Του Ιωάννη Δ. Κακουδάκη - Αντιστρατήγου ε.α., Επίτιμου Α¨Υ/ΓΕΣ, τ. Διευθυντή της Διεύθυνσης Ιστορίας Στρατού του ΓΕΣ και Προέδρου της Ελληνικής Επιτροπής Στρατιωτικής Ιστορίας του ΓΕΕΘΑ
Εισαγωγή
H 6η Απριλίου του 1941 δεν είναι μόνο για την Ελλάδα μια κορυφαία ιστορική ημερομηνία, αλλά και για ολόκληρη την Ευρώπη, γιατί αντιμετώπισε σθεναρά στην ελληνοβουλγαρική μεθόριο, στην αποκαλούμενη «Γραμμή Μεταξά», τον γερμανικό χείμαρρο, που σχεδόν αμαχητί κατέκλυζε την Ευρώπη. Εκεί δόθηκε η περίφημη και γνωστή στην παγκόσμια στρατιωτική ιστορία η Μάχη των Οχυρών.
Λέγοντας Μάχη των Οχυρών, εννοούμε τον τετραήμερο εκείνο σκληρό, άνισο και επικό αγώνα 6-9 Απριλίου 1941, που έγινε στα Οχυρά Μακεδονίας –Θράκης, από τον ορεινό όγκο της Κερκίνης (Μπέλες) μέχρι το Νέστο ποταμό στη γραμμή των συνόρων, στη «Γραμμή Μεταξά» με την απόκρουση της γερμανικής επίθεσης από το βουλγαρικό έδαφος, κατά τον Β ́ Παγκόσμιο Πόλεμο. Στη συνοριακή αυτή γραμμή, μεταξύ Ελλάδας και Βουλγαρίας, υπήρχαν 21 Οχυρά, που αποτελούσαν την οχυρωμένη αμυντική θωράκιση της Ελλάδας και την άμεση απόκρουση οποιασδήποτε αιφνιδιαστικής επίθεσης από Βορρά.
Η στρατηγική, η τακτική σχεδίαση, η τεχνική εκτέλεση και η υλικοτεχνική πλευρά σχεδιάστηκαν στο σύνολό
τους από Έλληνες αξιωματικούς του μηχανικού και με την τακτική υποστήριξη αξιωματικών του πεζικού και του πυροβολικού. Η σχεδίαση και υλοποίηση ήταν καθαρά έργο των Ελλήνων αξιωματικών του μηχανικού με τη βοήθεια αποκλειστικά ελληνικών κατασκευαστικών εταιρειών και την τεχνική υποστήριξη και συμβολή του ΕΜΠ. Η αμυντική αυτή γραμμή ήταν ανώτερη της γραμμής «Μαζινώ» και εφάμιλλη της γραμμής «Ζίγριφντ (Siegfrid)».
Σκοπός της οχύρωσης της τοποθεσίας αυτής ήταν να καλύψει αρχικά την επιστράτευση και τη στρατηγική συγκέντρωση και στη συνέχεια να αποτελέσει αμυντική τοποθεσία για οποιαδήποτε εχθρική ενέργεια από Βουλγαρία
Συνοπτική Περιγραφή των Οχυρών
Τα 21 Παραμεθόρια αυτά Οχυρά κατασκευάστηκαν την περίοδο 1936-1940 και είναι: Ποποτλίβιτσα (Παπαδοπούλα),Ιστίμπεη (Οχυρό), Κελκαγιά (Σπανή Πέτρα), Αρπαλούκι ( Στήριγμα), Παλιουριώνες, Ρούπελ, Καρατάς, Κάλη, Περσέκ, Μπαμπαζώρα, Μαλιάγκα, Περιθώρι, Παρταλούσκα, Ντάσαβλη, Λίσσε, Πυραμοειδές, Καστίλλο, Άγιος Νικόλαος, Μπαρτίσεβα, Εχίνος και Νυμφαία. Τα ονόματα μέσα σε παρένθεση χρησιμοποιούνται σήμερα για ευνόητους λόγους (ήταν με ξένες ονομασίες). Για την εξιστόρηση των γεγονότων θα χρησιμοποιήσω τα αρχικά ονόματα των Οχυρών, που είναι περισσότερο γνωστά στο ευρύ κοινό.
Το κάθε οχυρό στο σύνολό του αποτελούσε ένα περίκλειστο έργο από ένα και περισσότερα στεγανά συγκροτήματα με έναν ή περισσότερους ορόφους, ικανό να αμυνθεί προς κάθε κατεύθυνση. Περιλάμβανε ανθεκτικά σκέπαστρα, πυροβολεία, πολυβολεία, ολμοβολεία, βομβιδοβολεία, παρατηρητήρια, οπτικούς σταθμούς, έργα παραλλαγής και παραπλάνησης, πολλαπλές εισόδους και εξόδους για τον ανεφοδιασμό και την εκτέλεση αντεπιθέσεων. Οι υπόγειες εγκαταστάσεις κάθε οχυρού περιλάμβαναν διοικητήριο, θαλάμους αξιωματικών, θαλάμους οπλιτών, τηλεφωνικό κέντρο, αναρρωτήριο, μαγειρεία, δεξαμενές πόσιμου νερού, σημεία υδροληψίας, αποχωρητήρια, χώρους υγιεινής, αποθήκες πυρομαχικών, αποθήκες με επαρκή εφόδια για την κάλυψη αναγκών 15 ημερών άμυνας, χειρουργείο, φαρμακείο, συστήματα αερισμού, φωτισμού (γεννήτριες, λάμπες πετρελαίου, φακούς κ,ά.), αποχέτευση, εσωτερικές θέσεις μάχης αντιαρματικά κωλύματα, θέσεις αντιαεροπορικών όπλων, οδικό δίκτυο, κ.ά.. Αξίζει να σημειώσουμε ότι τόσο η βουλγαρική, όσο και η γερμανική υπηρεσία πληροφοριών δεν είχαν πληροφορίες για τις ακριβείς θέσεις, τη δύναμη και τον οπλισμό των οχυρών, παρόλο που ορισμένα οχυρά( Ποποτλίβιτσα, Ιστίμπεη, Κελκαγιά κ.ά.) απείχαν μόνο 200- 250 μέτρα από τα σύνορα.
Την υλοποίηση του μεγαλόπνοου αυτού έργου είχε η Διοίκηση Φρουρίου Θεσσαλονίκης με διαταγές και τεχνικές οδηγίες του ΓΕΣ. Για το σκοπό αυτόν είχε συγκροτηθεί ειδική επιτροπή αξιωματικών με συμμετοχή τοπογράφων, πολιτικών μηχανικών, αρχιτεκτόνων, γεωγράφων, γεωλόγων και καθηγητών του ΕΜΠ ( Π. Παρασκευόπουλος, Α. Ρουσόπουλος κ.ά.). Ιδιαίτερη βαρύτητα είχε δοθεί στον απόρρητο χαρακτήρα των κατασκευών και στην απόλυτη μυστικότητα των εργασιών. Το προσωπικό ήταν επιλεγμένο από την Αστυνομία και τον Στρατό. Ο κύριος οπλισμός των οχυρών ήταν: πυροβόλα των 75χιλ., αντιαεροπορικά των 20 και 37 χιλ,, όλμοι, πολυβόλα, οπλοπολυβόλα, βομβιδοβόλα, τυφέκια, χειροβομβίδες κλπ.
Όταν μετά την εισβολή, οι Γερμανοί και οι Βούλγαροι είδαν τα Οχυρά, έμειναν έκπληκτοι. Αλλά και σήμερα όσοι τα επισκέπτονται τα θαυμάζουν!
Κατασκευαστικά στοιχεία των Οχυρών
Εκσκαφές
Διάνοιξη νέων οδών: 115 χλμ.
Επισκευή παλαιών οδών: 92 χλμ.
Εκσκαφές επιφανειακών έργων: 16.000 κ.μ.
Εκσκαφές υπόγειων έργων: 291.000 κ.μ.
Υπόγειες εργασίες
Σύνολο οπλισμένου σκυροδέματος 108.000 κ.μ.
Σύνολο σκυροδέματος μη οπλισμένου: 63.000 κ.μ.
Συνολικό μήκος εξωτερικών υδραγωγείων: 74 χλμ.
Συνολικό μήκος εσωτερικών υδραγωγείων: 14 χλμ.
Συνολικό μήκος τηλεφωνικών γραμμών εκτός οχυρών: 1.216 χλμ.
Συνολικό μήκος τηλεφωνικών. γραμμών εντός των οχυρών: 70 χλμ.
Συνολικό μήκος ανάπτυξης συρματοπλέγματος: 90 χλμ.
Συνολική ποσότητα τσιμέντου: 66.000 τόνοι.
Συνολική ποσότητα σιδήρου οπλισμού σκυροδέματος: 12.000 τόνοι.
Συνολικό μήκος υπόγειων στοών: 24.000 μέτρα,
Συνολικό μήκος υπόγειων καταφυγίων - θαλάμων: 13.000 μέτρα,
Συνολικό μήκος σωλήνων ύδρευσης: 88.000 μέτρα,
Κόστος - χρόνος
Σύνολο δαπάνης και με τα έργα εκστρατείας 1,060(1059.800.600) δισ. δραχμών (ίσο με σημερινά περίπου 55,00 δις ευρώ ).
Σύνολο ημεροδουλίων (ημερομισθίων): 3.000.000 (2.856.554).
Διάρκεια κατασκευής: 3,5 χρόνια, (Νοέμβριος 1936 - Ιούλιος 1940).
Κατά προσέγγιση, διατέθηκαν για τα έργα οχύρωσης των βουλγαρικών συνόρων (από Στρυμόνα μέχρι Αλεξανδρούπολη) 2.900.000 ημεροδούλια (ημερομίσθια) εργατοτεχνικού ιδιωτικού προσωπικού.
Τα παραπάνω συγκεντρωτικά στοιχεία των Οχυρών, τα οποία είναι άγνωστα στους πολλούς, επιβεβαιώνουν τον κατασκευαστικό άθλο του έργου και δίκαια και τεκμηριωμένα αποτελεί το μέγιστο τεχνικό έργο της Ελλάδας κατά τον περασμένο αιώνα. Αρκεί μια επίσκεψη- που σήμερα επιτρέπεται- εύκολα κάποιος να το διαπιστώσει και να θαυμάσει τα Οχυρά.
Περιληπτική Εξιστόρηση της Μάχης των Οχυρών
Ο Ελληνικός Στρατός, με απαράμιλλο ηρωισμό, μάχεται σκληρά και νικηφόρα εναντίον των Ιταλών, από την 28η Οκτωβρίου 1940, στην Ήπειρο. Ο Χίτλερ, από το Νοέμβριο του 1940 είχε αποφασίσει να επιτεθεί εναντίον της Ελλάδας. Στις 13 Δεκεμβρίου εξέδωσε την υπ' αριθ. 20 απόρρητη διαταγή στην οποία αναφέρεται και η επίθεση εναντίον της Ελλάδας με το συνθηματικό όνομα «ΜΑΡΙΤΑ».
Στις 18 Δεκεμβρίου, ο Χίτλερ εξέδωσε τις κατευθύνσεις του για την επιχείρηση «Μπαρμπαρόσα», που αφορούσε την επίθεση εναντίον της Ρωσίας μετά την κατάληψη της Ελλάδας. Το Μάρτιο του 1941 η Βουλγαρία προσχώρησε στον Άξονα Γερμανίας Ιταλίας Ιαπωνίας με τη δελεαστική υπόσχεση ότι θα της παραχωρούνταν ολόκληρη η Ανατολική Μακεδονία και η Δυτική Θράκη.
Στις 2 Μαρτίου 1941 η 12η Γερμανική Στρατιά άρχισε να εισέρχεται στο Βουλγαρικό έδαφος και στις 9 Μαρτίου οι εμπροσθοφυλακές των Μεραρχιών είχαν φθάσει στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Το σύνολο των γερμανικών δυνάμεων, που διατέθηκαν εναντίον της Ελλάδας, ήταν:
Το XVIII Ορεινό Σώμα Στρατού αποτελούμενο από τη 2α Τεθωρακισμένη Μεραρχία, τις 5 και 6 Ορεινές Μεραρχίες, το 125ο Ανεξάρτητο Ενισχυμένο Σύνταγμα Πεζικού, την 72η Μεραρχία Πεζικού και ανάλογες μονάδες Διοικητικής Μέριμνας, αναπτυγμένο από το Πετρίτσι μέχρι το Νευροκόπι.
Το XXX Σώμα Στρατού αποτελούμενο από τις 164η και 50η Μεραρχίες Πεζικού, αναπτυγμένο στις περιοχές Πεσμακλή και Κίρτζαλη.
Την προκάλυψη όλου του γερμανικού μετώπου διατηρούσαν οι Βούλγαροι με τρεις μεραρχίες τους.
Στη 12η Γερμανική Στρατιά από πλευράς Αεροπορίας διατέθηκε το VIII Σώμα Αεροπορίας με 650 αεροσκάφη (βομβαρδιστικά, κάθετης εφόρμησης (Στούκας), δίωξης, αναγνώρισης κλπ.).Ο συνολικός αριθμός των γερμαικών αεροσκαφών πρώτης γραμμής περνούσε τα 1.000.
Η αποστολή της Στρατιάς ήταν να διασπάσει τη «Γραμμή Μεταξά» με το XVIII Ορεινό Σώμα Στρατού να διανοίξει τη στενωπό του Ρούπελ με ταυτόχρονη υπερκέραση της οχυρωμένης αυτής τοποθεσίας με τη 2η Τεθωρακισμένη Μεραρχία από τα δυτικά δια μέσου των κοιλάδων Στρούμνιτσα και Αξιού για να καταλάβει την Θεσσαλονίκη, να απομονώσει ολόκληρη την Ανατολική Μακεδονία και να συνεχίσει στο εσωτερικό της Χώρας.
Η Ελλάδα παρέταξε 4 Μεραρχίες (XVIII,XIV,VII,XIX ), από τις οποίες 2 ήταν από «περιμαζεύματα τέως συνοριακών τομέων» (κατά Καθενιώτη), 1 από υπερήλικες και 2 από απειροπόλεμους οπλίτες. Οι δυνάμεις αυτές αποτελούσαν το Τμήμα Στρατιάς Ανατολικής Μακεδονίας (ΤΣΑΜ) με Διοικητή τον Αντιστράτηγο Κωνσταντίνο Μπακόπουλο ( από 8-2-41). Η Ταξιαρχία του Νέστου με 5 τάγματα πεζικού, αναπτυγμένη δυτικά του ποταμού μέχρι και το Οχυρό Εχίνου. Στη Θράκη ,ήταν αναπτυγμένη η Ταξιαρχία του Έβρου με 7 λόχους προκάλυψης και το Οχυρό Νυμφαία με Διοικητή τον Έφεδρο Υποστράτηγο Ιωάννη Ζήση, και όταν η Ταξιαρχία( 100 αξιωματικοί και 2000 οπλίτες) πέρασε στο τουρκικό έδαφος (περί τους 1300 άνδρες), σύμφωνα με το σχέδιο σύμπτυξης, αφοπλίστηκε και ο στρατηγός, φέροντας βαρέως το γεγονός αυτό, αυτοκτόνησε στις 9 Απριλίου στα Ύψαλα της τουρκικής Θράκης
ΟΧΥΡΟ ΡΟΥΠΕΛ
Η προβλεπόμενη εμπόλεμη δύναμη των 21 Οχυρών ήταν: 329 Αξιωματικοί και 9.740 Οπλίτες (συνολικά 10.069), ωστόσο, η τοποθετημένη δύναμη στις 6 Απριλίου 1941 ήταν 5.630 άνδρες, δηλαδή το 62% περίπου της εμπόλεμης δύναμης. Επομένως, αν στην αριθμητική υπεροχή των Γερμανών προστεθεί και ο υπερσύγχρονος εξοπλισμός τους, είναι εύκολο να διαπιστώσουμε την απόλυτη γερμανική υπεροχή .
Το Βρετανικό Εκστρατευτικό Σώμα( Συγκρότημα "W") ήταν αναπτυγμένο στο Βέρμιο. Κανένας Βρετανός δεν ήταν στα Οχυρά, και άδικα έψαχναν, μετά τη συνθηκολόγηση, οι Γερμανοί να τους εντοπίσουν.
Από τις 05:15 της 6ης Απριλίου, ημέρα Κυριακή, χωρίς να τηρηθούν, τουλάχιστον, τα συνήθη διπλωματικά έθιμα του τελεσιγράφου και της παροχής προθεσμίας για απάντηση, τα γερμανικά στρατεύματα εισέβαλαν ταυτόχρονα στο ελληνικό έδαφος και στη Νότια Γιουγκοσλαβία. (Επιχείρηση «ΜΑΡΙΤΑ»).
Η κύρια προσπάθεια των Γερμανών εκδηλώθηκε προς τα οχυρά της τοποθεσίας Μπέλες στη ζώνη της XVIII Mεραρχίας. Προηγήθηκε σφοδρός βομβαρδισμός εναντίον των Οχυρών Ιστίμπεη και Κελκαγιά που αποτελούσαν το « κλειδί» της τοποθεσίας και επεκτάθηκε και στα Οχυρά Ποποτλίβιτσα, Αρπαλούκι και Παλιουριώνες στην τοποθεσία του Μπέλες. Το Ιστίμπεη οι Γερμανοί το ονόμασαν «Το αγκίστρι του θανάτου»,και απέχει 200 μέτρα από τα σύνοραμε υψόμετρο 1347μ.
Στη ζώνη της XIV Μεραρχίας η γερμανική επίθεση εκδηλώθηκε επίσης στις 0515 με εξαιρετική σφοδρότητα εναντίον των Οχυρών Ρούπελ, Καρατάς και Κάλης. Η επίθεση άρχισε με πυρά πυροβολικού και αεροπορικό βομβαρδισμό με το 125ο Ανεξάρτητο Σύνταγμα,πολύ έμπειρο, γιατί είχε πολεμήσει και στη γραμμή Μαζινώ. Όλη την ημέρα 100-200 αεροσκάφη πετούσαν πάνω από το Ρούπελ και καταρρίφτηκαν τρία.
Στη ζώνη της VII Μεραρχία η Γερμανική επίθεση αρχικά απώθησε τα τμήματα προκάλυψης και ήλθε σε επαφή με τα Οχυρά Πυραμοειδές, Λίσσε και Περιθώρι, χωρίς να μπορέσουν να προωθηθούν από την ισχυρή αντίσταση των υπερασπιστών των Οχυρών.
Στη ζώνη της Ταξιαρχία Νέστου στην περιοχή της Ξάνθης οι Γερμανοί ανέτρεψαν τα συνοριακά φυλάκια και κατά τις απογευματινές ώρες έλαβαν την επαφή με το Οχυρό Εχίνου, όπου και καθηλώθηκαν από τα πυρά του Οχυρού.
Τέλος, στη ζώνη της Ταξιαρχίας Έβρου η επίθεση εκδηλώθηκε στις 0505. Τα ελληνικά τμήματα συμπτύχθηκαν επιβραδύνοντας τον εχθρό και στις 1100 ώρα είχε περικυκλωθεί το Οχυρό Νυμφαία. Η γενναία αντίσταση των υπερασπιστών του Οχυρού με αμείωτη ένταση συνεχίστηκε μέχρι τις βραδινές ώρες.
Ενώ τα Οχυρά αμύνονται σθεναρά σόλη τη γραμμή του μετώπου, η κατάληψη του δυτικού τμήματος του Μπέλες και η διείσδυση γερμανικών τμημάτων στην κοιλάδα της Ροδόπολης δημιούργησε κίνδυνο για όλη την τοποθεσία του Μπέλες. Η κατάρρευση της Γιουγκοσλαβικής αντίστασης ευόδωσε την προέλαση και την είσοδο της 2ης Τεθωρακισμένης Μεραρχίας στο ελληνικό έδαφος. Ανατολικά του Στρυμόνα και μέχρι το Νέστο ποταμό η τοποθεσία παραμένει αρραγής και τα Οχυρά απόρθητα, με διαταγή να αμυνθούν «μέχρις εσχάτων».
Η φρουρά του Οχυρού Ιστίμπεη (200 μέτρα από τα βουλγαρικά σύνορα) εξαιτίας των αεροπορικών βομβαρδισμών, των πυρών πυροβολικού, των όλμων, των πολυβόλων , των αποπνικτικών αερίων και της φλεγόμενης βενζίνης που χρησιμοποιούσαν οι Γερμανοί υποχρεώθηκε να παραδοθεί στις 1600 ώρα της 7ης Απριλίου.
Το Οχυρό Νυμφαία αναγκάστηκε να συνθηκολογήσει στις 2330 ώρας της 7 Απριλίου, εξαιτίας των αποπνικτικών καπνογόνων που οι Γερμανοί έριξαν μέσα στο Οχυρό.
Το Οχυρό Κελκαγιά εξαιτίας αερίων και καπνού αναγκάστηκε να παραδοθεί στις 1130 της 7ης Απριλίου.
Το Οχυρό Αρπαλούκι τη νύχτα 7/8 Απριλίου αποχώρησε και μετά σκληρό αγώνα στις γέφυρες του Στρυμόνα παραδόθηκε στους Γερμανούς.
Τα γερμανικά επιτιθέμενα τμήματα παρέκαμψαν το Οχυρό Νυμφαίας κατά τη διάρκεια της νύχτας 6/7 Απριλίου και έφτασαν στην Κομοτηνή.
Ο σκληρός και επικός αγώνας των ηρωικών υπερασπιστών όλων των Οχυρών, που η αναλυτική εξιστόρηση εκφεύγει από το πλαίσιο της ενημέρωσης αυτής, δεν επέτρεψε στις γερμανικές δυνάμεις να διασπάσουν τη «Γραμμή Μεταξά», ούτε την τρίτη μέρα της επίθεσης. Όμως, η γρήγορη κατάρρευση της γιουγκοσλαβικής αντίστασης, από την πρώτη κιόας ημέρα, ιδιαίτερα στην περιοχή της κοιλάδας του Αξιού ποταμού και η ανυπαρξία διαθέσιμων δυνάμεων, για την κάλυψη του αριστερού πλευρού της οχυρωμένης τοποθεσίας του Μπέλες, έδωσε την ευκαιρία και τη δυνατότητα στη 2η Γερμανική Τεθωρακισμένη Μεραρχία να εισβάλει στο ελληνικό έδαφος δια μέσου των κοιλάδων του Στρούμνιτσα και του Αξιού ποταμού.
Τα περισσότερα οχυρά, που παρέμεναν απόρθητα, αποχώρησαν ή παραδόθηκαν στις 10 Απριλίου, μετά την υπογραφή του σχετικού Πρωτοκόλλου (9 Απριλίου 1941) και κατόπιν διαταγής των προϊσταμένων τους!
Η παράδοση της Θεσσαλονίκης έγινε την 9η Απριλίου από επιτροπή αποτελούμενη από τον Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης, τον Δήμαρχο και τον Αστυνομικό Διευθυντή της πόλης. Στις 14:00 της 9ης Απριλίου υπογράφεται το πρωτόκολλο στο Γερμανικό Προξενείο Θεσσαλονίκης μεταξύ του Διοικητή του ΤΣΑΜ και του Διοικητή της 2ης Γερμανικής Τεθωρακισμένης Μεραρχίας. Παρά τις αλλεπάλληλες επιθέσεις των Γερμανών εναντίον του Οχυρού Παληουριώνες στο Μπέλες παρέμενε απόρθητο. Στις 1700 Γερμανοί κήρυκες πληροφόρησαν τη φρουρά του Οχυρού για τη συνθηκολόγηση. Ύστερα από αυτό αποφασίστηκε να γίνει εκεχειρία κατά τη διάρκεια της νύχτας. Η παράδοση του Οχυρού έγινε στις 0900 της 10ης Απριλίου. Παρατάχθηκε γερμανικό τάγμα για απόδοση τιμών, ενώ ο Γερμανός Συνταγματάρχης που παρέλαβε ο Οχυρό προσφώνησε τον Διοικητή και έδωσε συγχαρητήρια στους άνδρες του Οχυρού.
Η γερμανική σημαία αν υψώθηκε στο Οχυρό μετά την αποχώρηση των υπερασπιστών του.
Ανάλογες τιμητικές εκδηλώσεις έγιναν και στα Οχυρα Ρούπελ, Λίσσε, Πυραμοειδές, Περιθώρι, Μυμφαία, Ιστίμπεη και Κελκαγιά.
Οι γενναίοι μαχητές των Οχυρών κατόρθωσαν με επιτυχία να αποκρούσουν όλες σχεδόν τις κατά μέτωπο γερμανικές επιθέσεις και να αποχωρήσουν με εθνική αξιοπρέπεια και τιμητικές εκδηλώσεις, όταν οι προϊστάμενοί τούς διέταξαν. Αναδείχθηκαν, έτσι, εφάμιλλοι των συναδέλφων τους, τού Ελληνοϊταλικού μετώπου, προκαλώντας τον θαυμασμό εχθρών και φίλων. Στα Οχυρά η υπεροψία του δυνατού κάμφθηκε από τη δύναμη του δικαίου και της πίστης και προστέθηκε το δεύτερο μεγάλο ΟΧΙ κατά τον Β΄ΠΠ, στην τρισένδοξη ιστορία μας. Και το τρίτο ΟΧΙ θα ακολουθήσει στη Μάχη της Κρήτης (20-29 Μαΐου 1941). Αγωνίστηκαν γενναία με άφθαστο ηρωισμό και πρωτοφανή αυτοθυσία εναντίον ενός πολυπληθέστερου εχθρού με συντριπτική υπεροχή πυρός και μέσων. Ο ίδιος ο Χίτλερ σε λόγο του στις 4 Μαΐου είπε: «...Ο Έλληνας στρατιώτης ιδιαίτερα, από όλους τους αντιπάλους, πολέμησε με ύψιστο ηρωισμό και αυτοθυσία. Συνθηκολόγησε μόνο όταν η εξακολούθηση της αντίστασης δεν ήταν πλέον δυνατή και δε είχε κανένα λόγο».
Παρόλη τη μικρή διάρκεια ο αγώνας αυτός του Ελληνικού Στρατού μπορεί να χαρακτηριστεί ως παράδειγμα θάρρους και αυτοθυσίας και ως μια από τις λαμπρότερες σελίδες της στρατιωτικής μας ιστορίας. Δεν είναι εφικτή η εξιστόρηση των γεγονότων που έλαβαν χώρα στα Οχυρά της Γραμμής Μεταξάς από την πανίσχυρη πολεμική μηχανή της Γερμανίας με αεροσκάφη, άρματα, πυροβόλα, χημικά αέρια φγολοβόλα, και άλλα ειδικά πολεμικά μέσα για την κατάκτηση των Οχυρών. Ωστόσο οι υπερασπιστές των Οχυρών με πρωτοφανή ανδρεία, θάρρος και αυταπάρνηση, με αμείωτη ένταση αντιμετώπισαν τις αλλεπάλληλες επιθέσεις των Γερμανών επί τέσσερα ημερόνυχτα. Έκαναν το μέγιστο ανθρωπίνως δυνατό για την προάσπιση της εδαφικής ακεραιότητας της Χώρας μας και μάλιστα, όταν τα κράτη της Ευρώπης σε πολλές περιπτώσεις παραδίνονταν αμαχητί.
Ενδεικτικά, για να εκτιμηθεί η συμβολή της Ελλάδας κατά τον Β΄ΠΠ, παραθέτω τη διάρκεια της αντίστασης των ευρωπαϊκών χωρών σε ημέρες: Ελλάδα 219, Νορβηγία 61, Γαλλία 43, Πολωνία 30, Βέλγιο 18,Ολλανδία 4, Γ/Β 3, Τσεχοσλοβακία, Λουξεμβούργο και Δανία αμαχητί.
Λοχίας Πεζικού Ίτσιος Δημήτριος
Αξίζει να αναφέρουμε έναν μόνο ηρωισμό, αυτόν του Έφεδρου Λοχία Ίντσιου Δημήτριου από τα Άνω Πορόια του Μπέλες που ήταν επικεφαλής του πολυβολείου Π8 στην περιοχή Ρουπέσκο. Το προσωπικό του πολυβολείου ήταν ο Λοχίας και 4 στρατιώτες από τους οποίους οι 2 ήταν συγχωριανοί του (Ζιώγας Θ. και Κοσάρτζης Ι.) και διέθεταν 38.000 φυσίγγια, οι οποίοι βάλλουν από τις πρωινές ώρες της 6ης Απριλίου εναντίον των Γερμανιών που με ορμή επιτίθενται. Ο Λοχίας αποφασίζει να συνεχίσει τον αγώνα, αν και τα παράπλευρα πολυβολεία είχαν σταματήσει να πυροβολούν, και μάλιστα λέει στους στρατιώτες του να φύγουν, πράγμα που οι συγχωριανοί του αρνήθηκαν. Μάχεται ηρωικά προς τους επιτιθέμενους Γερμανούς, για πέντε ώρες. Όμως, τα φυσίγγια εξαντλήθηκαν, δεν έχει καμιά επικοινωνία με τους προϊσταμένους του και αναγκάζονται να εξέλθουν από το πολυβολείο.
Ο Γερμανός αξιωματικός σε άπταιστα ελληνικά κάνει νεύμα να τον πλησιάσει ο επικεφαλής. Ο Λοχίας άοπλος πλησιάζει και αναφέρει:
- Ιτσιος Δημήτριος, Λοχίας Πεζικού του ΙΙΙ/ 70 Τάγματος Πεζικού.
Συγχαρητήρια Λοχία, του απαντά ο Γερμανός αξιωματικός και ακολούθησέ με.Τον οδηγεί στο ξέφωτο και του δείχνει τα πτώματα πλέον των 200 Γερμανών. ( 1 αξιωματικός και 232 στρατιώτες, σύμφωνα με γερμανική πηγή.)
και του λέει: Αυτό είναι έργο δικό σου
-Έκανα το καθήκον μου, απαντά ο Λοχίας.
Έκανες το καθήκον σου και τώρα είναι η σειρά μου να σε «εκτελέσω», για να κάνω και εγώ το δικό μου καθήκον.
Βγάζει το πιστόλι και τον σκοτώνει!
Στο θρυλικό Π8 στην Ομορφοπλαγιά υπάρχει αναμνηστική στήλη, και στο χωριό Άνω Πορόια η προτομή του ηρωικού παλληκαριού.
Η Ευρώπη 1940-1941
Οι απώλειες των γερμανών κατά τη Μάχη των Οχυρών ήταν 2689 νεκροί και τραυματίες, αξιωματικοί και στρατιώτες, και 170 αγνοούμενοι, σύμφωνα με τις γερμανικές πηγές. Ο Διοικητής του 125ου Γερμανικού Συντάγματος που επιτέθηκε στο Οχυρό Ρούπελ – Κάλη - Καρατάς δακρύζοντας είπε: «Δεν θρηνώ ως στρατιώτης, διότι η θυσία ήταν επιβεβλημένη, αλλά κλαίω ως άνθρωπος, διότι από το Σύνταγμά μου απέμειναν μόνο λίγοι άνδρες».
Για την ηρωική και γενναία αντίσταση των Ελλήνων εναντίον των τεσσάρων χωρών που τις επιτέθηκαν (Ιταλία ,Αλβανία, Γερμανία και Βουλγαρία), έχουν γραφεί και ειπωθεί πολλά εγκωμιαστικά λόγια, Σταχυολογώ μόνο ελάχιστα, που δίνουν και τη συμβολή της Ελλάδας στον Β΄ΠΠ: «Η Ελλάδα κράτησε τους Γερμανούς στην ηπειρωτική χώρα και στην Κρήτη για έξι εβδομάδες, ανέτρεψε τη χρονολογική σειρά όλων των σχεδίων των Γερμανών και ανέτρεψε την πορεία του πολέμου και νικήσαμε». (Sir Robert Antony Eden, Υπουργός Εξωτερικών της Μ. Βρετανίας στο Βρ. Κοινοβούλιο 24/ 9 1942.)
«Αν δεν ήταν η ανδρεία των Ελλήνων και το θάρρος των, η έκβαση του Β΄ ΠΠ θα ήταν ακαθόριστη». (Winston Churchill, 24/Απριλίου 1941 στο Βρετ. Κοινοβούλιο).
«Αν οι Ρώσοι κατόρθωσαν να προβάλουν αντίσταση στην είσοδο της Μόσχας για να σταματήσουν και να αποτρέψουν τον γερμανικό χείμαρρο, το οφείλουν στους Έλληνες, οι οποίοι καθυστέρησαν τις γερμανικές μεραρχίες την ώρα που θα μπορούσαν να μας κάνουν να γονατίσουμε». (Georgy Zhoukow, Σοβιετικός Στρατηγός, από τα απομνημονεύματα του).
Επίλογος
Συμπληρώθηκαν φέτος 73 χρόνια από την ελληνική εποποιία 1940-1941 και δυστυχώς η επέτειος αυτή βρίσκει τη χώρα μας να διεξαγάγει έναν οικονομικό πόλεμο με τον ίδιο αντίπαλο τού 1941 και να αγωνίζεται και κατά την ειρήνη, όπως και στον πόλεμο. Όμως, ανεξάρτητα, από τις δύσκολες συνθήκες που βιώνουμε, έχουμε εθνική υποχρέωση και ιστορική επιταγή να επαναφέρουμε στη μνήμη μας τον τεράστιο και με τόσο κολοσσιαίες προεκτάσεις άθλο του Έθνους μας, για να διδασκόμαστε τι μπορεί να κάνει το Έθνος μας, όταν είναι ενωμένο και προσηλωμένο στα εθνικά ιδεώδη και στις εθνικές μας επιταγές.
Και πρέπει να τιμούμε τους δημιουργούς του, τους συντελεστές του, τη μνήμη των πεσόντων, και τέλος, πρέπει να υπενθυμίζουμε σε όσους επιβουλεύονται το ιερό μας πάτριο έδαφος και την εθνική μας τιμή, ακεραιότητα και αξιοπρέπεια, τι τους περιμένει, αν τολμήσουν. Το Έπος του 1940-1941 αποτελεί εθνικό οδοδείχτη και έτσι πρέπει να παραμείνει. -
ΠΗΓΗ
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου