Ποια είναι η πραγματική έννοια της λέξεως "παιδεία"; ποια η σχέση της με την έννοια που δίνουν σήμερα οι "πονηροί"; ποια η διαφορά των εννοιών Μόρφωση και Πολυμάθεια;
εκάς εκάς οι Βέβηλοι:
“Στην πρώτη θέση των κυρίαρχων ιδεών της εποχής μας βρίσκεται σήμερα η παιδεία η οποία έχει ως βέβαιο αποτέλεσμα να βελτιώνει τους ανθρώπους και επίσης να τους κάνει ίσους. Από το γεγονός και μόνο της επανάληψης, αυτή η διαβεβαίωση κατέληξε να γίνει ένα από τα πιο ακλόνητα δόγματα της δημοκρατίας.
έχω δείξει ότι, η σημερινή μας εκπαίδευση, μεταμορφώνει σε εχθρούς της κοινωνίας ένα μεγάλο αριθμό από αυτούς που την έχουν λάβει, και στρατολογεί πολλούς οπαδούς για τις χειρότερες μορφές του σοσιαλισμού.
Ο πρώτος κίνδυνος αυτής της εκπαίδευσης είναι ότι στηρίζεται πάνω σε μια θεμελιώδη ψυχολογική πλάνη: να φαντάζεται ότι η αποστήθιση των εγχειριδίων αναπτύσσει την διάνοια. Ο νέος άνθρωπος δεν κάνει
τίποτε άλλο από το να καταπίνει το περιεχόμενο των βιβλίων, δίχως να ασκεί ποτέ την κρίση του και την πρωτοβουλία του. Η παιδεία γι αυτόν συνιστάται στο να απαγγέλλει και να υπακούει.
Κάθε προσπάθεια είναι μια πράξη πίστης ενώπιον του αλάνθαστου Καθηγητή, και δεν καταλήγει παρά στο να μας μειώνει και να μας κάνει ανίσχυρους
Ο εργάτης δεν θέλει πια να μείνει εργάτης, ο χωρικός δεν θέλει πια να είναι χωρικός, και ο τελευταίος των αστών δεν βλέπει τα παιδιά του άλλη πιθανή σταδιοδρομία από τα μισθωμένα από την Πολιτεία καθήκοντα. Αντί το σχολείο να προετοιμάζει για την ζωή, τους προετοιμάζει για δημόσιες υπηρεσίες
Στο βάθος της κοινωνικής κλίμακας δημιουργεί αυτούς τους στρατούς των προλετάριων, που είναι δυσαρεστημένοι από το είδος τους και πάντα έτοιμοι για επανάσταση
Το κράτος, που παράγει με εγχειρίδια όλα αυτά τα διπλώματα, δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει από αυτά παρά ένα μικρό αριθμό, και αφήνει αναγκαστικά τους πολλούς χωρίς απασχόληση. Πρέπει λοιπόν να υποτάσσεται στο να τρέφει τους πρώτους και να έχει για εχθρούς τους δεύτερους
Η απόκτηση γνώσεων που δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν είναι ένα σίγουρο μέσον για να γίνει ο άνθρωπος επαναστάτης”
Gustave Le Bon - "η Ψυχολογία των Μαζών"
Η παιδεία όπως την εννοούν σήμερα, δεν είναι τίποτε άλλο από ευρύτατα πακέτα γνώσεων χωρίς όμως βάθος (στειρότητα). Αποκρύπτονται εντέχνως οι γέφυρες μεταξύ αυτών των πακέτων που θα έδιναν βάθος (γονιμότητα). Μήπως π.χ. μάθανε ποτέ τους Οικονομολόγους ποιος είναι ο ιδιοκτήτης του χρήματος; Μήπως μάθανε ποτέ τους φοιτητές της θεολογικής σχολής πόθεν η έννοια "θρησκεία"; Αν μάθαιναν στους φοιτητές ότι η έννοια αυτή προέρχεται από την "Θράκη" η οποία Θράκη την εποχή εκείνη έφτανε μέχρι τον Όλυμπο στον οποίο ο Ορφεύς δημιούργησε την Ελληνική Θρησκεία εκ του "άνω θρώσκω" όπως καταλαβαίνετε θα ήταν σαν να ανοίγουν το κουτί της Πανδώρας, σαν να βάζανε τα χεράκια τους και να βγάζανε τα ματάκια τους, δύο χιλιετίες τόσο κόπο, χρήμα και αίμα (άλλων) σπατάλησαν για να φτιάξουν το brand name, να το πέταγαν στα σκουπίδια...;
Και ενώ η παιδεία σήμερα νοείται η εκμάθηση - παπαγαλισμός πακέτων γνώσεων, στην Αρχαία Ελλάδα τα πράγματα ήταν εντελώς διαφορετικά.
Ας δούμε τώρα τι σημαίνει πραγματικά διδασκαλία:
...Είναι λυπηρό στην Ελλάδα να ονομάζουμε "παιδεία" λοιπόν έναν μηχανισμό ο οποίος απλά μας μαθαίνει να μιλάμε να γράφουμε να μετράμε ή μια γνώση για να βρούμε μια δουλειά...
Παιδεία ή παιδεύειν είναι η σωματική και ψυχική ανατροφή των παιδιών. Η λέξη "Παιδιά" είναι συνώνυμη με το "παίζω" (σελ 728 Λεξικό Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης Σταματάκου & σελ 800 - 801 Liddell - Scott) οπότε όταν στην Πλατωνική Πολιτεία ο Σωκράτης λέει ότι η εκπαίδευση πρέπει να γίνεται σαν παιχνίδι απλά μας υπενθυμίζει το ρητό που ο μαθητής του Σωκράτους Αντισθένης εξέφρασε λίγο αργότερα: "αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις"
Σωκράτης στην Πολιτεία το θέτει ως εξής: η Παιδεία δίνει την Λογική στην σκέψη, η οποία με την σειρά της θα γίνει φίλτρο για να αποκωδικοποιηθούν τα εισερχόμενα δεδομένα (data), και αναλόγως την ποιότητα της Λογικής σκέψης και την πληθώρα των δεδομένων θα φτάσουμε σε ανάλογο νοητικό επίπεδο Λογισμικού, το οποίο είναι μέσον προσέγγισης της Πραγματικότητος. Η διαβάθμιση των νοητικών επιπέδων της σκέψης είναι Εικασία, Δοξασία, Γνώμη, Πίστη, Γνώση, Σοφία.
Η μέγιστη "ποιότητα Λογικής" είναι η κρίση χωρίς συναίσθημα. Όσα περισσότερα γεγονότα και καταστάσεις θα κρίνονται χωρίς συναίσθημα τόσο θα απελευθερωνόμαστε και θα μπορούμε να ανεβαίνουμε βαθμίδες.
Παράδειγμα για να γίνουν περισσότερο κατανοητά τα λόγια του Σωκράτους: Παιδεία = π.χ. η εκμάθηση των νόμων των Μαθηματικών, ούτως ώστε με τα δεδομένα - data που θα μας δίνονται τυχαία (randomly) κατά την διάρκεια της ζωής μας, θα δημιουργούνται εξισώσεις τις οποίες θα πρέπει να λύσουμε σωστά. Η φιλοσοφία είναι η πηγή της σκέψεως που ενεργοποιεί το παν, όποιος δεν έχει φιλοσοφική βάση στην σκέψη του στην ουσία ενεργοποιεί μεμονωμένο ή μεμονωμένα σημεία του εγκεφάλου και ακυρώνει τον υπόλοιπο. Έτσι δικαιολογείται το γεγονός π.χ. αν είναι κάποιος Μαθηματικός να μπορεί να λύσει μια πολύ δύσκολη εξίσωση αλλά να μην μπορεί να βρει λύσεις στην προσωπική του ζωή.
Αναρωτηθείτε τι θα γίνει σε περίπτωση που ο δάσκαλος μας μάθει μεμονωμένα και τυποποιημένα πακέτα γνώσεων (άρα λύσεις μόνο γι αυτά τα πακέτα) και χρειαστεί να αντιμετωπίσουμε κάτι το οποίο δεν έχουμε διδαχθεί... Η ορθή Παιδεία είναι ο μηχανισμός του να μάθουμε τα παιδιά να σκέπτονται αντικειμενικά ούτως ώστε να αυτοφέρονται και όχι να φερεφωνούν όπως σήμερα και να γίνονται όργανα ενός συστήματος ή ενός δήθεν αντισυστήματος.
Στον άνθρωπο υπάρχει η έμφυτη τάση να αποδείξει ότι αξίζει, αυτό δεν είναι κακό, το θέμα είναι ότι δεν εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο θα γίνει αποδεκτός και μέσα από ποιο αξιακό σύστημα. Λόγο ελλείψεως πραγματικής παιδείας δεν μπορεί να αναγνωρίσει ότι η κοινωνία σήμερα έχει πολύ χαμηλό αξιακό σύστημα, οπότε η αναγνώριση θα πρέπει να γίνει από δρόμους όχι και τόσο φωτεινούς, αλλά κανείς δεν ενδιαφέρεται για τέτοιες λεπτομέρειες, και όταν έρθει ο λογαριασμός θα φταίει ο θεός, ο διάβολος, οι ξένοι, οι γείτονες...
Για να δούμε τι μας λέει ο Πλάτων στην Πολιτεία για το θέμα αυτό:
"Τιμαὶ δὲ καὶ ἔπαινοι εἴ τινες αὐτοῖς ἦσαν τότε παρ’ ἀλλήλων καὶ γέρα τῷ ὀξύτατα καθορῶντι τὰ παριόντα, καὶ μνημονεύοντι μάλιστα ὅσα τε πρότερα αὐτῶν καὶ ὕστερα [516d] εἰώθει καὶ ἅμα πορεύεσθαι, καὶ ἐκ τούτων δὴ δυνατώτατα ἀπομαντευομένῳ τὸ μέλλον ἥξειν, δοκεῖς ἂν αὐτὸν ἐπιθυμη- τικῶς αὐτῶν ἔχειν καὶ ζηλοῦν τοὺς παρ’ ἐκείνοις τιμωμένους τε καὶ ἐνδυναστεύοντας, ἢ τὸ τοῦ Ὁμήρου ἂν πεπονθέναι καὶ σφόδρα βούλεσθαι «ἐπάρουρον ἐόντα θητευέμεν ἄλλῳ ἀνδρὶ παρ’ ἀκλήρῳ» καὶ ὁτιοῦν ἂν πεπονθέναι μᾶλλον ἢ ’κεῖνά τε δοξάζειν καὶ ἐκείνως ζῆν;"
[απόδοση]
Οι Δεσμώτες μεταξύ τους ήδη είχαν θεσπίσει κάποιες τιμές και επαίνους και βραβεία για όποιον διακρίνει καθαρότερα από όλους τις σκιές των αντικειμένων που περνάνε από μπροστά τους ή για όποιον συγκρατούσε στην μνήμη του ποια από αυτά συνήθως περνούν πρώτα, ποια ύστερα, και ποια πήγαιναν μαζί με ποια, έτσι που βάσει αυτού να έχει κάποια ιδιαίτερη ικανότητα στο να μαντεύει τι επρόκειτο να περάσει κάθε φορά.
Ο πρώην Δεσμώτης όμως που έκανε αυτό το θείο ταξίδι και έφτασε στο σημείο να βλέπει τον Ήλιο, δεν έχει επιθυμία να λάβει τέτοιου είδους βραβεία και δύναμη, αλλά προτιμάει την πραγματικότητα και ας είναι μέσα σε δυσκολίες.
βιβλίο Ζ στίχος 516
Το πείραμα στο παρακάτω βίντεο αποδεικνύει περίτρανα ότι ο μέσος άνθρωπος για να γίνει αποδεκτός από το κοινωνικό σύνολο παραβλέπει την πραγματικότητα και προσαρμόζεται στην απόλυτη παράνοια:
Ας δούμε τώρα την διαφορά των εννοιών "Μόρφωση" και "Πολυμάθεια".
Οι αρχαίοι, το να έχει διαβάσει κανείς πολλά βιβλία και να έχει πχ πάρει χαρτί Πανεπιστημίου, το ονόμαζαν «Πολυμάθεια». «Μόρφωση» ονόμαζαν την διαδικασία που υποβάλλει κάποιος τον εαυτό του, που από την κατάσταση της αμορφωσιάς να ανέλθει σε αυτήν της μόρφωσης, δηλ να μορφοποιήσει τον πνευματικό εαυτό του, και τις ζωώδης συνήθειες να τις κάνει ανθρώπινες. Τα ζώα στην ζούγκλα δεν διαθέτουν Λόγο οπότε και ισχυρή Λογική και κατ επέκταση ισχυρό Λογισμικό, αυτό σημαίνει ότι είναι αναγκασμένα να σκοτώνει και να τρώει το ένα το άλλο. Ο άνθρωπος δια του Λόγου, ο οποίος του επέτρεψε να διαμορφώσει ισχυρή Λογική - Λογισμικό, δεν χρειάζεται πια την ζούγκλα, διαθέτει τις προϋποθέσεις να φτάσει στο ΕΥ ΖΗΝ, δηλαδή την καλή ζωή (η οποία προϋποθέτει κοινωνική αρμονία).
Η Πολυμάθεια μπορεί να προϋποθέσει την Μόρφωση, αλλά η Πολυμάθεια από μόνη της δεν είναι Μόρφωση. Ο Σωκράτης στο Πλατωνικό έργο Πολιτεία λέει ότι αν οι επιστήμες δεν έχουν σαν βάση την φιλοσοφία, είναι και άκυρες αλλά και επικίνδυνες. Σήμερα βλέπουμε Πολυμαθείς οι οποίοι δεν είναι μορφωμένοι, βλέπουμε λ.χ. μεγάλη μερίδα γιατρών που αν δεν τους δώσεις φακελάκι θα σε αφήσουν να ψοφήσεις σαν το σκυλί ή για να πάρουν bonus από τις φαρμακευτικές σου δίνουν σωρεία φάρμακων που δεν τα χρειάζεσαι (αποδείξεις ΕΔΩ)... αυτό αρμονία δεν λέγεται, νόμος της ζούγκλας λέγεται. Όσα βιβλία και να διάβασαν, ζώα ήταν ζώα παρέμειναν. Βλέπουμε πάλι κάποιους γιατρούς οι οποίοι δεν είναι όπως τους άλλους, αντιστέκονται στην ύλη γιατί το αξιακό τους σύστημα είναι αυτό του ανθρώπου (άνω θρώσκω). Αυτούς τους λίγους μπορεί κάποιος να τους ονομάσει Μορφωμένους. Το ίδιο ισχύει για όλα τα επαγγέλματα.
Μορφωμένος πάλι μπορεί να είναι και κάποιος που δεν ξέρει γράμματα, μπορεί να ζει πάνω σε ψηλό βουνό και όλη του την ζωή να βόσκει πρόβατα, αλλά αν χρειαστεί κάποιος συνάνθρωπος βοήθεια να του την προσφέρει χωρίς να περιμένει ανταλλάγματα. Αυτός προσφέρει προς "το αγαθόν" όπως ονομάζει ο Αριστοτέλης το ΕΥ ΖΗΝ. Η Μόρφωση είναι απόκτημα - κληρονομιά η οποία προέρχεται από το Γένος, απλά με την Πολυμάθεια μπορεί να ισχυροποιηθεί δια του Συνειδητού. Πρέπει να σημειώσουμε όμως ότι η βοήθεια προς τον συνάνθρωπο είναι κινήσεις τάξεως και ισορροπίας, εν ολίγοις τα κόλπα των ΕβραιοΚομμουνιστών και πολλών ΕβραιοΧριστιανών που καπηλεύονται τέτοιου είδους έννοιες κατά το δοκούν, δεν έχουν καμία σχέση με την ουσία του πράγματος αφού λογίζονται ως παρεκβατικά λόγω της ασυδοσίας, με αποτέλεσμα να φτάνουμε στην καταστροφή. Σε επόμενο άρθρο θα ασχοληθούμε με τις έννοιες "Καλό" και "Κακό" οπότε τα πράγματα επί του θέματος θα ξεκαθαρίσουν.
Ο αμόρφωτος λαός υποδουλώνεται σε άρχοντες
Σόλων (Ελεγ. Απόσπ. 9, 3, West)
Προς εκείνον που εξέφρασε τον θαυμασμό για την απλότητα των ρούχων και της τροφής του ίδιου (Αγησιλάου Βασιλιά Λακεδαιμόνιων) είπε: ¨Μ αυτό τον τρόπο ζωής, ξένε, εξαγοράζουμε την ελευθερίας μας¨
Πλούταρχος (Λακωνικά αποφθέγματα, 210 Α, 10)
Αμορφωσιά λοιπόν σημαίνει ζωώδης κατάσταση, ένστικτο, ύλη, πάθη με ότι αυτό συνεπάγεται...
ας δούμε σχετικές ρήσεις των αρχαίων προγόνων μας:
Η μόρφωση δεν προέρχεται από την πολυμάθεια που πιθανόν να έχει, αλλά κατά πόσον έχει απαλλαγεί από τα πάθη του
Πυθαγόρας ( I. Stobei, Florilegium, T. Gaisford, Oxonii, 1822, Appendix, σελ 43)
Η πολυμάθεια δεν οξύνει την διανόηση
Ηράκλειτος, Ι 160, 3 (Diels - Kranz)
Πολλοί ενώ έχουν πολλές γνώσεις, δεν έχουν μυαλό
Δημόκριτος (Απόσπ. 64, Diels)
Σοφός δεν είναι αυτός που ξέρει πολλά, αλλά αυτός που ξέρει τα χρήσιμα
Αισχύλος (Ανθ. Στοβ. Γ, 1)
Οι βάσεις της αρετής βρίσκονται στην φύση. Η καλλιέργεια της όμως είναι έργο παιδείας. Η φύση χωρίς μάθηση είναι τυφλή.
Πλούταρχος ( Ηθικά, 2 Α, 2Β)
Ο Αριστοτέλης ρωτήθηκε σε τι διαφέρουν οι μορφωμένοι από τους αμόρφωτους και εκείνος απάντησε « σε ότι και οι ζωντανοί από τους πεθαμένους»
Διογ. Λαέρτιος ( Βίοι φιλοσόφων, V, 19)
Όσοι παραμελούν την μόρφωσή τους, ξεχνούν ότι αυτό έχει ως αποτέλεσμα να μην σκέπτονται ορθά
Ισοκράτης (Περί Ειρήνης, 32)
Το να μην γνωρίζει κανείς τίποτα, δεν είναι ποτέ τόσο φοβερό και τόσο κακό, ενώ αντίθετα, η μεγάλη πείρα και η πολυμάθεια (αυτό που λέμε σήμερα μόρφωση όπως είπαμε πριν) όταν δεν συνοδεύεται από την καλλιέργεια της ψυχής είναι επικίνδυνη
Πλάτων (Νόμοι, 819 Α)
Η πολυμάθεια δεν είναι τίποτα αν δεν υπάρχει λογική
Μένανδρος (Γν. μον. 557 Meineke)
Η σωστή ανατροφή είναι κεφαλαιώδης αρχή της παιδείας
Πλάτων (Νόμοι, 643 C)
Ο εμπνευσμένος Πλάτων πολύ σωστά συμβουλεύει να μην διηγούμαστε στα παιδάκια οποιαδήποτε παραμύθια (ψεύτικες ιστορίες που δεν έχουν ηθικές αξίες), για να μην γεμίζουν από νωρίς τις ψυχές τους με ανοησίες και διεφθαρμένες έννοιες
Πλούταρχος ( Ηθικά, 3 F)
Οι Πυθαγόρειοι έλεγαν ότι οι γονείς πρέπει να λαμβάνουν την μέγιστη πρόνοια για τους μελλοντικούς τους απογόνους . Να κάνουν παιδιά εφόσον πρώτα έχουν ζήσει ήδη σε σωφροσύνη, και κατά την διάρκεια της κυοφορίας να συνεχίσουν να ζουν με σωφροσύνη, να τηρούν κανόνες υγείας, χωρίς υπερβολικές τροφές, κακές έξεις και μέθη, γιατί πίστευαν ότι από μια ιδιοσυγκρασία φαύλη, δυσαρμονική και ταραγμένη τα σπέρματα γίνονταν άθλια.
(σημείωση: πρόσφατες έρευνες της επιστήμης, η ψυχική ζωή του ζεύγους και ιδιαίτερα της εγκυμονούσας αφήνει ανεξίτηλα εκτυπώματα στο κυοφορούμενο έμβρυο, διότι επηρεάζεται η υγεία, η ψυχική ισορροπία, και ο χαρακτήρας στην μετέπειτα ζωή του. Οι Πρόγονοι μας ακόμα και εδώ είχαν γνώση αυτών και υπήρξαν και εδώ πρωτοπόροι.)
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου