ΦΑΚΕΛΟΣ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΜΕΡΟΣ 2ο : ΤΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΣΤΙΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ

Συνεχίζοντας από το προηγούμενο μας άρθρο (εδω) όπου σας αποδείξαμε με την απλή αριθμητική που διέπει τις φόρμουλες του καλπονοθευτικού εκλογικού νόμου που έχουμε να αντιμετωπίσουμε ότι η αποχή δεν αποτελεί βιώσιμη λύση στις εκλογές και αντιθέτως προκαλεί μεγάλη ζημία στα συμφέροντα του Ελληνικού Λαού αφού ενδυναμώνει τα συστεμικά κοινοβουλευτικά κόμματα, οδηγούμαστε στο ερώτημα “Πώς αντιμετωπίζουμε αυτήν την κατάσταση όπου φαινομενικά ό,τι και να επιλέξει ο Πολίτης να κάνει στις εκλογές, ωφελούνται τα κόμματα εξουσίας που επιζητεί ν απορρίψει και να απαλλάξει την ζωή του από αυτά;“. Όπως δείχνει η ζωή πάντα κάθε πρόβλημα που έχει δημιουργηθεί από ανθρώπινα μυαλά μπορεί και να λυθεί από το ανθρώπινο μυαλό : Eάν δηλαδή σταματήσουμε να σκεφτόμαστε τις εκλογές ως αυτό που θα έπρεπε να είναι σε μια Δημοκρατία (δηλαδή μέσο ανόθευτης και απεριόριστης έκφρασης της Βούλησης του Λαού στο πώς να διοικήσει και να κυβερνήσει τον εαυτό του) και αντιθέτως τις σκεφτούμε ως ένα πεδίο μάχης όπου σκοπός μας δεν είναι να εκφραστούμε ως Λαός αλλά να τορπιλίσουμε και να υπονομεύσουμε/ακυρώσουμε το αντίπαλο στρατόπεδο των υμετέρων ώστε να μην μπορούν να προχωρήσουν το προειλημμένο δόλιο και άρρωστο και τοξικό για εμάς τον Ελληνικό Λαό σχέδιο τους, τότε είμαστε σε θέση αντί για θύματα που απλώς διαμαρτύρονται και βογκούν να γίνουμε ένας τρομερός αντίπαλος σε αυτή την μάχη. Πριν προχωρήσουμε στην πρόταση υλοποίησης της ανωτέρω προσεγγίσεως, πρέπει ακόμα μια φορά να τονίσουμε πως ό,τι και να πούμε αποτελεί ημίμετρο ή, αν υποθέσουμε ότι το στρατηγικό σχέδιο που θα σας παραθέσουμε εκτελείται στην εντέλεια, ο πιο χρονοβόρος και ενεργοβόρος δρόμος προς την Επόμενη Ημέρα της Ελλάδας μας και την Ελευθερία μας. Ο Άμεσος, καθαρός και σίγουρος τρόπος αλλαγής αυτής της τάξης πραγμάτων και αποκαθήλωσης μια για πάντα αυτής της άρχουσας τάξης που μας καταδυναστεύει από κτίσεως του Ελληνικού Κράτους ήταν, είναι και θα είναι η σωστά οργανωμένη Επανάσταση με ένα σχέδιο αλλαγής, η εκτέλεση του οποίου δεν θα χρειάζεται παραπάνω από 48 ώρες για πλήρη επικράτηση του Λαού στην εξουσία και εκκαθάριση του τοπίου από την υπάρχουσα καθεστηκυία/κυβερνητική τάξη που τον εμποδίζει να το κάνει. Αυτό εξ άλλου επιτάσσει το 120Σ στις περιπτώσεις κατάλυσης ή αδράνειας του Συντάγματος και του Πολιτεύματος, γεγονός που έχει καταγγελθεί πολλάκις και επανειλημμένα από χιλιάδες Πολίτες και διεθνείς αναλυτές/Οργανισμούς, και τώρα τελευταία και Θεσμικά επισήμως από το Βήμα του Προέδρου της Βουλής των Ελλήνων δια στόματος Ζωής Κωνσταντοπούλου, καθιστώντας το άρθρο 120Σ ενεργοποιημένο και εν ισχύ μέχρι την αποκατάσταση του Πολιτεύματος και του Συντάγματος. Σε επόμενο άρθρο μας θα συζητήσουμε αποκλειστικά και μόνο για το θέμα του 120Σ και την Επανάσταση, καθώς και την δονκιχωτική στην καλύτερη περίπτωση, αν όχι αποπροσανατολιστική, ιδέα/ιδεοληψία ότι μπορεί το 120Σ να υπηρετηθεί μόνο με μέσο την δικαστική οδό. Δεν είναι όμως το θέμα του παρόντος άρθρου, στο οποίο συζητούμε τί μπορούμε και πρέπει να κάνουμε μέχρι την ώρα της Επανάστασης για να φέρουμε στους υμετέρους όσο το δυνατόν περισσότερα προσκόμματα γίνεται. Είδαμε λοιπόν στο προηγούμενο άρθρο αδιαμφισβήτητα ότι η αποχή είναι ψήφος και μάλιστα η πιο δυνατή συστεμική ψήφος και η πιο ύπουλη, διότι ‘πουλάει’ αντίσταση δήθεν και απόρριψη όλων των κομμάτων ενώ στην ουσία/πραγματικότητα είναι αυτή που δίνει την μεγαλύτερη δύναμη στα κόμματα και κυρίως στα κόμματα εξουσίας, σε αυτή την περίπτωση Ν.Δ. και ΣΥΡΙΖΑ. Ο απέχων, για τους αρχιερείς της διαπλοκής, της απάτης και της διαφθοράς είναι το μεγαλύτερο κορόϊδο διότι ενώ αισθάνεται ότι δήθεν απορρίπτει τους πάντες στην ουσία με την πράξη του αυτή τους ενδυναμώνει και τους δίνει την δυνατότητα να τον εξουσιάσουν πολύ περισσότερο από οποιονδήποτε που έχει ρίξει έγκυρη ψήφο υπέρ αυτών. Απεμπολεί δηλαδή ο απέχων ψηφοφόρος την δύναμη του και τα Δικαιώματα του οικειοθελώς και αυτοβούλως τα χαρίζει και τα δίνει να τα χρησιμοποιήσει όπως θέλει ο κάθε Τσίπρας και ο κάθε Μεϊμαράκης και είναι και ευχαριστημένος από πάνω (!). Όλοι έχουμε περάσει από αυτό το στάδιο της αποχής : και εμείς που γράφουμε αυτά τα άρθρα απείχαμε των εκλογών επί σειρά ετών. Όταν συνειδητοποιήσαμε ότι η αποχή συντελούσε έμπρακτη απεμπόληση Δικαιωμάτων μας, συμμετείχαμε ρίχνοντας άκυρο (διότι μας είχαν πει ότι το λευκό ήταν ψήφος ανοχής/ουδετερότητας και ενδυνάμωνε τις επιλογές των άλλων ψηφοφόρων). Τώρα, αφού διαβάσαμε μόνες μας τον εκλογικό νόμο και είδαμε το μέγεθος της απάτης και πώς και πόσο μας υφήρπαζαν την ψήφο μας και την δύναμη μας τόσα χρόνια, χρησιμοποιώντας την για να παραμείνουν στην εξουσία σε πείσμα κάθε νομικής μας κίνησης, και κάθε ατομικής ή ομαδικής μηνύσεως μας επί Εσχάτη Προδοσία, ακόμα και όταν καταμαρτυρήσαμε ένδικα συγκεκριμένα, ορισμένα και αποδεδειγμένα/τεκμηριωμένα την εξόφθαλμη νοθεία που συμβαίνει,σταματάμε να τους δίνουμε άθελα μας δύναμη που υφαρπάζουν με εξαπάτηση και δόλο. Τί πρέπει, λοιπόν, να γίνει αντ’ αυτού ; Πρέπει σύσσωμοι τουλάχιστον οι ψηφοφόροι του “ΟΧΙ” της 5ης Ιουλίου 2015 να έχουμε τους εξής στόχους : Α. Δραστική μείωση της δύναμης κάθε μεμονωμένης ψήφου του “Ναί” σε ΣΥΡΙΖΑ-ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΠΟΤΑΜΙ-ΧΑ-κλπ κοινοβουλευτικά κόμματα που έχουν αποδείξει με την συμπεριφορά τους ότι καλλιεργούν, διαιωνίζουν και υποβοηθούν/ανέχονται το πρόβλημα. Β. Πλήρες μποϋκοτάζ του σχεδίου που ανοήτως αποκάλυψε ο Μεϊμαράκης στην συνέντευξη του στον Ενικό στις 7-9-2015 : ότι στόχος τους είναι να βγάλουν αυτόνομη κυβέρνηση ή κυβέρνηση συνεργασίας όλων των Μνημονιακών κομμάτων που να τους δώσει λίγους μετεκλογικούς “ωφέλιμους μήνες” (γύρω στο λεπτό 45.00 του πρώτου βίντεο του Ενικός) κατά τους οποίους θα αποπειραθούν να ρημάξουν/αρπάξουν/ξεπουλήσουν ό,τι απέμεινε με ιλιγγιώδη ταχύτητα πριν τις επόμενες εκλογές (λεπτό περίπου 45.00-50.00), συμπεριλαμβανομένης και αλλαγής του Συντάγματος (λεπτό 50.45) κατ’ εντολήν των δανειστών για απαγόρευση ουσιαστικά των εκλογών ως συνέπεια της Λαϊκής κατακραυγής και αντίστασης στα επόμενα 2 με 3 χρόνια τουλάχιστον. Γ. Την δημιουργία βάσεων και αποδεικτικών τεκμηρίων για να κηρυχτούν διεθνώς αυτές οι εκλογές και κάθε άλλες που θα γίνουν με τέτοιο εκλογικό νόμο εκλογές βίας και νοθείας. Δ. Να προετοιμαστούμε ως Ελληνικός Λαός ώστε στις επόμενες εκλογές που έρχονται σύντομα να επιβάλλουμε εξ αίφνης μια Βουλή χωρίς κόμματα, κάτι που είναι εφικτό με τον τρέχοντα εκλογικό νόμο. Θα παραθέσουμε τώρα εν συντομία πώς αυτοί οι στόχοι μπορούν να υλοποιηθούν και στα προσεχή μας άρθρα της σειράς “Φάκελος Εκλογές” θα αναλύσουμε με αυτή την σειρά που τους θέσαμε τον κάθε ένα, συμπεριλαμβανομένης και της δήλωσης μας (για να μην υπάρχουν μυστήρια γύρω από εμάς και τις πράξεις μας) του τί έγκυρη ψήφο θα ρίξουμε και για ποίο λόγο καθώς και πώς θα την επιλέξουμε (ενημερώνουμε ότι στον χρόνο που γράφουμε το παρόν άρθρο δεν έχουμε ακόμα επιλέξει καθ’ ότι ακόμα δεν έχει κατά την γνώση μας ανακοινώσει ο Άρειος Πάγος την τελική λίστα εγκεκριμένων υποψηφίων κομμάτων/συνδυασμών). ΣΤΟΧΟΙ Α και Β : ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΣΗ ΟΛΩΝ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΕΞΟΥΣΙΑΣ ΚΑΙ ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΟ ΕΜΠΟΔΙΟ ΣΤΟΝ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ ΣΤΑΘΕΡΗΣ/ΙΣΧΥΡΗΣ/ΒΙΩΣΙΜΗΣ ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ /ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ Το ιδεώδες εκλογικό αποτέλεσμα που πρέπει να επιβάλλουμε ώστε να αποδυναμωθούν δραματικά και δραστικά όλα τα τρέχοντα κοινοβουλευτικά κόμματα (και κυρίως τα Μνημονιακά που σκοπεύουν να συνεργαστούν όλα μαζί για να ολοκληρώσουν την Τελική -για την Ελλάδα και τον Ελληνικό Λαό- Λύση η οποία είναι το Μνημόνιο ευελπιστώντας σε αυτούς τους “λίγους ωφέλιμους για αυτούς μετεκλογικούς μήνες” τουλάχιστον) πρέπει να είναι τέτοιο ώστε να μπει με τουλάχιστον 3% στην Βουλή κάθε αντιμνημονιακό κόμμα που κατεβαίνει στις εκλογές, χωρίς καμμία εξαίρεση. Στόχος μας πρέπει να είναι να υπάρξει Βουλή με πάνω από 10 τουλάχιστον κόμματα (αν όχι και περισσότερα), όλα αντιμνημονιακά και όσο το δυνατόν περισσότερο αντι-κυβερνητικά και αντι-ευρωπαϊκά : όχι γιατί θα τα βάλουμε εκεί μέσα για να μας εκπροσωπήσουν και να κυβερνήσουν αλλά γιατί όσο περισσότερο είναι αντιδραστικά και χωρίς να περιμένουν να μπουν καν στην Βουλή τόσο περισσότερο θα ροκανιστεί και θα χαθεί ο ‘ωφέλιμος χρόνος’ στον οποίο ελπίζει η μνημονιακή κλίκα στις διάφορες διαβουλεύσεις και την έλλειψη δυνατότητας σχηματισμού σταθερής κυβέρνησης συνεργασίας. Τους χαλάμε δηλαδή αυτό που τα think tanks τους ονομάζουν “Power grid” (πεδίο κατανομής δύναμης) και συνεπώς δεν μπορούν να δράσουν με τους συσχετισμούς που είχαν προϋπολογίσει. Το βασικό αποτέλεσμα θα είναι ότι αυτή η Βουλή δεν θα μπορέσει να εφαρμόσει το Μνημόνιο και δεν θα μπορέσει να αναδείξει δυνατή κυβέρνηση. Ταυτόχρονα δε, θα έχουμε επιτύχει να κοπούν τα τεράστια ποσά κρατικής χρηματοδότησης προς τα συστεμικά Μνημονιακά κόμματα τα οποία με μειωμένη δύναμη θα χάσουν και την πρόσβαση τους στα ύψη των κομματικών επιχορηγήσεων που είχαν μέχρι τώρα με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ουσιαστικά εάν διαχυθεί η δύναμη του εκλογικού σώματος σε όσα κόμματα τρέξουν στις εκλογές και είναι αντιμνημονιακά και εάν η αποχή είναι ελάχιστη (το οποίο σημαίνει ότι θα γίνει το “έλα να δεις” με την κατανομή των εδρών, οι οποίες και θα επιμεριστούν σε περισσότερα κόμματα και θα χρειάζονται πολύ περισσότερες ψήφους για να τους αποδοθούν-από αυτές στις οποίες υπολογίζουν και μπορούν να δικαιολογήσουν τα μνημονιακά κόμματα χωρίς να κατηγορηθούν οφθαλμοφανώς για νοθεία) τους τορπιλίσαμε τις εκλογές οι οποίες θα τους γυρίσουν μπούμερανγκ και τα Μνημονιακά κόμματα θα βρίσκονται σε δραματικά χειρότερη θέση από ό,τι είναι τώρα. Σε αυτή την περίπτωση θα έχουμε νέα ενεργή έκφραση /επιβεβαίωση του “ΟΧΙ” του Δημοψηφίσματος. ΣΤΟΧΟΣ Γ : ΤΟΡΠΙΛΙΣΜΟΣ ΤΟΥ ΚΥΡΟΥΣ ΤΗΣ ΔΙΑΔΙΚΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΕΚΤΕΛΕΣΗΣ ΤΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ ΤΗΣ 20-9-2015 ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΠΕΡΙΡΡΕΟΝΤΩΣ ΘΕΜΑΤΟΣ Ταυτόχρονα, και πριν έρθει η ημέρα των εκλογών, πρέπει να έχουμε ετοιμάσει και στείλει δήλωση στον Άρειο Πάγο και στο ΥΠ.ΕΣ. ότι θέλουμε να μας δοθεί τρόπος να δηλώσουμε στην ψηφοφορία με έγκυρη ψήφο μας την απόρριψη όλων των συμμετεχόντων κομμάτων. Θα μας απαντήσουν ότι αυτό δεν γίνεται/προβλέπεται από τον εκλογικό νόμο και έτσι θα έχουμε κατοχυρώσει το βασικότερο βιώσιμο έρεισμα για καταγγελία των εκλογών ως βίας και νοθείας και αλλοίωσης Πολιτεύματος, και την ψήφο μας σε κάθε περίπτωση υφαρπαγμένη ακόμα και αν επιλέξουμε (κατά την γνώμη μας λάθος) να απέχουμε ή να εξαναγκαστούμε να ρίξουμε την έγκυρη ψήφο που σας προτείναμε ανωτέρω για να μην χάσουμε εντελώς τα Πολιτικά μας Δικαιώματα. Την επιστολή αυτή και την συνοδευόμενη Ένσταση που θα ακολουθήσει την απάντηση της θα την παρουσιάσουμε στην αρχή της άλλης εβδομάδας με οδηγίες και επεξηγήσεις. Δεν θα μείνουμε/αρκεστούμε όμως μόνο σε αυτή την κίνηση, ούτε και μόνο στην διαχείριση της αποχής εάν τελικά επιλεγεί απο συμΠολίτες, (επιλογή που ακόμα και με την διαχείριση αυτή, μέχρι την ακύρωση των εκλογών όποτε και αν έρθει, θα έχουν ενδυναμωθεί τα συστεμικά Μνημονιακά κόμματα στην εξουσία). Και αυτό διότι ευκόλως, εάν δεν έχουν γίνει από εμάς και άλλες κινήσεις, το ποσοστό της αποχής όσο και να είναι ή παρουσιασθεί να είναι θα ισχυρισθούν ότι δεν μπορεί να ερμηνευθεί ως απορριπτικό των κομμάτων από συνειδητούς και ενεργούς Πολίτες, ούτε καν ως επιλογή ενδιαφέροντος (δηλαδή, ευκόλως μπορούν να ισχυρισθούν ότι ο απέχων δεν ενδιαφέρεται για τα κοινά και δεν έχει γνώμη και για αυτό δικαίως του παίρνεται η εκλογική δύναμη και δίνεται σε αυτούς που συμμετέχουν υπακούοντας στην επιταγή του Συντάγματος). Μια τέτοια δικαιολογία θα παρουσιαστεί σε νομικό σκεπτικό και θα έχει βάση, ασχέτως της όποιας πολιτικής φιλολογίας γύρω από αυτό, η οποία ούτως ή άλλως αλλάζει άρδην αναλόγως με το πού φυσάει ο πολιτικός άνεμος. Εξ άλλου, ανέκαθεν σε παλαιότερες εποχές χαρακτήριζαν τους απέχοντες (εσφαλμένα) ως ανθρώπους του ‘καναπέ’, της ‘παραλίας/φραπέ’ και του ‘ζαμανφουτισμού’ που δεν τους αγγίζουν τα ή δεν επηρεάζονται από τα κοινά προβλήματα και ‘απολαμβάνουν την ζωή τους’. Για αυτό θα πρέπει ταυτόχρονα, με καταιγισμό διαμαρτυριών και ενστάσεων/αναφορών, να καταδείξουμε την παράβαση ακόμα και αυτού του απαράδεκτου εκλογικού νόμου ως προς τους βασικούς κανόνες του περί Ενημέρωσης των Πολιτών για όλα τα κόμματα που κατεβαίνουν στις εκλογές, δημιουργίας διακομματικής επιτροπής με όλα τα κόμματα εντός και εκτός Βουλής που κατεβαίνουν στις εκλογές, κ.ο.κ. . Θα πρέπει να τονίσουμε την παντελή έλλειψη χρόνου /δυνατότητας ενημέρωσης των Πολιτών για αυτό που καλούνται να αποφασίσουν και να ψηφίσουν. Κάτι που ο Μεϊμαράκης άθελα του ΔΗΛΩΣΕ ΔΗΜΟΣΙΩΣ (στο λεπτό 20:28 στο πρώτο βίντεο της συνέντευξής του στον Ενικό) ότι ισχύει, πλήττοντας με αυτή του την δήλωση βαρύτατα την εγκυρότητα των εκλογών σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα, τις Ευρωπαϊκές Οδηγίες και πάνω από όλα με τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, και επιτρέποντας μας βασίμως να προσβάλλουμε τις εκλογές σε διεθνή και εγχώρια fora. Πάνω από όλα όμως θα πρέπει να χτυπήσουμε το κύρος των εκλογών αλλά και το θέμα της κατάλυσης του Πολιτεύματος ζητώντας εξηγήσεις και εγκαλώντας την διοίκηση (συμπεριλαμβανομένου και του Προέδρου της Δημοκρατίας) για το θέμα του υπερ-κυβερνητικού αλλοδαπού κυβερνήτη που μας κουβάλησαν και θα υπάρχει ασχέτως εκλογών, Βουλής και κυβέρνησης ορίζοντας/επιβάλλοντας νομοθετικό, εκτελεστικό και δικαστικό πιθανώς έργο κατά βούλησιν του. (Αυτό βεβαίως με την προϋπόθεση ότι δεν έχουν διαταραχθεί οι συσχετισμοί εξουσίας όπως περιγράψαμε κατά την διάρκεια των εκλογών με την ψήφο μας οπότε στην ουσία ακυρώνεται και αυτός). ΣΤΟΧΟΣ Δ : ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΓΙΑ ΤΑ ΠΡΩΤΑ ΒΗΜΑΤΑ ΑΜΕΣΟΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΣΤΙΣ ΕΠΟΜΕΝΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ Θα πρέπει από αυτές τις εκλογές να ετοιμαζόμαστε για τις επόμενες, που σύντομα έρχονται ό,τι και να γίνει πολύ πιο σύντομα από ό,τι αυτοί ανακοινώνουν και επιθυμούν. Αυτός ο κατάπτυστος εκλογικός νόμος έχει ένα τουλάχιστον ‘παραθυράκι’ /κερκόπορτα για εμάς τον Λαό : την δυνατότητα να κατέβει ένας Πολίτης μόνος του ανεξάρτητος αν τον προτείνουν 12 συμΠολίτες του. Αυτή είναι η ευκαιρία μας διότι κάθε ανεξάρτητος έχει τα ίδια Δικαιώματα όπως ένα κόμμα όσον αφορά την συμμετοχή του στις εκλογές και την διεκδίκηση έδρας στην Βουλή. Ο στόχος μας, λοιπόν, είναι να εκλέξουμε και να επανδρώσουμε την μεθεπόμενη Βουλή με 300 αυτόνομους, ανεξάρτητους και ακομμάτιστους Πολίτες. Αυτοί θα εξαρτώνται αποκλειστικά από το Λαό που τους εξέλεξε και βεβαίως από αυτούς τους 300 θα πρέπει να σχηματισθεί κυβέρνηση. Ο στόχος όπως θα εξηγήσουμε στο άρθρο που θα αντιστοιχεί σε αυτή την πρόταση είναι απαιτητικός όσον αφορά τον βαθμό δυσκολίας του να επιτευχθεί, αλλά πολύ πιο εύκολος να επιτευχθεί από οποιαδήποτε νομική κίνηση εάν εργαστούμε και δουλέψουμε για αυτόν από τώρα. Μία τέτοια Βουλή θα είναι το πρώτο βήμα προς την Άμεση Δημοκρατία ακόμα και με δυνατότητα ανάκλησης ακαταλλήλων /ανικάνων στο έργο τους βουλευτών με Λαϊκή απαίτηση και επί πλέον θα επιστρέψει και αυτές τις υφαρπαγμένες 50 έδρες να επανέλθουν στον Λαό αφού δεν θα υπάρχει κόμμα στο οποίο να δοθούν ως bonus και ούτε και θα χρειαστεί να ενεργοποιηθεί η υφαρπακτική 2η και 3η κατανομή εδρών. Και αυτό χωρίς να αλλάξει κεραία του κατάπτυστου αυτού εκλογικού νόμου. Οι λεπτομέρειες για αυτό το εγχείρημα θα αναρτηθούν όπως είπαμε σε προσεχές ξεχωριστό άρθρο του Φακέλου Εκλογών. Βλέπουμε λοιπόν ότι εάν αποφασίσουμε να σταματήσουμε να είμαστε παθητικοί και θύματα επειδή μας λένε καραμέλες του τύπου ‘δεν μπορείς να επηρεάσεις τις εκλογές‘, ‘δεν τους κουνάει τίποτα από την εξουσία‘, ‘δεν τους αγγίζει τίποτα‘, ‘οι εκλογές είναι δικές τους κατοχικές/καθεστωτικές‘, κλπ τους παίρνουμε τις εκλογές τους από τα χέρια τους όπως ο πολεμιστής που αφοπλίζει τον αντίπαλο του και γυρνάει το τουφέκι για να τον πυροβολήσει και να τον βγάλει εκτός μάχης, με αυτό το ίδιο το όπλο με το οποίο ο αντίπαλος τον σημάδευε λίγο πριν και αυτός του το άρπαξε από τα χέρια. Οι εκλογές γίνονται καθεστωτικές μόνο όταν εμείς επιλέγουμε να μην συμμετέχουμε ενεργά και με σχέδιο σε αυτές, πέφτοντας σε κάθε παγίδα που μας στήνουν αυτοί ή περιμένοντας το οποιοδήποτε κόμμα να δράσει υπέρ ημών χωρίς εμείς να το τοποθετήσουμε έτσι στην πολιτική σκακιέρα που ό,τι και να κάνει να ωφελήσει εμάς. Η Δημοκρατία ποτέ δεν λειτούργησε με ακολούθους είτε κομμάτων είτε παντός είδους αρχηγίσκων που απαιτούν τυφλή υπακοή την οποία αποπειρώνται να εξασφαλίσουν με ύβρεις, εκβιασμούς, υπονόμευση, εξαπάτηση και κούφιες απειλές. Η Δημοκρατία λειτούργησε και λειτουργεί μόνο με ενεργούς Πολίτες που είναι και στρατηγοί και διπλωμάτες και είναι έτοιμοι να επιβάλλουν το Σύνταγμα και τα Ανθρώπινα Δικαιώματα μόνοι τους, βρίσκοντας τον δρόμο να το πετύχουν, όπως ο πολυμήχανος πρόγονος μας Οδυσσέας βρήκε τον τρόπο να γυρίσει πίσω στην Ιθάκη σε πείσμα θεών και ανθρώπων και όταν διαπίστωσε ότι εκεί χρειαζόταν κάθαρση, αφού είχε πετύχει τον πρώτο του στόχο, την έκανε και αυτή και ας ήταν θεωρητικά ένας εναντίον όλων. το είδα