Πρώτα η Κοινωνία, πρώτα οι Πολίτες

Γνωρίζουμε πως οι μετανάστες, εναντίον των οποίων δεν έχουμε ασφαλώς τίποτα από ανθρωπιστικής πλευράς, χρησιμοποιούνται ως όπλο στον ακήρυχτο ασύμμετρο, υβριδικό πόλεμο εναντίον μας από την Τουρκία. Γνωρίζουμε επίσης πως χρησιμοποιούνται επί πλέον από αυτούς που τάσσονται υπέρ της παγκοσμιοποίησης, επειδή κερδίζουν τεράστια ποσά από τις ανοιχτές αγορές προϊόντων, από την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και από το άνοιγμα των συνόρων για τη διευκόλυνση των μεταναστευτικών ροών – μέσω των οποίων διατηρούν χαμηλές τις αμοιβές των εργαζομένων και δημιουργούν αλλοιωμένες πολυπολιτισμικές κοινωνίες, για να είναι ευκολότερα ελεγχόμενες.  Προφανώς δεν τους ενδιαφέρει η ασφάλεια και η ευημερία των εγχωρίων κοινωνιών, αφού οι ίδιοι με τα τεράστια ποσά που κερδίζουν είναι ασφαλείς – ενώ ευημερούν όσο ποτέ μέχρι σήμερα. Ενδιαφέρει όμως το υπόλοιπο 99% του πληθυσμού που υποφέρει συνεχώς περισσότερο – το οποίο οφείλει να εκπροσωπηθεί πολιτικά και να αντιδράσει.

Άποψη

Ο κόσμος μας σήμερα, στην μεταβατική εποχή της παγκοσμιοποίησης, μικρογραφία της οποίας είναι η ΕΕ και ειδικά η Ευρωζώνη, έχει δυο υποστάσεις (δισυπόστατος) – με την εξής έννοια:

(α) Η μία υπόσταση, που την αισθάνεται έντονα ο πολύς κόσμος, είναι η εσωτερική εθνική υπόσταση. Είναι η πολιτική του ταυτότητα «Αριστερά – Δεξιά». Αυτήν ξέρει τόσα χρόνια, με αυτήν έχει ενταχθεί στην πολιτική και δύσκολα μπορεί να την αποβάλει.

(β) Η δεύτερη υπόσταση, είναι η εξωτερική, η διεθνής, η παγκοσμιοποιημένη σήμερα υπόσταση της διεθνούς ελίτ και των χρηματαγορών, που δεν την καταλαβαίνει ο πολύς κόσμος.

Τα κόμματα της διεθνιστικής «Νεοαριστεράς» και της ακραία νεοφιλελεύθερης «Νεοδεξιάς» που θέλει να πουλήσει τα πάντα στους ιδιώτες, του ΣΥΡΙΖΑ και της ΝΔ στην Ελλάδα, γνωρίζουν πολύ καλά και τις δύο υποστάσεις και παίζουν το παιχνίδι της «καρέκλας» έξυπνα. Δηλαδή, ενώ για να εξασφαλίσουν τα νώτα τους, υπακούουν και εκτελούν τους επιβαλλόμενους απέξω κανόνες, εντούτοις παρουσιάζονται προς τα μέσα, προς τους ακίνδυνους ψηφοφόρους, σαν να μην έχει αλλάξει τίποτα στην ιστορική πραγματικότητα.

Μη έχοντας προς το παρόν να προτείνουν κάτι άλλο, συνεχίζουν να παίζουν προσχηματικά το παλιό εθνικό δίπολο «Αριστερά – Δεξιά», πουλώντας καθαρή προπαγάνδα και επικοινωνιακά τρικ, καθώς επίσης διενεργώντας απλά «μεσολαβητική διαχείριση» για την υλοποίηση των έξωθεν εντολών.

Περαιτέρω, υπάρχουν δύο νέα σχετικά ιστορικά δεδομένα, άγνωστα προς το παρόν στον πολύ κόσμο:

(α) Το πρώτο είναι πως, ενώ η εθνική πολιτική εξουσία έχει παραμείνει αυστηρά εντός των συνόρων του πάλαι ποτέ κυρίαρχου εθνικού κράτους, η οικονομική εξουσία, αντίθετα, έχει φύγει έξω από τα όρια αυτά – έχει καταστεί παγκόσμια διαπλεκόμενη και επιβάλλεται, με κάθε τρόπο, στις εθνικές πολιτικές εξουσίες με την απόλυτη συνεργασία των εγχώριων διεθνιστικών ελίτ, επιδιώκοντας την πλήρως ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων, εμπορευμάτων και εργασίας.

(β) Το δεύτερο δεδομένο είναι πως, η μεν Νεοδεξιά συντάσσεται κυρίως με τα δύο πρώτα, δηλαδή με την ελεύθερη διακίνηση κεφαλαίων και αγαθών, η δε Νεοαριστερά συντάσσεται κυρίως με το τρίτο – δηλαδή, με την ελεύθερη διακίνηση εργασίας (μεταναστών). Στην ουσία λοιπόν διευκολύνουν και οι δύο τη διάβρωση και την ατόνηση του εθνικού κράτους, καθώς επίσης της εθνικής κοινωνίας, που αποτελούν εμπόδια στα σχέδια της παγκοσμιοποίησης.

Έτσι και τα δύο γνωστά αλλά παλιά πλέον πολιτικά ρεύματα, (Αριστερά – Δεξιά), ενώ στην εξωτερική αλλά αφανή υπόστασή τους υπακούουν στους ίδιους «κυρίους» και εκτελούν τις ίδιες εντολές, το αποκρύπτουν προς τα μέσα – συνεχίζοντας στην εσωτερική, εμφανή τους υπόστασή να εγκλωβίζουν τους Πολίτες στο εθνικό δίπολο «Αριστερά – Δεξιά», μη έχοντας προς το παρόν να «πουλήσουν» κάποιο άλλο πολιτικό διακύβευμα.

Στην ουσία εμπαίζουν τους Πολίτες, προσπαθώντας στην πράξη να περάσουν τα ίδια διεθνή συμφέροντα, με διαφορετική ιδεολογική «μάσκα». Ταυτόχρονα, ολόκληρο το σύστημα (οικονομικό, πολιτικό, μιντιακό) προσπαθεί να ξαναστήσει τον υπεύθυνο για τη χρεοκοπία της χώρας μας δικομματισμό, ο οποίος κλονίσθηκε από την κρίση.

Αυτή τη φορά όμως, θέλει να στήσει έναν απόλυτα ελεγχόμενο διεθνιστικό δικομματισμό που θα διευκολύνει απρόσκοπτα τη διάβρωση του εθνικού κράτους και ο οποίος φυσικά θα φαίνεται ως ο παλιός, γνώριμος στον πληθυσμό, εθνικός διπολισμός – με κάπως εκσυγχρονισμένο δήθεν πρόσωπο. Εμείς λέμε, «Πρώτα η Κοινωνία, πρώτα οι Πολίτες» και αυτό φυσικά είναι η απόλυτη Λύση – εννοώντας την υιοθέτηση εκείνων των μέτρων που είναι απαραίτητα για την ευημερία της εγχώριας κοινωνίας, όπως άλλωστε οφείλουν όλα τα κράτη για τις κοινωνίες τους.

Εν προκειμένω δεν έχουμε φυσικά τίποτα εναντίον των κομμάτων, αφού πρέπει να είμαστε ενωμένοι μεταξύ μας – ούτε βέβαια εναντίον των μεταναστών, από ανθρωπιστικής πλευράς.

Γνωρίζουμε όμως πως οι μετανάστες χρησιμοποιούνται ως όπλο στον ακήρυχτο ασύμμετρο, υβριδικό πόλεμο εναντίον μας από την Τουρκία. Γνωρίζουμε επίσης πως χρησιμοποιούνται επί πλέον από αυτούς που τάσσονται υπέρ της παγκοσμιοποίησης, επειδή κερδίζουν τεράστια ποσά από τις ανοιχτές αγορές προϊόντων, από την ελεύθερη διακίνηση των κεφαλαίων και από το άνοιγμα των συνόρων για τη διευκόλυνση των μεταναστευτικών ροών – μέσω των οποίων διατηρούν χαμηλές τις αμοιβές των εργαζομένων και δημιουργούν αλλοιωμένες πολυπολιτισμικές κοινωνίες, για να είναι ευκολότερα ελεγχόμενες.

Προφανώς δεν τους ενδιαφέρει η ασφάλεια και η ευημερία των εγχωρίων κοινωνιών, αφού οι ίδιοι με τα τεράστια ποσά που κερδίζουν είναι ασφαλείς – ενώ ευημερούν όσο ποτέ μέχρι σήμερα. Ενδιαφέρει όμως το υπόλοιπο 99% του πληθυσμού που υποφέρει συνεχώς περισσότερο – ενώ ο δικός μας στόχος με τη φράση «Πρώτα η Κοινωνία, πρώτα οι Πολίτες», οφείλει να είναι ακριβώς ο αντίθετος:


η ασφάλεια και η ευημερία της κοινωνίας μας, η οποία πρέπει να πάψει να πληρώνει το πανάκριβο τίμημα της ασύμμετρης παγκοσμιοποίησης, των ασύδοτων μεγάλων κεφαλαιακών ροών, του αθέμιτου ανταγωνισμού αγαθών και υπηρεσιών, των ανοιχτών συνόρων, καθώς επίσης της ανεξέλεγκτης μετανάστευσης.

 analyst.gr