Η τυχόν υπερψήφιση του 'ΝΑΙ", που είναι η πιθανότερη λόγω της επιχείρησης ψυχολογικού πολέμου από τα μέσα ενημέρωσης και άλλους παράγοντες της δημόσιας και οικονομικής ζωής που βιώνουμε, θα έχει τρομακτικές επιπτώσεις για τη χώρα για τις επόμενες δεκαετίες, δεδομένου ότι ο λαός και όχι απλά μια κυβέρνηση, θα υπογράψει το τελεσίγραφο της Μέρκελ. Με το πρόγραμμα Μέρκελ θα διαλυθούν όσοι κλάδοι της Ελληνικής Οικονομίας είναι ακόμη ζωντανοί και μάλιστα χωρίς να υπάρχει εγγύηση για παράλληλο κούρεμα του χρέους και αναπτυξιακό πακέτο.
Τυχόν επικράτηση του "ΝΑΙ" θα είναι αποτέλεσμα του ψυχολογικού πολέμου και της οικονομικής ασφυξίας που επιβλήθηκε στη χώρα από τους "εταίρους" μας και θα πρέπει να έχει ηθικά (ίσως και νομικά) τόση αξία όση και ένα συμβόλαιο που υπογράφεται με το πιστόλι στον κρόταφο.
Θεωρώ αυτονόητη την υπερψήφιση του "ΟΧΙ", παρότι
εάν η κυβέρνηση μετά από ένα "ΌΧΙ" εξακολουθήσει να κινείται στην -το λιγότερο- αφελή στρατηγική του "θα διαπραγματευτούμε υπό καλύτερους όρους", "θα χορέψουμε τις αγορές πεντοζάλη", "λύση εντός ευρώ", "θα αλλάξουμε την Ευρώπη" κτλ., το αποτέλεσμα θα είναι να συνεχίσουμε για πολύ καιρό να βαλτώνουμε και να βαθαίνει η ύφεση.
Δηλαδή με το ΝΑΙ χάνουμε τα πάντα και με το ΟΧΙ κερδίζουμε ελάχιστα (πως θα ονομαζόταν ένας τέτοιος παίκτης στη θεωρία παιγνίων?).
Η προφανής λύση, είναι η έξοδος από την ευρωζώνη και εθνικό νόμισμα (όχι διπλό νόμισμα στο πλαίσιο της ευρωζώνης, αυτό θα είναι χειρότερο κι' απ' το ευρώ). Η μετάβαση βεβαίως δεν μπορεί να γίνει με δημοψήφισμα για τους λόγους που προανάφερα. Η μετάβαση θα πρέπει να γίνει από μια σοβαρή πολιτική ηγεσία που θα έχει τη γνώση και τα κότσια να προχωρήσει ένα τέτοιο σχέδιο και να κριθεί από το λαό και την ιστορία απολογιστικά.
Προς υποστήριξη τον παραπάνω επισυνάπτω κείμενα που αποδομούν κάποια από τα βασικά επιχειρήματα των υποστηρικτών της παραμονής στο ευρώ (κυβερνητικών και αντιπολιτευόμενων):
α. Το ισοζύγιο Πληρωμών της Ελλάδας του 2014 που αποδεικνύει ότι η χώρα εξάγει περισσότερα (αγαθά ΚΑΙ υπηρεσίες) από όσα εισάγει. Άρα θα έχουμε καύσιμα, φάρμακα και δεν θα πεινάσουμε (Δείτε τους Λογαριασμούς 1.Α και 1.Β αθροιστικά). Αξίζει να σημειωθεί ότι το 99% του πληθυσμού πιστεύει ότι η χώρα δεν παράγει και δεν εξάγει τίποτα (αποτέλεσμα της παραπληροφόρησης και του ψυχολογικού πολέμου).
β. Τα Βασικά Οικονομικά Στοιχεία της Αργεντινής (1986-2013) που αποδεικνύουν ότι μετά από πολυετή εφαρμογή των πολιτικών του ΔΝΤ και τετραετή βαθειά ύφεση η αποσύνδεση του πέσο από το δολάριο και η εφαρμογή επεκτατικών οικονομικών πολιτικών οδήγησε στην αλματώδη ανάπτυξη της χώρας αλλά και στην αλματώδη αύξηση της συμμετοχής της χώρας στο διεθνές εμπόριο (δεν έγινε δηλαδή Αλβανία του Χότζα παρόλη την αποκοπή της από τις "αγορές" για λίγα χρόνια).
γ. Τη δραματική μείωση της ανεργίας στην Ισλανδία από το 2009, που είπε όχι στην αποδοχή από το κράτος των χρεών των ιδιωτικών τραπεζών προς ξένους πιστωτές και τέθηκε εκτός αγορών για μεγάλο χρονικό διάστημα, σε σχέση με τον σχεδόν τριπλασιασμό της ανεργίας της Ελλάδας, την ίδια περίοδο.
Αντίστοιχα, σε μια σοβαρή συζήτηση, μπορούν να αποδομηθούν ένα προς ένα, όλα τα επιχειρήματα των αντιπάλων του εθνικού νομίσματος, ως προς το θέμα της οικονομίας καθώς, πέραν του ψυχολογικού, δεν υπάρχει κανένα πλεονέκτημα από την παραμονή της χώρας στην ευρωζώνη. Τα μόνα θέματα για ουσιαστική συζήτηση θα έπρεπε να είναι το θέμα της στάσης πληρωμών-αναδιάρθρωσης του χρέους και το γεωπολιτικό, για τα οποία υπάρχουν λύσεις όπως δείχνουν και πάμπολα ιστορικά προηγούμενα.
Γρηγόρης Κωνσταντόπουλος
Μάστερ στα Οικονομικά στο UC Santa Barbara, 1983.
Διδακτορικό στην Πολιτική Οικονομία στο USC, Los Angerles, με θέμα το ισοζύγιο Πληρωμών Ελλάδας, Ισπανίας, Πορτογαλίας, 1992
Σημαντικά συνημμένα:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου