Η δυσανεξία του γραικικού κράτους για Σαλαμίνα-Θερμοπύλες δείχνει και προς το Ιάσιο

2.500 ΧΡΟΝΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΑΥΜΑΧΙΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΔΥΤΙΚΟΥ ΚΟΣΜΟΥ. ΤΙ ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΤΗΣ ΠΑΙΔΕΙΑΣ;

Πόσο σημαντική ήταν η ναυμαχία της Σαλαμίνας για τον δυτικό πολιτισμό; Δεν είναι 10 χρόνια από τη δημιουργία του γιγάντιου ψέματος για το δυσθεώρητο δημόσιο έλλειμμα, που έβαλε την Ελλάδα στα μνημόνια. Στην αρχή της κρίσης η κοινή γνώμη της Γερμανίας, της Ολλανδίας και άλλων χωρών έπρεπε να πληροφορηθεί από εφημερίδες, περιοδικά και εκπομπές υψηλής τηλεθέασης το πόσο διεφθαρμένοι ήταν οι Έλληνες, ότι αυτοί ήταν οι αποκλειστικοί υπεύθυνοι για όσα δεινά επρόκειτο να υποστούν (kalo kouragio) και υπεύθυνοι για την στέρηση γερμανικών, ολλανδικών κλπ πόρων (EFSF-ESM). Έγιναν κι άλλα χειρότερα, αλλά δεν είναι η στιγμή να τα θυμηθούμε. Αυτό που ενδιαφέρει σήμερα είναι ότι σε μια προσπάθεια δυσφήμησης του διαχρονικού ελληνικού πολιτισμού αναφέρθηκε και

μια φράση για τη ναυμαχία της Σαλαμίνας.

Ακόμα και μέσα από την αισχρή ειρωνεία όμως, οι δυτικοί έδειξαν το 2011 να θυμούνται πως η επανελλήνιση -δηλαδή η αναγέννηση- δε θα μπορούσε να ξεκινήσει τον 15^ο αιώνα, αν οι Πέρσες νικούσαν στη Σαλαμίνα.

Πώς έχει σχεδιάσει το ελληνικό κράτος να τιμήσει την επέτειο των 2.500 ετών από τη νίκη του φωτός κατά της βαρβαρότητας; Τι θα πει για τη σημασία της παρουσίας του Λεωνίδα στις Θερμοπύλες; Τι έχει προγραμματίσει να πει στα σχολεία γι’ αυτό το κομβικό σημείο εξέλιξης του ελληνικού και του δυτικού πολιτισμού;

Στους πολέμους του 5^ου π.Χ. αιώνα οι Έλληνες υπερασπίστηκαν τις πανανθρώπινες αξίες που κινδύνευαν από την περσική λαίλαπα. Είναι έτσι ή όχι; Έτσι είναι…, ολίγον και στην θεωρία (βίντεο-άλλοθι με αιχμές αντίθετου νοήματος για τα επερχόμενα ελληνοτουρκικά). Δυόμιση χιλιάδες χρόνια μετά η εθνική συνέχεια(;) διακηρύσσει ότι γιορτάζουμε τη θέληση, εφόσον «στη Σαλαμίνα θριάμβευσε η θέληση«.

Η Σαλαμίνα υπάρχει -μετά βίας- μόνον στο υπουργείο πολιτισμού & αθλητισμού (κι εκεί, με τη συνδιοργάνωση του υπ. εσωτερικών και του ιδρύματος Μ. Βαρδινογιάννη). Το #MathainoumeAsfaleis Υπουργείο Παιδείας απουσιάζει. Εκχώρησε τις αρμοδιότητές του στο Εσωτερικών. Δείχνει άκρως δυσανεκτικό προς το 480 π.Χ. Από ναυμαχίες σαφώς προτιμάει του Ναβαρίνου, ενώ παραδοσιακά αποφεύγει ό,τι κάνει περήφανο τον Έλληνα, όχι μόνο σε εθνικό, αλλά κυρίως σε υπερεθνικό επίπεδο. Τον επετειακό τόνο για το 480 π.Χ. δίνουν για άλλη μια φορά «οι ειδικοί», η ΠτΔ, ο ΠτΚ και η UNESCO. Όσο για το 1821… Αν η ταυτότητα της αρχαίας επετείου κινείται μεταξύ «ανθρώπινης θέλησης» και «λογικής των αριθμών», πόσο καλύτερη θα είναι η σύγχρονη;

Είναι ολοφάνερο πως οι δυο επέτειοι συνδέονται. Πριν το 1800 ο Ρήγας είχε τυπώσει ως βασική και εμβληματική φυσιογνωμία του επερχόμενου ξεσηκωμού τον Μ. Αλέξανδρο. Ο Αλέξανδρος Υψηλάντης και ο τσάρος Αλέξανδρος Α΄ συμβολοποιήθηκαν ως οι συνεχιστές του Μακεδόνα στρατηλάτη. Όχι τυχαία, οι Τούρκοι ονομάζονταν «Περσιάνοι» και ο Λεωνίδας ήταν ένας ακόμη κορυφαίος συμβολισμός τόσο στην περίοδο του Ρήγα, όσο στου Ζαχαριά και στου Παπαφλέσσα. Τι κοινό έχουν όλα αυτά με τη σημερινή συμφωνία των Πρεσπών, και την «κατάχωση» της Αμφίπολης;

Γραικοί αξιωματούχοι στην πολιτιστική εκδήλωση του Ελληνικού άθλου των Σαλαμινομάχων (2019, copyright ΥΠΠΟΑ)

Τα 2.500 χρόνια από το 480 π.Χ. οδηγούν το «ελληνικό» κράτος προς την κατεύθυνση που έχει ήδη χαράξει για τα 200 χρόνια από το 1821 μ.Χ.: συρρίκνωση, προσαρμογή, μετατόπιση ή αποσιώπηση της ουσίας, στρέβλωση ή πλήρης αντιστροφή.

Θεμιστοκλής-Λεωνίδας & Καραϊσκάκης-Ανδρούτσος: βίοι παράλληλοι για τις γραικικές κυβερνήσεις του κράτους που στο εσωτερικό του ονομάζεται «Ελλάς».

Στέργιος Ζυγούρας

Το καραβάκι της ιστορίας