Πρώην πρόεδρος της Σχολής Επιστημών της Γης και της Ατμόσφαιρας στο Ινστιτούτο Τεχνολογίας της Georgia, ΗΠΑ.
Μετάφραση: Απολλόδωρος
John Stossel | Διαβάστε το εδώ
Μας λένε ότι η κλιματική αλλαγή είναι κρίση και ότι υπάρχει «συντριπτική επιστημονική συναίνεση».
«Είναι μια κατασκευασμένη συναίνεση», μου λέει η κλιματολόγος Judith Curry.
Λέει ότι οι επιστήμονες έχουν κίνητρο να υπερβάλλουν τον κίνδυνο για να επιδιώξουν «δόξα και περιουσία».
Γνωρίζει γι' αυτό επειδή κάποτε διέδιδε και η ίδια τον συναγερμό για την “κλιματική αλλαγή”.
Τα μέσα ενημέρωσης την λάτρεψαν όταν δημοσίευσε μια μελέτη που φαινόταν να δείχνει μια δραματική αύξηση της έντασης των τυφώνων.
«Διαπιστώσαμε ότι το ποσοστό των τυφώνων κατηγορίας 4 και 5 είχε διπλασιαστεί», λέει η Curry.
«Αυτό το πήραν τα μέσα ενημέρωσης» και τότε οι κινδυνολόγοι του κλίματος συνειδητοποίησαν: «Ώπα, να ο τρόπος για να το κάνουμε. Συνδέστε τα ακραία καιρικά φαινόμενα με την υπερθέρμανση του πλανήτη!»
«Οπότε, αυτή η υστερία είναι δικό σας λάθος!» της λέω.
«Όχι ακριβώς», χαμογελάει.
«Θα το είχαν καταλάβει ούτως ή άλλως».
Αλλά οι «πιο έντονοι» τυφώνες της Curry τους έδωσαν τροφή.
«Με υιοθέτησαν οι ομάδες υπεράσπισης του περιβάλλοντος και οι κινδυνολόγοι και μου φέρθηκαν σαν ροκ σταρ», αφηγείται η Curry.
«Πετούσα παντού για να συναντήσω πολιτικούς».
Στη συνέχεια, όμως, ορισμένοι ερευνητές επισήμαναν κενά στην έρευνά της - έτη με χαμηλά επίπεδα τυφώνων.
«Όπως ένας καλός επιστήμονας, έκανα έρευνα», λέει η Curry.
Συνειδητοποίησε ότι οι επικριτές είχαν δίκιο.
«Εν μέρει επρόκειτο για κακά δεδομένα. Μέρος αυτού είναι η φυσική μεταβλητότητα του κλίματος».
Η Curry ήταν η ασυνήθιστη ερευνήτρια που εξέτασε την κριτική της εργασίας της και πραγματικά κατέληξε στο συμπέρασμα: «Είχαν δίκιο».
Στη συνέχεια, το σκάνδαλο Climategate της δίδαξε ότι άλλοι ερευνητές του κλίματος δεν ήταν τόσο ανοιχτόμυαλοι.
Οι επιθετικές προσπάθειες των κινδυνολόγων επιστημόνων να αποκρύψουν δεδομένα που υποδηλώνουν ότι η κλιματική αλλαγή δεν αποτελεί κρίση αποκαλύφθηκαν σε μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που διέρρευσαν.
«Άσχημα πράγματα», λέει η Curry.
«Η αποφυγή αιτημάτων του νόμου περί ελευθερίας της πληροφόρησης. Προσπάθεια να απολυθούν οι εκδότες των περιοδικών».
Αυτό έκανε τον Curry να συνειδητοποιήσει ότι υπάρχει μια «βιομηχανία κλιματικής αλλαγής» που έχει δημιουργηθεί για να ανταμείβει την κινδυνολογία.
«Οι ρίζες πηγαίνουν πίσω στο... περιβαλλοντικό πρόγραμμα του ΟΗΕ», λέει η Curry.
Ορισμένοι αξιωματούχοι των Ηνωμένων Εθνών υποκινούνταν από τον «αντικαπιταλισμό». Μισούσαν τις πετρελαϊκές εταιρείες και άρπαξαν το θέμα της κλιματικής αλλαγής για να προωθήσουν τις πολιτικές τους».
Τα Ηνωμένα Έθνη δημιούργησαν τη “Διακυβερνητική Επιτροπή για την Κλιματική Αλλαγή” (IPCC).
«Η IPCC υποτίθεται ότι δεν έπρεπε να επικεντρωθεί σε οποιαδήποτε οφέλη από την αύξηση της θερμοκρασίας. Η εντολή της IPCC ήταν να αναζητήσει την επικίνδυνη κλιματική αλλαγή που προκαλείται από τον άνθρωπο».
«Στη συνέχεια, οι εθνικοί οργανισμοί χρηματοδότησης κατεύθυναν όλη τη χρηματοδότηση ... υποθέτοντας ότι υπάρχουν επικίνδυνες επιπτώσεις».
Οι ερευνητές κατάλαβαν γρήγορα ότι ο τρόπος για να χρηματοδοτηθούν ήταν να διατυπώνουν κινδυνολογικούς ισχυρισμούς για την «ανθρωπογενή κλιματική αλλαγή».
Έτσι προκύπτει η «κατασκευασμένη συναίνεση».
Ακόμη και αν ένας σκεπτικιστής έπαιρνε χρηματοδότηση, είναι πιο δύσκολο να δημοσιεύσει, επειδή οι συντάκτες των περιοδικών είναι κινδυνολόγοι.
«Ο εκδότης του περιοδικού Science έγραψε αυτό το πολιτικό παραλήρημα», λέει h Curry.
Είπε μάλιστα: «Ο χρόνος για συζήτηση έχει τελειώσει».
«Τι είδους μήνυμα δίνει αυτό;» προσθέτει h Curry.
Στη συνέχεια, απαντά στην ίδια της την ερώτηση: «Προωθήστε τις εργασίες που εκφράζουν ανησυχίες! Μην στέλνετε καν τις άλλες για επανεξέταση. Αν ήθελες να προχωρήσεις στην καριέρα σου, όπως να είσαι σε ένα πανεπιστήμιο υψηλού κύρους και να παίρνεις μεγάλο μισθό, να έχεις μεγάλο εργαστηριακό χώρο, να παίρνεις πολλές επιχορηγήσεις, να είσαι διευθυντής ενός ινστιτούτου, υπήρχε σαφώς ένας δρόμος για να ακολουθήσεις».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου