Σειρά έχει το περιβόητο ΕΛΙΑΜΕΠ (www.eliamep.gr) που μας έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές με την δραστηριότητα του...
Όπως αναφέρουν λοιπόν απόλυτα αξιόπιστες και διασταυρωμένες πληροφορίες το ΕΛΙΑΜΕΠ διαχειρίζεται τα τελευταία χρόνια, ως άτυπο διευθυντήριο συγκρότησης της εξωτερικής πολιτικής, όλους τους φακέλους της ελληνικής διπλωματίας, εν γνώσει μάλιστα του εκάστοτε πρωθυπουργού.
Η επιρροή που ασκεί το ΕΛΙΑΜΕΠ στη χάραξη της στρατηγικής από το υπουργείο Εξωτερικών είναι
διαχρονική. Εξάλλου είναι ηλίου φαεινότερο το γεγονός ότι σε γενικές γραμμές η κεντρική αντίληψη και η βασική στρατηγική κατεύθυνση της εξωτερικής πολιτικής της Ελλάδας ελάχιστα τροποποιείται σήμερα τόσο σε σχέση με την περίοδο που υπουργός Εξωτερικών ήταν η νυν πρόεδρος της «Δημοκρατικής Συμμαχίας» κα Ντόρα Μπακογιάννη, (η οποία διατηρούσε ιδιαίτερα καλές σχέσεις με το ΕΛΙΑΜΕΠ, σε όλα τα επίπεδα και ευθυγραμμιζόταν με αυτό) όσο και επι πρωθυπουργίας Γ. Α. Παπανδρέου ο οποίος μάλιστα έστειλε και μέλος του ΕΛΙΑΜΕΠ, τον γνωστόν τέως πρέσβη Αποστολίδη να διαπραγματευθεί μυστικά με τους τούρκους για το Αιγαίο!!![1]
Άλλωστε είναι καιρός τώρα που ορισμένες επιλογές των κυβερνήσεων στην εξωτερική μας πολιτική, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά στα ζητήματα της ευρύτερης περιοχής μας, τα Βαλκάνια, την Τουρκία και την Κύπρο, προκαλούν σε όλους μας έκπληξη.
Ο βαθμός της ευθυγράμμισής τους με τις αμερικανικές επιταγές και τα αιτήματα των Τούρκων είναι εντυπωσιακός. Το μέγεθος της συναίνεσης μοιάζει κυριολεκτικά εξωπραγματικό αν κανείς δεν γνωρίζει ότι, πίσω από αυτούς τους «διαμορφωτές της κοινής γνώμης», υπάρχουν ολόκληρα δίκτυα στήριξης και κατάρτισης αυτής της πολιτικής. Μόνον αν κάποιος αποκτήσει μια ευρύτερη εποπτεία αυτών των δικτύων θα καταλάβει πως οι κυβερνητικές επιλογές προκύπτουν από μια στρατηγική που προωθείται συστηματικά στη χώρα μας. Ειδάλλως, οι στάσεις και οι συμπεριφορές ορισμένων ανθρώπων θα παραμένουν, στα μάτια ακόμα και του πιο καλοπροαίρετου παρατηρητή, απλά ως παροξυστικές εκφράσεις εθελοδουλείας.
Το ιστορικό του Ιδρύματος
Όπως αναφέρεται και στο σχετικό ιστορικό στην ιστοσελίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ, ήδη από την περίοδο όπου το ίδρυμα λειτουργούσε άτυπα, ως χώρος διαλόγου, τα «δι-ατλαντικά θέματα» βρίσκονταν στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος των συμμετεχόντων. Αντικείμενο των ερευνών και των εκπαιδευτικών προγραμμάτων του ιδρύματος είναι οι «εξελίξεις στις περιοχές της Μεσογείου, της Νοτιοανατολικής Ευρώπης και της Μαύρης Θάλασσας, στους τομείς της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και των διατλαντικών σχέσεων που ενδιέφεραν άμεσα την Ελλάδα».
Το 1993, το ίδρυμα αλλάζει την ονομασία του σε Ελληνικό Ίδρυμα Ευρωπαϊκής και Εξωτερικής Πολιτικής. Η αλλαγή αυτή, όπως αναφέρεται στο σύντομο ιστορικό της ιστοσελίδας του τμήματος, πραγματοποιήθηκε για να αποτυπώσει τη διεύρυνση των δραστηριοτήτων του ιδρύματος με διάφορα ερευνητικά προγράμματα τα οποία: «συνέβαλαν στην εδραίωση των δημοκρατιών της Ανατολικής, Κεντρικής και Νοτιοανατολικής Ευρώπης με τη δημιουργία κοινωνίας των πολιτών, αποτελώντας ένα σημείο αναφοράς ανάμεσα σε ιδιωτικούς και δημόσιους φορείς, σε θέματα κοινωνικοπολιτικά, ασφάλειας και ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης».
Η σύνθεση του παρόντος διοικητικού συμβουλίου
(μέλη της Bilderberg, οι μισοί αν όχι όλοι):
ΠΡΟΕΔΡΟΣ
Λουκάς Τσούκαλης, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Οργάνωσης, Πανεπιστήμιο Αθηνών (Παρών στις συνεδριάσεις της «Λέσχης Bilderberg» το 1992, 2003, 2006 & 2009)
ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΙ
Θάνος Βερέμης, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών (Παρών στις συνεδριάσεις της «Λέσχης Bilderberg» το 1993 και 1999)
Θεόδωρος Κουλουμπής, Ομότιμος Καθηγητής Πανεπιστημίου Αθηνών (Παρών στις συνεδριάσεις της «Λέσχης Bilderberg» το 1995 και 2009)
ΓΕΝΙΚΟΣ ΓΡΑΜΜΑΤΕΑΣ
Αλέξης Παπαχελάς, Διευθυντής Εφημερίδας «Η Καθημερινή» (Παρών στις συνεδριάσεις της «Λέσχης Bilderberg» το 2002, 2008 και μέλος της Τριμερής επιτροπής)
ΤΑΜΙΑΣ
Παναγής Βουρλούμης, πρώην Πρόεδρος Διοικητικού Συμβουλίου & Διευθύνων Σύμβουλος ΟΤΕ Α.Ε. (Παρών στην συνεδρίαση της «Λέσχης Bilderberg» το 2009 και μέλος της Τριμερής επιτροπής)
ΜΕΛΗ
Γεώργιος Αντωνετσής, Πτέραρχος ε.α.
Γιώργος Δαυίδ, Πρόεδρος, Δ.Σ., Coca Cola 3Ε (Ο εκπρόσωπος της Bilderberg στην Ελλάδα με συνεχόμενες συμμετοχές στις συνεδριάσεις της «Λέσχης» απο το 1996 μέχρι και σήμερα)
Μίνως Ζομπανάκης, Πρόεδρος, GISE A.G., Αθήνα (Παρών στην συνεδρίαση της «Λέσχης Bilderberg» το 1991)
Παναγιώτης K. Ιωακειμίδης, Καθηγητής Ευρωπαϊκής Ενοποίησης, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Αχιλλέας Μητσός, Πρώην Γενικός Διευθυντής, Γενική Διεύθυνση Έρευνας, Ευρωπαϊκή Επιτροπή, Καθηγητής Διεθνών Οικονομικών Σχέσεων, Πανεπιστήμιο Αιγαίου
Θάνος Ντόκος, Γενικός Διευθυντής, ΕΛΙΑΜΕΠ
Ελένη Παπακωσταντίνου, Nομική Σύμβουλος
Αλέξανδρος Φίλων, Πρέσβης ε.τ. / Διευθυντής , Επιστημονικό Κέντρο Ανάλυσης και Σχεδιασμού (ΕΚΑΣ), Υπουργείο Εξωτερικών
Τιμητικό Συμβούλιο
Νίκη Γουλανδρή, Πρόεδροs Μουσείου Γουλανδρή Φυσικής Ιστορίας
Στάθης Ευσταθιάδης, Δημοσιογράφος, TO BHMA
Κωνσταντίνος Ζέπος, Πρέσβης ε.τ.
Κώστας Ιορδανίδης, Δημοσιογράφος, H ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ
Πάνος Καζάκος, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αθηνών
Ιωάννης Καρτάλης, Σύμβουλος έκδοσης «Το Βήμα Της Κυριακής»
Ευάγγελος Κωφός, Ιστορικός / Επιστημονικός Σύμβουλος σε Βαλκανικά θέματα
Νικόλαος Λαζαρίδης, Αντιστράτηγος ε.α., Επίτιμος Γενικός Επιθεωρητής Στρατού
Θεόδωρος Παπαλεξόπουλος, Σύμβουλος Διοίκησης - ΤΙΤΑΝ Α.Ε.(Παρών στην συνεδρίαση της «Λέσχης Bilderberg» το 1993 και 2008)
Στέφανος Σταθάτος, Πρέσβης ε.τ.
Οι χρηματοδότες του ΕΛΙΑΜΕΠ
Η χρηματοδότηση του Ιδρύματος σύμφωνα με την σελίδα του προέρχεται κυρίως από τη σύναψη συμβάσεων για έρευνα και εκπαίδευση με φορείς του δημόσιου και ιδιωτικού τομέα και από χορηγίες διεθνών ιδρυμάτων και οργανισμών.
Είναι όμως μόνο αυτοί οι χρηματοδότες;;
Ανάμεσα στην σχεδόν ατελείωτη λίστα χρηματοδοτών, που παραθέτει στην επίσημη σελίδα του το ΕΛΙΑΜΕΠ και περιλαμβάνει το κράτος, μεγάλες τράπεζες (από την Εμπορική, έως...την Παγκόσμια Τράπεζα), μεγάλες πολυεθνικές (από την Ιντρακόμ έως την Κόκα-κόλα), το ΝΑΤΟ, κτλ... παραλείπει να αναφέρει μερικά ενδιαφέροντα ονόματα τα οποία με μια σύντομη έρευνα καταφέραμε να ανακτήσουμε απο την παλιά σελίδα του EΛΙΑΜΕΠ (http://www.eliamep.gr/old-site/...) η οποία όμως, όπως μπορείτε να δείτε έχει διαγραφεί...
Γιατί άραγε;;...
Αναλυτικά οι ξένοι χορηγοί του ΕΛΙΑΜΕΠ
• Bertelsmann Foundation,Gütersloh
• Carnegie Endowment forInternational Peace,Washington DC
• Commemorative Associationfor the Japan World Exposition(1970), Tokyo
• Council of Europe, Strasbourg
• Eleni Nakou Foundation, London
• Embassy of the United States,Athens
• EU Institute for Security Studies,Paris
• European Bank forReconstruction andDevelopment (EBRD), London
• European Commission, Brussels
• European Human RightsFoundation, Brussels
• European Parliament, Brussels• European Science Foundation,Strasbourg
• Ford Foundation, New York• Friedrich Ebert Stiftung, Bonn
• Friedrich Naumann Stiftung,Königswinter
• Fund for an OpenSociety- Serbia, Belgrade
• German Marshall Fund of theUnited States, Washington DC
• Haniel Stiftung, Hannover
• Hellenic Resources Institute,Cambridge MA
• Institute for East-West Studies,New York
• Japan External Trade Organisation (JETRO), Tokyo
• Japan Foundation, Tokyo
• John D. and CatherineT. MacArthur Foundation,Chicago
• Körber Stiftung, Hamburg
• Kosovo Foundation for Open Society - Prishtina
• Michael Marks
• NATO Public DiplomacyDivision, Brussels
• Open Society Foundation - Sofia
• Open Society Foundation for Albania, Tirana
• Open Society Fund - Bosniaand Herzegovina, Sarajevo
• Open Society Fund - Lithuania,Vilnius
• Open Society GeorgiaFoundation, Tbilisi
• Open Society Institute - FYROM, Skopje
• Open Society Institute - Russia, Moscow
• Philip Morris Institute for PublicPolicy Research, Brussels
• Rockefeller Foundation,New York
• Royal Ministry of ForeignAffairs, Oslo
• Soros Foundation - Hungary,Budapest
• Soros Foundation - Latvia, Riga
• Speros Basil Vryonis Centerfor the Study of Hellenism,Rancho Cordova CA
• Stability Pact for SoutheasternEurope, Working Table I onDemocratisation and HumanRights, Brussels
• United States Institute of Peace,Washington DC
• Volkswagen Stiftung, Hannover
• World Bank, Washington DC
Φυσικά, η σχέση του ΕΛΙΑΜΕΠ μ’ όλα αυτά τα διεθνή κέντρα προώθησης της αυτοκρατορικής πολιτικής δεν είναι μόνο ιδεολογική. Πέρα από τη συνδιοργάνωση των εκδηλώσεων, οι συνεργασίες αυτές εκτείνονται και σε αμεσότερο, υλικό επίπεδο. Μια ματιά στην παραπάνω λίστα των διεθνών χρηματοδοτών του ιδρύματος αρκεί για να μας πείσει ότι το ΕΛΙΑΜΕΠ συμμετέχει πλήρως στα ευρύτερα δίκτυα των μη-κυβερνητικών οργανώσεων που προωθούν την Νέα Τάξη Πραγμάτων σε παγκόσμιο επίπεδο.
Το United States Institute of Peace είναι ένας ανεξάρτητος οργανισμός που ιδρύθηκε και χρηματοδοτείται από το Κογκρέσο. “Σκοπός του είναι να συμβάλει στην αποτροπή, τη διαχείριση και την επίλυση διεθνών διενέξεων, τόσο μέσα από έναν συμβουλευτικό ρόλο όσο και μέσω της άμεσης εμπλοκής στις διεθνείς ειρηνευτικές αποστολές”21.
Ο πρόεδρός του ιδρύματος, Τζ. Ρόμπινσον Γουέστ (J. Robinson West), συμμετείχε στην κυβέρνηση Φορντ (ως υψηλά ιστάμενος στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας) και της κυβέρνησης Ρήγκαν (υφυπουργός στο υπουργείο Πολιτικής, Διοίκησης και Προϋπολογισμού 1981-1983, με τομέα ευθύνης την εξωτερική πολιτική των Η.Π.Α. για το πετρέλαιο). Σήμερα, είναι επίσης αντιπρόεδρος στο συμβουλευτικό τμήμα του υπουργείου Ενέργειας και μέλος στο Εθνικό Συμβούλιο για το Πετρέλαιο και στο Συμβούλιο για τις Διεθνείς Σχέσεις των Η.Π.Α.
Αποκαλυπτικό είναι επίσης το στοιχείο ότι ένας από τους βασικούς ξένους χρηματοδότες του ΕΛΙΑΜΕΠ είναι και ο γνωστός σε όλους μας George Soros-CFR και μάλιστα με χορηγίες μέσω 9 (εννέα!) διαφορετικών ιδρυμάτων!
Και όλοι αυτοί μαζεύτηκαν μία μέρα και είπαν: «Δεν πάμε στην Ελλάδα να βρούμε τον Alexis, τον Veremis, τον Vourloumis, τον Culubis, τον Dokos, τον Τsoukalis να τους δώσουμε μερικές χιλιάδες δολάρια ώστε να πολεμήσουν για τα συμφέροντα της χώρας τους ;;;».
Ο SOROS, ο οποίος επενδύει όπου επενδύει κι ο Rockefeller, και ο FORD, και το ΝΑΤΟ, και το STATE DEPARTMENT κέρδισε ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ από τις μετοχές τους στις βιομηχανίες όπλων του BUSH (Carlyle) και τις ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΕΣ του Dick Cheney (HULLIBURTON) αλλά επειδή με τα ίδια ΑΙΜΑΤΟΒΑΜΜΕΝΑ δολάρια ΜΠΟΥΚΩΝΕΙ ΤΑ ΣΤΟΜΑΤΑ Αριστερών, Οικολόγων Πράσινων, Φιλελεύθερων, Πασόκων, Νεοδημοκρατών, Σκοπιανών, Τούρκων, Τσάμηδων θα βρείτε να τον αποκαλούν ΜΕΓΑ ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΟ (!), και άλλα τέτοια χιουμοριστικά.
Τα αιματοβαμμένα δολάρια του Soros χρηματοδοτούν δεκάδες οργανώσεις δήθεν για τα ανθρώπινα δικαιώματα που η μόνη τους δουλειά είναι να ΡΟΚΑΝΙΖΟΥΝ αντι-αμερικανικά καθεστώτα ώστε να ανατραπούν μετά από «ΕΓΧΡΩΜΕΣ ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΕΙΣ» που εκτός από εικονική Δημοκρατία υποχρεώνουν τις «απελευθερωμένες» χώρες , εκτός από τα να διαθέτουν τους φυσικούς τους πόρους σε Αμερικάνικες εταιρίες, να φιλοξενήσουν και μερικές συστοιχίες από Αμερικάνικους Πυρηνικούς Πυράυλους!
Ιδρύματα με χρηματοδότηση του SOROS και της παρέας του που κινούνται υπογείως με σκοπό να υποτάξουν τις χώρες στην Αμερικανική κυριαρχία, υπάρχουν παντού και κυρίως στη Ρωσία όπου έλαβε χώρα και μεγάλο σκάνδαλο ΚΑΤΑΣΚΟΠΕΙΑΣ με πρωταγωνιστή δήθεν φιλανθρωπικό ίδρυμα του ιδίου κ.Soros.
Το έργο του ΕΛΙΑΜΕΠ
Για να μας φαίνονται ΛΟΓΙΚΑ τα παράλογα και ΣΟΒΑΡΑ τα γελοία ... απαιτούνται μεγάλες δόσεις ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ. Έτσι διάφοροι "πόρνοι" της δημοσιογραφίας φροντίζουν να χειραγωγούν την κοινή γνώμη, με ΨΕΜΑΤΑ ή σοβαροφανή άρθρα άποψης.
Ένας άλλος τρόπος εισαγωγής προπαγάνδας στην κοινή γνώμη είναι η εκπόνηση μελετών, η διενέργεια ερευνών, συνεδρίων και σεμιναρίων καθώς και η έκδοση βιβλίων προπαγάνδας. Ο συντονισμός της προπαγάνδας γίνεται μέσα από Ιδρύματα ή Οργανισμούς που δεν έχουν άλλο σκοπό από την προώθηση των συμφερόντων ... όσων επενδύουν σ'αυτά.
Οι μεγαλύτεροι κερδοσκόποι του αιώνα μας δεν θα επένδυαν ούτε μισό δολάριο αν δεν ήταν σίγουροι ότι θα το πάρουν πίσω στο δεκαπλάσιο. Έχουμε γράψει κατά καιρούς γι'αυτό και τους πράκτορες-φωστήρες σε διάφορα THINK-TANK που προσπαθούν να πείσουν τον κοσμάκη για τη ΓΝΩΣΗ , τη ΣΟΒΑΡΟΤΗΤΑ και την ΑΞΙΟΠΙΣΤΙΑ τους... έννοιες που ΔΕΝ έχουν σχέση με το επάγγελμα του πράκτορα ή του πόρνου της δημοσιογραφίας που είναι η πραγματική τους δουλειά.
Γι' αυτούς τους πόρνους της διανόησης και της δημοσιογραφίας είναι παράλογο να αποκτήσει πυρηνικά όπλα το ΙΡΑΝ αλλά απόλυτα λογικό να ρίξει κανείς 2 ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΒΟΜΒΕΣ σε πόλεις με άμαχο πληθυσμό.
Είναι παράλογο για τους ίδιους φωστήρες να υπάρχει ανεξάρτητη χώρα παραγωγός πετρελαίου που τα πετρέλαιά της να μην ανήκουν σε Αμερικάνικες εταιρίες.
Μας ενημερώνουν για το δημοκρατικό έλλειμα της Ρωσίας οι εκπρόσωποι αυτών των φιλανθρώπων που είναι οι ίδιοι που λειτουργούν ένα κρατικό στρατόπεδο νόμιμων βασανιστηρίων, το Γκουαντάναμο .
Φρόντισαν να μας πείσουν ότι το ΙΡΑΚ είχε πυρηνικά όπλα κάτι που ήταν ΨΕΜΑ.
Φρόντισαν να μας πείσουν ότι στο Αφγανιστάν πήγαν για τον Μπιν Λάντεν κι ΟΧΙ για το όπιο που παράγεται μαζικά εκεί. Και τώρα ξεκίνησαν ήδη να μιλούν για ΕΤΟΙΜΑ πυρηνικά όπλα του ΙΡΑΝ τα οποία μάλιστα διαδίδονται!
Μάλιστα σε ένα ''σοβαροφανές'' βιβλίο του Θάνου Ντόκου εξετάζεται ο κίνδυνος της εξάπλωσης όπλων μαζικής καταστροφής!
Δεν φαντάζομαι να ασχολείται με το σχέδιο των Αμερικανών να γεμίσουν ΠΥΡΗΝΙΚΟΥΣ ΠΥΡΑΥΛΟΥΣ τα σύνορα της Πολωνίας με τη Ρωσία και δεν φαντάζομαι να αναφέρεται στο γεγονός ότι οι μεγαλύτεροι έμποροι όπλων στη γη "τυγχάνει" να είναι τα μέλη του συμβουλίου ασφαλείας του ΟΗΕ.
Αυτή η σπουδή των Αμερικανών για την είσοδο των Σκοπιανών στην Ε.Ε αντί να μεταφράζεται σε πίεση προς αυτούς ώστε ν' αλλάξουν το προκλητικό όνομα που θέλουν για τη χώρα τους, χρησιμοποιείται ως όπλο εναντίον μας ώστε να υποχωρήσουμε εμείς!
Είναι χαρακτηριστικό το άρθρο του Παπαχελά στην Καθημερινή στις 17 Μαϊου του 2007 με τον τίτλο “O Loser των Βαλκανίων.” αναφέροντας πως το πρόβλημα της ονομασίας των Σκοπίων είναι “χαμένο απο χέρι γιά την Ελλάδα.” με προφανή σκοπό, την προσπάθεια δημιουργίας ενοχών στους Έλληνες που ΔΕΝ πουλάνε την πατρίδα τους τσάμπα!
Μάλιστα στο ΕΛΙΑΜΕΠ βρήκαμε και δημοσκοπήσεις που περνούν το μήνυμα της "μεγάλης" ανησυχίας των πολιτών για ενεργειακή εξάρτηση από τη Ρωσία, για τα όπλα που πουλάει η Ρωσία σε τρίτες χώρες, για τη δημοκρατία εκεί κλπ. Διαβάστε τα αποτελέσματα των προπαγανδιστικών δημοσκοπήσεων που δείχνουν έναν κόσμο που δεν σχετίζεται με την πραγματικότητα.Στο ΣΚΑΙ είδαμε σχεδόν ολόκληρο το ΕΛΙΑΜΕΠ να παραδίδει μαθήματα εξωτερικής πολιτικής μπροστά σε επιβλητικά σκηνικά και μία σοβαροφάνεια αντιστρόφως ανάλογη της σοβαρότητας πολλών εκ των συνομιλητών. Για τον ρόλο του συγκεκριμένου ιδρύματος που διοικούν "σπουδαίες" προσωπικότητες που "προσέφεραν" στην Ελλάδα είχε τεθεί ερώτημα και στη Βουλή από το 1996.
Εκλεκτοί καλεσμένοι…
Πολλές εκδηλώσεις του ιδρύματος φιλοξενούν διακεκριμένους Αμερικανούς ακαδημαϊκούς, διανοούμενους και αξιωματούχους που έχουν γίνει γνωστοί τόσο για την υποστήριξή τους στην Νέα Τάξη Πραγμάτων όσο και για τη συμμετοχή τους στην υλοποίησή της μέσα από διάφορες θέσεις σε ιδρύματα και κρατικές υπηρεσίες. Από αυτές τις εκδηλώσεις, πολλές είναι κλειστές στο κοινό. Μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα:
Στις 3 Ιουνίου του 2001, το ΕΛΙΑΜΕΠ διοργάνωσε γεύμα εργασίας με τον γνωστό αρθρογράφο των New York Times σε θέματα εξωτερικής πολιτικής, κ. Τόμας Φρίντμαν. O Φρίντμαν είναι γνωστός για τις δημόσιες τοποθετήσεις του υπέρ της παγκοσμιοποίησης και του νεοφιλελευθερισμού. Πέρα από αυτό, υποστήριξε τη διεξαγωγή του πολέμου στο Ιράκ ενώ, μετά από την τρομοκρατική επίθεση στο Λονδίνο, τον Ιούλιο του 2005, ο Φρίντμαν κάλεσε το Στέιτ Ντηπάρτμεντ να διεξαγάγει, παράλληλα με τις πολεμικές επιχειρήσεις, και έναν «Πόλεμο ιδεών» ενάντια σε όσους συσχετίζουν την έξαρση της διεθνούς τρομοκρατίας με τη δράση του ιμπεριαλισμού και του σιωνισμού στη Μέση Ανατολή3.
Στις 6 Ιουνίου 2002, το ΕΛΙΑΜΕΠ συνδιοργανώνει με την Αμερικανική Πρεσβεία κλειστή συζήτηση με τον διάσημο πλέον Τζον Νεγκροπόντε, τότε Πρέσβη των Η.Π.Α. στα Ηνωμένα Έθνη. Ο Τζόν Ντιμίτρι Νεγκροπόντε είναι διπλωμάτης καριέρας και μία αμφιλεγόμενη φιγούρα εξαιτίας της συμμετοχής του στην υπόγεια χρηματοδότηση των «Κόντρας» στη Νικαράγουα αλλά και της εμπλοκής του στην Υπόθεση της Ονδούρας όπου στρατιωτικοί, εκπαιδευμένοι από τη CIA, κατηγορούνται για βαρύτατες παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Σύμφωνα με τους Τάιμς της Νέας Υόρκης, ο Νεγκροπόντε είχε αναλάβει τη «συγκαλυμμένη δράση της κυβέρνησης Ρήγκαν για τη συντριβή της κυβέρνησης των Σαντινίστας στη Νικαράγουα7».
Στις 3 Ιουνίου 2005, διοργανώνεται συζήτηση με θέμα: Οι προτεραιότητες των Ηνωμένων Πολιτειών στα Βαλκάνια και στη Μαύρη Θάλασσα, με ομιλητή τον κ. Μπρους Τζάκσον (Bruce P. Jackson*), πρόεδρο του προγράμματος Transitional Democracies. Ο Μπρους Τζάκσον είναι μέλος του Συμβουλίου για τις Διεθνείς Σχέσεις. Συμμετέχει στο Ινστιτούτο για τις Στρατηγικές Σπουδές και είναι μέλος της συμβουλευτικής επιτροπής στην New Atlantic Initiative. Ο Τζάκσον είναι πρώην αντιπρόεδρος στο τμήμα των οπλικών συστημάτων της Lockheed Martin (1993 - 2002). Επίσης, ο Τζάκσον υπήρξε πρόεδρος στο διαβόητο νεο-συντηρητικό ινστιτούτο Project for the New American Century και τώρα είναι πρόεδρος της Επιτροπής για την Απελευθέρωση του Ιράκ8. Το Project for the New American Century ιδρύθηκε το 1997 ως μια μη-κερδοσκοπική εταιρεία που σκοπό έχει την προώθηση της «αμερικανικής παγκόσμιας διακυβέρνησης». Ο πρόεδρος της οργάνωσης, William Kristol, είναι ένας από τους επιφανέστερους νεοσυντηρητικούς, εκδότης της Εφημερίδας Weekly Standard και στέλεχος του καναλιού FOX News9. Τέλος, ο Τζάκσον είναι ο ιδρυτής του ιδρύματος Project on Transnational Democracies, που σκοπό έχει την προώθηση του «εκδημοκρατισμού» των κοινωνιών που βρίσκονται σε μεταβατική φάση μετά το 1989 και την ομαλή ενσωμάτωσή τους στους ευρω-ατλαντικούς θεσμούς.
Στις 16 Φεβρουαρίου του 2012 γιά τα 60 χρόνια συμμετοχής τής Ελλάδος στό ΝΑΤΟ έγινε στό Μέγαρο εκδήλωση, στήν οποία μίλησε και ο ΓΓ τού ΝΑΤΟ Ρασμούσεν. Ο Άντερς Φογκ Ράσμουσεν, παρευρέθηκε στη Σύνοδο Κορυφής της Λέσχης Bilderberg, στο St Moritz της Ελβετίας, για να ''συζητήσει'' την επέκταση του πολέμου στη Λιβύη και τη "στροφή" των συγκρούσων, σε μια πιο «αιματηρή» υπόθεση, παρά το γεγονός ότι η συμμετοχή των Ηνωμένων Πολιτειών στον βομβαρδισμό, είχε στοιχίσει τότε σχεδόν 1 δισεκατομμύριο δολάρια.
Η προώθηση της Νέας Τάξης Πραγμάτων
μέσω του ''ευρωατλαντισμού''
Πέρα όμως από τις παρουσίες των προσώπων αυτών, οι οποίοι σαφώς αντιπροσωπεύουν, προβάλλουν και προωθούν την Νέα τάξη πραγμάτων, σημασία έχουν επίσης και οι κατευθύνσεις των συζητήσεων του ΕΛΙΑΜΕΠ.
Έτσι, στις 6 Δεκεμβρίου 2002, το ΕΛΙΑΜΕΠ, σε συνεργασία με το υπουργείο Μακεδονίας–Θράκης, το υπουργείο Εξωτερικών, την Αμερικανική Πρεσβεία και με την υποστήριξη της London School of Economics και του ιδρύματος German Marshall Fund of the United States (GMFUS), διοργάνωσε εκδήλωση με θέμα: Ευρω-Ατλαντική κοινότητα, μια κοινότητα αξιών.
Το ταμείο German Marshall προβάλλεται ως ένα ανεξάρτητο από κόμματα αμερικανικό ίδρυμα υποτροφιών για την πολιτική. Σύμφωνα με την ιστοσελίδα, σκοπός του ιδρύματος είναι να προωθήσει την ευρύτερη συνεργασία και την κατανόηση μεταξύ Η.Π.Α. και Ευρώπης:
«Το ίδρυμα προωθεί τους σκοπούς του μέσα από την υποστήριξη προσωπικοτήτων και ιδρυμάτων που εργάζονται σε δι-ατλαντικά θέματα, διοργανώνοντας συνέδρια στα οποία οι ηγεσίες συζητούν για τα σημαντικότερα ζητήματα που αφορούν τις δυο πλευρές του Ατλαντικού και διερευνώντας τρόπους μέσα από τους οποίους η ευρωατλαντική συμμαχία μπορεί να συμβάλει σε παγκόσμια ζητήματα πολιτικής.
Επιπλέον, το ίδρυμα Μάρσαλ υποστηρίζει διάφορες πρωτοβουλίες που ενισχύουν τη δημοκρατία».
Στις ίδιες σελίδες, διαβάζουμε ότι μεταξύ των χρηματοδοτών του Ιδρύματος συγκαταλέγονται και οι:
• Εταιρεία Daimler-Chrysler
• Ίδρυμα Ford
• Γραφείο Τύπου και πληροφοριών του NATO
• Ινστιτούτο για την Ανοιχτή Κοινωνία
• U.S. Agency for International Development
• Ταμείο αδελφών Ροκφέλλερ
• Ίδρυμα Ροκφέλλερ
• Υπουργείο Εξωτερικών (Ελλάδα)13
Στην πραγματικότητα, βέβαια, το ίδρυμα αυτό είναι γνωστό για τις διασυνδέσεις του με τα υψηλότερα κλιμάκια άσκησης της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής. Ιδρύθηκε την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, στη Γερμανία, προκειμένου να συσφίξει τις σχέσεις μεταξύ της Ευρώπης και των Η.Π.Α. έναντι της εξ ανατολών απειλής, της Ε.Σ.Σ.Δ. Όσο διαρκούσε ο ανταγωνισμός ανάμεσα στα δύο στρατόπεδα, το German Marshall Fund συντηρούσε ένα δίκτυο ιδεολογικής υποστήριξης και προπαγάνδας υπέρ των Η.Π.Α. σε όλη την Ευρώπη.
Με την κατάρρευση του Ανατολικού Μπλοκ, προσωρινά, φάνηκε ότι το German Marshall Fund, όπως και άλλα ιδρύματα που έπαιζαν παρόμοιο ρόλο, δεν έχει θέση στη μετά-ψυχροπολεμική παγκόσμια σκακιέρα. Σύντομα όμως, οι νεοσυντηρητικοί κύκλοι των Η.Π.Α. ενεργοποίησαν τα φιλο-ατλαντικά δίκτυα του ψυχρού πολέμου για να τα χρησιμοποιήσουν στα πλαίσια των σχεδιασμών τους για τη «νέα, αμερικανική ηγεμονία του 21ου αιώνα»14.
Φαίνεται πως αυτός ακριβώς ο ''ευρωατλαντισμός'' είναι που συγκινεί τους φορείς του ιδρύματος ΕΛΙΑΜΕΠ. Και τούτο δεν φαίνεται μοναχά από την εκδήλωση στην οποία αναφερθήκαμε. Στο κάτω- κάτω, κάποιος θα μπορούσε να αντιτείνει πως πρόκειται για μια μόνο περίπτωση ανάμεσα στις δεκάδες εκδηλώσεις που διοργανώνει το ίδρυμα κάθε χρόνο.
Δυστυχώς, όμως, δεν πρόκειται για μια εξαίρεση. To ταμείο German Marshall χρηματοδοτεί ολόκληρο πρόγραμμα δράσεων σχετικά με τα ζητήματα αυτά, στο οποίο συμμετέχει το ΕΛΙΑΜΕΠ ως συνδιοργανωτής. Πρόκειται για το Forum on New Security Issues το οποίο, σύμφωνα με τη σχετική ιστοσελίδα15, σκοπό έχει:
«Α) Να οικοδομήσει ένα μόνιμο χώρο διαλόγου που προωθεί την αμοιβαία κατανόηση και τη συναίνεση μεταξύ των διαμορφωτών της κοινής γνώμης των Η.Π.Α., της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Νoτιο-ανατολικής Ευρώπης.
Β) Να κοινοποιήσει τα αποτελέσματα των ερευνών και των συνεδρίων στους διαμορφωτές της πολιτικής και της κοινής γνώμης, μ’ έναν τρόπο ο οποίος θα διευκολύνει τη διαμόρφωση αποτελεσματικών πολιτικών για τη Νοτιo-ανατολική Ευρώπη.»
Παράλληλα με τη διεξαγωγή αυτού του προγράμματος, το ΕΛΙΑΜΕΠ έχει αναλάβει τον συντονισμό των υποτροφιών του Marshall στην Ελλάδα. Σχετικά με τους σκοπούς των υποτροφιών, η σχετική ιστοσελίδα του ΕΛΙΑΜΕΠ αναφέρει:
«Οι υποτροφίες έχουν ως στόχο τη δημιουργία ενός δικτύου Ευρωπαίων και Αμερικανών νέων ηγετών, μέσα στα πλαίσια ενδυνάμωσης της διατλαντικής συνεργασίας. Το German Marshall Fund χορηγεί πάνω από 100 υποτροφίες κάθε χρόνο σε νέους δημοσιογράφους, εκπροσώπους του επιχειρηματικού και πολιτικού κόσμου και μη κυβερνητικών οργανισμών που ταξιδεύουν για να γνωρίσουν τους ευρωπαϊκούς και αμερικανικούς θεσμούς και κοινωνίες καθώς και τις προκλήσεις που θα αντιμετωπίσουν η Ευρώπη και οι Ηνωμένες Πολιτείες. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψης, οι υπότροφοι έχουν συναντήσεις με επιφανείς επιχειρηματίες, πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και δημοσιογράφους».
Εξ άλλου, το ζήτημα του ευρωατλαντισμού θεωρείται τόσο σημαντικό από το ΕΛΙΑΜΕΠ, ώστε ο γενικός διευθυντής του, κ. Θ. Κουλουμπής, θεώρησε σκόπιμο να αρθρογραφήσει και στην Καθημερινή υπέρ αυτού, υποστηρίζοντας πως η επιλογή αυτή αποτελεί την καλύτερη δυνατή στρατηγική επιλογή για τη χώρα μας. Το ίδιο άρθρο, βέβαια, φιγουράρει και στην ιστοσελίδα του ιδρύματος, στη σελίδα όπου κατατίθενται οι απόψεις των φορέων του ιδρύματος σχετικά με τα διάφορα ζητήματα της επικαιρότητας.
Τα Βαλκάνια
Πλαισιωμένο μ’ αυτές τις διασυνδέσεις και δηλώνοντας ανοικτά την προτίμησή του προς τους αμερικανικούς γεωπολιτικούς σχεδιασμούς, δεν χρειάζεται και μεγάλη φαντασία για να προβλέψουμε το τι συζητά και προωθεί το ΕΛΙΑΜΕΠ αναφορικά με τα ζητήματα των Βαλκανίων.
Η στρατηγική που προωθεί το ΕΛΙΑΜΕΠ για τα Βαλκάνια στηρίζεται στο γνωστό τετράπτυχο του δόγματος της Νέας Τάξης για την περιοχή: «ανθρώπινα δικαιώματα, πλουραλισμός, ελεύθερη αγορά, ατλαντισμός». Αυτό θα το συναντήσουμε σε κάθε δυνατή έκφραση μέσα από τις εκδηλώσεις και τα προγράμματα του ιδρύματος.
Στο ίδιο κλίμα, σε ό,τι αφορά το ζήτημα της ασφάλειας στην περιοχή μετά την 11η Σεπτεμβρίου, το ΕΛΙΑΜΕΠ διοργάνωσε, στις 24 Μαΐου 2002, διεθνές συνέδριο στην Αθήνα, σε συνεργασία με το Γραφείο Πληροφοριών του ΝΑΤΟ. Προφανώς, στα πλαίσια του συνεδρίου, δεν συζητήθηκε η απειλή που συνιστά για την περιοχή το ίδιο το ΝΑΤΟ, η αμερικανική εξωτερική πολιτική και η στρατηγική της αλλαγής των συνόρων, του κατακερματισμού και της επιβολής των νόμων της ελεύθερης αγοράς.
Επίσης, κανένα περιθώριο για παρανοήσεις δεν αφήνει και μια άλλη εκδήλωση στην οποία αναφερθήκαμε πιο πάνω, εκείνη που φιλοξενούσε τον Μπρους Τζάκσον, του διαβόητου νεοσυντηρητικού Project for a new American Century, με θέμα: «Οι αμερικανικές προτεραιότητες στα Βαλκάνια και τη Μαύρη Θάλασσα».
Ακόμα, στο πλαίσιο –προφανώς– της προώθησης της αμερικανικής στρατηγικής για τα Βαλκάνια στους «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης της περιοχής, το ΕΛΙΑΜΕΠ διοργάνωσε διμερή συνάντηση αρχισυντακτών από την Ελλάδα και τη Βουλγαρία στις 14 Φεβρουαρίου 2001. Η εκδήλωση πραγματοποιήθηκε σε συνεργασία με το Free and Democratic Bulgarian Foundation, την ACCESS Association και το Συμβούλιο της Ευρώπης.
Το Free and Democratic Bulgaria Foundation (FDBF) είναι ένα ιδιωτικό ίδρυμα που ιδρύθηκε στις 14 Ιουνίου του 1991 από την Ιβόν και τον Ντιμίτρι Πάνιτζα. Το ίδρυμα αυτό σκοπό έχει την ενίσχυση του εκδημοκρατισμού της βουλγαρικής κοινωνίας μέσα από:
Τον πολιτικό πλουραλισμό
Την Ελευθερία του Τύπου
Την οικονομία της αγοράς
Την ανοχή
Την εκπαίδευση της νεολαίας
Τον ανοιχτό διάλογο
Στους χρηματοδότες του ιδρύματος, μεταξύ άλλων, συγκαταλέγονται και οι εξής:
Η αμερικανική Πρεσβεία της Σόφιας
Η βρετανική Πρεσβεία της Σόφιας
Το παράρτημα του Ινστιτούτου για την Ανοιχτή Κοινωνία στη Σόφια (του Τζ. Σόρος)
Το ίδρυμα Frederick W. Richmond Foundation (ΗΠΑ)
Το ίδρυμα George E. Coleman Jr. Foundation (ΗΠΑ)
Το ταμείο J. M. Kaplan (ΗΠΑ)
Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα
Τόσο οι χρηματοδότες όσο και οι διακηρυγμένες προθέσεις της οργάνωσης αφήνουν ελάχιστα περιθώρια παρανόησης του ευρύτερου ρόλου που διαδραματίζει. Ή μήπως θα ήταν παράλογο να υποθέσουμε, για μια οργάνωση που χρηματοδοτείται από τον Σόρος, τη βρετανική και την αμερικανική πρεσβεία και συγκαταλέγει στις δραστηριότητές της την «εκπαίδευση της νεολαίας», ότι ουσιαστικά εργάζεται για να στήσει τα δίκτυα των αμερικανοτραφών νεο-γιάπηδων, στα πρότυπα της OTPOR και τόσων άλλων οργανώσεων νεολαίας που προετοιμάζουν για μελλοντικούς ηγέτες φανατικούς οπαδούς της ελεύθερης αγοράς και των αμερικανικών αξιών;
Επίλογος
Αναφερθήκαμε σύντομα και επί τροχάδην σε ορισμένες πτυχές της δραστηριότητας και των στρατηγικών που επεξεργάζεται το ΕΛΙΑΜΕΠ, σε μια προσπάθεια να κατανοήσουμε καλύτερα τον ευρύτερο ρόλο που διαδραματίζει στην ελληνική πολιτική σκηνή.
Δυστυχώς, έτσι όπως έχουν τα πράγματα, φαίνεται πως αυτός ο ρόλος περιορίζεται σ’ ένα είδος διαύλου, μέσα από τον οποίο η πολιτική της Νέας Τάξης Πραγμάτων εκφράζεται και γειώνεται στους όρους της ελληνικής πραγματικότητας. Πρόκειται, βεβαίως, για έναν παράδοξο ρόλο, εάν σκεφτούμε πως το ΕΛΙΑΜΕΠ λειτουργεί ως η κυριότερη δεξαμενή σκέψεως (think tank) για την επίσημη ελληνική εξωτερική πολιτική.
Γιατί το ίδρυμα αυτό δεν είναι μόνο ένας «ανεξάρτητος», «μη-κερδοσκοπικός» οργανισμός. Παρόλο που δεν υπάρχει μία τυπική, άμεση σχέση του ιδρύματος με το υπουργείο Εξωτερικών ή με οποιοδήποτε άλλο υπουργείο, οι επιρροές του είναι σαφείς σε όσα υπουργεία έχουν να κάνουν με την εξωτερική πολιτική. Κατ’ αρχήν, ο ίδιος ο υφυπουργός Εξωτερικών, κ. Βαληνάκης, έχει διατελέσει επί σειρά ετών (1988-1998) γενικός διευθυντής του ΕΛΙΑΜΕΠ, ενώ, σε ό,τι αφορά το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, το ίδιο το ΕΛΙΑΜΕΠ αναλαμβάνει συχνά σεμινάρια επιμόρφωσης των αξιωματικών του ΓΕΕΘΑ.
Γνωρίζουμε, βέβαια, πως η ελληνική κυβέρνηση επηρεάζεται και πολύ συχνά δεσμεύεται από τις τοποθετήσεις του παγκόσμιου αυτοκράτορα. Τούτο θεωρείται δεδομένο στη συνείδηση της κοινωνίας, αποτελεί μόνιμο συμπέρασμα των σφυγμομετρήσεων και είναι ένας από τους βασικούς λόγους –πέρα από τις παγκόσμιες, καταστροφικές συνέπειες του αμερικανικού αυταρχισμού– για τον οποίο η κοινωνία αναπτύσσει ισχυρά αντιαμερικανικά αντανακλαστικά.
Η περίπτωση του ΕΛΙΑΜΕΠ, όμως, είναι αυτή που καταδεικνύει ότι αυτή η δέσμευση συντελείται μέσα από πραγματικά δίκτυα οργανώσεων, ιδρυμάτων και οργανισμών τα οποία αναλαμβάνουν να υλοποιήσουν την ηγεμονία της Νέας Τάξης πραγμάτων σε άμεσο και πρακτικό πολιτικό επίπεδο.
Εξ άλλου ο πραγματικός “ηγέτης” του ΕΛΙΑΜΕΠ, Θ. Κουλουμπής, σύμφωνα με την εφημερίδα ΠΑΡΟΝ (15 Ιουνίου 2003, σελ. 7), σε άρθρο με τίτλο: «Βάζουν αμερικανό πολίτη στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων!», «είναι αμερικανός πολίτης, έχει υπηρετήσει στον αμερικανικό στρατό και έχει δουλέψει σε κρίσιμες υπηρεσίες του αμερικανικού πενταγώνου». «Είναι πρόκληση η συμμετοχή σ’ ένα τέτοιο όργανο», τελείωνε το ρεπορτάζ του «Π» το 2003. Και όπως γράφει και πάλι το ΠΑΡΟΝ στις 27/11/2005 «η παρούσα κυβέρνηση όλως περιέργως τον τοποθέτησε -κάτι που ούτε το ΠΑΣΟΚ τόλμησε να κάνει- τόσο στο Συμβούλιο Εξωτερικών Υποθέσεων όσο και στην ακαδημία που εκπαιδεύει τους διπλωμάτες (και Κύριος οίδε πού αλλού μπορεί να βρίσκεται).»
Σημειώσεις:
[1] Ευριπίδης Μπίλλης, Τ. Επίκουρος Καθηγητής ΕΜΠ - Πόσα έκανε η κυβέρνηση του ΓΑΠ σε 1,5 χρόνο!!!
Πηγές:
- Άρθρο του Γιώργου Ρακκά στο περιοδικό Άρδην τ. 58 (2010).
- Οι τρεις λέσχες της παγκόσμιας τάξης - άρθρο του Βήματος στις 28/01/2001
- Μυστική εξωτερική διπλωματία, πρόσωπα και συμφέροντα - www.newscode.gr
- Οι Έλληνες της Λέσχης Bilderberg
- Άρθρο απο το ιστολόγιο macedonia-greece με τίτλο ''To ΕΛΙΑΜΕΠ της προδοCIAς απέκτησε τη δική του εκπομπή''
το είδα http://logioshermes.blogspot.com/2012/03/blog-post_9676.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου