Κωνσταντίνος Βαθιώτης,
Πώς μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι ανάποδα!
«Δε μπορείτε να μιλήστε δυο λεφτά χωρίς να αναφέρετε την Κόλαση;… Τη βαρέθηκα πια την Κόλαση και τους διαβόλους της!»
Άρθουρ Μίλλερ, Δοκιμασία ή οι μάγισσες του Σάλεμ, μτφ.: Αλ. Σολομός, 2η εκδ., Δωδώνη, Αθήνα 2014, σελ. 27.
Υπό συνθήκες μη κανονικότητας, ξεκίνησε μία ακόμη Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών, η οποία θα μας οδηγήσει στον εορτασμό της νίκης του Χριστού εναντίον του θανάτου και, ταυτοχρόνως, της εκκωφαντικής ήττας του διαβόλου.
Τον Απρίλιο του 2020, ο εορτασμός της Αναστάσεως διεξήχθη εξ αποστάσεως, σαν να επρόκειτο για ανέπαφη συναλλαγή ή για διαδικτυακό τηλεμάθημα, ενώ τον Απρίλιο του 2021 ο εορτασμός της έλαβε χώρα στον σωστό μεν τόπο, αλλά σε λάθος (ορθότερα: αντορθόδοξο) χρόνο.
Τον Απρίλιο του 2022, την ώρα που γράφονται αυτές οι γραμμές, δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι κατά την τρίτη χρονιά μη κανονικότητας θα επιβληθεί κάτι εντυπωσιακά ανώμαλο-ανάποδο στον εορτασμό της Αναστάσεως. Αυτό μπορεί να
μη συμβεί (εκτός κι αν έχει σχεδιασθεί κάποιος αιφνιδιασμός της τελευταίας στιγμής), διότι μία ακόμη αναστάσιμη αναποδιά θα καθιστούσε οφθαλμοφανές, ακόμη και στους μέχρι πρότινος πλανωμένους ή εθελοτυφλούντες, ότι ο πόλεμος εναντίον του «αόρατου εχθρού» έχει και μια θρησκευτική διάσταση, κάθε άλλο παρά αμελητέα.
Ένας μελετητής των θρησκευτικών συμβολισμών θα είχε κάθε δικαίωμα να υποστηρίξει ότι ο κορωνοϊός χρησιμοποιήθηκε από τους διαχειριστές της υγειονομικής κρίσης για να υπονομευθεί προπάντων η εορταστική κορωνίδα των Χριστιανών και, επομένως, για να μετριασθεί ο απόηχος της πανωλεθρίας του διαβόλου.
Ωστόσο, δεν πρέπει να αγνοηθεί ότι, όπως πέρσι, έτσι και φέτος η συμμετοχή των πιστών στα εκκλησιαστικά βιώματα της Μεγάλης Εβδομάδος θα γίνει με την τήρηση των παγιωμένων υγειονομικών μέτρων εντός των εκκλησιών, που υποτίθεται ότι στοχεύουν στον περιορισμό του κινδύνου μόλυνσης από τον κορωνοϊό, αλλά στην πραγματικότητα προκαλούν την διασπορά της διανοητικής μόλυνσης και, συνακόλουθα, της λοιμικής λογικής του θαυμαστού ανάποδου κόσμου που εξαπλώνεται σαν ένας ιδιαιτέρως μεταδοτικό ιός, μεταξύ άλλων, και στους κόλπους της εκκλησίας. Μερικά παραδείγματα:
– Στο τέλος της Θείας Λειτουργίας ο ιερέας στέκει ενώπιον της εικόνας του Χριστού και απευθύνει την λεγόμενη οπισθάμβωνο ευχή, λέγοντας:
«Ἁγίασον τούς ἀγαπῶντας τήν εὐπρέπειαν τοῦ οἴκου σου».
Από το 2020, όμως, οι περισσότεροι πιστοί συμμετέχουν στην Θεία Λειτουργία μασκοφορεμένοι, άρα προσέρχονται και προσεύχονται με απρέπεια.
– Όντας οι πιστοί μασκοφορεμένοι, κάποιοι εξ αυτών μάλιστα φορώντας δύο μάσκες, όπως κάποια στιγμή προβλέφθηκε και σε σχετική ΚΥΑ (σε άλλους χώρους, π.χ. λατρευτικούς του χρήματος, ο βλάσφημος νομοθέτης αξίωνε χρήση μίας μόνο μάσκας), στέλνουν το μήνυμα προς τον αποδέκτη της οπισθάμβωνος ευχής ότι πλέον έχουν γίνει αθεόφοβοι.
Συνεπώς, η γνωστή δέηση της Θείας Λειτουργίας «Ὑπὲρ τοῦ ἁγίου οἴκου τούτου καὶ τῶν μετὰ πίστεως, εὐλαβείας, καὶ φόβου Θεοῦ εἰσιόντων ἐν αὐτῷ, τοῦ Κυρίου δεηθῶμεν» έχει αναποδογυρίσει σε δέηση υπέρ των μετά φόβου κορωνοϊού εισιόντων εν αυτώ.
– Η μασκοφορία εντός της εκκλησίας ακυρώνει και τον Ψαλμό του Δαβίδ, μέσω του οποίου ο προσευχόμενος ζητά από τον Κύριο:
«μή ἀποστρέψης τό πρόσωπόν σου ἀπ’ ἐμοῦ, καί ὁμοιωθήσομαι τοῖς καταβαίνουσιν εἰς λάκκον» (Ψαλμός 142).
Συνεπώς, οι μασκοφορεμένοι πιστοί παρακαλούν να συμβεί κάτι που οι ίδιοι δεν τηρούν, καταλύοντας την αρχή της αμοιβαιότητας: προ πολλού έχουν αποστρέψει το πρόσωπό τους από Εκείνον, εμφανιζόμενοι όχι όπως τους έπλασε, κατ’ εικόνα και καθ’ ομοίωσίν Του, δηλαδή με καθαρό και ελεύθερο πρόσωπο, αλλά έτσι όπως αρέσει πολύ στον διάβολο, δηλ. με μάσκα!
Κατά την επισήμανση του Ωριγένη, την οποία αναδεικνύει και σχολιάζει ο μακαριστός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος στο βιβλίο του «Η Δευτέρα Παρουσία και ο Πόλεμος κατά του Σατανά» (εκδ. Ορθόδοξη Κιβωτός, σελ. 132):
«ο διάβολος μοιάζει με τους ηθοποιούς, οι οποίοι φορούν μάσκες και δεν αναγνωρίζονται: “Τέτοιος είναι ο δράκων (ο διάβολος). Ποτέ δεν δείχνει το πρόσωπό του. Όταν παίρνει μορφή ανθρώπου, το κάνει για να εξαπατήσει τους ανθρώπους (ΒΕΠΕΣ 15, 241)”. Αυτό το κάνει ο σατανάς για να μην αναγνωρίζεται και γίνεται αποκρουστικός και μισητός. Φανταστείτε το διάβολο να παίρνει τη γνωστή απαίσια μορφή του, να εμφανιζόταν μπροστά μας, να συστηνόταν ευγενικά και να μας προειδοποιούσε ότι πρόκειται να μας πειράξει. Ποιος τότε σώφρων άνθρωπος θα δεχόταν αδιαμαρτύρητα τις προσβολές του; Ποιος δεν θα καταλαμβανόταν από ρίγος και δεν θα συσπειρωνόταν εναντίον τέτοιου βρωμερού και ακάθαρτου εχθρού; Τότε ο διάβολος ασφαλώς θα αποτύγχανε».
Κάτι παρόμοιο αναφέρει και ο Άρθουρ Μίλερ στο προαναφερθέν θεατρικό έργο του «Δοκιμασία ή οι μάγισσες του Σάλεμ» (ό.π., σελ. 30):
«Ο Σατανάς ενεργεί πάντα με μέθοδο. Τα τεκμήρια της παρουσίας του είναι στέρεα σαν τις πέτρες. Πρωταρχικό μας έργο είναι να συγκεντρώσουμε όλα τα στοιχεία που μαρτυρούν την παρουσία του, αποφεύγοντας προσεχτικά κάθε βιαστικό συμπέρασμα. Πιστέψτε με, είναι σπάνιο να τολμήσει ο Σατανάς να παρουσιαστεί ο ίδιος στα μάτια του κόσμου».
Φυσικά, τα παραπάνω ενδεικτικά παραδείγματα είναι άγνωστα στους δημοσιογραφίσκους των Μαζικών Μέσων Ευνουχισμού (ΜΜΕ), που από την Κυριακή των Βαΐων άρχισαν να ελέγχουν, με τον γνωστό φετιχιστικό τους τρόπο, την περίφημη τήρηση των πειθαρχικών μέτρων, ενεργώντας σαν πιστοί χαφιέδες του ιατροφασιστικού καθεστώτος.
Καθώς εισερχόμαστε στον τρίτο χρόνο αυτής της παγκόσμιας υγειονομικής δικτατορίας, η οποία φορά την διαβολική, δήθεν πολεμική μάσκα κατά του «αόρατου εχθρού», η Μεγάλη Εβδομάδα των Παθών του Χριστού εορτάζεται φέτος από πιστούς, οι οποίοι, κάθε εβδομάδα που περνά, νιώθουν να αφήνουν πίσω τους την δική τους Μεγάλη Εβδομάδα που καταλήγει κολοβή: στην σταύρωσή τους χωρίς ανάσταση.
Πρόκειται για τους πιστούς εκείνους που υφίστανται έναν πρωτοφανή στην ιστορία της ανθρωπότητας εργασιακό και κοινωνικό αποκλεισμό, επειδή είναι αποφασισμένοι να υπερασπισθούν το θεμελιώδες συστατικό στοιχείο της ανθρώπινης ύπαρξης, δηλαδή το αυτεξούσιό τους, αποκρούοντας τον κίνδυνο κατά της ζωής τους, που μπορεί να παραχθεί από την χρήση καινοφανών και αγνώστου περιεχομένου φαρμακευτικών σκευασμάτων.
Τραγικό παράδειγμα όσοι υγειονομικοί, ευρισκόμενοι σε διπλή κυβερνητική ομηρεία (δεν τους επιτρέπεται όχι μόνο να εκτελέσουν την εργασία τους αλλά και να αναζητήσουν άλλη ισοδύναμη εργασία που θα θεράπευε την σε βάρος τους θηριωδία), άρα σε μεγίστη απόγνωση και απελπισία, αποφάσισαν να κατέλθουν σε απεργία πείνας, για να τερματίσουν τον κρατικό εκβιασμό που υλοποιεί με μισάνθρωπη αναλγησία η ηγεσία του Υπουργείου Υγείας με τις ευλογίες κάθε βραχίονα της υγειονομικής δικτατορίας.
Έτσι, η σταύρωση αυτών των πολιτών υλοποιείται με τα καρφιά της Νέας Τάξης Πραγμάτων, η οποία εισήγαγε την δική της, ανάποδη λογική για την εξολόθρευση του «αόρατου εχθρού»:
Το πάλαι ποτέ κραταιό σύνθημα «δικό μου το σώμα, δική μου η επιλογή» («my body, my choice») αναποδογύρισε στο υπόρρητο, πατερναλιστικό σύνθημα της υγειονομικής δικτατορίας «δικό μου το σώμα, αλλά του κράτους η επιλογή».
Διότι, όταν μαίνεται πόλεμος (έστω και μεταφορικώς) –σου λένε παραπλανητικά οι ινστρούχτορες της υγειονομικής δικτατορίας–, έχεις χρέος να τάσσεσαι κοινωνικά αλληλέγγυος χάριν της διαφύλαξης της δημόσιας υγείας, αποδεχόμενος υπερηρωικά ακόμη και τον θάνατό σου από την χρήση του δήθεν μοναδικού υγειονομικού υπερόπλου που κατασκευάζουν οι “φιλάνθρωπες” φαρμακευτικές εταιρείες και προωθούν οι κυβερνητικοί διακινητές.
Ωστόσο, στο άρ. 2 παρ. 1 του ελληνικού Συντάγματος προβλέπεται ότι:
«Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας».
Η διάταξη αυτή έρχεται σε καταφανή αντίθεση με το αφήγημα της δήθεν ευλόγως αξιούμενης υπερηρωικής αυτοθυσίας κάθε πολίτη, ο οποίος δεν επιτρέπεται για κανέναν απολύτως λόγο να αντιμετωπίζεται ως πειραματόζωο.
Η κυβέρνηση δεν θα μας εξέπληττε, αν σκαρφιζόταν ένα διαφημιστικό σποτ υπέρ του μαζικού εμβολιασμού με το ακόλουθο (αντισυνταγματικό) μήνυμα:
Πολίτη-οπλίτη, εμβολιάσου πάση θυσία!
Το κράτος ζητά αυτοθυσία για τη δημόσια υγεία!
Αν πάθεις κακό, θα είσαι υπερήρωας για το κοινό καλό!
Δυστυχώς, ο εργασιακός και κοινωνικός αποκλεισμός των πολιτών παραπέμπει έντονα στην μητέρα όλων των αποκλεισμών, στον αρχετυπικό κοινωνικο-οικονομικό αποκλεισμό που θα επιβληθεί από τον Αντίχριστο, σύμφωνα με όσα οραματίσθηκε ο Ευαγγελιστής Ιωάννης στην Αποκάλυψη (Κεφ. 13, 16-17):
«καὶ ποιεῖ πάντας, τοὺς μικροὺς καὶ τοὺς μεγάλους, καὶ τοὺς πλουσίους καὶ τοὺς πτωχούς, καὶ τοὺς ἐλευθέρους καὶ τοὺς δούλους, ἵνα δώσωσιν αὐτοῖς χάραγμα ἐπὶ τῆς χειρὸς αὐτῶν τῆς δεξιᾶς ἢ ἐπὶ τῶν μετώπων αὐτῶν, καὶ ἵνα μή τις δύνηται ἀγοράσαι ἢ πωλῆσαι εἰ μὴ ὁ ἔχων τὸ χάραγμα, τὸ ὄνομα τοῦ θηρίου ἢ τὸν ἀριθμὸν τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ».
Σήμερα, χωρίς μάσκα ή/και χωρίς τεστ δεν μπορούμε να αγοράσουμε ή να πουλήσουμε. Και χωρίς εμβόλιο κάποιοι δεν μπορούμε να εργαστούμε ή να διασκεδάσουμε. Έχουμε και λέμε:
Η μάσκα τρόπος του διαβόλου, ο αποκλεισμός τρόπος του Αντιχρίστου, η μισανθρωπία, η αναλγησία, τα δρακόντεια μέτρα, η παραπλάνηση και τα εκβιαστικά διλήμματα, τρόπος του πονηρού όφεως. Τα εωσφορικά καρφιά του Εσταυρωμένου ξαναμπήγονται πλέον κάθε μέρα στα σώματα των πιστών.
Ο διάβολος, όμως, είναι καταδικασμένος να αποτύχει.
Όσες μάσκες κι αν μας φορέσει, όσους αποκλεισμούς κι αν μας επιβάλει, όσα νεοταξίτικα καρφιά κι αν μας καρφώσει, είναι παντελώς ανίκανος να ακυρώσει την διά της Αναστάσεως του Κυρίου συντριβής του, η οποία προοιωνίζεται και την ανάσταση κάθε εσταυρωμένου πολίτη.
Στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο μας, όπου κουμάντο φαίνεται να κάνει ο διάβολος (εξού και κοσμοκράτωρ), οι νεοταξίτικες μάσκες φορέθηκαν κυριολεκτικώς, δηλαδή ορατώς, αλλά οι σατανικές μάσκες έπεσαν μεταφορικώς, δηλαδή αοράτως.
«Αόρατος εχθρός» δεν αποκαλείται μόνο ο κορωνοϊός, αλλά πρωτίστως ο διάβολος. Εξού και ο χαιρετισμός προς την Θεοτόκο:
«αοράτων εχθρών αμυντήριον».
Με όσα έχουν τολμήσει να υλοποιήσουν σε βάρος των λαών οι σφουγγοκωλάριοι του διαβόλου, δηλ. οι δαιμονικές λεγεώνες των κυβερνητικών μαριονετών, τα αόρατα αρχίζουν σιγά-σιγά και αναποδογυρίζουν σε ορατά.
Κι όταν συνειδητοποιήσουμε ποιος μας πολεμά αλλά και ποιον Αόρατο Φίλο και Σύμμαχο* έχουμε στο πλευρό μας –αρκεί να Τον φωνάξουμε διά της θεοφιλούς μετανοίας–, η παγκόσμια υγειονομική δικτατορία, όπως και κάθε άλλη παράλληλη ή υπερκείμενη δικτατορία θα αποτελέσει μακάβριο παρελθόν, διδακτέα ύλη για τις μελλοντικές γενεές.
Τότε ακριβώς, το παιχνίδι θα έχει γυρίσει ανάποδα, δηλαδή το νεοταξίτικο βασανιστήριο του διαβόλου θα το διαδεχθεί η μεγαλειώδης νίκη του Θεανθρώπου!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου