Συνεχίζοντας, η γερμανική FRAPORT που εξαγόρασε τα αεροδρόμια, για τα οποία στην πραγματικότητα θα πληρώσουμε αντί να πληρωθούμε (άρθρο), δεν έκρυψε καθόλου τα μεγάλα κέρδη που περιμένει από τη λειτουργία τους – υπενθυμίζοντας πως όταν η κυβέρνηση επιχείρησε να αντισταθεί, οι «δανειστές» σταμάτησαν να δίνουν τις δόσεις, έως ότου εγκρίθηκε η πώληση στη γερμανική εταιρεία.
Όσον αφορά δε τη ρητορική υπέρ των «ιδιωτικοποιήσεων», σύμφωνα με την οποία το θέμα είναι να εξασφαλίσει έσοδα η Ελλάδα, καθώς επίσης να αυξήσει την αποτελεσματικότητα των πρώην επιχειρήσεων του δημοσίου επειδή δήθεν οι ιδιώτες είναι καλύτεροι διαχειριστές από το κράτος, αρκεί κανείς να σκεφθεί τα εξής:
«Είναι σωστή η πώληση επιχειρήσεων στη χειρότερη δυνατή χρονική περίοδο μίας χώρας, εν μέσω μίας βαθιάς ύφεσης και μηδενικών μελλοντικών προοπτικών, όσον αφορά την οικονομία της; Μπορεί η πώληση περιουσιακών στοιχείων σε εξευτελιστικά χαμηλές τιμές να βοηθήσει στην επίλυση του προβλήματος των χρεών της; Από πού θα καλυφθούν τα ετήσια έσοδα του προϋπολογισμού από τις κερδοφόρες εταιρείες (μερίσματα), όπως ο ΟΠΑΠ; Εάν από την επί πλέον φορολόγηση τους, όπως κυκλοφορεί για τη χειραγώγηση του όχλου, ποιός θα τις εμποδίσει να έχουν την έδρα τους σε φορολογικούς παραδείσους;«
Περαιτέρω, υπάρχουν προφανώς αρκετές άλλες πολύτιμες δημόσιες επιχειρήσεις, όπως η ΔΕΗ, η ΕΥΔΑΠ και η ΕΥΑΘ, τις οποίες θα αναγκασθεί η Ελλάδα να ξεπουλήσει, αφού δεν της επιτρέπεται να αρνηθεί ακόμη και όταν η τιμή που προσφέρεται είναι εξευτελιστική – ενώ στο τέλος θα υπάρχει μία ή ελάχιστες προσφορές εκ μέρους των αγοραστών, για να διατηρηθεί χαμηλή η τιμή. Η αιτία είναι το ότι, οι «δανειστές» έχουν συμφωνήσει μεταξύ τους σχετικά με το ποιός θα αγοράσει τι, έτσι ώστε να μην προκαλείται ανταγωνισμός και να ανεβαίνουν οι τιμές – όπως συνήθως συμβαίνει με τις κατασχέσεις των σπιτιών ή/και με τις αναθέσεις δημοσίων έργων.
Ακριβώς για το λόγο αυτό γράψαμε πως ο επόμενος αγοραστής θα είναι κάποια γαλλική εταιρεία, μετά κάποια αυστριακή κοκ. – ενώ ακόμη και όταν θα εξαγοράζονται ζημιογόνες επιχειρήσεις του δημοσίου, θα μετατρέπονται πολύ γρήγορα σε κερδοφόρες, μέσω της αύξησης των τιμών πωλήσεως, των απολύσεων, της μείωσης των μισθών κλπ. Για παράδειγμα, τα εισιτήρια των μέσων μαζικής μεταφοράς, η τιμή του νερού, του ηλεκτρικού κοκ. θα εκτοξευθούν στα ύψη – γεγονός που δεν διαφέρει ουσιαστικά από την επί πλέον φορολόγηση των Ελλήνων, αφού έτσι θα μειώνεται το διαθέσιμο εισόδημα τους ανάλογα.
Εκτός αυτού, η αύξηση των παραπάνω τιμών δεν θα κάνει προφανώς πιο ανταγωνιστική την ελληνική οικονομία, αφού θα κλιμακωθεί το κόστος παραγωγής και διάθεσης για τις εγχώριες επιχειρήσεις – κάτι που διαπιστώνεται ήδη από τα διόδια ορισμένων εθνικών οδών, τα οποία είναι απαγορευτικά από τότε που οι δρόμοι δόθηκαν σε ιδιώτες.
Σε κάθε περίπτωση, όλα θυμίζουν την «παλιά καλή αποικιοκρατική εποχή» – αφού οι Γερμανοί και οι σύμμαχοι τους μεταχειρίζονται τους Έλληνες, τους Πορτογάλους κοκ. όπως προηγουμένως οι Βρετανοί τους Ινδούς ή τους Ιρανούς. Ούτε τότε ο στόχος ήταν η αύξηση της ανταγωνιστικότητας των προτεκτοράτων – αλλά, το αντίθετο, η εκβιομηχάνιση τους απαγορευόταν αυστηρά.
Κλείνοντας, κάτω από τις παραπάνω προϋποθέσεις, πόσο μάλλον όταν ολοκληρώθηκε ο αφελληνισμός των τραπεζών με την αλλαγή των διοικήσεων τους, έτσι ώστε να δρομολογηθούν απερίσπαστα οι πλειστηριασμοί και οι κατασχέσεις της ιδιωτικής περιουσίας των Ελλήνων, δεν έχει νόημα να γράφει κανείς αναλύσεις – κάτι που δεν συνέβαινε τα προηγούμενα χρόνια όπου όμως, όσο και αν προσπαθούσε κάποιος να δείξει στους Έλληνες πού οδηγεί ο δρόμος, κανένας δεν αντιδρούσε. Άλλωστε έχουμε γράψει αρκετές, τις οποίες μπορεί να διαβάσει κανείς στην ιστοσελίδα μας, οπότε δεν χρειάζονται πολλές νέες – αρκεί να θέλει κανείς να μάθει και να ενημερωθεί σωστά.
Τέλος, φυσικά η Ελλάδα θα μπορούσε να γίνει καλύτερη από την Ελβετία, αφού έχει πολύ περισσότερες θετικές προϋποθέσεις – ακόμη και τώρα, μέσα στην πιο σκοτεινή ιστορική της περίοδο.
Εν τούτοις δεν φτάνουν μόνο οι προϋποθέσεις, εάν δεν θέλουν οι Έλληνες να αντιδράσουν ενεργητικά, εάν φοβούνται, εάν σκύβουν το κεφάλι, εάν εθελοτυφλούν, καθώς επίσης εάν δεν είναι πρόθυμοι να αλλάξουν τα κακώς κείμενα – γεγονός που σημαίνει ότι, δεν έχει νόημα η θεραπεία μίας ασθένειας εάν δεν την αποδεχθεί κανείς προηγουμένως θέλοντας να την καταπολεμήσει, κυρίως όμως εάν δεν έχει την πρόθεση να σταματήσει εκείνες τις κακές συνήθειες που του προκάλεσαν την αρρώστια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου