Η αποκάλυψη της τραπεζικής απάτης

Δεν πληρώνω πια τόκους, εκτός εάν μου αποδείξουν πως μου έχουν δανείσει νόμιμα, πραγματικά χρήματα και όχι αέρα – ενώ, όπως γνωρίζω, οι τράπεζες δεν έχουν κόστος αναχρηματοδότησης των δανείων, οπότε δεν δικαιούνται τόκους

«Για πρώτη φορά ένα χρηματοπιστωτικό ίδρυμα, η Τράπεζα της Αγγλίας, αποδέχεται δημόσια τη δημιουργία του χρήματος από το πουθενά – ενώ μέλει να αποδειχθεί εάν είχε δίκιο ο Ford όταν είπε πως, όταν οι άνθρωποι μάθουν το μυστικό, την επόμενη ημέρα το πρωί θα ξεσπάσει επανάσταση«. .

Άρθρο

Παρά το ότι έχουμε αναλύσει πολλές φορές τη δημιουργία χρημάτων από το πουθενά, με βάση την οποία τεκμηριώνεται απόλυτα ο τοκογλυφικός χαρακτήρας των τραπεζών, αφού εισπράττουν επιτόκια πάνω από το 200-300% επί των χρημάτων που πραγματικά διαθέτουν (ανάλυση), εκπλαγήκαμε από την αφοπλιστική, αντίστοιχη ερμηνεία της κεντρικής τράπεζας της Αγγλίας (BoE) – το σύνδεσμο για την οποία παραθέτουμε εδώ (Link), μαζί με τα ενημερωτικά βίντεο που περιέχει.

Η αιτία της έκπληξης μας ήταν το ότι, για πρώτη φορά παραδέχθηκε επίσημα ένα σοβαρότατο χρηματοπιστωτικό ίδρυμα τη μεγάλη απάτη – ενώ

ο αμερικανός επιχειρηματίας Henry Ford είχε πει την οδυνηρή δεκαετία του 1930 πως, «Εάν οι άνθρωποι κατανοήσουν πώς λειτουργεί το νομισματικό μας σύστημα, θα ξεσπάσει επανάσταση – και μάλιστα ήδη το επόμενο πρωί» (στο τέλος του άρθρου θα προσθέσουμε τους συνδέσμους μερικών αναλύσεων μας από το παρελθόν, σχετικά με το θέμα).

Η Τράπεζα της Αγγλίας λοιπόν επεξηγεί, με μία εντυπωσιακά σαφή αναφορά της ότι, οι βασικές απόψεις των περισσοτέρων ανθρώπων, σε σχέση με το νομισματικό μας σύστημα, είναι εντελώς εσφαλμένες. Ειδικότερα πως τα «χρήματα χωρίς αντίκρισμα», τα οποία χρησιμοποιούμε σήμερα, δεν είναι τίποτα άλλο, από «υποσχετικές πληρωμών» – ενώ οι εμπορικές τράπεζες τα δημιουργούν από το πουθενά, με το πάτημα ενός κουμπιού, απλά και μόνο με την παροχή δανείων.

«Το αντίκρισμα, η κάλυψη καλύτερα αυτών των χρημάτων, εξασφαλίζεται αποκλειστικά και μόνο από την εμπιστοσύνη των Πολιτών – από το ότι γίνονται αποδεκτά από τους ανθρώπους, για την ανταλλαγή αγαθών και υπηρεσιών«, αναφέρει χαρακτηριστικά η κεντρική τράπεζα – ενισχύοντας τη θέση μας περί «πλήρους χρήματος» (ανάλυση), εάν δεν θέλουμε να καταρρεύσει ξαφνικά ολόκληρο το σύστημα.

Ενισχύει επίσης την άποψη μας, σύμφωνα με την οποία σε χώρες, όπως η Ελλάδα, δεν είναι η ρευστότητα αυτό που λείπει για να διενεργηθούν επενδύσεις και να ακολουθήσει η ανάπτυξη (χωρίς την οποία δεν υπάρχει μέλλον), αλλά οι φερέγγυοι οφειλέτες – γεγονός που προκλήθηκε σκόπιμα από το ΔΝΤ, σε συνεργασία με την πολιτική και οικονομική, «μίζερη» ελίτ της πατρίδας μας (Η δολοφονία της Ελλάδας).

«Υπάρχουν τρεις βασικές ομάδες χρημάτων: το συνάλλαγμα (μετρητά), τα πιστωτικά υπόλοιπα στους λογαριασμούς των τραπεζών, καθώς επίσης οι ρεζέρβες των κεντρικών τραπεζών. Όλα αυτά είναι ουσιαστικά υποσχετικές πληρωμών, χρεωστικά γραμμάτια δηλαδή του ενός τομέα στον άλλο. Τα περισσότερα χρήματα που κυκλοφορούν στη σύγχρονη οικονομία υπάρχουν με τη μορφή των τραπεζικών καταθέσεων, οι οποίες δημιουργούνται από το πουθενά, από τις ίδιες τις εμπορικές τράπεζες«, αναφέρει στη συνέχεια η Τράπεζα της Αγγλίας – ενώ οφείλουμε να υπενθυμίσουμε πως οι εμπορικές τράπεζες είναι τα πολλά μικρά «τυπογραφεία χρήματος», ενώ οι κεντρικές τα μεγάλα τυπογραφεία.

Πρόκειται λοιπόν για την ελλειμματική, την εσφαλμένη σε μεγάλο βαθμό κατανόηση του θέματος, με βάση την οποία όταν μιλάμε για χρήματα πιστεύουμε πως πρόκειται για αγαθά περιορισμένης ποσότητας, όπως η βενζίνη ή τα τρόφιμα! Μόνο και μόνο για το λόγο αυτό πιστεύουμε τους ισχυρισμούς, σύμφωνα με τους οποίους δεν υπάρχουν αρκετά χρήματα για κοινωνικές παροχές – ή το ότι, τα υψηλά δημόσια χρέη είναι ανήθικα. Όπως γράφει δε η βρετανική Guardian, «Η Τράπεζα της Αγγλίας παραδέχθηκε αυτή την εβδομάδα πως τίποτα από όλα αυτά δεν ισχύει«.

Με βάση τα παραπάνω, το να πουλάει (ιδιωτικοποιεί) ένα κράτος τη δημόσια περιουσία του, έναντι χρημάτων χωρίς αντίκρισμα, είναι κάτι περισσότερο από ανόητο – όπως έχουμε αναφέρει πολλές φορές στο παρελθόν.

Η απορία βέβαια των περισσοτέρων είναι το γιατί η Τράπεζα της Αγγλίας παραδέχθηκε την απάτη σήμερα. Φυσικά ένας από τους λόγους είναι πως πρόκειται για μία εξόφθαλμη αλήθεια, η οποία δεν μπορεί πια να κρυφτεί. Ένας άλλος είναι το ότι, «συνελήφθηκε» να συμμετέχει στην παραποίηση των επιτοκίων (σκάνδαλο Libor), μαζί με πολλές άλλες τράπεζες (Deutsche Bank κλπ.) – γεγονός εξαιρετικά επιβαρυντικό για έναν τέτοιο δημόσιο οργανισμό.

Ένας επόμενος είναι το ότι, η βασική υποχρέωση μίας κεντρικής τράπεζας έγκειται στο να διατηρεί το χρηματοπιστωτικό σύστημα σε λειτουργία – κάτι που σήμερα τείνει να ξεφύγει από τον έλεγχο (ανάλυση), ειδικά στη Μ. Βρετανία, στα θεμέλια της οποίας ελλοχεύει μία τραπεζική βόμβα μεγατόνων.

Θα μπορούσαν φυσικά να υπάρχουν πολλοί άλλοι λόγοι, χωρίς να αλλάζει το γεγονός ότι η αποκάλυψη αυτή, από πολιτικής πλευράς, αποτελεί ένα τεράστιο ρίσκο – επειδή τα επακόλουθα, οι συνέπειες καλύτερα για τις εμπορικές τράπεζες, καθώς επίσης για τις ανθρώπινες κοινωνίες ίσως αποδειχθούν καταστροφικές, προκαλώντας μεταξύ άλλων τις επαναστάσεις και τις εξεγέρσεις που είχε προβλέψει ο Ford.

Πόσο μάλλον όταν διαπιστώσουν οι Πολίτες ότι ακόμη και σε κράτη, όπως η Γερμανία, το σύνολο των σημερινών χρεών τους προέρχεται σχεδόν εξ ολοκλήρου από τόκους – εάν μετρήσει κανείς τους τόκους που πληρώθηκαν για μία συγκεκριμένη περίοδο (στη Γερμανία τα τελευταία 40 έτη περίπου).

.

Ο ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΤΡΑΠΕΖΙΚΩΝ ΘΥΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΑΥΣΤΡΙΑΣ

“Εάν συνειδητοποιήσουμε ότι, η άνοδος της δύσης, η ανάπτυξη και η πρόοδος της, στηρίχθηκε στο τραπεζικό σύστημα, στην πίστωση καλύτερα, με την ταχυδακτυλουργική δημιουργία νέων χρημάτων από το πουθενά, ενδεχομένως να καταλάβουμε πως τα θεμέλια, επάνω στα οποία οικοδομούμε αδιάκοπα το μέλλον μας, δεν είναι τόσο σίγουρα, όσο νομίζουμε. Ίσως δε κάποια στιγμή να πάψει ο πλανήτης να ανταλλάσσει τα χωρίς αντίκρισμα χρήματα, με τα «πραγματικά» προϊόντα της φύσης και με την εργασία, σε μη ισορροπημένες, «χειραγωγημένες» ισοτιμίες”. 

Οι φόβοι των λαϊκών εξεγέρσεων, για τις οποίες προειδοποίησε ο Ford, ενισχύονται από τις κινήσεις των Αυστριακών Πολιτών, οι οποίοι κατηγορούν τις τράπεζες για τις τοκογλυφικές πρακτικές τους – επίσης για το ότι θέτουν σε κίνδυνο, με την ανευθυνότητα τους, ολόκληρο τον πλανήτη. Υπενθυμίζουμε εδώ ότι,  η χώρα μαστίζεται από μία τεράστια τραπεζική κρίση, η οποία διατηρείται ακόμη μυστική – όπως επίσης η Ιρλανδία, η Δανία, η Ιταλία, η Ολλανδία, η Ισπανία, η ΕΕ ολόκληρη, η Κίνα, οι Η.Π.Α. κλπ.

Συνεχίζοντας, έχει δημιουργηθεί στην Αυστρία ένας σύνδεσμος, ο οποίος προγραμματίζει την κατάθεση μίας συλλογικής αγωγής εναντίον των εγχωρίων τραπεζών. Σύμφωνα με τη θέση του, όλες οι δανειακές συμβάσεις των τραπεζών βασίζονται στην απάτη, καθώς επίσης στην παραπλάνηση των Πολιτών με ψεύτικα στοιχεία. Ειδικότερα τα εξής:

.

(α) Απάτη: Κατά την άποψη του συνδέσμου, οι τράπεζες δεν έχουν κανένα κόστος αναχρηματοδότησης τους, παρά το ότι ισχυρίζονται το αντίθετο – αφού για κάθε 100 € δάνειο που παρέχουν, διαθέτουν μόλις 1 € ως εγγύηση στην ΕΚΤ.

Στον Πίνακα Ι που ακολουθεί φαίνονται τα ελάχιστα αποθεματικά (reserve requirement) τα οποία οφείλουν να έχουν οι τράπεζες στην κεντρική, για την εγγύηση των δανείων που παρέχουν, σε ορισμένες περιοχές του πλανήτη:

.

ΠΙΝΑΚΑΣ Ι: Ελάχιστα αποθεματικά κεφάλαια εμπορικών τραπεζών στις κεντρικές

Περιοχή	Ελάχιστο αποθεματικό
Ευρωζώνη	1%
Η.Π.Α.	10%
Κίνα	20%
Ελβετία	2,5%

Σημείωση: Στη Μ. Βρετανία, στον Καναδά, στη Ν. Ζηλανδία, στην Αυστραλία και στη Σουηδία δεν απαιτούνται ελάχιστα αποθεματικά (πηγή).

.

(β)  Παραπλάνηση: Ο σύνδεσμος εφιστά την προσοχή στο σκανδαλώδες γεγονός ότι, οι τράπεζες έχουν παραποιήσει, έχουν πλαστογραφήσει καλύτερα όλα τα σημαντικά βασικά επιτόκια, όπως το Libor και το Euribor – οπότε η παροχή δανείων που στηρίζεται σε αυτά τα «επιτόκια», είναι παράνομη.

«Είμαστε όλοι θύματα των τοκογλύφων, το κράτος επίσης» είπε χαρακτηριστικά ένας από τους συνιδρυτές του συνδέσμου δανειοληπτών (Kreditopferverein) της Αυστρίας – κάτι που θα έπρεπε να βρει «μιμητές» και στην Ελλάδα όπου, εκτός από την εγκληματική χρεοκοπία και τη δολοφονία της, υπάρχουν χιλιάδες θύματα των τραπεζών, ειδικά στον τομέα των ενυπόθηκων δανείων και των κατασχέσεων της ακίνητης περιουσίας.

«Ο παραλογισμός του έντοκου δανειακού συστήματος, ο οποίος οδηγεί ανθρώπους και κράτη στην καταστροφή, πρέπει να σταματήσει”, συμπλήρωσε ο συνιδρυτής του συνδέσμου, ο οποίος είναι καθηγητής οικονομικών στο πανεπιστήμιο της Βιέννης.

.

ΟΙ ΘΕΣΕΙΣ ΤΟΥ ΣΥΝΔΕΣΜΟΥ

Τις τελευταίες δεκαετίες, το συντριπτικά μεγαλύτερο μέρος των χρημάτων δημιουργείται από τις ιδιωτικές εμπορικές τράπεζες, όταν δίνουν δάνεια στα κράτη, στις επιχειρήσεις και στα νοικοκυριά.

Κάθε φορά που κάποιος υπογράφει ένα δανειακό συμβόλαιο, συνήθως έναντι εμπράγματων εγγυήσεων, δημιουργούνται λογιστικά χρήματα από το πουθενά – με το απλό πάτημα ενός πλήκτρου στον υπολογιστή. Τα «χρήματα» αυτά δεν είναι τίποτα άλλο από ένα απλό «γραμμάτιο» – από μία υποσχετική πληρωμής της τράπεζας, χωρίς καμία εγγύηση.

Όταν εξοφλείται το δάνειο, τα λογιστικά χρήματα αποσύρονται από την κυκλοφορία – καίγονται, όπως λέγεται χαρακτηριστικά. Εν τούτοις, απέναντι στις δανειακές απαιτήσεις, δημιουργούνται επί πλέον απαιτήσεις τόκων, για την εξυπηρέτηση των οποίων χρειάζεται ένα καινούργιο δάνειο – γεγονός που θέτει σε λειτουργία ξανά τον κύκλο δημιουργίας νέων χρημάτων. Εκτός αυτού, οι δανειολήπτες υποχρεώνονται πολλές φορές να αποδεχθούν παράνομες συμφωνίες επιτοκίων.

Με την παραποίηση των διατραπεζικών επιτοκίων (Euribor, Libor), στα οποία στηρίζονται χρηματοπιστωτικές συναλλαγές ύψους πολλών τρισεκατομμυρίων, οι συμφωνίες αυτές βασίζονται σε σκόπιμα παραπλανητικά και εσφαλμένα στοιχεία – οπότε είναι ουσιαστικά άκυρες. Απλούστερα, τα δανειακά συμβόλαια που υπογράφουν οι πελάτες των τραπεζών στηρίζονται στο Euribor (Libor εκτός Ευρωζώνης), το οποίο όμως στηρίζεται σε απάτη – οπότε δεν είναι νόμιμα.

Περαιτέρω, ενώ ο δανειολήπτης υποχρεώνεται στην παροχή εγγυήσεων πριν από την υπογραφή του δανειακού συμβολαίου οι οποίες, στην περίπτωση που δεν μπορεί να εξυπηρετήσει το δάνειο, κατάσχονται, οι τράπεζες δεν διαθέτουν κανενός είδους εγγυήσεις.

Αντίθετα, διατηρώντας μόλις 1 € εγγύηση στην κεντρική τράπεζα (reserve requirement ή cash reserve ratio), για κάθε 100 € που προσφέρουν, μπορούν να δανείζουν απεριόριστες ποσότητες χρημάτων, χωρίς στην πραγματικότητα να τα έχουν στην κατοχή τους – γεγονός που αποτελεί το «άκρον άωτο» της απάτης (χωρίς να συμπεριληφθεί το ότι, ακόμη και αν δανείζονται από την ΕΚΤ, πληρώνουν μόλις 0,25% επιτόκιο, χρεώνοντας τους πελάτες τους «κατά το δοκούν», από 5-10%),

Οι δανειολήπτες όμως υπογράφουν τα τραπεζικά συμβόλαια, με την εσφαλμένη πεποίθηση ότι, η τράπεζα τους δανείζει τα χρήματα άλλων καταθετών – οπότε νοιώθουν υποχρεωμένοι να το κάνουν.

Όπως πιστεύουν δε, στην περίπτωση που κάποιος αδυνατεί να εξοφλήσει το δάνειο του, δημιουργούνται στην τράπεζα κόστη αναχρηματοδότησης – κάτι που θα έπρεπε να αποδείξουν οι τράπεζες, σύμφωνα με τον Αυστριακό Σύνδεσμο, ιδιαίτερα αυτές που διασώζονται με τα χρήματα των φορολογουμένων Πολιτών (όπως η «Hypo Alpe Adria», για την οποία απαιτούνται πάνω από 26 δις € – μία από τις τράπεζες, από τις οποίες κινδυνεύει να υπερχρεωθεί η Αυστρία).

Ο σύνδεσμος των θυμάτων των τραπεζικών δανείων επιδιώκει την κατάθεση μίας συλλογικής αγωγής 2.000 ατόμων. Επειδή όμως οι συλλογικές αγωγές δεν επιτρέπονται μέχρι στιγμής στην Αυστρία, τα μέλη του αναγκάζονται να καταθέσουν ατομικές αγωγές στα δικαστήρια – βοηθούμενα, όσον αφορά το κόστος, με 400-800 € από το σύνδεσμο.

Στη Γερμανία υπάρχουν επίσης δικηγόροι-ακτιβιστές, οι οποίοι ασχολούνται σοβαρά με το θέμα – έχοντας την πεποίθηση ότι, τα δάνεια είναι αέρας για τις τράπεζες, χωρίς κανένα κόστος. Όσον αφορά τα επιτόκια, είναι κατά τους ίδιους προφανής ο τοκογλυφικός τους χαρακτήρας – οπότε θα έπρεπε να μειωθούν τουλάχιστον κατά 20-40 φορές, έτσι ώστε να είναι πράγματι της τάξης του 8-10%, επί του ποσού που πραγματικά διαθέτουν οι τράπεζες (για κάθε 100.000 € μόλις 1.000 €, οπότε το επιτόκιο θα έπρεπε να υπολογίζεται στα 1.000 € και όχι στα 100.000 €).

πηγή

http://www.analyst.gr/2014/03/23/7211/2/