Αυτοάνοσα – και ανοσοκαταστολή… (2)

Η διαχείριση (και όχι η θεραπεία…) των αυτο-άνοσων γίνεται με ανοσοκαταστολή, περιορισμένης ή όχι χρονικής διάρκειας, και αυτό οδηγεί σε μια καινούργια κατάσταση τους οργανισμούς. Που ονομάζεται «δευτερογενής ή επίκτητη ανοσολογική ανεπάρκεια» (secondary or acquired immunodeficiency). Πέρα απ’ την ανοσολογική ανεπάρκεια που προκύπτει σαν «παρενέργεια» της διαχείρισης αυτο-άνοσων νοσημάτων, υπάρχει και μία εκδοχή που αποδίδεται σε ιό. Ο ιός λέγεται HIV (human immunodeficiendy virus), και η προκαλούμενη παθολογική κατάσταση που έγκειται ακριβώς στην αδυναμία του ανοσοποιητικού να ανταποκριθεί στις συνηθισμένες αποστολές του λέγεται AIDS (acquired immunodeficiency syndrome, σύνδρομο επίκτητης ανοσολογικής ανεπάρκειας). Μετά από μια τριετία μαζικών θανατηφόρων πειραματισμών με τοξικά χημικά (AZT) σήμερα η HIV μόλυνση θεωρείται χρόνια νόσος (πηγή: εοδυ), υπό την προϋπόθεση της μόνιμης λήψης αντιρετροϊικών φαρμάκων.

Οι πιο πάνω σύντομες σημειώσεις δείχνουν ότι το ανθρώπινο ανοσοποιητικό σύστημα είναι εδώ και χρόνια «θέμα». Θέμα ιατρικό αλλά, επιτρέψτε μας, και θέμα εμπορικό. Ένα ανοσοποιητικό σύστημα που στρέφεται εναντίον του εαυτού του ή ένα ανεπαρκές ανοσοποιητικό σύστημα σχετίζεται βέβαια με ασθένειες· σχετίζεται όμως και με κέρδη (από φάρμακα, θεραπείες, κλπ) – σε

καπιταλισμό ζούμε! Τα πρώτα, οι ασθένειες, επιβαρύνουν άτομα του είδους μας με λίγο πολύ «τυφλό» τρόπο· τα δεύτερα, τα κέρδη, οφελούν συγκεκριμένα άτομα του είδους μας, πολύ λιγότερα αριθμητικά, ανώτερα από ταξική άποψη, με επιλεκτικό τρόπο…

Οι θαυματουργοί και «μάγοι» γενετιστές υποστηρίζουν τώρα πως (ενώ δεν ξέρουν πως δουλεύει το ανοσοποιητικό) ξέρουν πως θα το κοροϊδέψουν, πως θα χακάρουν, πως θα του κάνουν πειρατεία μέσω γενετικής τροποποίησης των ανθρώπινων κυττάρων, ώστε να «δουλέψει σωστά»: mRNA και DNA πλατφόρμες… Είναι ένας ισχυρισμός που ξεφεύγει κατά πολύ απ’ την κοινή λογική και ηθική, όχι όμως και από διάφορους κλάδους και εκδοχές της «επιστημονικής λογικής» – και της «επιστημονικής ηθικής», αν υποθέσουμε ότι υπάρχει τέτοια παντού στους σχετικούς κύκλους ειδικών….

Σύμφωνα με την κοινή λογική αν δεν ξέρεις πως «δουλεύει» κάτι, ακόμα και τις καλύτερες προθέσεις του κόσμου να έχεις, αν του βάλεις χέρι μπορεί να το χαλάσεις / καταστρέψεις· και μάλιστα αυτό το ενδεχόμενο είναι περισσότερο πιθανό παρά απίθανο. Σύμφωνα με την «επιστημονική λογική» (ειδικά όταν περιφρουρείται απ’ το κεφάλαιο στις διάφορες μορφές του) αν χαλάσεις / καταστρέψεις κάτι έκανες απλά ένα «επιστημονικό λάθος», μια ειδική κατηγορία «ανθρώπινων λαθών» που χαίρουν εκτίμησης και προστασίας για την προσπάθεια που καταβλήθηκε ώστε να γίνουν, οπότε μπορείς να συνεχίσεις να του βάζεις χέρι αρκεί να λες ότι το κάνεις «για το καλό της ανθρωπότητας». Σύμφωνα με την κοινή ηθική τα λάθη πληρώνονται οπωσδήποτε και απ’ αυτόν που τα κάνει, και όσο πιο σοβαρά και δραματικά είναι τόσο περισσότερο. Σύμφωνα με την «επιστημονική ηθική» τα λάθη πληρώνονται απ’ αυτούς που υφίστανται αυτά και τις συνέπειές τους κι όχι απ’ τους «μάγους» που τα κάνουν και τις εταιρείες που να πουλάνε· και επιπλέον (αυτό λέει αυτή η «ηθική») έτσι προχωράει η επιστήμη…

Σπέρνωντας πτώματα; Ναι – αν η όποια υποστηρικτική εξουσία παραμένει στη θέση της.

πηγή