Σχεδόν ξαφνικά – για τους πολλούς – το Κυπριακό εισέβαλε πάλι στην επικαιρότητα μας. Σχεδόν μαζί με τον σεισμό στην Κεφαλονιά. Οι κάτοικοι της ζούνε καθημερινά το «δράμα» τους. Οι υπόλοιποι βλέπουμε τις εικόνες στην τηλεόραση, κουνάμε το κεφάλι «βρε τι έπαθαν οι άνθρωποι» και συνεχίζουμε τη ζωή μας ή συνεχίζουμε να βρίζουμε τους «άτιμους» τροϊκανούς, την συγκυβέρνηση, τον Άδωνη για όσα μας έχουν προκαλέσει.
Για την Κύπρο μάλλον λιγότερο ενδιαφέρον δείχνουμε, ως λαός. Άλλωστε, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, και ο τύπος – έντυπος και ηλεκτρονικός – δεν ασχολείται ιδιαίτερα με τις τελευταίες εξελίξεις στο Κυπριακό. Δηλαδή με την επανέναρξη των συνομιλιών μεταξύ, τώρα, του προέδρου της Κύπρου Νίκου Αναστασιάδη και του ηγέτη των τουρκοκυπρίων Ντερβίς Ερόγλου. Ο οποίος βέβαια εμφανίζεται πρόεδρος του τουρκοκυπριακού ψευδοκράτους.
Το πιο «εντυπωσιακό» είναι ότι τα κόμματα της αριστεράς δεν δείχνουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τις εξελίξεις ούτε στα έντυπα τους δημοσιεύονται κατατοπιστικά άρθρα και αναλύσεις για το τι συμβαίνει και τι σημαίνει όλη αυτή η ιστορία. Για να λέμε την
αλήθεια το ΚΚΕ και ο «Ριζοσπάστης» σχεδόν καθημερινά όλο και κάτι σχετικό γράφει. Μάλιστα έχει ταχθεί απερίφραστα ενάντια στο περιεχόμενο των νέων συνομιλιών προειδοποιώντας ότι προωθείται με ταχείς ρυθμούς το σχέδιο διχοτόμησης της Κύπρου[1] Ο ΣΥΡΙΖΑ και η ΑΥΓΗ δεν ασχολούνται ιδιαίτερα. Μόνο ο Μανώλης Γλέζος με έντονο τρόπο αναφέρθηκε στους κινδύνους που ελλοχεύουν στις διαπραγματεύσεις και κάλεσε να προσέξουμε ιδιαίτερα. Ο αστικός τύπος και άλλα περιοδικά κλπ ασχολούνται πολύ περισσότερο [βλ. π.χ ΤΑ ΕΠΙΚΑΙΡΑ στο τεύχος 226 που κυκλοφορεί, ΤΟ ΠΟΝΤΙΚΙ κά].
Να επαναλάβουμε ότι γενικά το Κυπριακό προκαλεί αλλεργία στο πολιτικό μας σύστημα και εν μέρει έχει επηρεάσει και τον λαό. Όπως το 25% των αμερικανών δεν γνωρίζει ότι η Γη περιστρέφεται γύρω από τον Ήλιο, έτσι και εδώ φαίνεται πώς αγνοούμε [ιδίως οι νέοι] και ορισμένοι θέλουνε να μη θυμούνται, ότι η Χούντα έπεσε λόγω Κυπριακού και όχι λόγω «Πολυτεχνείου». Δηλαδή φροντίζουν να «Ξεχάσουμε» την Κύπρο και οι νέες γενιές να μην ξέρουν τίποτα γι αυτό. Τα έχουμε ξαναγράψει αυτά κι έχουμε εξηγήσει το «γιατί». Όποιος θέλει τα βρίσκει εδώ στον ΟΙΣΤΡΟ.
Γράφαμε πέρυσι – 8 Φλεβάρη – εδώ στον ΟΙΣΤΡΟ :
«Η προσεχής εκλογή προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας είναι ιδιαίτερα κρίσιμη για το μέλλον του νησιού και του λαού σε Κύπρο-Ελλάδα. Η Αριστερά της Ελλάδας δεν βρίσκει χρόνο να μιλήσει. Σιωπά άπασα. Ασχολείται με ό,τι άλλο συμβαίνει στον πλανήτη, εκτός από το Κυπριακό. Την ενδιαφέρει το τι γίνεται στο ΝΕΠΑΛ, στη Γάζα, στην Πολυνησία, στον Βόρειο και Νότο Πόλο, αλλά τρέμει στην ιδέα να ασχοληθεί με ένα μέγιστης σημασίας για όλους Εθνικό θέμα. Την Κύπρο και την τύχη της. Η κοινοβουλευτική «Αριστερά» βαδίζει συμφωνώντας και σιωπώντας παράλληλα: ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ, Αριστερό Ρεύμα και η αυτοαποκαλούμενη «Πατριωτική Αριστερά», η εξωκοινοβουλευτική αποδέχονται σήμερα ουσιαστικά, μετά από εννιά χρόνια, το Σχέδιο ΑΝΑΝ. Όχι μόνο γιατί υποστηρίζουν ως λύση τη Διζωνική –Δικοινοτική Ομοσπονδία [θεμέλιος λίθος και βάση του σχεδίου Αναν], αλλά γιατί δεν θέλουν να δουν τι σημαίνει και που μπορεί να οδηγήσει η ένταξη της Κύπρου στα σχέδια των δανειστών της – Ευρωπαϊκός Μηχανισμός Στήριξης, Μνημόνιο και ΔΝΤ – το Κυπριακό. Σε μια επιβολή ενός σχεδίου τύπου Ανάν.»[2]
Στο ίδιο άρθρο αποκαλούσαμε τον – τότε υποψήφιο πρόεδρο της Κύπρου Ν. Αναστασιάδη – «νέο εφιάλτη» και εκφράζαμε όχι απλά το φόβο μας, αλλά την βεβαιότητα μας ότι αν εκλεγεί θα οδηγήσει την Κύπρο σε ένα νέο σχέδιο Ανάν.
Ο Ν. Αναστασιάδης, ο άνθρωπος που το 2004 είχε ταχθεί ανοιχτά και φανατικά υπέρ του σχεδίου Ανάν – που στη συνέχεια καταψηφίστηκε από το 76% του ελληνοκυπριακού λαού – πριν λίγους μήνες ψηφίστηκε από τον ελληνοκυπριακό λαό ως πρόεδρος του. Ήταν οι ίδιοι που πριν από δέκα χρόνια τον αποδοκίμαζαν για τη στάση του απέναντι στο σχέδιο Ανάν – κάτι που είχε προκαλέσει και αποχωρήσεις από το κόμμα του, το ΔΗΣΥ. Δηλαδή ψήφισαν για πρόεδρο τους και εν γνώση τους - σε τέτοιες περιπτώσεις η άγνοια δεν δικαιολογείται και δεν συγχωρείται – αυτόν που θα επανέφερε το σχέδιο, με άλλα λόγια ίσως, αλλά στην ουσία το ίδιο. Φαίνεται μάλιστα πως έχει αποδεχτεί λύση ακόμα χειρότερη για την Κύπρο και τον ελληνοκυπριακό λαό της.
Αλλά συγχωρείται δεν συγχωρείται οι ελληνοκύπριοι καλούνται να υποστούν τα αποτελέσματα των σχεδιασμών της κυβέρνησης που εξέλεξαν. Όπως υπέστησαν και αυτά της προηγούμενης του ΑΚΕΛ – και εμείς εδώ στην μητέρα πατρίδα μια και με ευκολία και περισσή αφέλεια πιστέψαμε πως «λεφτά υπάρχουν» και κατόπιν τα Ζάππεια 1 και 2.
Η κοινή διακήρυξη Αναστασιάδη-Ερόγλου, αποτελούμενη από επτά σημεία ουσιαστικά περιέχει και τη «λύση», την κατάληξη του διαλόγου. Δηλαδή ο διάλογος είναι ουσιαστικά «σικέ» [στημένος] όπως λέμε στα παιχνίδια. Για να διευκολυνθούν οι αναγνώστες μας θα παραθέσω στη συνέχεια αυτά τα επτά σημεία – περιέχονται στην ανακοίνωση της κυπριακής προεδρίας.
Οι δυο ηγέτες είχαν την πρώτη τους συνάντηση σήμερα υπό την αιγίδα της αποστολής των καλών υπηρεσιών του Γενικού Γραμματέα των Ηνωμένων Εθνών. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε φιλικό και εγκάρδιο κλίμα και οι δυο ηγέτες συμφώνησαν στα ακόλουθα:
1. Η παρούσα κατάσταση είναι απαράδεκτη και η παράτασή της θα έχει αρνητικές συνέπειες για τους Ελληνοκύπριους και τους Τουρκοκύπριους. Οι ηγέτες επιβεβαίωσαν ότι η διευθέτηση θα έχει θετική επίδραση σε ολόκληρη την περιοχή και πρωτίστως θα επωφελούνται οι Τουρκοκύπριοι και οι Ελληνοκύπριοι. Η διευθέτηση χαρακτηρίζεται από σεβασμό στις δημοκρατικές αρχές, τα ανθρώπινα δικαιώματα και τις βασικές ελευθερίες, καθώς και στη ξεχωριστή ταυτότητα και την ακεραιότητα αμφοτέρων, διασφαλίζοντας το κοινό τους μέλλον σε μια ενωμένη Κύπρο εντός της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
2. Οι ηγέτες εξέφρασαν την αποφασιστικότητά τους να επαναρχίσουν δομημένες διαπραγματεύσεις με τρόπο που να οδηγεί σε αποτελέσματα. Όλα τα άλυτα βασικά θέματα θα είναι στο τραπέζι και θα συζητηθούν αλληλένδετα. Οι ηγέτες θα έχουν ως στόχο να φθάσουν σε διευθέτηση το συντομότερο δυνατό και ακολούθως να πραγματοποιήσουν χωριστά και ταυτόχρονα δημοψηφίσματα.
3. Η διευθέτηση θα βασίζεται σε δικοινοτική, διζωνική ομοσπονδία με πολιτική ισότητα, όπως καθορίζεται στα σχετικά ψηφίσματα του Συμβουλίου Ασφαλείας και τις Συμφωνίες Υψηλού Επιπέδου. Η ενωμένη Κύπρος, ως μέλος των Ηνωμένων Εθνών και της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα έχει μια και μόνη διεθνή νομική προσωπικότητα και μια και μόνη κυριαρχία, η οποία καθορίζεται ως η κυριαρχία που απολαμβάνουν όλα τα κράτη μέλη των Ηνωμένων Εθνών δυνάμει του καταστατικού χάρτη του ΟΗΕ και η οποία προέρχεται εξίσου από Ελληνοκύπριους και Τουρκοκύπριους. Θα υπάρχει μια και μόνη κυπριακή ιθαγένεια, που θα ρυθμίζεται από την ομοσπονδιακή νομοθεσία. Όλοι οι πολίτες της ενωμένης Κύπρου θα είναι ταυτόχρονα πολίτες είτε της ελληνοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας είτε της τουρκοκυπριακής συνιστώσας πολιτείας. Αυτή η ιδιότητα θα είναι εσωτερική και θα συμπληρώνει, και δεν θα υποκαθιστά με οποιονδήποτε τρόπο, την μια και μόνη κυπριακή ιθαγένεια.
Οι εξουσίες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης, καθώς και θέματα που είναι σαφώς σχετικά με τις καθορισμένες αρμοδιότητές της, θα προσδιορίζονται από το σύνταγμα. Το Ομοσπονδιακό σύνταγμα θα προνοεί επίσης ότι το κατάλοιπο εξουσίας θα ασκείται από τις συνιστώσες πολιτείες. Οι συνιστώσες πολιτείες θα ασκούν πλήρως και οριστικά όλες τις εξουσίες τους, χωρίς παρεμβάσεις από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση. Οι ομοσπονδιακοί νόμοι δεν θα παρεμβαίνουν στις νομοθεσίες των συνιστωσών πολιτειών που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες των συνιστωσών πολιτειών και οι νομοθεσίες των συνιστωσών πολιτειών δεν θα παρεμβαίνουν στους ομοσπονδιακούς νόμους που εμπίπτουν στις αρμοδιότητες της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Οποιαδήποτε διαφορά σε σχέση με τα πιο πάνω θα εκδικάζεται τελεσίδικα από το Ομοσπονδιακό Ανώτατο Δικαστήριο. Καμιά από τις δυο πλευρές μπορεί να διεκδικεί εξουσία ή δικαιοδοσία από την άλλη.
4.Η ενωμένη κυπριακή ομοσπονδία θα προκύψει από τη λύση μετά από την έγκριση της διευθέτησης σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Το Ομοσπονδιακό σύνταγμα θα ορίζει ότι η ενωμένη κυπριακή ομοσπονδία θα αποτελείται από δυο συνιστώσες πολιτείες με ισότιμο καθεστώς. Η δικοινοτική, διζωνική φύση της ομοσπονδίας και οι αρχές πάνω στις οποίες εδράζεται η ΕΕ θα διασφαλίζονται και θα γίνονται σεβαστές σε όλη την επικράτεια. Το Ομοσπονδιακό σύνταγμα θα αποτελεί τον ανώτατο νόμο της Χώρας και θα δεσμεύει όλες τις εξουσίες της ομοσπονδίας και των αρχών των συνιστωσών πολιτειών. Η ένωση της ομοσπονδίας ή μέρους αυτής με οποιαδήποτε άλλη χώρα ή η οποιασδήποτε μορφής διχοτόμηση ή απόσχιση ή οποιαδήποτε άλλη μονομερής αλλαγή στην κατάσταση πραγμάτων θα απαγορεύεται.
5. Οι διαπραγματεύσεις βασίζονται στην αρχή πως τίποτε δεν έχει συμφωνηθεί μέχρι να συμφωνηθούν όλα.
6. Οι διορισμένοι εκπρόσωποι έχουν πλήρη εξουσία να συζητούν οποιοδήποτε θέμα σε οποιαδήποτε στιγμή και πρέπει να απολαμβάνουν παράλληλη πρόσβαση σε όλους τους εμπλεκόμενους φορείς και τα ενδιαφερόμενα μέρη στη διαδικασία, όταν κρίνεται αναγκαίο. Οι ηγέτες των δύο κοινοτήτων θα συναντώνται όσο συχνά κρίνεται απαραίτητο. Διατηρούν την απόλυτη εξουσία λήψης αποφάσεων. Μόνο μια συμφωνία στην οποία θα καταλήξουν ελεύθερα οι ηγέτες μπορεί να τεθεί σε χωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα. Οποιασδήποτε μορφής επιδιαιτησία αποκλείεται.
7. Οι πλευρές θα επιδιώξουν να δημιουργήσουν θετικό κλίμα για να εξασφαλίσουν την επιτυχία των συνομιλιών. Δεσμεύονται να αποφύγουν την απόδοση ευθυνών ή οποιαδήποτε δημόσια αρνητικά σχόλια σχετικά με τις διαπραγματεύσεις. Είναι επίσης προσηλωμένοι στις προσπάθειες να εφαρμοστούν μέτρα οικοδόμησης εμπιστοσύνης που θα παράσχουν μια δυναμική ώθηση στην προοπτική για μια ενωμένη Κύπρο.»
Έχει βέβαια μεγάλη σημασία να αναλυθεί αυτή η διακήρυξη για να φανεί πώς οι λύσεις που περιέχει είναι χειρότερες ακόμα και αυτού του σχεδίου Ανάν. Γι αυτό θα αφήσουμε καλύτερα να μιλήσουν οι ίδιοι οι ελληνοκύπριοι και συγκεκριμένα η «Συμμαχία Πολιτών» της οποίας ηγείται ο Γιώργος Λιλλήκας – πρώην υπουργός εξωτερικών του αείμνηστου Τάσσου Παπαδόπουλου, ενώ είχε εκλεγεί βουλευτής με το ΑΚΕΛ-Νέες Δυνάμεις – στις εκλογές απέσπασε ένα 25% των ψήφων, με μία «γραμμή» ενάντια σε πολιτικές τύπου Ανάν.
Η παράθεση της ανάλυσης θα γίνει ξεχωριστά. Στη συνέχεια θα επανέλθουμε για να δούμε τι λέει και κάνει το ΑΚΕΛ – εκτός από το συνέδριο του 15+16 Φεβρουαρίου – και βέβαια τα δικά μας ελλαδικά κόμματα και κινήσεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου