Έριξε λοιπόν και τη δική του ζαριά:
«Εάν η ΝΔ εγκαταλείψει την πολιτική της να αρπάζει από το λαό και να σώζει τις τράπεζες, δεν πιστεύω κύριοι συνάδελφοι του ΣΥΡΙΖΑ να έχουμε αντίρρηση συνεργασίας».
Είναι φανερή η ειρωνική χροιά των λόγων. Ατόφια κοινοβουλευτική ρητορεία η οποία από τι μία ειρωνεύεται την πολιτική της κυβέρνησης και από την άλλη δεν κλείνει κατηγορηματικά τη συνεργασία, εάν η ΝΔ αλλάξει πολιτική: Δηλαδή παίζει στο τερέν της «συναίνεσης», αλατίζοντας τη σημειολογία της «συνεργασίας» σε άλλη πολιτική.
Αν παρατηρήσει κανείς την πολιτική μας ιστορία θα διαπιστώσει αβίαστα τούτο: Καταδικαζόταν πάντα εκ των προτέρων κάθε συνεργασία με τον αντίπαλο με τις ίδιες κοινοβουλευτικές ζαριές…
Και πάντα όταν γινόταν η «συνεργασία» οι «αντίπαλοι» θριαμβολογούσαν ότι «πέρασαν» τις απόψεις τους στη «συμφωνία»: ΟΙ συμφωνίες στα
λόγια (π.χ. «να πάψουμε να σώζουμε τις τράπεζες και να σώσουμε το λαό») είναι πολύ εύκολες και «αναγκαίες» σε κάθε συνεργασία.
Πολύ πρόσφατα παραδείγματα: Η Παπαδήμια «κοινοπραξία» και η σημερινή με το Σαμαρά. Μάλιστα ο Σαμαράς κατηγορηματικά απέκλειε κάθε συνεργασία με τον ΓΑΠ, καταγγέλλοντας το Μνημόνιο: Πριν αλέκτωρ λαλήσει τρις τα βρήκαν για να «σώσουν» την Ελλάδα…
Ο έμπειρος Μανώλης Γλέζος πέταξε τη δική του κοινοβουλευτική ζαριά, την ίδια στιγμή που ο αρχηγός του κόμματος (ΣΥΡΙΖΑ) νομιμοποιούσε και δικαιολογούσε την «παρατεταμένη και διαρκή παραβίαση του Συντάγματος» από την κυβέρνηση, λόγω «εκτάκτων περιστάσεων»!!!
Αναλυτικά ΕΔΩ:
http://resaltomag.blogspot.gr/2014/01/blog-post_4590.html
Σημείωση: Γι αυτήν την εξωφρενική δήλωση του Τσίπρα όλα τα «αριστερά» ιστολόγια δεν βγάλανε άχνα. Τη ζαριά του Γλέζου τη διατυμπανίζουν θριαμβευτικά!!!
Το πονηρό και ειρωνικό αυτό κοινοβουλευτικό τρικ του συμπαθέστατου Μανώλη, παρακάμπτει και κάποια πολύ σοβαρά πολιτικά ζητήματα. Και πρώτα απ’ όλα τούτο: Ότι είναι οι δηλώσεις κεντρικών ηγετών του ΣΥΡΙΖΑ και ιδιαίτερα του Τσίπρα που υπογραμμίζουν κατηγορηματικά την ΑΝΑΓΚΑΙΟΤΗΤΑ της σωτηρίας των τραπεζών, καθώς και την αναγκαιότητα σωτηρίας της ΕΕ και του ευρώ!!!
Το να αγωνιζόμαστε να σώσουμε την ΕΕ (τους ληστές) και το ευρώ (το εργαλείο του), καθώς και τις τράπεζες και μετά να λέμε ότι θα πάψουμε να κλέβουμε το λαό, αυτό αποτελεί μια δημαγωγική ζαριά κοινοβουλευτικής ΑΠΑΤΗΣ…
Επίσης παρακάμπτονται ή διασκεδάζονται και οι δηλώσεις επιφανών ηγετικών στελεχών που μιλούν για ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ με άλλα «κόλπα»: Το «χρέος».
Οι πιο πρόσφατες:
α). Δ. Παπαδημούλης στον «Real FM» (προχθές):
«Είναι άλλο θέμα η ανάγκη πολιτικής συζήτησης και συνεννόησης, όπου αυτό είναι δυνατό, ανάμεσα στην εκάστοτε κυβέρνηση και την εκάστοτε αντιπολίτευση, κι άλλο το να μπούμε όλοι στην κυβέρνηση. Εμείς προτείναμε να καθίσουμε στο ίδιο τραπέζι με την κυβέρνηση, υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, προκειμένου να βρεθεί μια εθνική γραμμή για το ζήτημα του χρέους, αλλά η πρόταση απορρίφθηκε με ευθύνη του πρωθυπουργού. Αν, παρ' όλ' αυτα, αύριο ο κ. Σαμαράς δεχθεί να γίνει μια τέτοια συζήτηση, εμείς θα πάμε».
Εδώ, δεν τίθεται εμμέσως πλην σαφώς η «Συνεργασία» πάνω στο «χρέος»(!!!) ή οι δηλώσεις αυτές δεν αποτελούν «μήνυμα» αυριανής συνεργασίας;
β). Ν. Βούτσης στον «Αθήνα 9.84»:
«Σε περιόδους εξαιρετικά δύσκολες, πάντοτε οι προτάσεις που εμπεριέχουν το στοιχείο της υπέρβασης των στερεοτύπων του πολιτικού συστήματος προκαλούν μια ευρύτερη συναίνεση».
Ο Βούτσης είναι πολύ καθαρός…
Υπάρχουν «κοινοί τόποι» μεταξύ των δύο κομμάτων και αυτά τα διαπιστώνουν και «αριστεριστές» που βρίσκονται εντός του ΣΥΡΙΖΑ με το όνειρο να τον μετατρέψουν σε …κομμουνιστική δύναμη.
Διαβάστε, π.χ. το κείμενο:
«Οι (επικίνδυνες) «νέες ιδέες» κεντρικών στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ»
ΕΔΩ:
http://aristeroblog.gr/node/2270
Φυσικά αυτές οι «ιδέες» του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι «νέες», είναι η ίδια καθεστωτική του υπόσταση και η προσήλωσή του στο νεοταξικό πλαίσιο της ΕΕ, της ΟΝΕ και CIA…
Αυτό το «πλαίσιο» καθορίζει και την στρατηγική των καθεστωτικών συμμαχιών, λόγω «εκτάκτων αναγκών»…
Συνεπώς αυτά τα περί «συνεργασιών» δεν τα προβάλλουν μόνο οι «νταβάδες». Και ο ΣΥΡΙΖΑ κουνάει την ουρά του: Είναι δομικά στοιχεία της πολιτικής του, δομικά στοιχεία του κοινοβουλευτικού παιχνιδιού, όταν μεγάλοι και βασικοί παίκτες αυτού του παιχνιδιού καίγονται, σαπίζουν και καταποντίζονται…
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου