Τὰ κείμενα προέρχονται ἀπὸ τὸ βιβλίο «Ἡ μαύρη Βίβλος τῶν βουλγαρικῶν ἐγκλημάτων εἰς τὴν Ἀνατολικὴν Μακεδονίαν καὶ Δυτικὴν Θράκην 1941-1944», ( ἐκδ. τῆς ἐκθέσεως καθηγητῶν τῶν Πανεπ. Ἀθηνῶν καὶ Θεσσαλονίκης, Ἀθῆναι, 1945).
Τὰ κείμενα εἶναι συγκλονιστικὰ!
Ἀξίζει νὰ τὰ γνωρίζουμε!
Ἡ καλὴ γνώσις τῆς ἱστορίας, εἶναι πάντα ἕνας γερὸς πυλώνας, στὸν ὁποῖον βασίζεται κάποιος ὅταν δὲν θέλει νὰ μὴν ἐπαναλαμβάνῃ τὰ ἴδια λάθη! Ἡ ἱστορία εἶναι διδάσκαλος κι ὁδηγὸς!
Φιλονόη.
Χρονοσκόπιο: Ἡ βουλγαρικὴ κατοχὴ στὴν Χάνθη
α. Πώς οι Βούλγαροι στην Ξάνθη εγκατέστησαν Βούλγαρους συνεταίρους στις ελληνικές επιχειρήσεις!
Η περίπτωση του φωτογράφου Χρ. Ευστρατίου και του ιατρού Καραμπέτσου
ΞΑΝΘΗ.
Κατά το κίνημα οι Βούλγαροι δεν προέβησαν σε σφαγές, αλλά σε αυστηρότατες έρευνες κατ’ οίκον, οι οποίες συνωδεύοντο υπό διαρπαγής.
Εγκατεστάθησαν 300 βουλγαρικές οικογένειες στις
οικίες των οικειοθελώς ή βία εκπατρισθέντων στην γερμανοκρατούμενη περιο¬χή Ελλήνων κατοίκων.
Η πρόσληψη Βουλγάρων συνεταίρων υπό των Ελλήνων εμπόρων, βιοτεχνών και επαγγελματιών, οι οποίοι είχαν οπωσδήποτε σημαντικές επιχειρήσεις, ήτο υποχρεωτική. Οι Βούλγαροι συνεταίροι δεν κατέβαλλον ίδια κεφάλαια, βαθμηδόν δε υποκαθίσταντο στην επιχείρηση, του Έλληνος επιχειρηματία υποβιβαζομένου σε απλό υπάλληλο. Ούτω ο Έλλην φωτογράφος Χρίστος Ευστρατίου υπεχρεώθη να προσλάβει Βούλγαρο συνεταίρο, ο οποίος εντός 7,5 μηνών του έφαγε τα κεφάλαια, ως εκ τούτου δε αναγκάσθηκε να πωλεί σιγαρέττα έξωθεν του κλειστού κατα-στήματός του. Σε άλλους Έλληνες εμπόρους, βιοτέχνες κλπ. ή δεν εδίδετο η άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος, ή δεν εδίδετο εμπόρευμα προς πώληση ή πρώτες ύλες και ως εκ τούτου αναγκαζονταν να κλείσουν την επιχείρησή τους και να μετέρχωνται προς εξοικονόμηση του άρτου της οικογενείας των εμπόριον του ποδαριού, πώληση σιγαρέττων, κλπ. Σε όσους εμπόρους, βιοτέχνες κλπ. παρείχετο η άδεια ασκήσεως του ε-παγγέλματος, παρείχετο κατόπιν πολλών διατυπώσεων, οι οποίες απαιτούσαν 4-5 μήνες και υπέρογκα έξοδα προς ανταμοιβή των δικηγόρων. Στους ιατρούς, συμβολαιογράφους• και φαρμακοποιούς κατά κανόνα δεν εδίδετο άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος. Μόνον στον ιατρό Καραμπέτσο επέτρεψαν οι βουλγαρικές Αρχές να εργασθεί 4-5 μήνες, κα¬τόπιν όμως του απαγόρευσαν την εργασία.Προ του κινήματος του Σεπτεμβρίου 1941 έγιναν σποραδικοί φόνοι στην Ξάνθη και τα χωρία της περιφερείας, απηλάθησαν δε ιατροί, καθηγηταί, διδάσκαλοι, ιερείς, έμποροι, βιομήχανοι στην γερμανοκρατούμενη περιοχή.
Γεώργιος Λεκάκης
β. Πώς λαδώνονταν και πώς φορολογούσαν επί Κατοχής οι Βούλγαροι στην Ξάνθη
Οι Έλληνες πλήρωσαν αναγκαστικό δάνειο υπέρ του βουλγαρικού κράτους!!!
ΞΑΝΘΗ-ΜΕΡΟΣ Β.
Τους Έλληνες δικηγόρους αντικατέστησαν Βούλγαροι δικηγόροι, οι οποίοι κυριολεκτικώς ελήστευον τους κατ’ ανάγκην πελάτας των. Δια την σύνταξιν μιας απλής αιτήσεως προς τας βουλγαρικός Αρχάς ελάμβανον 1.000-2.000 λέβα. Οι Βούλγα¬ροι υπάλληλοι, μηδέ του γενικού διοικητού του Αιγαίου εξαιρουμένου, ήσαν προσιτοί στην δωροδοκία. Ο πλούσιος Τούρκος Χαμδή-βέης, εδωροδόκησε απ’ ευθείας τον γενικό διοικητή δια της προσφοράς 120.000 λέβα προς αποφυγή της εξορίας, ο ίδιος δε, δια της δωρο¬δοκίας του αρμοδίου Βουλγάρου υπαλλήλου, επέτυχε τον μετριασμό του ποσού της συμμετοχής του στο αναγκαστικό δάνειο από 840.000 σε 162.000 λέβα.
Αλλά και οι κατώτεροι υπάλληλοι δια την διεκπεραίωση και αυτών των μάλλον ασήμαντων υποθέσεων εζήτουν δώρα. Ο φόρος των αστικών ακινήτων, τον όποιο εισέπραττε το βουλγαρικό δημόσιο και ο δήμος ή η κοινότης, ήτο λίαν επαχθής. Το βουλγαρικό δημόσιο εισέπραττε 10% επί του πραγματοποιούμενου εισοδήματος, ο δε δήμος αρχικώς 2% και κατόπιν περισσότερο επί της αξίας του ακινήτου, η οποία υπερεξωγκωνόταν υπό των βουλγαρικών επιτροπών, στις οποίες μετείχαν και ένας ή δύο Έλληνες δια τον τύπον, επί πλέον δε ειδικό φόρο δια τον ηλεκτροφωτισμό, την καθαριότητα, τους υπονόμους, την πυροσβεστική υπηρεσία, κλπ.
Εκ των αγροτικών ακινήτων εισέπραττε ο δήμος στρεμματικό φόρο, ο όποιος εποίκιλλε κατά τα τρία έτη της Κατοχής και επί εκάστου κιλού παραγομένου καπνού 5 λέβα.
Ο φόρος επιτηδεύματος, σε όσους εδίδετο η άδεια ασκήσεως του επαγγέλματος, ήτο βαρύτατος. Η εγγραφή στο υπό του βουλγαρικού κράτους εκδοθέν αναγκαστικό δάνειο ήτο υποχρεωτική και δια τους Έλληνες κατοί¬κους, αναλόγως της περιουσίας εκάστου. Το σιτάρι, ο αραβόσιτος, το γάλα και το μαλλί αγοράζονταν εξ ολοκλήρου από το βουλγαρικό κρά¬τος σε ευτελείς τιμάς. Ούτω ο σίτος και ο αραβόσιτος αγοράσθησαν και κατά τα τρία ετη της Κατοχής 6-12 λέβα το κιλό. Τα καπνά αγορά¬σθησαν κατά το πρώτο έτος της Κατοχής 45 και κατά τ’ άλλα δύο 80-100 λέβα κατά κιλόν. Τα μεγάλα ζώα, βόδια, ημίονοι, όνοι, ίπποι επιτάσσοντο δια τας ανάγκας του βουλγαρικού στρατού, συνήθως άνευ αποζη-μιώσεως, τα δε προς σφαγήν ζώα αγοράζονταν σε ευτελείς τιμές κατά κε¬φαλήν, χωρίς να ζυγίζονται, 700 λέβα το ένα βόδι, 200 λέβα ένα πρόβατο.
ΥΓ-σχόλιο: Αλήθεια, έχει επιστρέψει η Βουλγαρία στο ελληνικό κράτος αυτά που παρανόμως – εν καιρώ πολέμου – εισέπραξε, από τους κατακτημένους Έλληνες; Τους φόρους και τα δανεικά που πλήρωσαν οι Έλληνες της Θράκης στο βουλγαρικό κράτος, ενώ δεν ήσαν υποχρεωμένοι; Τα έχει ζητήσει πίσω καμμιά ελληνική ηγεσία αυτά τα χρήματα;
Γεώργιος Λεκάκης
γ.Η λειτουργία των ελληνικών σχολείων απαγορεύθηκε.
Όσοι μιλούσαν ελληνικά δέρνονταν ή πλήρωναν πρόστιμο.
ΞΑΝΘΗ-ΜΕΡΟΣ Γ.
Οι περισσότεροι Έλληνες ιερείς απελάθηκαν και αντικαταστάθηκαν υπό Βουλγάρων ιερέων. Μόνον σε απομεμακρυσμένα χωριά επέτρεπαν στους ολίγους παραμείναντας Έλληνας ιερείς να ιερουργούν ελ¬ληνιστί.
Η λειτουργία των ελληνικών σχολείων απαγορεύθηκε, οι δε περισσό¬τεροι εκ των Ελλήνων καθηγητών και διδασκάλων απελάθηκαν. Ιδρύθηκαν βουλγαρικά σχολεία, δημοτικό, γυμνάσιο, μέση εμπορική σχολή και μέση τεχνική σχολή. Οι μαθητές των σχολείων της μέσης εκπαιδεύ¬σεως εστρατολογούντο και εκ των παραμεθορίων βουλγαρικών πόλεων, για να παρουσιασθεί αυξημένος ο αριθμός τους. Η φοίτησις των Ελληνο¬παίδων στο βουλγαρικό δημοτικό σχολείο ήταν υποχρεωτική κατά το πρώτο έτος της κατοχής. Κατόπιν όμως οι βουλγαρικές Αρχές δεν επέμεναν.
Απαγορεύετο η χρήσις της ελληνικής γλώσσης στα δημόσια κέν¬τρα και τις δημόσιες υπηρεσίες. Στους ομιλούντες ελληνιστί επεβάλλετο πρόστιμο, ή εξυλοκοπούντο. Στους Τούρκους επιτρεπόταν η χρήσις της τουρκικής γλώσσης.
Στους κατοίκους της πόλεως διενέμετο άρτος εξ αραβοσίτου 200 γραμμ. κατ’ άτομον ημερησίως, ουχί πάντοτε. Στους κατοίκους των κα-πνοπαραγωγών χωριών εδίδοντο 800 γραμμ. αραβοσίτου τον μήνα κατ’ άτομον προς 14 λέβα το κιλό, όταν το βουλγαρικό κράτος αγόραζε τον αραβόσιτο προς 6 λέβα το κιλό. Στους Έλληνες παραγωγούς σίτου ή αραβο¬σίτου αφήνοντο προς διατροφή των οικογενειών τους και 100-150 κιλά σπόρος κατ’ άτομο για ολόκληρο το έτος. Αλλά και οι μικρές αυτές ποσότητες, οι οποίες αφήνοντο στους Έλληνες παραγωγούς, προς διατροφή τους και σπόρο, διαρπάζονταν κατά τις συχνότατες έρευ¬νες κατ’ οίκον.
Γεώργιος Λεκάκης
δ. Αναγκαστική εργασία για τους Έλληνες στρατολογηθέντες.
Προθεσμία αποδοχής βουλγαρικής εθνικότητος.
Οι αγράμματοι δήλωσαν Βούλγαροι εν αγνοία τους.
Οι φόνοι του Μπεζαϊδέ και του Απ. Καζάκη.
Φόνοι σε Ξάνθη, Άβδηρα, Γκιώνα, Χρύσα, Κιμέρια.
Περιέφεραν τ’ αποκομμένα κεφάλια τους στα χωριά.
Σκότωσαν γυναίκα που έψαχνε φάρμακο!
ΞΑΝΘΗ-ΜΕΡΟΣ Δ.
Οι νέοι των κλάσεων 1940 και 1941 στρατολογηθέντες εχρησιμοποιήθησαν σε αναγκαστική εργασία. Επίσης οι βουλγαρικές Αρχές με την απειλή ότι θα εστρατολογούντο εργάτες για την Βουλγαρία, διευκόλυναν τους Γερμανούς στην στρατολογία εργατών αποστελλομένων στην Γερμανία δια της φροντίδος ειδικών γερμανικών γραφείων.
Στους κατοίκους έταξαν αρχικώς προθεσμία προς αποδοχή της βουλγαρικής εθνικότητος ή υπηκοότητος. Η προθεσμία παρετάθη επί έξι ακόμη μήνες. Κατά την απογραφή του πληθυσμού έγιναν καταχρήσεις υπό των Βουλγάρων υπαλλήλων, οι οποίοι υποχρέωναν τους αγράμματους και τους απλοϊκότερους να υπογράψουν δήλωση, την οποία συνέτασσαν οι ίδιοι, ότι είναι Βούλγαροι υπήκοοι.
Μετά το κίνημα του Σεπτεμβρίου 1941 έγιναν σποραδικοί φόνοι στην πόλη και τα χωριά. Ο επιφανής Τούρκος Αχμέτ-βέης Σουλαϊμάν Μπεζαϊδέ εφονεύθη στην Ξάνθη. Στο χωριό Γκιώνα της κοινότητος Αβδή¬ρων εφονεύθη ο Απόστολος Καζάκης μετά των δύο υιών του και η οικία του επυρπολήθη επί τη απλή υπονοία ότι υπέθαλπε Έλληνες αντάρτες. Τέσσερα άτομα καταγόμενα εκ του χωριού Χρύσα εφονεύθησαν καθ’ όδόν, αν και ήσαν εφωδιασμένα δια την μετακίνησή των με άδεια των βουλ¬γαρικών Αρχών. Οι κεφαλές των αποκοπείσες περιεφέροντο στα χω¬ρία Σέλινο, Κουτσό και Ερμαχή. Γυναίκα εκ του χωριού Κιμέρια, εξελθούσα προς αναζήτηση φαρμάκου μετά την κανονισμένη προς κυκλοφορία ώρα, εφονεύθη βληθείσα από την κλειδαρότρυπα της εξώθυρας της οικίας του Βουλγάρου γραμματέως της κοινότητος. Στο χωριό Άβδηρα τα βουλγαρικά στρατεύματα εφόνευσαν έναν κάτοικο άνευ ου¬δεμιάς αιτίας κατά την ήμερα της αποχωρήσεώς των. Αλλά και άλλα πρόσωπα, τα οποία οι βουλγαρικές Αρχές ήθελαν να εξοντώσουν, φυλάκιζαν υπό διαφόρους προφάσεις. Χωρίς δε να τους παραπέμψουν σε δίκη, τους άφηναν ν’ αποθάνουν εκ της πείνης, των κακουχιών και των βασανιστηρίων. Ο εκ των μαρτύρων Μανής, κρατούμενος στις φυλα¬κές της Ξάνθης, υπήρξε αυτόπτης του θανάτου πέντε συγκρατουμένων εκ των κακουχιών και των βασανιστηρίων.
Γεώργιος Λεκάκης
συνέχεια :
ἡ βουλγαρικὴ κατοχὴ 1941-1942 (2)
ἡ βουλγαρικὴ κατοχὴ 1941-1942 (3)
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου