Η ιστορία της Όμικρον
… ήταν γαλλική ταινία του 1975 που προκάλεσε αντιδράσεις για το
σαδομαζοχιστικό θέμα της. Συνοπτικά, η πλοκή αφορά την Ο, μια νεαρή
φωτογράφο μόδας, η οποία μεταφέρεται από τον εραστή της, Ρενέ, στον
απόμερο πύργο Roissy, όπου υποβάλλεται σε βασανιστήρια για να μετατραπεί
σε πειθήνια ερωτική παρτενέρ διαθέσιμη ανά πάσα στιγμή. Φεύγοντας από
το Roissy φοράει το σιδερένιο δαχτυλίδι της μύησής της ως ένδειξη στους
άνδρες ότι είναι σκλάβα του σεξ.
Πρόκειται για ταινία ήπιου πορνό όπου ως γνωστόν η πορνογραφία εκμεταλλεύεται την ερωτική πράξη με κύριο σκοπό τη σεξουαλική διέγερση του ατόμου. Ουσιαστικά δηλαδή η ερωτική πράξη εκχυδαΐζεται προκειμένου να προγραμματιστεί και να κατευθυνθεί ο θεατής σε συγκεκριμένες ενέργειες και συμπεριφορές.
Στην τρέχουσα περίοδο έχουμε μιαν ανάλογη ιστορία της Ο, όπου ο εκχυδαϊσμός της ερωτικής πράξης έχει δώσει τη θέση του στον εκχυδαϊσμό του φόβου, στην πρόστυχη δηλαδή εκμετάλλευσή του και στην σκηνοθετική διόγκωση και παρουσίασή του σαν να είναι ταινία πορνό (εξ ου και ο όρος στα αγγλικά fear porn).
Ο λόγος φυσικά για τη «μετάλλαξη» Ο (ενός μη απομονωμένου ιού σύμφωνα πάντα με το CDC) όπου αντίστοιχα και εδώ υπεισέρχεται η σκοπιμότητα να επιβληθούν στο άτομο συγκεκριμένες συμπεριφορές.
Κοινό σημείο και των δύο ιστοριών Ο η πρακτική του σαδομαζοχισμού. Το καθεστώς σε ρόλο σαδιστή και το άτομο στο ρόλο του υποτακτικού και του μαζοχιστή. Σκοπός η παγίωση της συμμόρφωσης με την παραπλανητικά ονομαζόμενη πανδημία (αφού έχει θνησιμότητα μόλις 0,1%) και
με μια επινοημένη νόσο (με το γελοίο αρκτικόλεξο κοβιντ) που δεν είναι άλλη από τη μετονομασμένη και σερβιρισμένη με νέα συσκευασία γρίπη.Ο απόμερος πύργος Roissy είναι σήμερα το διάτρητο αφήγημα της «πανδημίας». Εκεί έχει μεταφερθεί και εγκλειστεί η κοινωνία (από τις 11 Μαρτίου 2020) και τρομοκρατείται συστηματικά ώστε να βρίσκεται συνεχώς σε κατάσταση φόβου, πανικού και υστερίας. Μέσα σε αυτή τη φυλακή ασταμάτητα εκβιάζεται, βασανίζεται και τιμωρείται με τους πιο σατανικά επίπονους τρόπους ώστε τελικά να υποκύψει ως πειθήνιο πιόνι στα χέρια του τυραννικού καθεστώτος. Και να μεταμορφωθεί σε ανδράποδο που αντί για το δαχτυλίδι της μύησης θα φοράει το φίμωτρο της ασφυξίας και της ακύρωσης της ανθρώπινης οντότητας ως ένδειξη άκριτης, τυφλής υποταγής. Για να καταλήξει τελικά ένα ον αναλώσιμο που έχοντας παραδώσει την κυριότητα του σώματός του θα γίνει αυτόχειρας του εαυτού του δια των φονικών ιατρικών πράξεων που παράνομα ορίζονται ως υποχρεωτικές.
Θλιβερή διαπίστωση στον παραλληλισμό των δύο ιστοριών Ο είναι ότι ενώ η ταινία συνοδεύτηκε από έντονες διαμαρτυρίες και μέχρι σήμερα συνεχίζει σε πολλές χώρες να απαγορεύεται η προβολή της, το αντίστοιχο ψευδο-αφήγημα της συγκυρίας μας δεν έχει ακόμα λάβει την απάντηση που του αξίζει. Το βέβαιο όμως είναι ότι θα τη λάβει και αυτή τη φορά θα είναι η οριστική ήττα του κακού. Πράγμα που σημαίνει την καταδίκη και εξάλειψη της τυραννίας με την παραδειγματική τιμωρία των σαδιστών ενόχων και τη θριαμβευτική επιστροφή στον ανθρωπισμό, στα ατομικά δικαιώματα και σε μια κοινωνία ελευθερίας.
Ο τρόπος για να γίνει αυτό υπάρχει: είναι η αφυπνιστική δύναμη της αλήθειας η οποία πρέπει να φτάσει σε όλα τα θύματα του σαδισμού, να επουλώσει τα τραύματά τους και να τους ενώσει με όλους εκείνους που αντιστέκονται σε ένα κύμα που ανελέητο θα συντρίψει το δυνάστη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου