[…]
Αλλά το βραβείο [ενδοτικότητας προς την πολιτική τού Ισραήλ] πηγαίνει στον Σλαβόι Ζίζεκ, που στη διάρκεια πρόσφατης επίσκεψής του στο Ισραήλ, έχοντας προσκληθεί να μιλήσει σε εκδήλωση καλόπιστων Ισραηλινών αντιφρονούντων, ξεβρακώθηκε εντελώς μπροστά στο ακροατήριό του. Αντί να ακούσουν λόγια ενθάρρυνσης, οι παρευρισκόμενοι πληροφορήθηκαν ότι ο αγώνας ενάντια στον αντι-σημιτισμό έχει μεγαλύτερη σημασία από την υπεράσπιση των Παλαιστινίων.
Στην αρχή ο Σλοβένος φιλόσοφος μίλησε με συμπάθεια για τον απατεώνα Μπέρνι Μάντοφ, λέγοντας ότι «ήταν
εύκολο να χρησιμοποιηθεί ο Μάντοφ ως αποδιοπομπαίος τράγος· αλλά στην πραγματικότητα το αληθινό πρόβλημα βρίσκεται στο ίδιο το σύστημα που επέτρεψε και ώθησε τον Μάντοφ στη διάπραξη των εγκλημάτων του». Δεν χωρά λοιπόν αμφιβολία ότι «το σύστημα» ήταν εκείνο που έσπρωξε στο έγκλημα τον καημένο τον Μάντοφ, με τον ίδιο τρόπο που «το σύστημα» έσπρωξε στο επάγγελμα τού χασάπη τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη.
εύκολο να χρησιμοποιηθεί ο Μάντοφ ως αποδιοπομπαίος τράγος· αλλά στην πραγματικότητα το αληθινό πρόβλημα βρίσκεται στο ίδιο το σύστημα που επέτρεψε και ώθησε τον Μάντοφ στη διάπραξη των εγκλημάτων του». Δεν χωρά λοιπόν αμφιβολία ότι «το σύστημα» ήταν εκείνο που έσπρωξε στο έγκλημα τον καημένο τον Μάντοφ, με τον ίδιο τρόπο που «το σύστημα» έσπρωξε στο επάγγελμα τού χασάπη τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη.
Mετά την μάλλον ατυχή έναρξη τής ομιλίας του, ο φιλόσοφος συνέχισε απτόητος εξαπολύοντας έναν φιλιππικό κατά τής πανούκλας τού αντι-σημιτισμού, που υποτίθεται σαρώνει σήμερα την Ευρώπη και ολόκληρο τον κόσμο: «δεν πρέπει να δείχνουμε καμία ανοχή απέναντι στον αντι-σημιτισμό, ακόμα κι αν προέρχεται από τους πλέον καταπιεσμένους και πλέον φτωχούς Παλαιστίνιους». Ο καθηγητής σίγουρα αναφέρεται στον αντισημιτισμό όσων εναντιώνονται στην αρπαγή τής παλαιστινιακής γης από τους Ισραηλινούς. Το μόνο δεινό, το μόνο πραγματικό πρόβλημα — δήλωσε ευθαρσώς ο φιλόσοφος — είναι ο ευρωπαϊκός και ο αμερικανικός αντι-σημιτισμός. Μπας και ξέρει ο καθηγητής κάτι που δεν ξέρουμε; Μήπως ευρωπαίοι και αμερικανικοί εβραίοι υφίστανται σήμερα βασανιστήρια σε σκοτεινά μπουντρούμια, ενώ τα σπίτια τους κατάσχονται από γαλανομάτες άρειους; Αλλά, το καλύτερο μας το επεφύλαξε για τη συνέχεια.
Σύμφωνα με τον Ζίζεκ, «κάποιος που ζει στη Λαϊκή Δημοκρατία τού Κονγκό θα πούλαγε στο πι και φι τη μάνα του στο σκλαβοπάζαρο για να πάει να ζήσει στη Δυτική Όχθη». Πρόκειται σίγουρα για τη ρήση τής χρονιάς.
Καθηγητές μαθηματικών τής δευτεροβάθμιας θα μπορούν στο εξής να χρησιμοποιούν την υπέροχη αυτή ρήση ιστορικού και γεωγραφικού χαρακτήρα στις ασκήσεις τους. Για παράδειγμα, ως εξής: «Αν ένας αράπης από τη Λαϊκή Δημοκρατία τού Κονγκό θα πούλαγε, στο πι και φι, τη μάνα του στο σκλαβοπάζαρο για να μετακομίσει στη Δυτική Όχθη, στα πόσα πι και στα πόσα φι θα πούλαγε τη μάνα του για να ενταχθεί στις τάξεις των Γάλλων ανέργων, των Ελλήνων εργαζόμενων ή των Αμερικανών απεργών;»
Ίσως ο Ζίζεκ, ως δαφνοστεφής διανοούμενος τής πάλαι ποτέ Αριστεράς, επινόησε σ’ αυτή την ομιλία του την έσχατη δικαιολογία για όσους απεργάζονται την επερχόμενη λαίλαπα των προγραμμάτων λιτότητας τού ΔΝΤ — την πλέον αποστομωτική απάντηση που θα μπορούν να δώσουν στους δυτικούς εργαζόμενους που θα ’χουν το θράσος να εκφραστούν ενάντια στους ασφυκτικούς περιορισμούς τού διεθνούς χρηματοοικονομικού κεφαλαίου. Έτσι, θα δηλώνουν στο εξής ότι δεν φέρουν καμία ευθύνη, εφόσον ακολουθούν απλώς τις επιταγές τού «συστήματος» — τουναντίον, τα πραγματικά θύματα τού «συστήματος» είναι αυτοί οι ίδιοι· και εν πάση περιπτώσει, τα πράγματα είναι χειρότερα στο Κονγκό.
Να μια ακόμα καλύτερη ερώτηση για το διαγώνισμα των μαθηματικών: «Αν ένας αράπης από τη Λαϊκή Δημοκρατία τού Κονγκό θα πούλαγε, στο πι και στο φι, τη μάνα του στο σκλαβοπάζαρο, για να μετακομίσει στη Δυτική Όχθη, ποιον — και στα πόσα πι και στα πόσα φι — θα πούλαγε ο Ζίζεκ στο σκλαβοπάζαρο, για να μπορέσει να ενταχθεί στο πνευματικό κατεστημένο τής Δεξιάς;» Η απάντηση είναι βέβαια ολοφάνερη. Θα πούλαγε την Παλαιστίνη ολόκληρη και την ψυχή του θα ’δινε τζάμπα και, όσο για τη μάνα του, θα την παρέδινε ο ίδιος δεμένη χειροπόδαρα. Κι αυτό γιατί, ως καθηγητής, γνωρίζει πολύ καλά ότι η καλύτερη στρατηγική αυτοπροβολής είναι να σκούζει για τον αντισημιτισμό.
Οι ανούσιες ρατσιστικές ρητορείες του δεν φαίνεται να ενόχλησαν κανέναν. Είτε οι θαρραλέοι και καλοπροαίρετοι αντιφρονούντες-οικοδεσπότες του δεν πρόσεξαν τα όσα είπε, είτε οι απόψεις του τους φάνηκαν απολύτως φυσιολογικές, είτε τέλος προτίμησαν να κάνουν τα στραβά μάτια. Άλλωστε, τι διαφορετικό θα μπορούσε να περιμένει κανείς από έναν αράπη; Δεν θα πούλαγε και τη μάνα του στο σκλαβοπάζαρο, για να υπηρετήσει καλύτερα τα συμφέροντα τού λευκού του αφέντη; Επιλέγοντας να αγνοήσει τις ιστορικές και διεθνείς παραμέτρους τού φαινομένου τής δουλείας, ο Ζίζεκ κατάφερε να διαστρεβλώσει τον χαρακτήρα της, παρουσιάζοντάς την σαν μέσο κοινωνικής προαγωγής των μαύρων ή, τέλος πάντων, σαν κάτι για το οποίο φταίει το μαύρο τους το κεφάλι. — Και τι έγινε, θα μου πείτε.
Ο συμπαθής καθηγητής δεν θα αποκλειστεί από το φεστιβάλ των Καννών. Τουναντίον, οι τιποτένιες του ρητορείες θα εκτιμηθούν δεόντως από τον Μπερνάρ Ανρί-Λεβί και άλλες ισχυρές διασημότητες. Δεν θα προλαβαίνει να αποδέχεται προσκλήσεις για ομιλίες μπροστά σε όλο και μεγαλύτερα ακροατήρια. Ακόμα και η κριτική μου ίσως του προσφέρει μεγαλύτερη δημοσιότητα. Κάποια στιγμή, είχα ζαρώσει στη θέση μου από φόβο μήπως και ξεστομίσει τα διάσημα πλέον λόγια τού Ντέιβιντ Μάμετ («οι Ισραηλινοί θέλουν να ζήσουν ειρηνικά στο εσωτερικό των συνόρων τους, αντίθετα με τους Άραβες που θα ήθελαν να τους σκοτώσουν όλους») — αλλά έδειξε αυτοσυγκράτηση.
Όσο οι επισκέπτες καθηγητές δεν δαγκώνουν το χέρι που τους ταΐζει, θα είμαστε καταδικασμένοι στην επανάληψη τού φιάσκου τού Στολίσκου. Όσο δεν αντιλαμβανόμαστε τη σημασία που έχει η Παλαιστίνη για το μέλλον τού κόσμου, τόσο περισσότερο θα εγκλωβιζόμαστε σε μια ατέλειωτη «μεσανατολική κρίση».
το είδα
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου