Σχολιάζει ο Νίκος Κλειτσίκας
Θα ήταν παράξενο το παγκόσμιο κίνημα του "δικαιωματισμού", των "ανοιχτών συνόρων" με τη μεταφορά λαθρομεταναστών για να χτυπηθούν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, της επαγγελματικής "αντιρατσιστικής" δράσης, του κινήματος εναντίον της "ομοφοβίας", εναντίον της κλιματικής αλλαγής, την "πράσινη ανάπτυξη" του καπιταλισμού, τη διάλυση κρατών και εθνών, την παγκόσμια ένωση των εκκλησιών... να μην είχε την ανάπτυξή του και στη Λατινική Αμερική.
Θα ήταν παράξενο να μην υποστήριζε αυτή η "αριστερά" το φασιστικό πραξικόπημα στη Βολιβία, όπως αντίστοιχα στη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας το "αριστερό" κόμμα "Bandera Roja" (Partido Bandera Roja, αδελφοποιημένο με το κουρδικό YPG), που συνεργάζεται με τη δεξιά και χαρακτηρίζει νεοφασίστα τον Μαδούρο.
Τα όπλα της παγκοσμιοποίησης, των τραπεζιτών αυξάνονται διαρκώς. Τα ΜΜΕ, η αργυρώνητη δημοσιογραφική πορνεία, οι ΜΚΟ, η κοσμοπολίτικη ευρωπαϊκή "αριστερά" και φυσικά η "επαναστατική" εξωκοινοβουλευτική "αριστερά" που έχει ονοματεπώνυμο και κατασκευάστηκε βασιζόμενη σε δήθεν συνεχιστές της πολιτικής θεωρίας του... Τρότσκι, με πλήρη έλεγχο και χρηματοδότηση από τους ιμπεριαλιστές: Coordinating Committee for the Refoundation of the Fourth International - CRFI [Βλέπε σε: Τι υπάρχει πίσω από το "σοσιαλισμό" των Κούρδων στη βόρεια Συρία;].
Να όμως που οι "συνομωσιολόγοι" έχουν το δικό τους βίτσιο, το πάθος των αρχαιολόγων ["Όποιος ψάχνει βρίσκει"... Luis Godart] και συναντούν τα "αδελφά" κινήματα αναπτυσσόμενα με τρομακτικούς ρυθμούς και στη "μεγάλη ευρωπαϊκή δημοκρατική οικογένεια" -όπως αρέσκονται ΄να μας πιπιλίζουν τα επίθετα για την Ε.Ε. του 4ου Ράιχ- και μάλιστα να έχουν στοχοποιήσει τη σοσιαλιστική Βολιβία πολύ πριν το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα.
Σ' ολόκληρο τον πλανήτη και ο "ιμπεριαλιστικός φεμινισμός" που αναδεικνύει με κατάλληλη επένδυση κι η "Βικιπαίδεια Στέιτ Ντιπάρτμεντ" ως "Pinkwashing (LGBT)"-
Σε κάθε χώρα του πλανήτη, λαμβάνοντας υπόψη τις "εθνικές" συνθήκες, φυτρώνουν αυτά τα ιμπεριαλιστικά κατασκευάσματα με την κατάλληλη αποκριάτικη φορεσιά, για κάθε περίσταση.
Η λέξη "φεμινισμός" αντικαταστάθηκε με τον όρο "Κίνημα των Γυναικών", ώστε να προσδιορίζεται, να περιγράφεται με σαφήνεια η πάλη των γυναικών στην κοινωνία.
Έτσι η ταξική πάλη δεν αφήνει περιθώρια στον αντιδραστικό στρατηγικό στόχο του "ιμπεριαλιστικού φεμινισμού": την αντιπαλότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ο ταξικός αγώνας δεν επιτρέπει διασπάσεις στο εσωτερικό των καταπιεσμένων κι αναπτύσσει την αλληλεγγύη των ανθρώπων ανεξάρτητα από το φύλο τους.
Ο επιβαλλόμενος φεμινισμός του καπιταλισμού και της μπουρζουαζίας προσομοιάζει με την ανδροκρατία, αλλά με παραλλαγή. Αυτός ο "φεμινισμός" δεν θέλει ν' αλλάξουν τα πράγματα, γιατί το κεφάλαιο δεν έχει στους στόχους του τη διαλεκτική, την ανατροπή των εργασιακών και κοινωνικών σχέσεων, την επανάσταση.
Η φεμινιστική σκέψη των επαναστατριών γυναικών όπως η Κλάρα Τσέτκιν, η Έμμα Γκόλντμαν, η Αλεξάνδρα Κολλοντάι, δεν έχει καμία σχέση με τον ιμπεριαλιστικό φεμινισμό του σήμερα.
Σήμερα οι "φεμινίστριες" κινητοποιούνται για να υποστηρίξουν πραξικοπήματα όπως στη Βολιβία κι αλλού, ή ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς στη Συρία, τη Λιβύη, το Ιράκ, ή ακόμη ως χυδαίος μηχανισμός επηρεασμού της διεθνούς κοινής γνώμης, εναντίον του Ιράν, της Ρωσίας, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, της Κούβας και πάει λέγοντας.
Οι σημερινές φεμινίστριες είναι στρατολογημένες για την αποσταθεροποίηση χωρών και τις πολύχρωμες επαναστάσεις, ή κινήματα όπως η "αραβική άνοιξη made in USA".
Η λευκή θυγατέρα, του λευκού πάμπλουτου μπαμπά της που έχει χόμπι τον φεμινισμό μέσω της θεοποίησης της σεξουαλικής της προτίμησης (λεσβία), αποκαλεί "ρατσιστή" τον ιθαγενή Έβο Μοράλες!
Δυστυχώς σήμερα, αυτή η κοσμοπολίτικη "αριστερά" του "δικαιωματισμού", των "ανοιχτών συνόρων" της λαθρομετανάστευσης, του δήθεν κινδύνου της κλιματικής αλλαγής, του επαγγελματικού "αντιφασισμού" με νεκρό τον φασισμό, αφού τα όπλα του κεφαλαίου μπορούν να επιβάλουν το φασισμό μέσω της "ελεύθερης" οικονομίας και τους τραπεζίτες, έχει αρχίσει να προσβάλλει και την καθεστηκυία αριστερά.
Κι αυτή η αριστερά βρίσκει τα "τρωτά" σημεία στους λαούς που με το όπλο στο χέρι, ή με αποκλεισμούς κι εμπάργκο δίνουν τις μάχες τους. Κι αυτή η αριστερά "ερωτεύεται" συνεχώς την "μεταρρυθμιστική αριστερά" του ιμπεριαλισμού.
Αυτή η αριστερά που μοιάζει όλο και περισσότερο στον πάπα της Ρώμης, ανησυχεί για την πορεία του σοσιαλισμού στην Κούβα, γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας συμμετέχει στην κυβέρνηση Άσαντ, ή θεωρεί πως η έξοδος από το ευρώ δεν σημαίνει τίποτα το σοβαρό για τους λαούς και στα πάντα εντοπίζει "εθνικισμούς" και λαϊκισμούς" κι άλλες φαιδρές επινοήσεις, απομονώνεται συνεχώς από τις λαϊκές μάζες, ή παραμένει σε χαμηλά και σταθερά ποσοστά λες και το επιδιώκει για να διατηρεί απλώς ένα "μαγαζάκι". Αντιμετωπίζει δε το έθνος και την πατρίδα ως εχθρούς των λαών, πέρα κι έξω από κάθε Μαρξιστική και Λενινιστική άποψη.
Στην περίπτωση της Λατινικής Αμερικής και του πραξικοπήματος στη Βολιβία, αυτή η αριστερά εντοπίζει ως κύριο πρόβλημα τον "εκφυλισμό" των Κομμουνιστικών κομμάτων στην περιοχή, διατηρώντας την ορθόδοξη στάση στις δικές της πολιτικές.
Αποτελεί τραγικό σφάλμα η απόδοση ευθυνών σε λαούς και ηγέτες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα.
Αξίζει να σημειώσουμε...
Ο Bruce Williamson της αμερικάνικης πρεσβεία στη Λα Πας, εξαγόρασε όλους τους αρχηγούς του στρατεύματος της Βολιβίας με ένα εκατομμύριο δολάρια στον καθένα τους και 500.000 χιλιάδες δολάρια για κάθε στρατηγό της αστυνομίας.
Ο πραξικοπηματίας στρατηγός Williams Kaliman, που αποκαλούσε "αδελφό" τον πρόεδρο Έβο Μοράλες, τοποθετήθηκε ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ στις 24 Δεκέμβρη 2018, ενώ ήταν αρχηγός του Βολιβιανού ΓΕΣ.
Την ημέρα ανάληψης καθηκόντων του, αυτός ο προδότης δήλωνε σε συνέντευξη τύπου:
«Αδελφέ Πρόεδρε, η μεγαλύτερη τιμή στη ζωή μου είναι η σημερινή... Είμαι απλός στρατιώτης στη διαδικασία της αλλαγής... Αυτό το όραμα και το καθήκον μπορούν να κατανοηθούν μόνον χάρις στην πολύτιμη εμπειρία που απέκτησα από τον αδελφό Πρόεδρο».
Στις 7 Αυγούστου, λίγους μήνες πριν γίνει αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ο πραξικοπηματίας στρατηγός δήλωνε με την ευκαιρία εορτασμού της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων:
«Γεννηθήκαμε από τον αγώνα εναντίον της αποικιοκρατίας και θα πεθάνουμε αντί-αποικιοκράτες, γιατί αυτό είναι η περηφάνια μας και ο λόγος για να ζούμε... Οι ένοπλες δυνάμεις ανήκουν στο λαό κι εργαζόμαστε για το λαό, γιατί υποστηρίζουμε την εθνικοποίηση του ορυκτού πλούτου της Βολιβίας και την κοινωνική πολιτική του κράτους που καλύπτει τις ανάγκες μας».
Ρατσιστικού Μισογυνικού δικτάτορα Έβο Μοράλες»
Μαρία Γκαλίντο, λεσβία φεμινίστρια,
αναρχο-τροτσκιστική μπλόγκερ, ηγέτης του κινήματος
"Συλλογική Επιτροπή Βολιβιανών Γυναικών"
(Colectivo de las mulheres bolivianas)
Θα ήταν παράξενο να μην έχει δραστηριοποιηθεί η κοσμοπολίτικη ιμπεριαλιστική "αριστερά" στη Λατινική Αμερική.
Θα ήταν παράξενο το παγκόσμιο κίνημα του "δικαιωματισμού", των "ανοιχτών συνόρων" με τη μεταφορά λαθρομεταναστών για να χτυπηθούν εργατικά και κοινωνικά δικαιώματα, της επαγγελματικής "αντιρατσιστικής" δράσης, του κινήματος εναντίον της "ομοφοβίας", εναντίον της κλιματικής αλλαγής, την "πράσινη ανάπτυξη" του καπιταλισμού, τη διάλυση κρατών και εθνών, την παγκόσμια ένωση των εκκλησιών... να μην είχε την ανάπτυξή του και στη Λατινική Αμερική.
Θα ήταν παράξενο να μην υποστήριζε αυτή η "αριστερά" το φασιστικό πραξικόπημα στη Βολιβία, όπως αντίστοιχα στη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας το "αριστερό" κόμμα "Bandera Roja" (Partido Bandera Roja, αδελφοποιημένο με το κουρδικό YPG), που συνεργάζεται με τη δεξιά και χαρακτηρίζει νεοφασίστα τον Μαδούρο.
Τα όπλα της παγκοσμιοποίησης, των τραπεζιτών αυξάνονται διαρκώς. Τα ΜΜΕ, η αργυρώνητη δημοσιογραφική πορνεία, οι ΜΚΟ, η κοσμοπολίτικη ευρωπαϊκή "αριστερά" και φυσικά η "επαναστατική" εξωκοινοβουλευτική "αριστερά" που έχει ονοματεπώνυμο και κατασκευάστηκε βασιζόμενη σε δήθεν συνεχιστές της πολιτικής θεωρίας του... Τρότσκι, με πλήρη έλεγχο και χρηματοδότηση από τους ιμπεριαλιστές: Coordinating Committee for the Refoundation of the Fourth International - CRFI [Βλέπε σε: Τι υπάρχει πίσω από το "σοσιαλισμό" των Κούρδων στη βόρεια Συρία;].
Αλήθεια... τι σχέση θα μπορούσε να έχει ο Λέων Τρότσκι -πέρα κι έξω από τις ιδεολογικές διαφοροποιήσεις του με την ΕΣΣΔ-, με τη λευκή λεσβία τροτσκίστρια (το χρώμα του δέρματος παίζει σημαντικό ρόλο στη ρατσιστική φασιστική βία των αμερικανοκίνητων πραξικοπηματιών),
που χρόνια τώρα οργώνει τη χώρα με σεμινάρια, προκλητικές θεατρικές
παραστάσεις που συναντούν την απόλυτη γελοιότητα και που συνάντησε την
ολοκλήρωση του οράματος Τρότσκι στο φασιστικό πραξικόπημα;
Κάποιος
θα μπορούσε να πει ότι πρόκειται για μια σύμπτωση, ή πως δεν πρέπει να
μιλούμε για ιμπεριαλιστική αριστερά παίρνοντας ως παράδειγμα μια γραφική
λεσβία και πλούσια φουτουρίστρια που ζει τα βίτσια της,
Να όμως που οι "συνομωσιολόγοι" έχουν το δικό τους βίτσιο, το πάθος των αρχαιολόγων ["Όποιος ψάχνει βρίσκει"... Luis Godart] και συναντούν τα "αδελφά" κινήματα αναπτυσσόμενα με τρομακτικούς ρυθμούς και στη "μεγάλη ευρωπαϊκή δημοκρατική οικογένεια" -όπως αρέσκονται ΄να μας πιπιλίζουν τα επίθετα για την Ε.Ε. του 4ου Ράιχ- και μάλιστα να έχουν στοχοποιήσει τη σοσιαλιστική Βολιβία πολύ πριν το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα.
Οι συντρόφισσες της Βολιβιανής επαναστάτριας Maria Galindo στην Ευρώπη έχουν στήσει από και το "μαγαζάκι" "Ούτε μία λιγότερο" (NON UNA DI MENO), για να υπερασπιστούν τις γυναίκες απέναντι στη βία εναντίον των γυναικών.
Έτσι στην Ευρώπη, το Μάρτη 2018, δηλαδή όταν κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τις σημερινές εξελίξεις με το φασιστικό πραξικόπημα κι όταν ο Έβο
είχε διακηρύξει την "πλήρη ανεξαρτησία" της Βολιβίας από ΔΝΤ και την
Παγκόσμια Τράπεζα, αυτό το "αριστερό" κίνημα ασφαλτόστρωνε το σημερινό
δρόμο, μεταξύ άλλων:
«Βολιβία 8 Μάρτη. Δεν είμαστε πλύστρες στα βρώμικα σώβρακα της εξουσίας. Οι γυναίκες τα σώβρακα της εξουσίας δεν τα πλένουν πλέον.
Η Συλλογική Επιτροπή Βολιβιανών Γυναικών στην Λα Πας, τη μέρα παγκόσμιου αγώνα των γυναικών, επιτίθεται και καταγγέλλει τη μισογυνία και τον σεξισμό της κυβέρνησης Μοράλες».
«Βολιβία 8 Μάρτη. Δεν είμαστε πλύστρες στα βρώμικα σώβρακα της εξουσίας. Οι γυναίκες τα σώβρακα της εξουσίας δεν τα πλένουν πλέον.
Η Συλλογική Επιτροπή Βολιβιανών Γυναικών στην Λα Πας, τη μέρα παγκόσμιου αγώνα των γυναικών, επιτίθεται και καταγγέλλει τη μισογυνία και τον σεξισμό της κυβέρνησης Μοράλες».
Το ίδιο κατασκεύασμα του ιμπεριαλισμού και στη Μπολιβαριανή Δημοκρατία της Βενεζουέλας. Με την "αριστερή" μάσκα του τροτσκισμού, οι αυτοαποκαλούμενοι "Τροτσκιστές τρίτης γενιάς"-αλήθεια, ποιες "αντιρατσιστικές" οργανώσεις και κόμματα στην Ελλάδα συμμετέχουν στο ιμπεριαλιστικό κατασκεύασμα
"Coordinating Committee for the Refoundation of the Fourth
International - CRFI"; Η απάντηση απλή και στο διαδίκτυο, αλλά κυρίως
στις θέσεις τους απέναντι στη λαθρομετανάστευση των "ανοικτών συνόρων"
του ΥΠΕΡεθνικού κεφαλαίου και τα "ατομικά δικαιώματα"-,
με τον "φεμινισμό" των λευκών μανάδων προκαλούν στη Βενεζουέλα στο
πλευρό του υπαλλήλου της Cia, του άλλου αυτοανακηρυγμένου προέδρου:
«Οι
γυναίκες στο Καράκας στην πλατεία προκαλούν τον Μαδούρο. "Φτάνει με το
καθεστών". Ένα ποτάμι γυναικών ντυμένων στα λευκά κι οπλισμένες μόνον με
γαρύφαλλα για να προκαλέσουν την εξουσία...».
Στη Βενεζουέλα το σημείο αναφοράς των φεμινιστριών του "τροτσκισμού" είναι η Maria Corina Machado.
Η Maria Corina Machado, αγαπημένη "αριστερή" και συμπτωματικά φανατική χριστιανή (καθολική), "διανοούμενη", ηγέτης του "κεντροδεξιού" (διάβαζε ακροδεξιού) κόμματος Vente Venezuela, που αγωνίζεται κι αυτή για τα δικαιώματα των γυναικών εναντίον του "καθεστώτος Μαδούρο", φίλη του George Bush που λατρεύει κι αυτός τον "φεμινισμό" και τα "ανθρώπινα δικαιώματα".
Η Maria Corina Machado, αγαπημένη "αριστερή" και συμπτωματικά φανατική χριστιανή (καθολική), "διανοούμενη", ηγέτης του "κεντροδεξιού" (διάβαζε ακροδεξιού) κόμματος Vente Venezuela, που αγωνίζεται κι αυτή για τα δικαιώματα των γυναικών εναντίον του "καθεστώτος Μαδούρο", φίλη του George Bush που λατρεύει κι αυτός τον "φεμινισμό" και τα "ανθρώπινα δικαιώματα".
Σ' ολόκληρο τον πλανήτη και ο "ιμπεριαλιστικός φεμινισμός" που αναδεικνύει με κατάλληλη επένδυση κι η "Βικιπαίδεια Στέιτ Ντιπάρτμεντ" ως "Pinkwashing (LGBT)"-
Σε κάθε χώρα του πλανήτη, λαμβάνοντας υπόψη τις "εθνικές" συνθήκες, φυτρώνουν αυτά τα ιμπεριαλιστικά κατασκευάσματα με την κατάλληλη αποκριάτικη φορεσιά, για κάθε περίσταση.
Στη νεοναζιστική Ουκρανία οι "Femen", συνιδρυτές στο πανευρωπαϊκό κόμμα του κυρίου Βαρουφάκη...
Στη Βόρεια Συρία ως "Διεθνιστική Κομμούνα της Ροζάβα με την αστερόεσσα", οι "ατρόμητες κούρδισες αμαζόνες made in israele"... [Βλέπε σε: Τι υπάρχει πίσω από το "σοσιαλισμό" των Κούρδων στη βόρεια Συρία;]
Monica Cirinnà, αριστερή Γερουσιαστής, της νέας ιταλικής κυβερνητικής πλειοψηφίας: «ΘΕΟΣ - ΠΑΤΡΙΔΑ - ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ: ΤΙ ΣΚΑΤΕΝΙΑ ΖΩΗ»
Η "αριστερή" Γερουσιαστής... κι αυτή αυτού του νέου φεμινισμού "Pinkwashing
(LGBT)" ξεπέρασε τα ατομικά δικαιώματα. Ο νέος στόχος των κινημάτων
"ανθρωπίνων δικαιωμάτων προσδιορίστηκε στην πρότασή της: «Ποσόστοση συμμετοχής Ομοφυλοφιλικών Κοινοτήτων στην Κυβέρνηση και τις Αρμοδιότητες άσκησης εξουσίας στην Αυτοδιοίκηση»...
Πρέπει να προσδιοριστεί συγκεκριμένη ποσόστωση ομοφυλοφίλων υπουργών
στην κυβέρνηση και ομοφυλοφίλων Αντιπεριφερειαρχών κι Αντιδημάρχων...
Στη Λατινική Αμερική οι επαναστατικές διαδικασίες όφειλαν να κάνουν τους "λογαριασμούς" τους με το φεμινισμό των αποικιοκρατών.
Η λέξη "φεμινισμός" αντικαταστάθηκε με τον όρο "Κίνημα των Γυναικών", ώστε να προσδιορίζεται, να περιγράφεται με σαφήνεια η πάλη των γυναικών στην κοινωνία.
Έτσι η ταξική πάλη δεν αφήνει περιθώρια στον αντιδραστικό στρατηγικό στόχο του "ιμπεριαλιστικού φεμινισμού": την αντιπαλότητα μεταξύ ανδρών και γυναικών. Ο ταξικός αγώνας δεν επιτρέπει διασπάσεις στο εσωτερικό των καταπιεσμένων κι αναπτύσσει την αλληλεγγύη των ανθρώπων ανεξάρτητα από το φύλο τους.
Ο επιβαλλόμενος φεμινισμός του καπιταλισμού και της μπουρζουαζίας προσομοιάζει με την ανδροκρατία, αλλά με παραλλαγή. Αυτός ο "φεμινισμός" δεν θέλει ν' αλλάξουν τα πράγματα, γιατί το κεφάλαιο δεν έχει στους στόχους του τη διαλεκτική, την ανατροπή των εργασιακών και κοινωνικών σχέσεων, την επανάσταση.
Η φεμινιστική σκέψη των επαναστατριών γυναικών όπως η Κλάρα Τσέτκιν, η Έμμα Γκόλντμαν, η Αλεξάνδρα Κολλοντάι, δεν έχει καμία σχέση με τον ιμπεριαλιστικό φεμινισμό του σήμερα.
Σήμερα οι "φεμινίστριες" κινητοποιούνται για να υποστηρίξουν πραξικοπήματα όπως στη Βολιβία κι αλλού, ή ιμπεριαλιστικούς βομβαρδισμούς στη Συρία, τη Λιβύη, το Ιράκ, ή ακόμη ως χυδαίος μηχανισμός επηρεασμού της διεθνούς κοινής γνώμης, εναντίον του Ιράν, της Ρωσίας, της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κορέας, της Κούβας και πάει λέγοντας.
Οι σημερινές φεμινίστριες είναι στρατολογημένες για την αποσταθεροποίηση χωρών και τις πολύχρωμες επαναστάσεις, ή κινήματα όπως η "αραβική άνοιξη made in USA".
Η τροτσκίστρια φεμινίστρια Μαρία Γκαλίντο,
που για στο ευρωπαϊκό φεμινιστικό κίνημα και τα κινήματα ομοφυλοφίλων
στην Ευρώπη αποτελεί σημείο αναφοράς κι είναι σύμβολο, γράφει στην
εφημερίδα "Página 7":
«Στη Βολιβία δεν υπήρξε ποτέ στρατιωτικό πραξικόπημα, αλλά μια λαϊκή εξέγερση εναντίον ενός ομόφοβου Δικτάτορα, μισογύνη και ρατσιστή, του Έβο Μοράλες».
«Στη Βολιβία δεν υπήρξε ποτέ στρατιωτικό πραξικόπημα, αλλά μια λαϊκή εξέγερση εναντίον ενός ομόφοβου Δικτάτορα, μισογύνη και ρατσιστή, του Έβο Μοράλες».
Η λευκή θυγατέρα, του λευκού πάμπλουτου μπαμπά της που έχει χόμπι τον φεμινισμό μέσω της θεοποίησης της σεξουαλικής της προτίμησης (λεσβία), αποκαλεί "ρατσιστή" τον ιθαγενή Έβο Μοράλες!
Δυστυχώς σήμερα, αυτή η κοσμοπολίτικη "αριστερά" του "δικαιωματισμού", των "ανοιχτών συνόρων" της λαθρομετανάστευσης, του δήθεν κινδύνου της κλιματικής αλλαγής, του επαγγελματικού "αντιφασισμού" με νεκρό τον φασισμό, αφού τα όπλα του κεφαλαίου μπορούν να επιβάλουν το φασισμό μέσω της "ελεύθερης" οικονομίας και τους τραπεζίτες, έχει αρχίσει να προσβάλλει και την καθεστηκυία αριστερά.
Κι αυτή η αριστερά βρίσκει τα "τρωτά" σημεία στους λαούς που με το όπλο στο χέρι, ή με αποκλεισμούς κι εμπάργκο δίνουν τις μάχες τους. Κι αυτή η αριστερά "ερωτεύεται" συνεχώς την "μεταρρυθμιστική αριστερά" του ιμπεριαλισμού.
Αυτή η αριστερά που μοιάζει όλο και περισσότερο στον πάπα της Ρώμης, ανησυχεί για την πορεία του σοσιαλισμού στην Κούβα, γιατί το Κομμουνιστικό Κόμμα Συρίας συμμετέχει στην κυβέρνηση Άσαντ, ή θεωρεί πως η έξοδος από το ευρώ δεν σημαίνει τίποτα το σοβαρό για τους λαούς και στα πάντα εντοπίζει "εθνικισμούς" και λαϊκισμούς" κι άλλες φαιδρές επινοήσεις, απομονώνεται συνεχώς από τις λαϊκές μάζες, ή παραμένει σε χαμηλά και σταθερά ποσοστά λες και το επιδιώκει για να διατηρεί απλώς ένα "μαγαζάκι". Αντιμετωπίζει δε το έθνος και την πατρίδα ως εχθρούς των λαών, πέρα κι έξω από κάθε Μαρξιστική και Λενινιστική άποψη.
Στην περίπτωση της Λατινικής Αμερικής και του πραξικοπήματος στη Βολιβία, αυτή η αριστερά εντοπίζει ως κύριο πρόβλημα τον "εκφυλισμό" των Κομμουνιστικών κομμάτων στην περιοχή, διατηρώντας την ορθόδοξη στάση στις δικές της πολιτικές.
Αποτελεί τραγικό σφάλμα η απόδοση ευθυνών σε λαούς και ηγέτες που βρίσκονται στην πρώτη γραμμή του αντιιμπεριαλιστικού αγώνα.
Αξίζει να σημειώσουμε...
Ο πραξικοπηματίας στρατηγός Williams Kaliman, αρχηγός ΓΕΕΘΑ της
Βολιβίας που απαίτησε την παραίτηση του Έβο Μοράλες, μόλις 72 ώρες μετά
το πραξικόπημα δραπέτευσε στις ΗΠΑ μαζί με το ένα εκατομμύρια δολάρια
που του δόθηκαν από τον Bruce Williamson, εμπορικό ακόλουθο της
αμερικανικής πρεσβείας στη Βολιβία, για να πραγματοποιήσει το
πραξικόπημα. Μάλιστα η αυτοανακηρυγμένη πρόεδρος της Βολιβίας Janine
Áñez τον αντικατάστησε άμεσα.
Ο Bruce Williamson της αμερικάνικης πρεσβεία στη Λα Πας, εξαγόρασε όλους τους αρχηγούς του στρατεύματος της Βολιβίας με ένα εκατομμύριο δολάρια στον καθένα τους και 500.000 χιλιάδες δολάρια για κάθε στρατηγό της αστυνομίας.
Ο πραξικοπηματίας στρατηγός Williams Kaliman, που αποκαλούσε "αδελφό" τον πρόεδρο Έβο Μοράλες, τοποθετήθηκε ως αρχηγός ΓΕΕΘΑ στις 24 Δεκέμβρη 2018, ενώ ήταν αρχηγός του Βολιβιανού ΓΕΣ.
Την ημέρα ανάληψης καθηκόντων του, αυτός ο προδότης δήλωνε σε συνέντευξη τύπου:
«Αδελφέ Πρόεδρε, η μεγαλύτερη τιμή στη ζωή μου είναι η σημερινή... Είμαι απλός στρατιώτης στη διαδικασία της αλλαγής... Αυτό το όραμα και το καθήκον μπορούν να κατανοηθούν μόνον χάρις στην πολύτιμη εμπειρία που απέκτησα από τον αδελφό Πρόεδρο».
Στις 7 Αυγούστου, λίγους μήνες πριν γίνει αρχηγός ΓΕΕΘΑ, ο πραξικοπηματίας στρατηγός δήλωνε με την ευκαιρία εορτασμού της Ημέρας των Ενόπλων Δυνάμεων:
«Γεννηθήκαμε από τον αγώνα εναντίον της αποικιοκρατίας και θα πεθάνουμε αντί-αποικιοκράτες, γιατί αυτό είναι η περηφάνια μας και ο λόγος για να ζούμε... Οι ένοπλες δυνάμεις ανήκουν στο λαό κι εργαζόμαστε για το λαό, γιατί υποστηρίζουμε την εθνικοποίηση του ορυκτού πλούτου της Βολιβίας και την κοινωνική πολιτική του κράτους που καλύπτει τις ανάγκες μας».
ΔΕΣ ΚΑΙ,
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου