωνε την αυθεντικότητα 55.000 φωτογραφιών δήθεν τραβηγμένες από έναν στρατιωτικό φωτογράφο που αυτομόλησε. Παρά το γεγονός ότι δύο από τους νομικούς είχαν αμφισβητηθεί ευρέως για τη μεροληψία τους σε προηγούμενες περιπτώσεις και ότι ο τρίτος είχε αναλάβει για λογαριασμό της CIA να δημιουργήσει το Syria Justice and Accountability Centre (SJAC), και παρά τις διαψεύσεις από τη Συρία, ο Τζον Κέρι δεν παρέλειψε να αναφέρει αυτό το έγγραφο κατά την έναρξη της Διάσκεψης της Γενεύης 2.
Στις 31 Ιούλιου 2014, η Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων έκανε οντισιόν του Σύρου φωτογράφου. Ο τελευταίος έδειξε 10 φωτογραφίες από τις 55.000 της συλλογής του, αλλά μετά που τις θόλωσε και τις μετέτρεψε έτσι ώστε να είναι αδύνατον να ταυτοποιηθούν.
Αλλά! Στις 22 Σεπτεμβρίου 2014, η Ρωσία και η Κίνα έβαλαν βέτο σε ένα γαλλικό σχέδιο ψηφίσματος για τη παραπομπή των εγκληματών που διαπράχθηκαν στη Συρία στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Από την πλευρά του, το υπουργείο εξωτερικών των ΗΠΑ έκρινε ότι το συσσωρευμένο υλικό, παρά τον εξαιρετικό μεγάλο όγκο του, δεν είχε περισσότερη αξία από ό, τι τις ψευδείς μαρτυρίες του Δικαστηρίου για τον Λίβανο. Ως εκ τούτου, έπαψε να επιδοτήσει την προετοιμασία της συριακής Νυρεμβέργης.
Ωστόσο, το υπουργείο εξωτερικών χρηματοδότησε πρόσφατα το Center for Victims of Torture στη Μινεσότα, όχι μόνο για το σύνολο των δραστηριοτήτων του, αλλά και να βοηθήσει τα «θύματα του καθεστώτος», αν τα βρίσκει, αλλά όχι τα 80.000 άτομα που απήχθηκαν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και βασανίστηκαν από το Πολεμικό Ναυτικό στο Γκουαντάναμο και στα πλοία-φυλακές σε διεθνή ύδατα κατά τη διάρκεια των δύο θητειών του Τζορτζ Μπους.
Περαιτέρω, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ υποστήριξε μια έκθεση του Κατάρ στα Ηνωμένα Έθνη στη Νέα Υόρκη, στη συνέχεια, στο Μουσείο του Ολοκαυτώματος στην Ουάσιγκτον και, τέλος, την περασμένη εβδομάδα στη Ρώμη, με τις φωτογραφίες του δικηγορικού γραφείου Carter-Ruck.
Φυσικά, δεν τίθεται θέμα να παρουσιάζουν τις 55.000 φωτογραφίες, αλλά πάντα τις ίδιες 10 θολές φωτογραφίες μαζί με άλλες για τον πόλεμο. Ταυτόχρονα, ο προ-ισραηλινός εκπρόσωπος Eliot Engel (εκείνος που σύνταξε το Syrian Accountability Act) κατέθεσε το νομοσχέδιο H. R. 5732 με στόχο την αύξηση των κυρώσεων κατά της Συρίας.
Στις 6 Οκτωβρίου 2016, η Ολλανδία (η οποία αναπτύχτηκε παράνομα στρατιωτικά στη Συρία) οργάνωσε στην πρεσβεία της στην Ουάσιγκτον μια συνάντηση για να αναβιώσει το Syria Justice and Accountability Centre (SJAC) και τη χρηματοδότηση του σχεδίου του Δικαστηρίου για τη Συρία. Η Γερμανία, το Βέλγιο, η Δανία, η Ιταλία, η Νορβηγία, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Σουηδία, η Ελβετία και φυσικά οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν ότι κατάθεσαν τον όβολο τους. Αυτό το σχέδιο δεν αναμένεται να κοστίσει παρά μόνο μερικά εκατομμύρια δολάρια το χρόνο.
Για την Ουάσιγκτον, είναι πλέον σαφές ότι η Αραβική Δημοκρατία της Συρίας δεν θα πέσει και ότι δεν θα είναι δυνατόν να δικαστεί και καταδικαστεί χωρίς αποδείξεις ο πρόεδρος Μπασάρ αλ-Άσαντ. Η σκηνοθεσία αυτή γράφεται στο πλαίσιο της χειραγώγησης των Δυτικών, «πάντα υπερασπιστές του Καλού ενώπιον των βαρβάρων Σύρων».
Η Γαλλία, διαδοχικά εκπρόσωπος των τουρκικών συμφερόντων, μετά των Καταριανών, μετά των Σαουδαραβών και σήμερα των Ισραηλινών, δεν τα βλέπω έτσι. Ελπίζει λοιπόν να δικάσει τους 120 Σύρους ηγέτες (ήδη καταδικάστηκαν στο χαρτί) ενώπιον του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου ... ερήμην.
Στις 10 Οκτωβρίου, ο υπουργός Εξωτερικών της Γαλλίας, Jean-Marc Ayrault, ανακοίνωσε ότι είχε ζητήσει από μια ομάδα νομικών να βρουν έναν τρόπο για να αναλάβει την υπόθεση το ΔΠΔ, παρά την προβλέψιμη αντίθεσή του Συμβουλίου Ασφαλείας.
Φαίνεται ότι η Ουάσιγκτον ετοιμάζεται να δεχτεί το τέλος του μονοπολικού κόσμου. Στην περίπτωση αυτή, οι πιο αλλόκοτες και πιο τρομακτικές κατηγορίες εναντίον της Συρίας θα χρησιμοποιηθούν για να αμαυρώσουν την εικόνα του ρωσικού στρατοπέδου.
Έγγραφα :
- "A Report into the credibility of certain evidence with regard to Torture and Execution of Persons Incarcerated by the current Syrian regime", Carter-Ruck, January 20, 2014.
- «Report sulla attendibilità delle “Foto di Caesar” che si paventa saranno esposte in mostra al Senato della Repubblica italiana », Sibialiria, Marzo 2016.
- “The Caesar Photo Fraud that Undermined Syrian Negotiations”, Rick Sterling, March 2016.
Πηγή Ινφογνώμων Πολιτικά (Ελλάδα)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου