Το να υπάρχει «αντιρατσισμός» χωρίς να υπάρχει φυλή (ράτσα) είναι αρκετά μπερδεμένο !

Του AlainDeBenoist*  / ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ

Ερ. : Η γαλλική κυβέρνηση αποφάσισε πρόσφατα να αφαιρέσει τη λέξη «φυλή», από όλα τα επίσημα έγγραφα. Η αφαίρεση της λέξης, προκειμένου να εξαλειφθεί το «κακό», δεν είναι κάποιου είδους μαγικός τρόπος σκέψης ; Επιπλέον, εάν δεν υπάρχουν φυλές, πώς μπορεί να υπάρξει και ρατσισμός (φυλετισμός); Και παρεμπιπτόντως, πώς μπορεί να υπάρξει «αντιρατσισμός»; Το να υπάρχει αντιρατσισμός χωρίς να υπάρχει φυλή (race, ράτσα), είναι κάπως μπερδεμένο!

Α: Μην ανησυχείτε. Εάν η Γαλλική Δημοκρατία ισχυρίζεται πράγματι ότι δεν αναγνωρίζει πια την «ύπαρξη οποιασδήποτε υποτιθέμενης φυλής», δηλώνει, ωστόσο, ότι «καταδικάζει τον ρατσισμό». Στην πραγματικότητα, αυτό που θα είναι πιο δύσκολο να δικαιολογηθεί είναι το κατηγορητήριο για «υποκίνηση φυλετικού μίσους», δηλαδή, την παρότρυνση σε μίσος ενός πράγματος που δεν υπάρχει κατ’ αρχάς! Από τώρα και στο εξής θα είναι επίσης πιο δύσκολο να δικαιολογηθεί η υπεράσπιση της «διασταύρωσης» (των φυλών, δηλ. η επιμιξία, η οποία αποτελεί κάποιου είδους «χάρισμα» για τους θιασώτες των πολυπολιτισμικών κοινωνιών), αφού από τώρα και στο εξής η έννοια αυτή θα αναφέρεται σε ένα μίγμα φανταστικών οντοτήτων ή η προώθηση της «διαφορετικότητας» (άλλη μαγική λέξη για τους multicultifans!), με το σκεπτικό ότι «δεν αναγνωρίζουμε καμία φυλετική πολυμορφία» (FrançoisHollande, 12 Μαρτίου 2012). Τέλος, δεδομένου ότι οι άνθρωποι επιμένουν να βλέπουν
και να αναγνωρίζουν τις «φυλές» γύρω τους, κάποιος θα πρέπει πραγματικά να τους πείσει ότι είναι θύματα οπτικών ψευδαισθήσεων! Καλή τύχη σε όλους εκείνους που επιθυμούν να αναλάβουν αυτό το έργο!

Τούτου λεχθέντος, δεν κάνετε λάθος καθόλου, όταν μιλάτε για «μαγική σκέψη», δεδομένου ότι τόσο οι λέξεις όσο και τα πράγματα γίνονται όλα και πιο μπερδεμένα. Για το θέμα αυτό θα μπορούσαμε κάλλιστα να μιλήσουμε για δαιμονολογία, εφόσον ο στόχος τους είναι να ξορκίσουν τις «κακές σκέψεις» με την απαγγελία τελετουργικών τύπων και μάντρας. Κάποιος πρέπει πράγματι να θαυμάσει την σύμπτωση του ισχυρισμού της μη ύπαρξης φυλών και της επίθεσης κατά της ιδεολογίας των φύλων που επίσης ξεκίνησε από τους ίδιους χώρους. Γιατί σύμφωνα με το σκεπτικό αυτό, η φυλή, ακριβώς όπως το φύλο, είναι μόνο ένα «κοινωνικό κατασκεύασμα» χωρίς καμία ουσιαστική πραγματικότητα. Εξ ου και η εμφάνιση της ίδιας και τυπικά οργουελιανής στρατηγικής με λεξιλογικά υποκατάστατα λέξεων : όπως της λέξης «άνθρωποι» αντί της λέξης «φυλή», της λέξης “gender” («φύλλο» που μεταφράζεται όμως ως τους κοινωνικά κατασκευασμένους ρόλους και συμπεριφορές) αντί της λέξης “sex” (μεταφράζεται ως το βιολογικό φύλο), της λέξης «γονιός» αντί των λέξεων «πατέρας» και «μητέρα». Η βασική ιδέα είναι ότι η καταπολέμηση του «ρατσισμού» συνεπάγεται την άρνηση της ύπαρξης των φυλών στο ίδιο πνεύμα που η καταπολέμηση ενάντια στον «σεξισμό» οδηγεί στην άρνηση της ύπαρξης των δύο φύλων! Στην πραγματικότητα, μπορεί κανείς να αποδώσει σε άνδρες και γυναίκες τα ίδια δικαιώματα, χωρίς να απαιτείται να γίνουν ανδρόγυνα όντα. Και όμοια, η ισότητα δεν μπορεί να διαπιστωθεί με την άρνηση της διαφορετικότητας ή με αναγωγή της σε ομοιότητα (Ξεκάθαρη διάκριση. Άλλοισότητα, άλλοομοιότητα).

Ερ : Και τι έχουν να πουν οι επιστήμονες για αυτήν την έννοια, η οποία, το λιγότερο τουλάχιστον, είναι αμφιλεγόμενη ; Υπάρχει κάποια ομοφωνία για το θέμα αυτό ;

A : Η μελέτη της φυλής έχει εξελιχθεί πολύ από την τυπολογική προσέγγιση του δέκατου ένατου αιώνα. Στο βιβλίο του, που δημοσιεύθηκε το 2008, ‘L' Humanité auPluriel’, (Η Ανθρωπότητα στον Πληθυντικό), ο BertrandJordan τονίζει ότι οι αναλύσεις του DNA μπορούν να μας βοηθήσουν να καθορίσουμε τις ομάδες καταγωγής (in- groups) στο πλαίσιο του ανθρώπινου είδους και ότι «υπάρχουν γενετικές διαφορές μεταξύ των ανθρώπινων ομάδων» και ότι (οι φυλές) «έχουν τις ρίζες τους στα βάθη της ιστορίας της ανθρωπότητας».

Η πραγματικότητα είναι ότι από την πρώτη αλληλουχία του ανθρώπινου γονιδιώματος (2001), η έρευνα συνεχίζει να αυξάνεται στους γενετικούς δείκτες που προσδιορίζουν τα μέλη της ομάδας. Η ανθρώπινη ποικιλομορφία δεν αφορά μόνο τα άτομα αλλά έχει και συλλογικό χαρακτήρα. Κάποιος πρέπει να λάβει υπόψη το γεγονός ότι αυτές οι ‘γενετικές πισίνες’ μας επιτρέπουν την ανίχνευση του φυλογενετικού δέντρου των ανθρώπινων πληθυσμών. Προφανώς, αυτό δεν είναι μόνο θέμα χρώματος του δέρματος δεδομένου ότι η ιατροδικαστική επιστήμη μπορεί εξίσου να προσδιορίσει καλά την εθνικότητα με την εξέταση του σκελετού ή του DNA. Όπως η NancyHuston και ο MichelRaymond έγραψαν στην εφημερίδα ‘LeMonde’, στις 17 Μαΐου, το επιχείρημα ότι το ανθρώπινο είδος έχει διαφοροποιηθεί κατά τη διάρκεια της εξέλιξης των διαφορετικών πληθυσμών, με το κάθε είδος να φέρει διακριτούς γενετικούς δείκτες, είναι μια απλή παρατήρηση η οποία δεν συνεπάγεται κρίση. Στο εξής, ορισμένοι ερευνητές προτιμούν να διατηρούν την λέξη «φυλή», ενώ άλλοι προτιμούν να την απορρίπτουν, κάτι το οποίο, σε τελευταία ανάλυση, δεν έχει μεγάλη σημασία. Η «συζήτηση για τη φυλή» είναι περισσότερο ένα θέμα σημασιολογίας παρά μοριακής βιολογίας ή γενετικής του πληθυσμού. Στο μεταξύ, ας σημειωθεί ότι το 2008, ο Μπαράκ Ομπάμα δημοσίευσε ένα βιβλίο ("Dreams from My Father") με υπό-τίτλο «Μια ιστορία για τη Φυλή και την Κληρονομιά». Επιπροσθέτως, οι στατιστικές σχετικά με την εθνικότητα χρησιμοποιούνται ευρέως στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ερ. : Κάποιος να μας βοηθήσει να καταλάβουμε γιατί ο Μπαράκ Ομπάμα οφείλει την εκλογή του (και τις δύο φορές) στις "μειονότητες"...

Α : Ας μην υπερβάλλουμε. Σε δεκαέξι προεδρικές εκλογές που έλαβαν χώρα στις Ηνωμένες Πολιτείες μεταξύ 1952 και 2012, μόνο ένας Δημοκρατικός, ο LyndonB. Johnson, έλαβε το 1964 την πλειοψηφία των λευκών ψήφων. Όσο για τον Ομπάμα, έχει παρασύρει περισσότερους λευκούς από ό, τι πολλοί από τους Δημοκρατικούς προκατόχους του. Εννέα Δημοκρατικοί υποψήφιοι, όλοι τους λευκοί, είχαν εξασφαλίσει ένα χαμηλότερο ποσοστό ψήφων μεταξύ των λευκών ψηφοφόρων από εκείνο που έλαβε ο Ομπάμα το 2012. Για παράδειγμα, το 1980, ο JimmyCarter έλαβε μόνο το 33% των ψήφων του λευκού εκλογικού σώματος.

Ερ : Έχετε έγραψε δύο βιβλία καταδίκης του ρατσισμού (ContraelracismoetEurope, tiersmonde, mêmecombat), μπορείτε να συνοψίσετε τις σκέψεις σας για το θέμα αυτό ; 

Α : Αυτό είναι ένα τεράστιο θέμα ! Το ‘Le Dictionnairehistorique et critique du racisme’, που μόλις δημοσιεύθηκε από την PUF υπό τη διεύθυνση του Pierre - André Taguieff, έχει σχεδόν 2000 σελίδες . ... Για να συνοψίσω, είναι σημαντικό να γίνει διάκριση μεταξύ των θεωριών, από τη μία πλευρά (των οποίων η μελέτη αναφέρεται στην ιστορία των ιδεών) και της συμπεριφοράς (της οποίας η μελέτη είναι η κοινωνιολογία) από την άλλη. Οι ρατσιστικές θεωρίες είναι αυτές που είτε έχουν ως αξίωμα την ανισότητα των φυλών, είτε θεωρούν τη φυλετική προσήλωση ως βασικό παράγοντα στην ιστορία της ανθρωπότητας, το οποίο συνεπάγεται την παντοδυναμία του φυλετικού ντετερμινισμού (ή αιτιοκρατία). Δεν υπάρχουν πολλοί άνθρωποι σήμερα που να υπογράφουν αυτό το είδος της θεωρίας . Όσον αφορά τις συμπεριφορές, ο «ρατσισμός» είναι μια στάση δυσπιστίας ή παράλογης εχθρότητας, συχνά ενστικτώδους και αυθόρμητης προς εκείνους που ανήκουν (ή πιστεύεται ότι ανήκουν) σε μια άλλη φυλή. Για να συμβεί αυτή η δυσπιστία ή η εχθρότητα, προφανώς, δεν υπάρχει καμία ανάγκη οι άνθρωποι να υιοθετήσουν κάποια θεωρία. Μεταξύ πολλών άλλων πρόκειται για μια μορφή «ετεροφοβίας» (‘alterophobia’ ή ‘heterophobia’), δηλαδή μιας αλλεργίας προς τον Άλλο-εκτός- από τους Δικούς μας.

Πρέπει να προσθέσω σε αυτό ένα τρίτο είδος ρατσισμού - εκείνο που ισχυρίζεται ότι οι διαφορές είναι ανύπαρκτες, επιφανειακές ή δεν έχουν σημασία. Ο Άλλος δεν έχει στίγμα πλέον. Αντ’ αυτού, ο Άλλος υποτίθεται ότι είναι ανύπαρκτος και πρέπει τελικά να εξαφανισθεί μέσα στο (γενικό) Όμοιο. Αυτό το σήμα κατατεθέν του ρατσισμού κοσμεί συχνά τη μάσκα του «αντιρατσισμού». Όντας πιο διεστραμμένη αυτή η άποψη, είναι γι’ αυτό η πιο επικίνδυνη.

* Ο Alain de Benoist (γεννημένος στις 11 Δεκεμβρίου 1943) είναι Γάλλος ακαδημαϊκός, φιλόσοφος και ένας από τους ιδρυτές της ‘Nouvelle Droite’ (Νέα Δεξιά) και επικεφαλής του γαλλικού εθνοτικο-εθνικιστικού think tank ‘GRECE’ (Groupement de recherche et d'études pour la civilisation européenne). Ο Benoist είναι κριτικός στον νεοφιλελευθερισμό, τις ελεύθερες αγορές, την παγκοσμιοποίηση και τον «εγκαλιταριανισμό» (θεωρία που προωθεί μια απόλυτη ισοπεδωτική ισότητα σε όλα και μία άρνηση σε κανόνες και αρχές). Ο de Benoist είναι κριτικός και προς τον Χριστιανισμό και θαυμαστής της προ-χριστιανικής Ευρώπης. Η ιστοσελίδα του εδώ.

ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΟΥΡΑΝΟΣ / Πηγή (στα γαλλικά εδώ)

<<< Οι μαϊμούδες των «αριστερών» άλλοθι…

 Γιατρός αρνήθηκε να πραγματοποιήσει άμβλωση και του αφαιρούν την άδεια...!    >>>