 |
| Θεόφιλος Γεωργιάδης |
Λίγο πριν τις εθνικές επετείους της 25ης Μαρτίου και της 1ης Απριλίου όπου τιμούμε και θυμόμαστε δύο από τους λαμπρότερους αγώνες του Ελληνικού έθνους και όσους έπεσαν για το υπέρτατο ιδανικό της ελευθερίας, συχνά λησμονούμε μια άλλη επέτειο που η πολιτεία δεν έδωσε την αξία, τιμή και σημασία που τις άρμοζε. Αυτή είναι η 20η Μαρτίου, η επέτειος θανάτου ενός σύγχρονου αγωνιστή της ελευθερίας, του Θεόφιλου Γεωργιάδη, όπου το 1994 δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από Τούρκους πράκτορες της ΜΙΤ και ο λόγος ήταν προφανώς ο βίος και η δράση του.
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης γεννήθηκε στην Ευρύχου στις 9 Σεπτεμβρίου του 1957, πατέρας του ήταν ο Χαράλαμπος Γεωργιάδης, αγωνιστής της ΕΟΚΑ και μητέρα του η Έλλη Γεωργιάδη. Αποφοιτώντας από το Παγκύπριο Γυμνάσιο το 1975 κατατάχθηκε στην Εθνική Φρουράς υπηρετώντας τη θητεία του ως έφεδρος ανθυπολοχαγός στη 32α μοίρα Καταδρομών.
Αφού απολύθηκε από τις τάξεις της Εθνικής Φρουράς, με γνώμονα την συγκέντρωση εφοδίων για τον αγώνα της ημικατεχόμενης πατρίδας μας ο Θεόφιλος Γεωργιάδης σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Αθήνα, έμαθε την τουρκική γλώσσα και εξειδικεύτηκε στη τουρκολογία με σπουδές στη Γαλλία και την Γερμανία. Μελετώντας σε βάθος την τουρκολογία, την Τουρκική πολιτική και ιστορία ο
Θεόφιλος, αντιλήφθηκε τους μακροχρόνιους στόχους της Τουρκίας στη Κύπρο, που δεν ήταν άλλη από την άσκηση κυριαρχίας σε αυτή και η τουρκοποίηση της και για αυτό είχε αντιταχθεί σε σχέδιο λύσης ομοσπονδίας ξέροντας πως η Τουρκία με αυτόν τον τρόπο πετύχαινε τους στόχους της. Όπως ο ίδιος είπε αλλά και η ιστορία έδειξε «η Τουρκία δεν εγκατέλειψε γη που κατέκτησε με όπλα μέσω συνομιλιών».
Με το πέρας των σπουδών του επιστρέφει στη Κύπρο και προσλαμβάνεται στην αστυνομική υπηρεσία, με ειδικότητα στα Tουρκικά θέματα και με τη πάροδο του χρόνου λαμβάνει τη θέση του λειτουργού τύπου στο τμήμα Τουρκικών Θεμάτων του Γραφείου Τύπου και Πληροφοριών της Κυπριακής Δημοκρατίας. Από τη θέση αυτή παρακολουθούσε την Τουρκική πολιτική και τύπο, υπέβαλλε σχετικές εκθέσεις και εισηγήσεις προς την πολιτεία τονίζοντας τα αδύνατα σημεία του τουρκικού κράτους, διαλύοντας συχνά τον μύθο της «παντοδύναμης Τουρκίας των 60 εκατομμυρίων». Παράλληλα το 1988, 4 χρόνια αφού άρχισε ο κουρδικός εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας συνιδρύει την «Κυπριακή Επιτροπή Αλληλεγγύης στο Κουρδιστάν».
Ο Θεόφιλος Γεωργιάδης αγωνιζόταν επίσης αρθρογραφώντας στον κυπριακό και ελληνικό τύπο όπως και στο περιοδικό « φωνή του Κουρδιστάν», δημοσιογραφικό όργανο του ΡΚΚ (Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν) και αγωνίστηκε για την ανεύρεση των αγνοουμένων από την εισβολή του 1974. Τις προσπάθειες για ανεύρεση των αγνοουμένωντον βοηθούσαν οι πληροφορίες που λάμβανε από Κούρδους του απελευθερωτικού κινήματος που είχε πλέον δικτυωθεί μαζί του και από αφυπνισμένους Κούρδους στρατιώτες των τουρκικών ορδών του 1974.
Κορυφή της δράσης του Θεόφιλου Γεωργιάδη υπήρξε η διοργάνωση του Διεθνούς Συνεδρίου των Βρυξελλών, όπου σε αυτό προχώρησε σε αποκαλύψεις για την Τουρκική βαρβαρότητα της εισβολής του 1974. Το συνέδριο βρήκε πανευρωπαϊκή απήχηση προκαλώντας φόβο και πανικό στην Τουρκία. Όλοι οι παρευρισκόμενοι του συνεδρίου καταδίκασαν την Τουρκία για φασισμό, ρατσισμό, τρομοκρατία, εθνικό ξεκαθάρισμα, εισβολή και κατοχή στην Κύπρο δυσχεραίνοντας τη θέση της. Έχοντας μπει για τα καλά στο στόχαστρο της Τουρκίας και αφού την εξέθεσε διεθνώς, Τούρκοι πράκτορες δολοφόνησαν τον Θεόφιλο Γεωργιάδη στις 20 Μαρτίου του 1994 πυροβολώντας τον έξω από την οικία του στην Αγλαντζιά.
Για εμάς, τους αυτόνομους και εθνικά σκεπτόμενους φοιτητές του ΜΕΤΩΠΟΥ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου ο Θεόφιλος Γεωργιάδης αποτελεί παράδειγμα προς μίμηση. Η ζωή του περιστράφηκε γύρω από τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη «Πρέπει να φαντάζομαι πως από μένα μόνο εξαρτάται η σωτηρία του έθνους. Και αν δεν ήμουν εγώ, δεν θα ήταν κανένας άλλος που να το σώσει. Ή να μην κοιτάζω τι κάνουν οι άλλοι και να φαντάζομαι πως μόνο εγώ έχω το μεγάλο χρέος της σωτηρίας». Ο αγώνας του αποδεικνύει πως για να συνεισφέρει κάποιος στη πατρίδα του δεν χρειάζεται να συμμετέχει και να στελεχώνεται στα φανταχτερά κόμματα, αυτό που πραγματικά χρειάζεται είναι αγνός πρατιωτισμός και θέληση για αγώνα. Ανοίγοντας δύο μέτωπα ενάντια στη Τουρκία κατάφερε όσα σύγχρονοί και παλαιότεροι πολιτικοί δεν κατάφεραν, οι οποίοι εμμένουν σε διαπραγμάτευση του Κυπριακού στη βάση των συμφωνιών΄77 –’79. Όντας αντιομοσπονδιακός ο Θεόφιλος ζήμιωσε την Τουρκία και κατάφερε την πανευρωπαϊκή κατακραυγή της, δίχως να νοθεύσει το εθνικό συμφέρον με τον «οδυνηρό συμβιβασμό» της ΔΔΟ και την «πολιτική του καλού παιδιού». Πιστεύουμε ακράδαντα πώς τη δύσκολη αυτή περίοδο, με τoν ατομικό αλλά και συλλογικό αντικατοχικό αγώνα,βαδίζοντας στα χνάρια του Θεόφιλου ο καθένας μας μπορεί να συμβάλει στον αντικατοχικό αγώνα, αρκεί να αρνηθούμε τον βολεμένο μας καναπέ και την υπνωτική τηλεόραση. Το υπέρτατο αγαθό λοιπόν της Ελευθερίας ο Θεόφιλος Γεωργιάδης μας δίδαξε πως το κατακτούν, εναπόκειται σε εμάς αν θα το διεκδικήσουμε.
Γραφείο Τύπου
ΜΕΤΩΠΟ Κυπρίων Φοιτητών Ηνωμένου Βασιλείου
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου