Του ΒΑΣΙΛΗ Σ. ΚΑΡΤΣΙΟΥ
Ιστορικού – ερευνητή
booksonthesites.blogspot.com
Οι πρακτικές του εθνομηδενισμού και της εθνοαποδόμησης αποκτούν πανευρωπαϊκή υπόσταση από τότε που οι μυλόπετρες του απολυταρχικού δίπολου εθνικοσοσιαλισμού και κομμουνισμού συνέθλιψαν τον φιλόδοξο φιλελευθερισμό των 14 σημείων του Αμερικανού προέδρου Γουίλσον και το σνομπ ιμπεριαλιστικό λίμπεραλ της Βρετανίας, οδηγώντας τις περισσότερες χώρες της εκμαυλισμένης ηπείρου στην αγκαλιά του φασισμού.
Η ελληνική εκδοχή της εθνοαποδόμησης ανάγεται στις απαρχές της συγκρότησης του «Βασιλείου της Ελλάδος» μετά τον ανηλεή εμφύλιο πόλεμο κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 και ιδιαιτέρως μετά τα «επαναστατικά» δάνεια που μας πέρασαν απευθείας από την τουρκοκρατία στη βρετανοκρατία.
Οι εγχώριοι εθνοαποδομητές ανακαλύπτουν ξανά και
ξανά ότι τα πληρώματα του Μιαούλ(η) μιλούσαν αρβανίτικα, ότι οι Σουλιώτισσες δεν χόρεψαν και δεν πήδηξαν στο Ζάλογγο (κατακρήμνιση με ή άνευ χορού), ότι τα αρχαία ελληνικά είναι μία νεκρή γλώσσα και άλλα πολλά ευτράπελα ών ουκ έστιν αριθμός.
Η εκτίμηση των ιστορικών γεγονότων δια της ιστορικής προβολής αποτελεί σύνηθες βολικό παράπτωμα των εθνοαποδομητών, οι οποίοι εξοκέλλουν σε συν-έκδοχα της ιστορικής αφασίας, τουτέστιν μπουρδολογίας.
Για παράδειγμα ο Εμμανουήλ Παπάς τον Μάιο του 1821 πλήρωνε 12.000 γρόσια το μήνα σε δύο καράβια από την Ύδρα, για να περιπολούν (όχι να πολεμούν) τις ακτές της Χαλκιδικής, ενώ ο Άνθιμος Γαζής στο Πήλιο περίμενε εις μάτην τα υδραίικα καράβια γιατί όπως έλεγαν “no money, no revolution”. Για όσους δεν κατάλαβαν ακόμη, αν περίμεναν οι Έλληνες να κηρύξει την επανάσταση ο Μιαούλ(ης) με τα αρβανίτικα πληρώματα, φέτος θα παίρναμε μέρος και εμείς στις διαδηλώσεις εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν.
Πρόκειται όμως για μία ιδιότυπη ιστορική προβολή των γεγονότων στη σημερινή οπτική, που κάνει τόσο αναδρομές φαλμεραϊκού τύπου (ανύπαρκτον το οφθαλμοφανές), όσο και μεταγενέστερες στάσεις στη μπολσεβίκικη επανάσταση (ομογενοποίηση ή κατά το κοινώς λεγόμενο πολτός), στη σκοπιανή εθνογένεση (στον καιρό της εθνοαποδόμησης), την αλβανική τσαμουριά (οι μεγάλες Ιδέες κρύβουν και μεγάλες τραγωδίες) κ.ο.κ.
Η δυστυχία του να είναι Έλληνες έχει διάφορες εκφάνσεις. Από τις απλές επαναλήψεις δήθεν ιστορικών αποκαλύψεων και την άκριτη υιοθέτηση των απόψεων εθνικιστικών κύκλων γειτονικών χωρών, έως την αλόγιστη υποθήκευση της χώρας στους παγκόσμιους κεφαλαιοκράτες και τη δημιουργία off-shore για τη διαχείριση της αιώνιας μίζας, την οποία ο «σοσιαλισμός» του τρίτου δρόμου την ανήγαγε σε επιστημονικό επίτευγμα (ήμασταν πράγματι αιθεροβάμονες).
Η εθνοαποδόμηση γίνεται στη λογική της ιακωβίνικης αντίληψης, που επιθυμεί διακαώς να ορίζει αυτή τι είναι δημοκρατία, να την ελέγχει και συνεπώς να απασφαλίζει τη λεπίδα της λαιμητόμου, έστω κι αν δεν υπάρχει άλλος ηγεμόνας για καρατόμηση. Τη θέση του Λουδοβίκου κάτω από το αστραφτερό ατσάλι παίρνει το άρτι γεννηθέν έθνος.
Μέσα σε συνθήκες πολυδιάσπασης της κοινωνίας, οι εθνοαποδομητές βρίσκουν τη χαρίτσα τους διότι ανοίγεται πεδίον δόξης λαμπρό για να εφαρμόσουν την ποδοσφαιρικού τύπου τακτική τους: Αν θέλεις η ομάδα σου να κερδίζει τα πρωταθλήματα, τότε δεν φτάνει μόνο να φτιάξεις καλή ομάδα, αλλά πρέπει να διαλύσεις και τις υπόλοιπες. Με συνέπεια η αρχική δειλή εμφάνιση της ιδιαίτερης άποψης και οπτικής τους να μετεξελίσσεται σε φασίζουσα απροκάλυπτη θέληση για επιβολή της σε όλη την κοινωνία ως το άκρον άωτον της αληθείας!
το είδα
Ιστορικού – ερευνητή
booksonthesites.blogspot.com
Οι πρακτικές του εθνομηδενισμού και της εθνοαποδόμησης αποκτούν πανευρωπαϊκή υπόσταση από τότε που οι μυλόπετρες του απολυταρχικού δίπολου εθνικοσοσιαλισμού και κομμουνισμού συνέθλιψαν τον φιλόδοξο φιλελευθερισμό των 14 σημείων του Αμερικανού προέδρου Γουίλσον και το σνομπ ιμπεριαλιστικό λίμπεραλ της Βρετανίας, οδηγώντας τις περισσότερες χώρες της εκμαυλισμένης ηπείρου στην αγκαλιά του φασισμού.
Η ελληνική εκδοχή της εθνοαποδόμησης ανάγεται στις απαρχές της συγκρότησης του «Βασιλείου της Ελλάδος» μετά τον ανηλεή εμφύλιο πόλεμο κατά τη διάρκεια της επανάστασης του 1821 και ιδιαιτέρως μετά τα «επαναστατικά» δάνεια που μας πέρασαν απευθείας από την τουρκοκρατία στη βρετανοκρατία.
Οι εγχώριοι εθνοαποδομητές ανακαλύπτουν ξανά και
ξανά ότι τα πληρώματα του Μιαούλ(η) μιλούσαν αρβανίτικα, ότι οι Σουλιώτισσες δεν χόρεψαν και δεν πήδηξαν στο Ζάλογγο (κατακρήμνιση με ή άνευ χορού), ότι τα αρχαία ελληνικά είναι μία νεκρή γλώσσα και άλλα πολλά ευτράπελα ών ουκ έστιν αριθμός.
Η εκτίμηση των ιστορικών γεγονότων δια της ιστορικής προβολής αποτελεί σύνηθες βολικό παράπτωμα των εθνοαποδομητών, οι οποίοι εξοκέλλουν σε συν-έκδοχα της ιστορικής αφασίας, τουτέστιν μπουρδολογίας.
Για παράδειγμα ο Εμμανουήλ Παπάς τον Μάιο του 1821 πλήρωνε 12.000 γρόσια το μήνα σε δύο καράβια από την Ύδρα, για να περιπολούν (όχι να πολεμούν) τις ακτές της Χαλκιδικής, ενώ ο Άνθιμος Γαζής στο Πήλιο περίμενε εις μάτην τα υδραίικα καράβια γιατί όπως έλεγαν “no money, no revolution”. Για όσους δεν κατάλαβαν ακόμη, αν περίμεναν οι Έλληνες να κηρύξει την επανάσταση ο Μιαούλ(ης) με τα αρβανίτικα πληρώματα, φέτος θα παίρναμε μέρος και εμείς στις διαδηλώσεις εναντίον του Ταγίπ Ερντογάν.
Πρόκειται όμως για μία ιδιότυπη ιστορική προβολή των γεγονότων στη σημερινή οπτική, που κάνει τόσο αναδρομές φαλμεραϊκού τύπου (ανύπαρκτον το οφθαλμοφανές), όσο και μεταγενέστερες στάσεις στη μπολσεβίκικη επανάσταση (ομογενοποίηση ή κατά το κοινώς λεγόμενο πολτός), στη σκοπιανή εθνογένεση (στον καιρό της εθνοαποδόμησης), την αλβανική τσαμουριά (οι μεγάλες Ιδέες κρύβουν και μεγάλες τραγωδίες) κ.ο.κ.
Η δυστυχία του να είναι Έλληνες έχει διάφορες εκφάνσεις. Από τις απλές επαναλήψεις δήθεν ιστορικών αποκαλύψεων και την άκριτη υιοθέτηση των απόψεων εθνικιστικών κύκλων γειτονικών χωρών, έως την αλόγιστη υποθήκευση της χώρας στους παγκόσμιους κεφαλαιοκράτες και τη δημιουργία off-shore για τη διαχείριση της αιώνιας μίζας, την οποία ο «σοσιαλισμός» του τρίτου δρόμου την ανήγαγε σε επιστημονικό επίτευγμα (ήμασταν πράγματι αιθεροβάμονες).
Η εθνοαποδόμηση γίνεται στη λογική της ιακωβίνικης αντίληψης, που επιθυμεί διακαώς να ορίζει αυτή τι είναι δημοκρατία, να την ελέγχει και συνεπώς να απασφαλίζει τη λεπίδα της λαιμητόμου, έστω κι αν δεν υπάρχει άλλος ηγεμόνας για καρατόμηση. Τη θέση του Λουδοβίκου κάτω από το αστραφτερό ατσάλι παίρνει το άρτι γεννηθέν έθνος.
Μέσα σε συνθήκες πολυδιάσπασης της κοινωνίας, οι εθνοαποδομητές βρίσκουν τη χαρίτσα τους διότι ανοίγεται πεδίον δόξης λαμπρό για να εφαρμόσουν την ποδοσφαιρικού τύπου τακτική τους: Αν θέλεις η ομάδα σου να κερδίζει τα πρωταθλήματα, τότε δεν φτάνει μόνο να φτιάξεις καλή ομάδα, αλλά πρέπει να διαλύσεις και τις υπόλοιπες. Με συνέπεια η αρχική δειλή εμφάνιση της ιδιαίτερης άποψης και οπτικής τους να μετεξελίσσεται σε φασίζουσα απροκάλυπτη θέληση για επιβολή της σε όλη την κοινωνία ως το άκρον άωτον της αληθείας!
το είδα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου