Στις 22 Ιανουαρίου, στον Λευκό Οίκο, οι τρεις τους παρουσίασαν το σχέδιό τους στον πρόεδρο, που το αποδέχτηκε. Αμέσως –αναφέρουν οι Τάϊμς της Νέας Υόρκης- «ο κ. Πενς κάλεσε τον Γκουάϊντο στο τηλέφωνο και του είπε ότι οι ΗΠΑ θα τον στήριζαν αν διεκδικούσε την προεδρία.»
Ο αντιπρόεδρος Πενς μετέδωσε στην συνέχεια ένα βιντεοσκοπημένο μήνυμα στην Βενεζουέλα, με το οποίο καλούσε τους διαδηλωτές «να κάνουν να ακουστεί αύριο η φωνή τους», διαβεβαιώνοντάς τους «εξ ονόματος τους Προέδρου Τραμπ και του αμερικανικού λαού: estamos con ustedes, είμαστε μαζί σας όσο δεν έχει αποκατασταθεί η Δημοκρατία» και χαρακτηρίζοντας τον Μαδούρο ως «έναν δικτάτορα, που ποτέ δεν κατέλαβε την προεδρία σe ελεύθερες εκλογές.»
Αυτά τα παρασκήνια αποκαλύπτουν ότι οι σχετικές πολιτικές αποφάσεις ελήφθησαν στις ΗΠΑ εξ αρχής από το «Βαθύ Κράτος», το
υποχθόνιο κέντρο της πραγματικής εξουσίας , των οικονομικών, χρηματοπιστωτικών και στρατιωτικών ολιγαρχιών. Αυτές αποφάσισαν να ανατρέψουν το κράτος της Βενεζουέλας. Χώρας που διαθέτει, εκτός από μεγάλα αποθέματα πολύτιμων ορυκτών, τον μεγαλύτερο στον κόσμο πετρελαϊκό πλούτο, αποθέματα που υπολογίζονται σε 300 δισεκατομμύρια βαρέλια πετρελαίου, έξη φορές μεγαλύτερα από των ΗΠΑ.
Για να απελευθερωθεί από το δόκανο των κυρώσεων, που φθάνουν στο σημείο να εμποδίζουν την Βενεζουέλα να εισπράττει το αντίτιμο του πετρελαίου που πουλάει στις ΗΠΑ, το Καράκας αποφάσισε να τιμολογεί τις πωλήσεις του πετρελαίου του όχι πλέον σε δολάρια, αλλά σε κινεζικά γιουάν. Ο ελιγμός αυτός βάζει σε κίνδυνο την μεγάλη πέραση των πετροδολαρίων. Εξ ού και η απόφαση των αμερικανικών ολιγαρχιών να επισπεύσουν τις διαδικασίες ανατροπής του κράτους της Βενεζουέλας και να κατακτήσουν τον πετρελαϊκό πλούτο της, που τους είναι άμεσα απαραίτητος -όχι σαν πηγή ενέργειας των ΗΠΑ, αλλά σαν στρατηγικό εργαλείο, ελέγχου της διεθνούς αγοράς ενέργειας, στην αντιρωσική και αντικινεζική εκστρατεία τους.
Προς αυτόν τον στόχο, με τις κυρώσεις και τα σαμποτάζ, είχε επιδεινωθεί στην Βενεζουέλα η έλλειψη αγαθών πρώτης ανάγκης, για να πυροδοτηθεί η λαϊκή δυσφορία. Ταυτόχρονα ενίσχυσαν την διείσδυση των αμερικανικών ΜΚΟ. Για παράδειγμα η (διάσημη από την δράση της στην Ουκρανία;) αμερικανική NED, η Εθνικό ΄Ιδρυμα για την Δημοκρατία, χρηματοδότησε μέσα σε ένα χρόνο στην Βενεζουέλα, 40 προγράμματα για «την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της Δημοκρατίας», με δεκάδες ή εκατοντάδες χιλιάδες δολάρια το κάθε ένα.
Καθώς η κυβέρνηση εξακολουθεί να διαθέτει την υποστήριξη της πλειοψηφίας, κάποιες μεγάλες προβοκάτσιες σίγουρα προετοιμάζονται για να πυροδοτήσουν ένα εμφύλιο πόλεμο στο εσωτερικό και να ανοίξουν τον δρόμο σε μιαν επέμβαση από το εξωτερικό. Με την συνενοχή της Ευρωπαϊκής ΄Ενωσης, η οποία, αφού μπλοκάρισε στο Βέλγιο κρατικά κεφάλαια της Βενεζουέλας ύψους 1.200 εκατομμυρίων δολαρίων, απεύθυνε τελεσίγραφο στο Kαράκας με προθεσμία οκτώ ημερών για την διεξαγωγή νέων εκλογών. Ενέργειες της Φεντερίκας Μογκερίνι (υπεύθυνης για την Εξωτερική Πολιτική της Ε.Ε.), της ίδιας που πέρυσι αρνήθηκε την πρόσκληση Μαδούρο να πάει να εποπτεύσει τις προεδρικές εκλογές στην Βενεζουέλα…
*Πηγή: Manlio Dinucci, Comité Valmy, mardi 29-1-2019
**Μετάφραση: Μιχαήλ Στυλιανού
πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου