Τα εκπαιδευτικά «ριζώματα» της σπαστικής αριστεράς

Του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Έπειτα από όσα «ωραία και πρωτοποριακά» έχουμε θαυμάσει ήδη περί έμφυλων ταυτοτήτων στα σχολεία, ο υπουργός παιδείας κ. Γαβρόγλου,  δε σταματά να μας εκπλήσσει. Τι και αν διαμαρτύρεται η πανελλήνια Ένωση Φιλολόγων και ιστορικών για την πλήρη αλλοίωση των σχολικών βιβλίων της ιστορίας; Τι και αν το μάθημα των Θρησκευτικών υποβαθμίζεται σε θρησκειολογία, ο υπουργός με το παχύ μουστάκι-βουρτσάκι συνεχίζει ακάθεκτος τη διάλυση της εθνικής παιδείας.

Πρόσφατα ανακοίνωσε τα σχέδια της κυβέρνησης των Συριζανέλ για την εκπαίδευση. Μεταξύ αυτών σχεδιάζεται και η υποχρεωτική εγγραφή των νηπίων τεσσάρων ετών σε προ-προνηπιακό τμήμα, νωρίτερα δηλαδή από το σύνηθες. Όπως επίσης προωθείται και η γενίκευση του θεσμού των ολοήμερων σχολείων.

Κατά αρχάς θέλω να εκφράσω την έντονη διαφωνία μου για τα τέσσερα χρόνια! Τα βρίσκω πολλά! Άκου λέει τεσσάρων χρονών! Στην ηλικία αυτή τα παιδιά έχουν αρχίσει ήδη να γαμπρίζουν και να βγάζουν τρίχες. Αντί αυτού προτείνω στον υπουργό μια «ριζοσπαστική» ιδέα, εφόσον όπως είναι γνωστό του αρέσουν πολύ οι σπαστικές ρίζες. Η πρόταση μου, λοιπόν, είναι, να στέλνει ειδικές επιτροπές παιδοσυλλεκτών στα μαιευτήρια και μόλις θα βγαίνει η λεχώνα για να πάει στο σπίτι, να την αρπάζουν και να την υποχρεώνουν να κάνει εγγραφή του βρέφους. Όταν το παιδί θα γίνεται έξι μηνών, θα τους το φέρνει η ίδια στο προ-προ-προ-προνήπιο, μαζί με ένα πακέτο πάνες! Πρέπει με απλά λόγια να μυηθούν στην λογική του Ηρώδη. Έτσι γίνονται οι σωστές δουλειές και με γερή βάση. Διότι το ζήτημα είναι, να μπαίνουν τα παιδιά από μικρά στο χυτήριο της νεοταξικής κατήχησης, όσο είναι ακόμα εύπλαστα. Αν βγάλουν δόντια είναι πλέον αργά. Πρέπει για αυτό να

τους αφαιρεθούν και άλλα χρόνια από την ανέμελη παιδικότητά τους. Να τους αφαιρεθεί επιπλέον χρόνος από την, έτσι και αλλιώς, σύντομη ζωή τους χωρίς δασκάλους και κανόνες, ώστε να μορφοποιηθούν από την πολιτική ορθότητα μέσα στο καλούπι των μελλοντικών πειθήνιων υπηκόων που θέλουν να φτιάξουν. 

Όσον αφορά δε τα ολοήμερα σχολεία διαφωνώ ως προς τις ώρες! Προτείνω για λόγους κοινωνικούς και ανθρωπιστικούς, να απαλλάξουν τους φτωχούς γονείς από το βάρος των εξόδων διατροφής των παιδιών τους, κάνοντας το σχολείο όχι ολοήμερο, αλλά 24 ωρο και πενθήμερο! Οι μαθητές να μένουν στο σχολείο το βράδυ και να πηγαίνουν στο σπίτι μόνο το σαββατοκύριακο. Κάτι δηλαδή, σαν οικοτροφείο. Με αυτό τον τρόπο και μακριά από την κακή επιρροή των γονιών τους, οι μαθητές θα γίνουν σωστοί γενίτσαροι του κράτους στο οποίο θα ανήκουν από τη γέννηση τους. Διότι, όπως στα χρόνια της φεουδαρχίας οι μικροί δουλοπάροικοι ανήκαν στον αφέντη του φέουδου και όχι στους γονείς τους, έτσι και τώρα τα παιδιά είναι κτήμα του κράτους. Άλλωστε, οι ιδεολογικοί πρόγονοι των κυβερνώντων της «ριζοσπαστικής» αριστεράς, γνωρίζουν καλά από παιδομαζώματα. Στο σχολείο--«στρατώνα» θα μπορούν να μελετούν τον Μάρξ και τον Λένιν, να τραγουδούν τον ύμνο της Διεθνούς, να εμβαθύνουν στο Κοράνι, να μάθουν να αποστρέφονται την ιστορία και την πατρίδα τους, να καίνε σημαίες, να ενημερώνονται για τις στάσεις του Kamasutra και για τη σχετικότητα των δύο φύλων.

Εν κατακλείδι, λοιπόν, από τη μια βλέπουμε να ανεβαίνει διαρκώς το όριο της ηλικίας για τη συνταξιοδότηση των ηλικιωμένων, μπας και πεθάνουν κάμποσοι και τις γλυτώσουν, ενώ από την άλλη, κατεβαίνει το όριο της ηλικίας των παιδιών για την εισαγωγή τους στο «κατηχητήριο». Κάπως έτσι χτίζεται μεθοδικά και πετραδάκι -πετραδάκι το νεοταξικό και αεθνικό προλεταριάτο του μέλλοντος υπό την εξουσία μιας οικονομικής παγκόσμιας κυβέρνησης..

πηγή