Το πραξικόπημα επεκτείνεται

Η πραγματικά επιχειρούμενη αλλαγή στην νομοθεσία για την διασπορά ψευδών ειδήσεων δεν περιορίζεται απλώς στην προσθήκη της περίπτωσης περί δημόσιας υγείας.

Το άρθρο πριν την επικείμενη αλλαγή έχει ως εξής:

Άρθρο 191 Π.Κ.

«Διασπορά ψευδών ειδήσεων

1. Όποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις με αποτέλεσμα να προκαλέσει φόβο σε αόριστο αριθμό ανθρώπων ή σε ορισμένο κύκλο ή κατηγορία προσώπων, που αναγκάζονται έτσι να προβούν σε μη προγραμματισμένες πράξεις ή σε ματαίωσή τους, με κίνδυνο να προκληθεί ζημία στην οικονομία, στον τουρισμό ή στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή να διαταραχθούν οι διεθνείς της σχέσεις, τιμωρείται με φυλάκιση έως τρία έτη ή χρηματική ποινή.
2. Όποιος από αμέλεια γίνεται υπαίτιος της πράξης της προηγούμενης παραγράφου τιμωρείται με χρηματική ποινή ή παροχή κοινωφελούς εργασίας.»

 

Το άρθρο στο συγκεκριμένο εδάφιό του στην προτεινόμενη νέα του μορφή, βάσει δημοσιευμάτων έχει ως εξής:

«Όποιος δημόσια ή μέσω του διαδικτύου διαδίδει ή διασπείρει με οποιονδήποτε τρόπο ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία, στην αμυντική ικανότητα της χώρας ή στη δημόσια υγεία τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον τριών μηνών και χρηματική ποινή. Εάν η πράξη τελέστηκε επανειλημμένα μέσω του Tύπου ή μέσω διαδικτύου, ο υπαίτιος τιμωρείται με φυλάκιση τουλάχιστον έξι μηνών και χρηματική ποινή.»

Η ουσιαστική αλλαγή βρίσκεται στο κριτήριο:

(α) «ψευδείς ειδήσεις με αποτέλεσμα να προκαλέσει φόβο σε αόριστο αριθμό ανθρώπων ή σε ορισμένο κύκλο ή κατηγορία προσώπων, που αναγκάζονται έτσι να προβούν σε…»,

που αντικαθίσταται από το κριτήριο:

(β) «ψευδείς ειδήσεις που είναι ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο…».

Στην πρώτη περίπτωση το κριτήριο αφορά ένα υπό διερεύνηση γεγονός, το «αποτέλεσμα», γεγονός το οποίο χρήζει τεκμηρίωσης, ενώ στην δεύτερη περίπτωση το κριτήριο «είναι ικανές» επαφίεται ως προς την διαπίστωση της εκπλήρωσής του στην αποκλειστική κρίση του δικαστηρίου χωρίς να είναι υποχρεωμένο να την τεκμηριώσει παρά μόνο αοριστόλογα και προσχηματικά, χωρίς καν να είναι απαραίτητο να έχουν προκληθεί έως εκείνη την στιγμή ανησυχίες ή φόβος κλπ, αρκεί να υποθέσει ο προφήτης δικαστής ότι κάποια στιγμή μπορεί να προκληθούν αυτά τα αποτελέσματα. 

Στα δε επίμαχα θέματα αιχμής που απασχολούν την χώρα, όπως τα δημοσιονομικά και τα υγειονομικά, το σκεπτικό των δικαστηρίων κατά κανόνα δέχεται ως δεδομένο ότι οι θέσεις της κυβέρνησης είναι αυτονοήτως ορθές και δεν χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης οπότε κάθε αντίθετη άποψη θεωρείται ψευδής. Ο απόλυτος σκοταδισμός.

Έστω ότι κάποιος ισχυριστεί δημοσίως ότι:

«Η διαχείριση της πανδημίας είναι πολιτικά και επιστημονικά απαράδεκτη, οι υποχρεωτικότητες που επιβάλλονται είναι καταχρηστικές διότι στηρίζονται στην ψευδοεπιστήμη των τηλεμαϊντανών και η πράξη αδειοδότησης εμβολίων πειραματικών με υποκαταγραφόμενες παρενέργειες σε μία επιδημία με υπερκαταγραφόμενους θανάτους, είναι μία εγκληματική πράξη».

Τότε το δικαστήριο αρχικά θα αποφανθεί ότι αυτές οι δηλώσεις είναι ψευδείς, αφού θεωρεί ότι έρχονται σε αντίθεση με την ιατρική επιστήμη, συνεπώς δεν χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.

Τότε θα μπορούσε ακόμα και να επικαλεστεί το φαινόμενο της πεταλούδας (όπου το πέταγμα μιάς πεταλούδας στην Κίνα θα μπορούσε να προκαλέσει τυφώνα στην άλλη πλευρά του πλανήτη) και να ισχυριστεί ότι κατά την υποκειμενική γνώμη του δικαστηρίου που την επικυρώνει η θεσμική του εξουσία, η θεωρία μεν του χάους προβλέπει το φαινόμενο της πεταλούδας, αλλά η δική του κρίση προβλέπει κάτι πολύ πιο πιθανό, στο οποίο και θα καταλήξει αμέσως μετά, δηλαδή ότι ορθώς τελικά κρίνει ότι αυτές οι δηλώσεις του κατηγορούμενου «είναι όντως ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην δημόσια υγεία».

Και θα μπορούσε να φέρει σαν παράδειγμα τον κλητήρα του δικαστηρίου και την ξαδέλφη του κλητήρα, που εξέφρασαν με αγωνία την ανησυχία και τον φόβο τους όταν διάβασαν στο διαδίκτυο αυτές τις δηλώσεις.

Βάσει αυτής της κρίσης του το δικαστήριο θα καταδικάσει τον κατηγορούμενο ασκώντας τρομοκρατία που θα επιφέρει σταδιακά την αυτολογοκρισία και την φίμωση των πολιτών.

Έστω όμως ότι κάποιος άλλος ισχυριστεί δημοσίως ότι:

«Όπως ακριβώς συνέβη με τις κατάπτυστες δανειακές συμβάσεις της Ελλάδας από επίορκες κυβερνήσεις και τα μνημόνια που επακολούθησαν, το ίδιο εξακολουθεί να συμβαίνει και σήμερα όπου η κυβέρνηση επικυρώνει σιωπηρά όλες τις νομικά ελαττωματικές προηγηθείσες δανειακές συμβάσεις, δεν καταργεί την μνημονιακή ΑΑΔΕ, και συνεχίζει και ολοκληρώνει την ολική οικονομική ισοπέδωση της Ελλάδος και των Ελλήνων και την ευτελή εκποίηση της δημόσιας περιουσίας όπως και της ΔΕΗ».

Τότε το δικαστήριο αρχικά θα αποφανθεί ότι αυτές οι δηλώσεις είναι ψευδείς, αφού θεωρεί ότι έρχονται σε αντίθεση με την επιστήμη των οικονομικών και τις ανάγκες της εθνικής οικονομίας, συνεπώς δεν χρήζουν περαιτέρω διερεύνησης.

Στην συνέχεια με το ίδιο πάλι σκεπτικό όπως στον προηγούμενο κατηγορούμενο, θα καταλήξει στο ότι ορθώς τελικά κρίνει ότι αυτές οι δηλώσεις του δεύτερου κατηγορούμενου «είναι όντως ικανές να προκαλέσουν ανησυχίες ή φόβο στους πολίτες ή να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κοινού στην εθνική οικονομία». 

Και θα μπορούσε να φέρει σαν παράδειγμα τον κύριο Μήτσο και την γυναίκα του που έχουν το κυλικείο του δικαστηρίου, που εξέφρασαν με αγωνία την ανησυχία και τον φόβο τους όταν διάβασαν αυτές τις αιρετικές ψευδείς δηλώσεις αναφωνώντας «πω πωωω τι γράφει εδώ!».

Βάσει αυτής της κρίσης του το δικαστήριο θα καταδικάσει και τον δεύτερο κατηγορούμενο ασκώντας πάλι τρομοκρατία, που θα επιφέρει και σε αυτό το θέμα την σταδιακή αυτολογοκρισία και την φίμωση των πολιτών.

Η πολιτική ορθότητα χρησιμοποιεί ανάλογη μεθοδολογία τρομοκράτησης που επίσης επιφέρει την αυτολογοκρισία και την φίμωση των πολιτών.

Συνεπώς η εμβέλεια της πολιτικής ορθότητας διευρύνεται προς δόξαν του δημοκρατικότατου οργουελισμού.

Από την μία φιμώνουν τους πολίτες και από την άλλη διευρύνουν την νομική ασυλία και την απαλλαγή από το αυτόφωρο συγκεκριμένων ομάδων που έχουν μερίδιο στην εφαρμογή της κρατικής πανδημικής ατζέντας. Πιο εύγλωττη δεν θα μπορούσε να είναι η κατάσταση.

Αυτό είναι το νέο πολιτικό σύνθημα της εποχής μας: «Θα σας καταστρέψουμε και εξαθλιώσουμε οικονομικά, κοινωνικά και εθνικά έως αυτοκτονίας, θα σας εμβολιάσουμε σαν ζώα εκτροφής στην φάρμα μας με εμβόλια Φρανκενστάιν για να πετύχουμε κάτι που δεν σας λέμε τι πραγματικά είναι, και δεν θα βγάλετε ούτε κιχ».

Το πνεύμα μιάς βάρβαρης, υπανάπτυκτης, ψυχανώμαλης, αδίστακτης χούντας διαπνέει την δημόσια ζωή των χωρών που οι κυβερνήσεις τους έχουν γίνει οι υπηρέτες της. 

Διευκρίνιση: Τίποτα από τα γραφόμενα στο παρόν κείμενο, σε ιατρικό, πολιτικό ή άλλο επίπεδο, μην το δεχθείτε ως ορθό απλώς επειδή το διαβάσατε. Η ανάγνωση του κειμένου αυτού γίνεται υπό την  αποκλειστική σας ευθύνη, βασιζόμενοι στην κρίση σας και με την παρότρυνσή προς εσάς να το εξετάσετε, να το μελετήσετε και να το διασταυρώσετε με άλλες πηγές πληροφόρησης. Για την ιατρική πληροφόρηση και καθοδήγησή σας θεωρητικά αρμόδιος είναι ο ιατρός σας και για την πολιτική και οικονομική σας πληροφόρηση όποιος άλλος νομίζετε ότι πρέπει να είναι.