Το Πρόβλημα με την «Εμπιστοσύνη στους Ειδικούς»

ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ

Μετάφραση: Απολλόδωρος

Antony Sammeroff | Διαβάστε το εδώ

---

Θέλετε να πάτε στο κολέγιο για να σπουδάσετε φυσική. Το κυρίαρχο παράδειγμα είναι (σσ. υποθετικά, λόγου χάριν) ότι υπάρχει μια παράξενη ουσία που ονομάζεται αιθέρας και συγκρατεί όλα τα αντικείμενα του σύμπαντος στη θέση τους. Αυτό πίστευε και ο Αριστοτέλης. Αν δεν το πιστεύεις, τότε δεν μπαίνεις στο πανεπιστήμιο. Απλά και καθαρά.

Όλοι οι φυσικοί γελούν με όποιον προτείνει τη θεωρία της βαρύτητας του Νεύτωνα, επειδή όλοι γνωρίζουν ότι τα μήλα πέφτουν από τα δέντρα επειδή όλα τείνουν προς μια κατάσταση ηρεμίας.

Όποιοι φοιτητές μπορεί να ήταν ανοιχτοί στην αλήθεια, έχουν προ πολλού ελεγχθεί πριν φτάσουν κοντά στις σπουδές ενός διδακτορικού, αλλά κάθε φορά που κάποιος μπαίνει στο διαδίκτυο για να πει ότι υπάρχει αυτή η εναλλακτική θεωρία που λέγεται Θεωρία της Βαρύτητας, οι mainstream (συστημικοί) άνθρωποι τους χλευάζουν και λένε: «Δεν είναι πραγματικοί φυσικοί! Κανένας από αυτούς δεν έχει καν διδακτορικό! Δεν έχουν τα σωστά γράμματα μετά το όνομά τους!»

Οι καθηγητές κολεγίου που συζητούσαν αυτή την εναλλακτική θεωρία στην τάξη σε βάθος, υπονοώντας ότι μπορεί να έχει κάποια αξία, δεν θα έπαιρναν θητεία. Αν είχαν ήδη μονιμοποιηθεί, δεν θα δημοσιεύονταν σε κανένα από τα κορυφαία περιοδικά. Οποιαδήποτε περιοδικά παρουσίαζαν επιστημονικές εργασίες που ευνοούσαν αυτές τις ιδέες θα θεωρούνταν περιθωριακά και θα έχαναν κάθε αξιοπιστία. Οι άνθρωποι θα τις απέρριπταν εκ προοιμίου χωρίς καμία έρευνα.

Σε κοινωνικές καταστάσεις, όποτε κάποιος αμφισβητούσε την υπόθεση του αιθέρα, γινόταν αντικείμενο χλευασμού και οι άνθρωποι έλεγαν: «Όλοι οι ειδικοί συμφωνούν ότι ο αιθέρας συγκρατεί τα αστέρια και τους πλανήτες στη θέση τους! Πρέπει να είστε αντιεπιστημονικοί για να πιστεύετε αυτούς τους παλαβούς που το αμφισβητούν στο διαδίκτυο, και κανένας από αυτούς δεν είναι καν πραγματικός φυσικός!»

Έτσι, όταν οι άνθρωποι λένε ότι «οι ειδικοί συμφωνούν» σε κάτι, πρέπει να είστε λίγο προσεκτικοί με αυτό, επειδή στους περισσότερους τομείς δεν θα γίνετε ποτέ ειδικός αν πρώτα δεν αποδεχτείτε τις υπάρχουσες αρχές του συστήματος. Έχουμε όλοι ακούσει ότι: «η επιστήμη προχωρά με μια κηδεία τη φορά». Αυτό είναι λυπηρό, αλλά το γεγονός είναι ότι όταν έχεις περάσει χρόνια για να εκπαιδευτείς σε έναν συγκεκριμένο τρόπο να βλέπεις τον κόσμο, τα πάντα ερμηνεύονται μέσα από αυτόν τον φακό. Γι' αυτό χρειαζόμαστε διαφορετικές απόψεις μεταξύ των ειδικών. Οι ειδικοί μπορεί να μην είναι σε θέση να δουν τα δικά τους τυφλά σημεία, αλλά εκείνοι που ακούνε μπορούν μερικές φορές να δουν πού κάνει λάθος ο καθένας.

Το πρόβλημά μας τώρα είναι ότι εκπροσωπείται μόνο μία άποψη. Δεν υπάρχει δημόσιος διάλογος μεταξύ εμπειρογνωμόνων. Οι άνθρωποι πιστεύουν ότι ο λόγος για τον οποίο η κυρίαρχη ιατρική είναι η μόνη μεγάλη παράσταση στην πόλη και ότι όλα τα άλλα είναι γου-γου-γου, είναι επειδή η αλλοπαθητική ιατρική είναι επιστημονική. Αλλά αυτός δεν είναι καθόλου ο λόγος. Είναι απλώς επειδή έχει όλα τα χρηματικά κεφάλαια πίσω της, όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης πίσω της, όλες τις κρατικές επιχορηγήσεις, όλα τα περιοδικά, είναι το μόνο που πληρώνουν οι ασφαλιστικές εταιρείες. Είναι επειδή αυτό είναι το μόνο για το οποίο θα πληρώσουν οι ασφαλιστικές εταιρείες και η κυβέρνηση. Οι γιατροί έχουν περάσει χρόνια εκπαίδευσης και ειδίκευσης και έχουν εκπαιδευτεί μόνο σε αυτόν τον κόσμο. Δεν έχουν εκπαιδευτεί στη σωστή διατροφή, την αποτοξίνωση των οργάνων, τη νηστεία, τη σωματική άσκηση, τη λήψη συμπληρωμάτων ή τη χρήση της βοτανοθεραπείας και της φυσικοπαθητικής. Ακόμη και αν μια εναλλακτική θεραπεία υποστηρίζεται πλήρως από την επιστήμη, δεν θα βρεθεί στη βάση δεδομένων τους, και ακόμη και αν υπήρχε - δεν θα τους επιτρεπόταν νομικά να τη συνταγογραφήσουν. Επιπλέον, ο κατασκευαστής δεν πρόκειται να έχει εκατομμύρια για να τα ξοδέψει στέλνοντάς τους σε ξενοδοχεία για συνέδρια Συνεχιζόμενης Ιατρικής Εκπαίδευσης. Δεν έχουν καν τα εκατομμύρια για να χρηματοδοτήσουν μεγαλύτερες και πιο περίτεχνες μελέτες για να παρουσιάσουν την αποτελεσματικότητά του, και αν το έκαναν, τα μέσα ενημέρωσης θα ήταν απίθανο να καλύψουν μια τέτοια μελέτη, επειδή το μεγαλύτερο μέρος των διαφημιστικών τους εσόδων προέρχεται από τη φαρμακευτική βιομηχανία.

Δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε τα ιατρικά περιοδικά για να δημοσιεύσουν μελέτες που καταρρίπτουν φάρμακα που έχουν εγκριθεί ή που λένε ότι οι παρενέργειες είναι πιο σοβαρές από ό,τι αρχικά θεωρούνταν, επειδή οι φαρμακευτικές εταιρείες που παρασκευάζουν αυτά τα φάρμακα διαφημίζονται στα περιοδικά.

Το 2011, ερευνητές της Κλινικής Mayo, ενός μη κερδοσκοπικού ακαδημαϊκού ιατρικού κέντρου με έδρα το Rochester της Μινεσότα, διαπίστωσαν ότι σχεδόν οι μισές από τις καθιερωμένες ιατρικές πρακτικές που εξέτασαν δεν ήταν καλύτερες από εναλλακτικές λύσεις που ήταν λιγότερο δαπανηρές, απλούστερες ή ευκολότερες. Το 2013, η ίδια ομάδα συνέταξε μια δεύτερη έκθεση στην οποία διαπίστωσε ότι 146 άρθρα που δημοσιεύθηκαν στο έγκριτο New England Journal of Medicine ανέτρεπαν παλαιότερες μελέτες, θέτοντας υπό αμφισβήτηση την αποτελεσματικότητα 128 ιατρικών πρακτικών.

Ο Dave Eddy, καρδιοχειρουργός που έγινε οικονομολόγος στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης και ηγέτης του κινήματος της ιατρικής που βασίζεται σε αποδείξεις, εκτίμησε ότι μόλις το 15% όσων κάνουν οι γιατροί υποστηρίζονται από έγκυρες αποδείξεις.

Το 1992 το Ινστιτούτο Ιατρικής, το οποίο έχει χρηματοδοτήσει μερικές από τις καλύτερες κλινικές δοκιμές, εκτίμησε ότι λιγότερες από τις μισές θεραπείες και εξετάσεις υποστηρίζονται από ισχυρά επιστημονικά στοιχεία, ενώ οι υπόλοιπες βασίζονται σε πολύ αδύναμα στοιχεία ή και καθόλου.

Οι συντάκτες τόσο του New England Journal of Medicine όσο και του The Lancet παραιτήθηκαν με αηδία, υποστηρίζοντας ότι τουλάχιστον το 70% των άρθρων στο περιοδικό τους ήταν σκουπίδια και προκατειλημμένα υπέρ των εταιρικών φορέων της βιομηχανίας υγείας που χρηματοδοτούσαν την έρευνα.

Όταν ένα διακεκριμένο ιατρικό περιοδικό εξέτασε την έρευνα σε άλλους ειδικούς του τομέα, διαπίστωσε ότι οι περισσότεροι από τους κριτές απέτυχαν να εντοπίσουν τα λάθη που είχε σκόπιμα εισαγάγει στα άρθρα, ακόμη και αφού τους είχε πει ότι ελέγχονται. Ο Economist ανέφερε το 2013 ότι η Amgen, διαπίστωσε ότι μπορούσε να αναπαράγει μόλις έξι από τις 53 μελέτες «ορόσημο» στην έρευνα για τον καρκίνο. Νωρίτερα, μια ομάδα της Bayer, μιας φαρμακευτικής εταιρείας, κατάφερε να επαναλάβει μόλις το ένα τέταρτο από 67 εξίσου σημαντικές εργασίες. Την περίοδο 2000-10 περίπου 80.000 ασθενείς έλαβαν μέρος σε κλινικές δοκιμές που βασίστηκαν σε έρευνες οι οποίες αργότερα αποσύρθηκαν λόγω λαθών ή ατασθαλιών και ότι η ελαττωματική έρευνα δεν θέτει σε κίνδυνο τη ζωή των ανθρώπων. Εξακολουθούν να είναι σε θέση να εκτελούν το 40% των επεμβάσεών τους δωρεάν ή με έκπτωση στους ασθενείς που δεν μπορούν να πληρώσουν το πλήρες ποσό. Στους ανθρώπους αρέσει να εκτοξεύουν γενικεύσεις όπως, «οι περισσότεροι γιατροί συμφωνούν...» ότι αυτό ή εκείνο. «Αν αυτό ήταν αλήθεια, περισσότεροι άνθρωποι θα μιλούσαν γι' αυτό!» Λοιπόν, έχουμε δει μερικές από τις συνέπειες του να μιλάς. Αλλά η σήψη είναι βαθύτερη. Δεν μπορείτε να γίνετε γιατρός αν δεν αποδεχτείτε εξαρχής τις βασικές αρχές του συστήματος. Δεν θα περάσεις τις εξετάσεις τους. Υπάρχει μια προκατάληψη επιβίωσης. Χρειάζεται ένα συγκεκριμένο είδος χαρακτήρα για να επιβιώσεις στην ιατρική σχολή. Είναι μια στενή χοάνη. Όχι απαραίτητα το μοναδικό είδος ανθρώπου που θα μπορούσε να γίνει καλός γιατρός ή θεραπευτής, αλλά το είδος του χαρακτήρα που προσφέρεται για έναν συγκεκριμένο τρόπο να βλέπεις τον κόσμο και να αλληλεπιδράς μαζί του.

Αυτό είναι το σημείο που βρισκόμαστε με την ιατρική. Οι άνθρωποι που είναι ανοιχτόμυαλοι αποκλείονται από το σύστημα. Αν περάσουν από το σύστημα και μετά διαφωτιστούν, απειλούνται με απώλεια των προνομίων των νοσοκομείων, με αγωγές, με ατασθαλίες, με απώλεια της άδειας άσκησης ιατρικού επαγγέλματος ή με την ανάγκη να εγκαταλείψουν τη χώρα, ενώ αν δεν περάσουν ποτέ από το σύστημα αλλά γίνουν ανεξάρτητοι ερευνητές και μοιραστούν αυτά που έμαθαν, όλοι λένε ότι δεν είναι καν γιατροί. Μέχρι να αρχίσουν να θεραπεύουν ανθρώπους. Τότε κατηγορούνται για άσκηση ιατρικής χωρίς άδεια.

πηγή