Μέσα Μαζικής Προπαγάνδας για ιδεοληπτικούς πρωτόγονους

 Κωνσταντίνος Βαθιώτης

Παλιά, όταν κάποιος ήθελε να τρομάξει έναν φίλο του, ντυνόταν φάντασμα και εμφανιζόταν ξαφνικά μπροστά του, φωνάζοντάς του «μπουυυυυ».

Σήμερα, όποιος θέλει να τρομοκρατήσει έναν ολόκληρο λαό, αντί να ντυθεί φάντασμα, δεν έχει παρά να δείξει μια φωτογραφία στην οποία εικονίζεται ένα ανθρώπινο [;] πλάσμα που φορά διπλή μάσκα, προσωπίδα, γάντια και στολή Έμπολα.

Κι αν βάλει στο συνοδευτικό κείμενο πομπώδεις λέξεις, όπως «αναζωπύρωση», «συναγερμός», «εφιάλτης», «εκατόμβη», «σοκ», «νέο ρεκόρ θανάτων» και τα συναφή, τότε έχει καταφέρει να σπείρει τον τρόμο σε αόριστο αριθμό ανθρώπων, ιδίως ηλικιωμένων και ψυχικά ευάλωτων.

Τα ΜΜΕ, ήδη προ πολλών ετών, ηδονίζονταν να τρομοκρατούν τους πολίτες και να στάζουν δηλητήριο στις ψυχές τους.

Επί κορωνοϊού η ηδονή τους μετεβλήθη σε εξαγορασμένη μισάνθρωπη εμμονή.

Ταυτοχρόνως, αλωνίζουν εκ του ασφαλούς σε μια κατ’ επίφασιν δημοκρατία που έχει εκφυλιστεί σε κουρελού με σημαδεμένα τραπουλόχαρτα.

Στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο, το άρθρο 191 του Ποινικού Κώδικα τροποποιήθηκε δήθεν για να προστατεύσει την αλήθεια, την ηρεμία και την δημόσια υγεία, αλλά στην πραγματικότητα υπηρετεί τον ακριβώς αντίθετο στόχο:

Περιφρουρεί το ψέμα, τον τρόμο και τη διασάλευση της ψυχικής υγείας των πολιτών.

Το άρθρο 191 ΠΚ είναι η διάταξη της προπαγάνδας, μετά δε την πρόσφατη τροποποίησή του: και της υγειονομικής προπαγάνδας.

Η προπαγάνδα είναι το πιστοποιητικό κάθε δικτατορίας.

Επομένως, πρέπει οπωσδήποτε να κατασκευασθούν πιστοποιητικά για χώρους Propaganda-free.

Από τέτοια πιστοποιητικά έχει ανάγκη η σημερινή διανοητικά μολυσμένη κοινωνία μας.

Τα άλλα, τα ψευδεπίγραφα πιστοποιητικά Covid-free, στον θαυμαστό ανάποδο κόσμο (που είναι ο κόσμος της προπαγάνδας) έχουν την ακριβώς αντίθετη σημασία:

Είναι πιστοποιητικά Covid-full!

Σε ένα εκπληκτικό βιβλιαράκι του 1976 με τίτλο «Το ταμπού των συμβόλων», ο Βαγγέλης Πολυδούρης αναφέρεται, μεταξύ άλλων, στην ψυχολογία των πρωτόγονων. Στο ταμπού, σημειώνει, οι π ρ ω τ ό γ ο ν ο ι αποδίδουν «την ιδιότητα του μολυσματικού. Όποιος έρθει σε επαφή μαζί του μολύνεται, ενώ τ’ άλλα άτομα της φυλής τον αποφεύγουν για το φόβο της μετάδοσης». Διευκρινίζει δε ότι «οι ιδέες και η συμπεριφορά των α γ ρ ί ω ν γύρω απ’ το ταμπού δεν είναι αποτέλεσμα σκέψης. Η πίστη τους στην ιερότητα και στην εξουσία του ταμπού, καθώς κι ο φόβος του σε κάθε επαφή μαζί του ή σε κάθε παράβαση των εντολών του, παρουσιάζεται στη συνείδησή του σαν κάτι το αυτονόητο και το αναπόφευκτο» (σελ. 23).

Εν συνεχεία, ο συγγραφέας παραλληλίζει το ταμπού με την ιδεοληψία: «και στις δύο περιπτώσεις εμφανίζονται η ιδιότητα του μολυσματικού, η ευκολία της μετάδοσης της μόλυνσης με μεγάλη ποικιλία τρόπων, και το κυριότερο ο κ α τ α ν α γ κ α σ τ ι κ ό ς χαρακτήρας των απαγορεύσεων. Αυτό το τελευταίο σημαίνει ότι τόσο ο ι δ ε ο λ η π τ ι κ ό ς όσο και ο π ρ ω τ ό γ ο ν ο ς υποχωρούν και συμφιλιώνονται με τις απαγορεύσεις χ ω ρ ί ς να ζητούν να τις ε ξ η γ ή σ ο υ ν» (σελ. 37).

Ενώ όμως «η ιδεοληψία χαρακτηρίζεται σαν α τ ο μ ι κ ή νεύρωση, δηλαδή σαν αρρώστια που παρουσιάζεται σε απομονωμένα άτομα» –μια συνηθισμένη διαδικασία κάθαρσης για τον ιδεοληπτικό είναι η διατήρηση σχολαστικής καθαριότητας και το συχνό πλύσιμο (ν ι π τ ο μ α ν ί α)–, το ταμπού θα πρέπει να χαρακτηριστή σαν ο μ α δ ι κ ή νεύρωση, μια και αποτελεί ψυχολογική εκδήλωση μεγάλων ομάδων».

Συμπερασματκώς, οι υγειονομικοί και κυβερνητικοί διαχειριστές μετέτρεψαν τους λαούς σε μέλη π ρ ω τ ό γ ο ν ω ν φυλών που πάσχουν από ι δ ε ο λ η ψ ί α!

Γι’ αυτό ακριβώς, θα συνεχίσουμε να βλέπουμε για μεγάλο χρονικό διάστημα, ακόμη κι αν κάποτε φύγει ο κορωνοϊός, τρομοκρατημένους πολίτες, ευεπίφορους στην εμετική υγειονομική προπαγάνδα των ΜΜΕ.

Ορθή συντομογραφία: ΜΜΠ, όπου Π = Προπαγάνδα / Παραπληροφόρηση.